KRUSCHEN
Hevige hoofdpijnen maakten
haar hulpeloos.
Nu
SALTS
32
sinds maanden
geen pijn
meer.
,,Ik heb vioeger aan ontzettende hoofd
pijnen geleden. Het scheen dan of ik niet
meer zien kon en ik moest uren achtereen
gaan liggen. Toen ried een tante mij aan
Krusehen Salts te probeeren. l)at deed
ik en sinds maanden zijn die vreeselijke
hoofdpijnen geheel opgehouden.
Meer. M.W."
(Origineele brief ter inzage.)
Meestal is de oorzaak der hoofd
pijnen het ongemerkt achterblijven in
het lichaam van afvalstoffen, welke
het organisme verontreinigen en de
algeheele gezondheid ondermijnen.
Om U dus van Uw klachten af te helpen,
is het in de allereerste plaats noodig,
dat Uw inwendige organen op natuur
lijke wijze hun plicht doen en alle afval
stoffen geregeld uit Uw lichaam ver
wijderen. Kruschen Salts spoort Uw
afvoerorganen aan deze stoffen ge
regeld te verwijderen en voorkomt dat
ze zich ooit weer vormen, zoodat de
hoofdpijnen voorgoed verdwenen zul
len zijn en tevens de oorzaak van ver
schillende andere aandoeningen als
rheumatische pijnen e.d., welke kunnen
ontstaan, wanneer Uw afvoerorganen
niet behoorlijk werken, wordt wegge
nomen. De „kleine dagelijksche dosis"
zal U verbaasd doen staan over haar
wonderbaarlijke werking en ook U zult
tot de trouwe, overtuigde Kruschen-
gebruikers gaan behooren.
is uitsluitend verkrijgbpar bij alle apo
thekers en erkende drogisten.
is de H
van Hero
De juichkreet der kinderen als de Hero
flesch op tafel komt. Moeder weet hoe dol
ze er op zijn en... hoe goed het voor hen is.
Hero dranken zijn de zuiverste en gezondste
vruchtendranken. Fruit in den best ver
teerbaren vorm, zonder eenige chemische
kleurtjes of smaakjes. De naam Hero is
de beste garantie voor zuiverheid.
Let daarom op het Hero etiket)
PERL-SINAS-FRAMBOZEN - CASSIS - GRAPE FRUIT
strekte zich de wildernis uit. die een
afwisselenden aanblik bood van bemoste
woudreuzen, beschermd door een on
doordringbaar net van lianen, en dood-
sche vlakten met hoog opgaand olifants
gras.
Menschelijke nederzettingen waren
hier officieel niet bekend, maar toch
huisden er menschen in die wildernis. De
voetsporen aan den oever en de achter
gelaten scherven van gebroken aarden
potten, waarin de inboorlingen water
aandroegen, waren onweerlegbare be
wijzen van een geheimzinnig leven, dat
zich teruggetrokken had van de huiten-
wereld. liet waren primitief levende
menschen, die hier hun verborgen be
staan leidden en de blanke wester
lingen schuw ontweken.
Plotseling bleef hij in de nabijheid
van een waterval staan. Voor hem op
den grond, die uit een mengsel van klei
en zand bestond, teekenden zich vele
voetsporen af, met duidelijk zichtbare
indrukken van menschelijke teenen. Het
waren echter niet déze voetstappen,
die hem eenigszins verwonderd hadden
doen stilstaan. Hij zag nog iets anders
de indrukken van een paar kleine laar
zen. Zij liepen van den oever de wilder
nis in en verdwenen daar in de brousse,
het lange olifantsgras.
Zonder het zich goed bewust te zijn
was liij de afdrukken gevolgd. Aan den
rand van de wildernis bleef hij opnieuw
stilstaan. Ilij vroeg zich af, van wie die
sporen afkomstig waren. Inboorlingen
droegen geen laarzen, wel echter de
Siameesche en Annamsclie ambtenaren.
De voetafdrukken waren kleiner dan
die van een westerling was er mis
schien een ambtenaar in de streek op
inspectie
De aanwezigheid van die sporen maak
te hem nog onrustiger dan hij reeds
was en plotseling wiep hij alle veronder
stellingen en gissingen van zich af. Hij
hoefde de afdrukken slechts te volgen,
om zekerheid te krijgen ongetwijfeld
lag hier een inboorlingendorp in de
buurt. Aan Violet Courts dacht hij echter
geen oogenblik niet alleen viel er
aan haar noodlottig einde niet meer te
twijfelen, doch bovendien >was haar
vliegtuig minstens dertig kilometer
zuidelijker neergestort.
Stap voor sta]) en diep gebukt drong
hij in de wildernis door. De voetstappen
der inboorlingen waren niet meer te
onderscheiden, doch de afdrukken van
de laarzen waren goed zichtbaar in
den drogen grond. Een half uur lang
ging hij voorwaarts, tot dicht in de
nabijheid van het oerwoud, dat zich
voor hem verhief als een geheimzinnige,
vastberaden beslotenheid, die hem het
verder doordringen wilde beletten. Het
werd plotseling lichter, hij naderde een
open plek, waar het daglicht doordrong.
Terwijl hij voor alle zekerheid naar zijn
revolver tastte, hoorde hij eensklaps een
langgerekten kreet ergens voor zich
uit. Hij keek op en zag nog juist een
gestalte tussclien de hoornen wegsnel
len. Hij had den man nauwelijks ge
zien, doch wat hij ervan zag, was vol
doende, om hem even te doen schrik
ken. Het was een Siké, die daar vluchtte,
een van de aanhangers van de half
waanzinnige secte, die aan haar zon- en
vuurgoden niet zelden gestolen kinde
ren ten offer bracht en die door de over
heid rusteloos werd vervolgd. Hij had
den man herkend aan de groene kleuren,
waarmee zij zich voor hun duivels-
oefeningen beschilderden
John Emery aarzelde niet voort te
gaan, maar voor alle zekerheid nam hij
zijn revolver thans in de hand. Links
en rechts speurend kwam hij aan een
open plek, waar een twintigtal gras
hutten in het rond stond. Naar alle
kanten zag hij vluchtende mannen, vrou
wen en kinderen tusschen de hoornen
verdwijnen blijkbaar vreesden zij het
gewapend bezoek van politie of sol
daten. De plek scheen eensklaps uitge
storven, doch voor het grasgordijn
van een der kleinste hutten vertoonde
zich het gerimpelde gezi ebt van een
oude Annainsche vrouw.
„Hallo," riep hij, haar niet, een ge
baar naar zich toewenkend.
Het volgend oogenblik werd zijn
roep beantwoord door een kreet, die
hem verbijsterd den adem deed inhou
den. „Hallo juichte een stem in het
Engelsch. Het was een stem, die hij
onder duizenden herkend zou hebben.
Ilij stormde op de hut toe, waaruit de
oude vrouw te voorschijn kwam, rukte
het grasgordijn vaneen en viel bijna in
de armen van het meisje, dat iedereen
in Annam en Siam allang dood had ge
waand.
„Violet schreeuwde hij.
Maar Violet Courts kon geen woord
uitbrengen. Zij snikte en toen liij haar
naar buiten leidde, herkende hij haar
bijna niet meer. Zij was vermagerd en
zag eruit als een toonbeeld van ellende.
De oude vrouw stond terzijde en keek
met een onschuldig gezicht naar hen
op.
„Wat hebben jullie met die blanke
dame gedaan V' bulderde hij haar toe.
Ilij sprak Annameesch, maar de oude
vrouw deed, of zij hem niet, verstond.
Een druk op zijn arm van Violet's
hand deed hem van verdere ondervra
gingen afzien.
„Laten we gaan, mister Emery,"
bad het meisje. „Ze hebben me goed
behandeld alleen wilden ze 111e niet
naar de bewoonde wereld terugbrengen."
Zij sprak zoo zwak, dat hij de ge
dachte aan een strafgericht ter plaatse
opgaf. De politie zou die roovers wel
vinden, eerst moest Violet in veiligheid
worden gebracht. „Ja, we zullen gaan,"
sprak hij met een liefkoozenden klank
in zijn stem. „Ben je sterk genoeg om
te loopen Anders zal ik je dragen."
Het meisje knikte en voor het eerst
brak er een glimlach door haar tranen
heen
Dienzelfden middag verspreidde de
telegraaf het bericht, dat Violet Courts,
de pilote van de „Vlinder", opgespoord
was in een Sikó-dorp. Visscliende Siké's
hadden haar neer zien storten met haar
vliegtuig en haar uit het water gehaald.
Zij waren de Mekong met haar opge
varen tot aan hun dorp en hadden haar
daar onder bewaking van een oude
vrouw gesteld. Gewillig had zij hen ge
volgd in de stellige overtuiging,
dat zij haar naar de bewoonde wereld
terugbrachten. Doch in het Sikó-dorp
was zij behandeld als een gevangene.
Met welk doel had zij niet begrepen,
doch de autoriteiten vermoedden, dat
men haar had vastgehouden om als
gijzelaarster te dienen, of om een lugu
bere rol te spelen bij hun duivelskun
sten.
Terwijl de tijding van deze verrassen
de redding haar weg vond naar de kust
plaatsen, lag Violet Courts in het
schemerdonker in de voorgalerij van
de bungalow van de plantage, John
Emery zat naast haar en hield een
arm om haar hals geslagen.
„Voor altijd fluisterde hij haar
dringend in het oor, alsof liij niet aai)
zijn geluk gelooven kon.
„Voor eeuwig," glimlachte Violet.
„Neen, nee))," protesteerde John
Emery vurig. „Langer dan eenwig,
lieveling. Een eeuwigheid duurt zoo
kort bij jou. Slechts weinige wekpn."
„Langer dan eeuwig," beloofde Violet
met een drooniende stem en een vluch
tende hagedis nam het geluid mee van
den kus, die deze belofte bezegelde.
