Niet alleen sloeg de hertog al mijn illusies van 'n huwelijk niet zijn dochter den bodem in, maar hij wond zich bovendien zoo geweldig op, dat hij weiger de te gelooven, dat ik geheel uit onwetendheid ge handeld had en hij beschouwde mij als een laffen woordbreker. Dat de romantische neigingen der arme, oude tante de schuld van alles waren, wou er bij hem niet in. Het was een pijnlijke situatie. Prinses Alexis stortte overvloedige tranen, ook de hertogin van Fife en de ongehuwde tante, de oorzaak van alle ellende, konden hun tranen niet bedwingen. Koningin Alexandra, die er zoo goed als niets van begreep, ging van de een naar de ander en deed haar uiterste best de partijen te troosten en met elkaar te verzoenen. Den volgenden morgen vertrok ik voor dag en dauw, door niemand opgemerkt, en begaf mij regel recht naar Balmoral. Daar klopte ik lord Knollys uit zijn bed, deed hem het verhaal van mijn weder waardigheden en deze spoedde zich naar 't kasteel, waar koning George, die inmiddels aan de regeering was gekomen, en koningin Mary in die dagen ver toefden. Koning George verzocht mij direct te komen. Hij moest onbedaarlijk lachen, toen hij uit mijn mond in geuren en kleu ren 't verslag hoorde van de scène op Mar Lodge, maar toch raadde hij mij aan, den hertog van Fife een brief te sturen en daarin alles rustig uiteen te zetten. Tk deed heten enkele uren later reeds werd ik op de vriendelijk ste wijze uitgenoodigd op Mar Lodge te komen lun chen. Ikontmoette prinses Alexis wel, maar wij wer den geen oogenblik alleen gelaten 0111 ongestoord met elkaar te kunnen praten De hertog van Fife stierf den volgenden winter en nog steeds blijf ik het betreuren, dat ik hem niet van mijn on schuld heb kunnen over tuigen. Prinses Alexis ontmoette ik eerst vele jaren later. Zij was intussehen getrouwd met prins Arthur van Connaught. Na tuurlijk kwam bij die gelegenheid ons gesprek te loopeu over deze. dramatische dagen op Mar Lodge en daar de liefde bij geen van ons beiden erg diep had gezeten, konden wij er hartelijk om lachen. 'n Misverstand met historischen nasleep De prins en prinses van ConnaughtVoor haar huwelijk had de prinses, de dochter van den hertog van Fife, 'n romance „met 'n dramatisch slot" met prins Christoffel. Zij zwoeren elkander eeuwig trouw, maar.... de oude hertog won er niet van hooren. Tijdens een van mijn verblijven in het voor- oorlogsehe Londen was ik enkele weken gelogeerd bij een oude Grieksche dame, madame Scaramanga, die een huis bewoonde bij Ilyde Park Corner. Zij gaf veel partijen en ik ontmoette bij haar een aantal vooraanstaande leden der Grieksche kolonie in Londen. Onder hen be vond zich 'n bui tengewoon aan trekkelijk meisje, miss Skilitzi. Zij was toen nog jong, maar zeer levendig van geest; zij inte resseerde zich voor vele problemen en was erg vader landslievend, hoe wel zij bijna haar Het koninklijke jacht Victoria and Albert"dat tijdens de plezierreizen van het Engelsche ko ningspaar rol ge propt werd met de snuisterij en" van ko n ingin A lexandra. lieele leven in Engeland ge woond had. Er groeide tusschen ons een hechte vriendschap, die jarenlang standhield, totdat ik haar zonder opzet diep beleedigde. De oorzaak van liet misverstand was absoluut onbeduidend. Toch heeft het, naar ik meen, niet alleen invloed uitgeoefend op ons beider lot, maar ook op dat van vele anderen. Wat er precies gebeurde, is het vol gende Miss Skilitzi, die zeer ge fortuneerd was, gaf een bal in het Claridgehotel, waar ik toen juist logeerde. Hier van volkomen onwetend, dineerde ik dien avond bij een vriend en keerde reeds vroeg naar mijn hotel terug. Toen ik voorbij de bal zaal liep, keek ik over de gordijnen, die voor de glazen deuren hingen naar binnen. Ik zag miss Skilitzi naar mij kijken met een blik van donder en bliksem en ik vroeg mij af, waarmee ik haar soms beleedigd kon heb ben. Den volgenden dag hoorde ik de verklaring ervan. Zij had mij uitgenoo digd op 't bal, maar ik had de uitnoodiging een voudig genegeerd. Ik protesteerde heftig, dat ik geen uitnoodiging ontvangen had, maar zij weigerde dit te gelooven. Een paar dagen later ruimde ik de paperassen op mijn schrijftafel op, toen ik een ongeopenden brief vond. Het was de uitnoodiging voor 't bal van miss Skilitzi. Zij heeft liet me nooit vergeven en wij hebben elkaar sindsdien niet meer ontmoet. Korten tijd later trad zij in het huwelijk met Venizelos. Vaak heb ik mij zelf ver wonderd afgevraagd of vele tragische gebeurtenissen uit mijn latere leven niet een ge heel andere wending zouden genomen hebben, als dit onbe duidende misverstand in Lon den niet ontstaan was. Niemand ter wereld toch weet, dat miss Skilitzi eens er van droomde met mijn broer George in het huwelijk te treden Enrico Caruso. Christoffel ,,prae Ontmoeting met Caruso Ik ontmoette Caruso in Lon den, toen ik te gast was bij mrs. van Kaalte. I)e beroemde tenor had juist een verschrik- kelijken tijd achter den rug. Door overspanning en vermoeid heid was zijn stem reeds wekenlang gebroken, natuurlijk zonder dat iemand buiten zijn intiemen kring hier iets van wist. Als laatste red middel was hij naar Londen gekomen om zich onder behandeling te stellen van professor Rart- helmy, 'n Griek, die den naam had de meest ho- pelooze gevallen te kunnen genezen. En inderdaad, hij slaagde erin 11a een paar lessen de stein van Caruso even helder en sterk te doen klinken als vroeger. Ik zelf deed in die dagen veel aan muziek en mrs. van Raalte drong er op aan, dat ik bij professor Bartlielmy zangles zou gaan nemen. Het hielp niet, dat ik protesteerde met te zeggen, dat de befaamde professor wel stemmen, die geleden hadden, wist te genezen, maar dat ook hij van iemand die niet kon Buckingham Palace, waar prins Christoffel in den zomer van 1909 voor 't eerst te gast was. zingen onmogelijk een zanger zou kunnen maken. Ik moest en zou erheen en zoo stond ik dan op '11 goeden dag in de kamer bij den professor '11 proeve van mijn zangkunst af te leggen. Midden onder mijn lied hoorde ik de deur open gaan. Ik dacht niet anders of 't was mrs. van Raalte en keerde mij niet om om mij daarvan te overtuigen. Ik zong 't lied dus tot het einde uit. Toen hoorde ik achter mijn rug een welluidende, zuidelijke stem zeggen„Prachtig, prachtig," en tot mijn groote verbazing zag ik nu Caruso op mij toekomen, een en al welwillende glimlach. „Prachtig," herhaalde hij met die typische ver draagzaamheid, die men steeds bij groote kunstenaars kan waarnemen als zij de zwakke pogingen van amateurs willen aanmoedigen. Wat mij betreft, ik heb er wel voor gezorgd, dat niemand ine nog ooit met dit soort „prachtig" of „goed zoo" aanmoedigde! Caruso zong daarna voor ons het eene lied na het andere en voordat hij vertrok, bood hij me nog een van zijn geestige earicatuurteekeningen aan, die hij vliegensvlug van mij gemaakt had. Hij was een be gaafd teekenaar en zou als zoodanig zeker beroemd zijn geworden, indien hij zich in deze richting verder bekwaamd had. Lloyd George en lord Kitchener Tijdens mijn verblijf op het buitengoed van koning George en koningin Mary in den zomer van 1912 ont moette ik twee mannen, die en kele jaren later nog een rol zou den spelen in de gebeurtenis sen, die leidden tot het aftreden van koning Constantijn van Griekenland. De een was Lloyd George, de ander lord Kitchener. Zij waren- beiden o]) denzelfden avond op Balmoral te dineeren gevraagd. Het was de eerste maal, dat ik hen ontmoette en ik herinner me levendig; dat ik gêtroffen werd door het onderlinge con trast. Lord Kitchener stil, het echte type van 'n krijgsman, Lloyd George levendig, met drukke gebaren en een stroom van woorden. Vier jaren later, toen het lot van Griekenland beslist zou worden, reageerden zij beiden op hun karakte ristieke wijze. Lloyd George schaarde zich aan den kant van Venizelos, terwijl lord Kitche ner zijn sympathie schonk aan koning Constantijn, 'n soldaat en een idealist zooals hij zelf. Toen hij in 1915 Athene bezocht, ontstond er direct een hechte vriendschap tusschen deze beide mannen. „Ik heb met hem gesproken als de eene soldaat tegen den anderen," ze.i lord Kitchener. „Hij staat in zijn volle recht. Als wnj de hulp van Griekenland noodig hebben, dan schaart het zich aan onze zijde." Was lord Kitchener niet op zoo'11 tragische wijze 0111 het leven gekomen, misschien had koning Con stantijn dan geen afstand behoeven te doen van den Grieksehen troon. i dat prins kon zingen Wordt vervolgd

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1938 | | pagina 29