VAN SULLIVAN TOT JOE
LOUIS EN SCHMEEING
Een stukje geschiedenis
dee bokssport
ning, totdat vlak daarop het bittere einde kwam.
Jeffries toonde zich van zoo'n uitgesproken super-
klasse, dat hij zijn titel inet glans tot 190(> wist te
verdedigen. In dat jaar trok hij zich vrijwillig uit het
sportleven terug.
Schandaal rond Jack Johnson
Ka het vrijwillig verdwijnen uit. de touwen van
James Jeffries ging de wereldtitel over op Marvin
Hart, die hem echter spoedig moest afstaan aan
Tommy Burns. In de nu volgende jaren speelden
zich enkele schandaaltjes af, die een fel licht werpen
op de toen reeds ontaarde Amerikaansche bokssport.
'11 die dagen was namelijk de neger Johnson voor
't voetlicht getreden. Hij bokste al zijn tegenstan
ders of 't stroospiertjes waren tegen de vlakte en
beriep zich op 't recht den wereldkampioen te mogen
uitdagen. Maar Tommy Burns ging 'n tweegevecht
met den geduchten neger uit den weg. Deze liet
geen kans voorbij gaan op Burns te schimpen, maar
hoe belachelijk hij hem ook wist te maken, Burns
liet zich niet van z'n troon lokken
Deze comedie duurde verscheidene jaren, tot 1910.
Toen kon Burns zich onmogelijk nog langer straffe
loos laten blameeren. Johnson moest op een of andere
manier z'11 kans krijgen. Men vond er het volgende
„foefje" op: James Jeffries, die zich in 1900 reeds
had^ruggetrokken uit de sportwereld en sindsdien
Gene Tuuney, <le ,philosoof-bokser"
De reus Camera, die volgens experts nooit 'n goed bokser geweest is.
MEESTERS EN
CHARLATANS....
Vu sportkringen en ook bij
hen die zich overigens
maar matig interesseeren
voor nieuwe wereldrecords
of andere belangrijke ver
richtingen op sportgebied
is de titanenkamp om liet
wereldkampioenschap bok-
sen tusschen den Duitseher
Max Selimeling en den
neger Joe Louis in het
Yankee-stadion te New
York met groote spanning
tegemoet gezien.
Het ging bij dit vuist
gevecht niet alledn om fan
tastische geldsommen maar
ook om den meest be
geerden, den lioogsten en
oudsten titel, die in de in
ternationale sportwereld te
behalen is.
Het is nu bijna zestig jaren geleden, dat voor de
eerste maal om liet wereldkampioenschap boksen
van alle klassen werd gekampt.
Een strijd ran 75 ronden
De eerste, die den trotschen titel wereldkampioen-
boksen wist te veroveren, was de Amerikaan John
Sullivan door op 30 Mei 1882 zijn landgenoot Paddy
Ryan knock-out te slaan.
I11 die dagen werd nog niet niet handschoenen ge
bokst, maar met de bloote vuist. Bovendien ontbra
ken vaste voorschriften hoe 't gevecht mocht worden
gevoerd. Vandaar dat 't gebeuren kon, dat een der
boksers in het heetst van den strijd 't boksen kalm
pjes boksen liet en zijn tegenstander onverhoeds ten
val bracht met een handgreep, dien liij van worste
laars had afgekeken. Ook liep 't gevecht niet over 'n
bepaald aantal ronden, maar men streed tot liet bit
tere einde, totdat er letterlijk bloed vloeide. Bekend
is onder andere, dat de beroemde vuistkamp tus
schen John Sullivan en den Engelschman Kilrain
op 8 Juli 1889 over 75 ronden ging, totdat Kilrain
ten laatste, rood van 't bloed uit vele wonden en
volkomen uitgeput, gewoonweg in elkaar zakte
Maar ondanks dezen primitieven stijl, waarmede
de tegenwoordige bokssport zoo goed als niets
meer gemeen heeft, stond in die dagen de titel
van wereldkampioen-boksen toch zeer hoog in
eere.
Een strijd met een tragisch einde
Sullivan bleef wereldkampioen tot 't jaar 1892. Hij
werd onttroond door James Corbett, die wegens zijn
James 11 raddoek.
prachtigen stijl van bok
sen „Gentleman-Jim" ge
noemd werd. Toch was het
niet op de eerste plaats de
grootere kracht en behen
digheid van Corbett, die
Sullivan ten val brachten.
In die jaren was het
voorschrift geworden, dat
voortaan met. handschoe
nen moest worden gebokst
en met deze „dingen" kon
Sullivan absoluut niet over
weg. Hij zelfweet zijn neder
laag aan deze handschoe
nen, die hem „gek maak
ten", zooals hij beweerde.
James Corbett was gedu
rende vijf jaren wereldkam
pioen-boksen. Hij moest
in 1897 onder werkelijk
tragische omstandigheden
zijn titel afstaan aan
Bob Fitzsimmons, die maar
vijfenzeventig kilo woog.
Veertien ronden lang hield Corbett zijn tegenstander
volkomen in bedwang; hij speelde er mee als kat en
muis. Toen wist Bob op 'n gegeven oogenblik den
gevreesden slag op den solar plexus toe te passen ('11
bundel zenuwcellen achter den maagzak; deze slag
is nog steeds het wapen der tegenwoordige boksers)
en Corbett zakte als door den bliksem getroffen in
elkaar. Men moest hem in z'n cabine dragen omhein
bij te brengen en nauwelijks weer op de been rende
Corbett, die zijn nederlaag niet kon verdragen, naai
den ring terug met de bedoeling zich op Bob te wre
ken. Echter: het is nooit zoo ver gekomen. De vader
en moeder van James Corbett hadden de hand aan
zich zelf geslagen; door de nederlaag van hun zoon
totaal geruïneerd, verloren de ongelukkige ouders
de macht over hun zinnen en schoten zich ter plaatse
dood. Een tragisch einde van een sportwedstrijd,
die op droevige manier bewijst waartoe sportver-
dwazing kan leiden.
Vergiftigd spuitwater
Bob Fitzsimmons bleef slechts twee jaar wereld
kampioen. Op 9 Juni 1899 verloor hij in de elfde
ronde van James Jeffries.
Het staat vast, dat het bij dit titelgevecht niet eer
lijk is toegegaan. Fitzsimmons beweerde, dat tus
schen de tiende en elfde ronde 'n snelwerkend vergif
in zijn spuitwater was gedaan, want hij voelde zich
11a het drinken ervan plotseling onwel.
Volgens volkomen betrouwbare getuigen schijnt
dit inderdaad 't geval te zijn geweest. Fitzsimmons
was in de elfde ronde niet meer te herkennen; hij
bokste als een automaat, zonder overleg of bereke-
.1 lax Baer, de ring-clown"
