DINGERS
COLGATE
martinT
jéemewi
PINGEPS
Vult ze if uw biljet maar in
■ukc Mmftqmo&f?
CHOCOLADE
BLOEMEN
26
CHRYSANTEN (melk)
VOOR ELKE SMAAK EEN BLOEM I
Vervolg van blz. 23
leiden 't zelfde soort leven, we gaan
niet dezelfde lui om, we zijn voor
dezelfde dingen in de wieg gelegd.
Binny haalde diep adem. Wat zou
dat een uitkomst zijn voor Tom.
Kunt u haar nietniet schaken of
zoo begon zij. Eensklaps zat zij strak
rechtop en tintelden haar oogen. ..Ja.
waarom niet riep zij uit. „Laat ze
óók met die boot meegaan
George Barclay keek haar verbluft
aan. „Wat stiet hij uit. .,1' meent 't
toch niet Ge zei hij vurig.
„Ik zou u kunnen helpen." zei Binny
ijverig.
Hij keek haar verbaasd aan. ,,1'
llebt u ervaring in die schoone
kunst
„Geen ziertje," zei ze. „Maar alles is
te leeren, dunkt u niet Haar aan boord
ophouden, zoodat ze niet op tijd meer
aan wal kan komen of zooiets
De jongeman maakte een duidelijk
zichtbare slikbeweging. „Ze gaat me
wel wegbrengenMaar dat zou een
ontzettend spektakel geven
Dat zou het zeker. En als het misliep,
konden de gevolgen heel ernstig worden
„Dat weet ikHaar stem trilde.
..Maar als we zorgen, dat 't een ongeluk
lijkt. Dan heeft niemand een reden
om spektakel te maken."
George Barclay boog zich over de
tafel en greep haar hand. „Vrouw," zei
hij opgewonden, „u bent geboren om een
ridderstoet aan te voeren. Geef uw be
velen maar.
De Princess Anne lag voor anker op
haar plaats aan de pier, stralend van
licht op de dekken en aan de schoorstee-
nen, in het volle gewoel en rumoer, dat
aan het vertrek van 'n groot passagiers
schip voorafgaat volte op de groote
stalen pier kruiers, bezoekers, ste
wards. loopjongens, passagiers manden
met fruit, telegrammen, koffers, pakjes,
bloemenoveral vragen en uitroepen
en gedrang en bereddering.
Binny stond naast het kantoor van
den purser te wachten, t oen Barclay zich
een weg baande door de menigte in de
groote conversatiezaal. Hij zag er beslist
knap uit, in zijn keurige smoking, maar
leek nogal zenuwachtig.
„Ze is in mijn kajuit op 't oogenblik,"
rapporteerde hij, „met een heel stel lui.
Hoe moet't met kleeren Ze kan slecht
vijf dagen in diezelfde japon blijven
loopen."
„Er is een modezaak aan boord," zei
Binny. „En één van je voornaamste ar
gumenten is, dat ze haar uitzet in
Parijs kan koopen."
Hij knikte en grinnikte. „Ja, dat zal
best gewicht in de schaal leggen." Hij
ging met een zakdoek over zjjn voor
hoofd. „Dat afwachten vind ik moor
dend. Deuk je, dat 't lukken zal t"
Binny wou zelf dat ze het wist. „We
maken een mooie kans," beweerde ze.
„Denk er nu goed om, dat we haar zoo
lang mogelijk aan boord moeten houden.
Na '1 laatste signaal dat de bezoekers
van boord moeten is ieder oogenblik
kostbaar. Maar," vermaande zij hem
nadrukkelijk, „zie, dat je haar uit die
drukte vandaan krijgt."
„Ik zal wel zien. dat ik haar in mijn
kajuit houd," zei hij. „Wat ik zeggen
I wou heb je voor haar ook een suite
Zij moet een suite hebben."
„Die heb ik," zei Binny. „Aan den-
zelfden kant' van 't schip als de jouwe.
Zullen we dan maar aan 't werk gaan
„Ja," stemde hij toe. „Binny....,"
begon hij. Meer kwam er niet, maar hij
I nam haar voorzichtig bij haar schou
ders en gaf haar snel een kus. „Da's
voor 't afscheid en om je te bedanken,
i Binny. Je bent een reuzenmeid." Hij
verdween in het gedrang, dat de zaal
vulde.
Binny keek hem een seconde na en
ging toen het kantoor van den purser
binnen. John Macklin zat al op haar te
wachten. De oudste assistent-purser
van de Princess Anne kende haar heel
goed. Hij was assistent bij Tom Breckef
geweest, op liet Blauwe-Anker-trajecl
naar Zuid-Amerika, en hij kwam vaak
op Brecket's Reisbureau binnenloopen.
„Zoo groette hjj. „Gaat 't nog
door, waar we gisteravond over ge
sproken hebben t"
„Als 't kan wel," zei Binny. „Hier
is het biljet, Mac. Meneer Barelay
heeft het betaald, maar je moet hel
aanbieden namens de Princess Anne,
met een hartelijke betuiging van deel
neming."
Macklin glimlachte. „Die dochter van
Lane zei hij zonder de minste geest
drift. „Als 't niet voor Tom was, raakte
ik dat zaakje nog met geen hand
schoenen aan. Maar voor Tom Brecket
dóé je wat," ging hij voort. „Ontzaglijk-
aardige kerel, die baas van je."
Binny knikte. Er dreunde een gong
en de stem van een steward „Alle
bezoekers van boorddrong in het
kantoortje door.
„Ja, Mac, dat is zoo. En als 't lukt,
bewijzen we hem samen een grooten
dienst. Die jongedame heeft zijn zaak
al half geruïneerd."
„Als die meneer Barclay haar nu
maar lang genoeg beneden houdt, dan
vaart ze mee. Ik heb den steward de
noodige instructies gegeven."
Zij keek hem met. een glimlach aan.
„Ik ben je ontzettend dankbaar, Mac.
fin nu zal ik maar gauw maken, dat ik
wegkom, anders vaar ik zelf óók mee.
Je knapt 't netjes op, niet
In de suite van George Barclay
maakte het afsclieidsgezelschap zich tot
het vertrek gereed, toen er voor 't
laatst werd omgeroepen „Allen van
boord die van boord moeten De
menschen vertrokken, door elkaar roe
pend en goede reis wenschend.
George nam Felicia bij haar arm.
„Kun je nog een half minuutje blijven,
als de anderen weg zijn t" vroeg hij
met een zachte, dringende stem. „Ik
moet je nog iets belangrijks vertellen.''
„O, natuurlijk," zei Felicia traag.
„Zoo lang als je maar wilt, George."
Hij wachtte, tot de laatste belang
stellende vertrokken was, en leidde
Felicia toen snel naar het met gla>
omsloten verandadek van zijn suite. Het
meisje ging half op de armleuning van
een stoel zitten, met haar avondsjaal
achterovergeslagen om haar hals en
den glimmenden sleep van haar avond
japon over het dek.
„En?" vroeg ze, toen hij nog steed -
geen aanstalten maakte om te beginnen.
„Wat was er, George 1"
Hij keek haar ernstig aan. „Felicia."
zei hij, „je weet even goed als ik, hoi
't. uit is geraakt tusschen ons. Ik vond 't
vanzelfsprekend, dat wij samen zonden
spelen in dat tennistournooi, en jij
vond, dat je met mij geen kans had om
te winnen. Dus eigenlijk 'n kleinigheid."
„Misschien wel," gaf Felicia toe.
„Maar is dat op 't. oogenblik zoo ont
zettend gewichtig
„Die vijf maanden zijn me afschu
welijk lang gevallen," vertelde hij haar.
„Ik kan me best begrijpen, dat je graag
je eigen zin had toen, maar...."
„George, hoe kun je nu zoo'n tijd
kiezen om over zoo'n onderwerp te
beginnen
„Dat zal ik je zeggen," antwoordde
George. „We hadden eigenlijk al lang
getrouwd moeten zijn en ik zie niet in
Welk een charme gaat er uit van gave
blanke tanden. Zorg dat ook de Uwe parel
blank zijn, door ze regelmatig, minstens
tweemaal daags, te borstelen met het krach
tige, aromatische schuim van Colgate's
Tandpasta. Het dringt diep door in allé
tandspleetjes en verwijdert de gevaarlijke
voedselresten, die vaak de oorzaak zijn
van tandbederf. Colgate's Tandpasta
polijst zonder het glazuur aan te
tasten en houdt Uw adem
aangenaam van geur.
In tubes van 30, 50 en 8o cent.
nimmer
geëvenaard
VIOOLTJES (pittig)
ORCHIDEEËN (leer pittig)
MARGRIETEN (zacht)
