Niet alleen sloeg de hertog al mijn illusies van 'n
huwelijk niet zijn dochter den bodem in, maar hij
wond zich bovendien zoo geweldig op, dat hij weiger
de te gelooven, dat ik geheel uit onwetendheid ge
handeld had en hij beschouwde mij als een laffen
woordbreker. Dat de romantische neigingen der
arme, oude tante de schuld van alles waren, wou er bij
hem niet in.
Het was een pijnlijke situatie.
Prinses Alexis stortte overvloedige tranen, ook de
hertogin van Fife en de ongehuwde tante, de oorzaak
van alle ellende, konden hun tranen niet bedwingen.
Koningin Alexandra, die er zoo goed als niets van
begreep, ging van de een naar de ander en deed haar
uiterste best de partijen te troosten en met elkaar te
verzoenen.
Den volgenden morgen vertrok ik voor dag en
dauw, door niemand opgemerkt, en begaf mij regel
recht naar Balmoral. Daar klopte ik lord Knollys
uit zijn bed, deed hem het verhaal van mijn weder
waardigheden en deze spoedde zich naar 't kasteel,
waar koning George, die inmiddels aan de regeering
was gekomen, en koningin Mary in die dagen ver
toefden. Koning George verzocht mij direct te komen.
Hij moest onbedaarlijk
lachen, toen hij uit mijn
mond in geuren en kleu
ren 't verslag hoorde van
de scène op Mar Lodge,
maar toch raadde hij mij
aan, den hertog van Fife
een brief te sturen en
daarin alles rustig uiteen
te zetten. Tk deed heten
enkele uren later reeds
werd ik op de vriendelijk
ste wijze uitgenoodigd op
Mar Lodge te komen lun
chen. Ikontmoette prinses
Alexis wel, maar wij wer
den geen oogenblik alleen
gelaten 0111 ongestoord
met elkaar te kunnen
praten
De hertog van Fife
stierf den volgenden
winter en nog steeds blijf
ik het betreuren, dat ik
hem niet van mijn on
schuld heb kunnen over
tuigen. Prinses Alexis
ontmoette ik eerst vele jaren later. Zij was intussehen
getrouwd met prins Arthur van Connaught. Na
tuurlijk kwam bij die gelegenheid ons gesprek te
loopeu over deze. dramatische dagen op Mar Lodge
en daar de liefde bij geen van ons beiden erg diep
had gezeten, konden wij er hartelijk om lachen.
'n Misverstand met historischen
nasleep
De prins en prinses van ConnaughtVoor haar
huwelijk had de prinses, de dochter van den hertog
van Fife, 'n romance „met 'n dramatisch slot" met
prins Christoffel. Zij zwoeren elkander eeuwig trouw,
maar.... de oude hertog won er niet van hooren.
Tijdens een van mijn verblijven in het voor-
oorlogsehe Londen was ik enkele weken gelogeerd bij
een oude Grieksche dame, madame Scaramanga,
die een huis bewoonde bij Ilyde Park Corner. Zij
gaf veel partijen en
ik ontmoette bij
haar een aantal
vooraanstaande
leden der Grieksche
kolonie in Londen.
Onder hen be
vond zich 'n bui
tengewoon aan
trekkelijk meisje,
miss Skilitzi. Zij
was toen nog jong,
maar zeer levendig
van geest; zij inte
resseerde zich voor
vele problemen en
was erg vader
landslievend, hoe
wel zij bijna haar
Het koninklijke
jacht Victoria and
Albert"dat tijdens
de plezierreizen van
het Engelsche ko
ningspaar rol ge
propt werd met de
snuisterij en" van
ko n ingin A lexandra.
lieele leven in Engeland ge
woond had.
Er groeide tusschen ons
een hechte vriendschap, die
jarenlang standhield, totdat
ik haar zonder opzet diep
beleedigde. De oorzaak van
liet misverstand was absoluut
onbeduidend. Toch heeft het,
naar ik meen, niet alleen
invloed uitgeoefend op ons
beider lot, maar ook op dat
van vele anderen. Wat er
precies gebeurde, is het vol
gende
Miss Skilitzi, die zeer ge
fortuneerd was, gaf een bal
in het Claridgehotel, waar
ik toen juist logeerde. Hier
van volkomen onwetend,
dineerde ik dien avond bij
een vriend en keerde reeds
vroeg naar mijn hotel terug. Toen ik voorbij de bal
zaal liep, keek ik over de gordijnen, die voor de
glazen deuren hingen
naar binnen. Ik zag miss
Skilitzi naar mij kijken
met een blik van donder
en bliksem en ik vroeg
mij af, waarmee ik haar
soms beleedigd kon heb
ben. Den volgenden dag
hoorde ik de verklaring
ervan.
Zij had mij uitgenoo
digd op 't bal, maar ik
had de uitnoodiging een
voudig genegeerd.
Ik protesteerde heftig,
dat ik geen uitnoodiging
ontvangen had, maar zij
weigerde dit te gelooven.
Een paar dagen later
ruimde ik de paperassen
op mijn schrijftafel op,
toen ik een ongeopenden
brief vond. Het was de
uitnoodiging voor 't bal
van miss Skilitzi.
Zij heeft liet me nooit
vergeven en wij hebben
elkaar sindsdien niet meer ontmoet. Korten tijd later
trad zij in het huwelijk met Venizelos.
Vaak heb ik mij zelf ver
wonderd afgevraagd of vele
tragische gebeurtenissen uit
mijn latere leven niet een ge
heel andere wending zouden
genomen hebben, als dit onbe
duidende misverstand in Lon
den niet ontstaan was.
Niemand ter wereld toch
weet, dat miss Skilitzi eens er
van droomde met mijn broer
George in het huwelijk te
treden
Enrico Caruso.
Christoffel ,,prae
Ontmoeting
met Caruso
Ik ontmoette Caruso in Lon
den, toen ik te gast was bij
mrs. van Kaalte. I)e beroemde
tenor had juist een verschrik-
kelijken tijd achter den rug.
Door overspanning en vermoeid
heid was zijn stem reeds
wekenlang gebroken, natuurlijk
zonder dat iemand buiten zijn
intiemen kring hier iets van wist. Als laatste red
middel was hij naar Londen gekomen om zich
onder behandeling te stellen van professor Rart-
helmy, 'n Griek, die den naam had de meest ho-
pelooze gevallen te kunnen genezen. En inderdaad,
hij slaagde erin 11a een paar lessen de stein van Caruso
even helder en sterk te doen klinken als vroeger.
Ik zelf deed in die dagen veel aan muziek en mrs.
van Raalte drong er op aan, dat ik bij professor
Bartlielmy zangles zou gaan nemen. Het hielp niet,
dat ik protesteerde met te zeggen, dat de befaamde
professor wel stemmen, die geleden hadden, wist te
genezen, maar dat ook hij van iemand die niet kon
Buckingham Palace, waar prins Christoffel in den zomer van 1909 voor
't eerst te gast was.
zingen onmogelijk een zanger zou kunnen maken. Ik
moest en zou erheen en zoo stond ik dan op '11
goeden dag in de kamer bij den professor '11 proeve
van mijn zangkunst af te leggen.
Midden onder mijn lied hoorde ik de deur open
gaan. Ik dacht niet anders of 't was mrs. van Raalte
en keerde mij niet om om mij daarvan te overtuigen.
Ik zong 't lied dus tot het einde uit. Toen hoorde
ik achter mijn rug een welluidende, zuidelijke stem
zeggen„Prachtig, prachtig," en tot mijn groote
verbazing zag ik nu Caruso op mij toekomen, een
en al welwillende glimlach.
„Prachtig," herhaalde hij met die typische ver
draagzaamheid, die men steeds bij groote kunstenaars
kan waarnemen als zij de zwakke pogingen van
amateurs willen aanmoedigen.
Wat mij betreft, ik heb er wel voor gezorgd, dat
niemand ine nog ooit met dit soort „prachtig" of
„goed zoo" aanmoedigde!
Caruso zong daarna voor ons het eene lied na het
andere en voordat hij vertrok, bood hij me nog een
van zijn geestige earicatuurteekeningen aan, die hij
vliegensvlug van mij gemaakt had. Hij was een be
gaafd teekenaar en zou als zoodanig zeker beroemd
zijn geworden, indien hij zich in deze richting verder
bekwaamd had.
Lloyd George en lord Kitchener
Tijdens mijn verblijf op het buitengoed van koning
George en koningin Mary in den zomer van 1912 ont
moette ik twee mannen, die en
kele jaren later nog een rol zou
den spelen in de gebeurtenis
sen, die leidden tot het aftreden
van koning Constantijn van
Griekenland.
De een was Lloyd George, de
ander lord Kitchener. Zij waren-
beiden o]) denzelfden avond op
Balmoral te dineeren gevraagd.
Het was de eerste maal, dat
ik hen ontmoette en ik herinner
me levendig; dat ik gêtroffen
werd door het onderlinge con
trast. Lord Kitchener stil, het
echte type van 'n krijgsman,
Lloyd George levendig, met
drukke gebaren en een stroom
van woorden. Vier jaren later,
toen het lot van Griekenland
beslist zou worden, reageerden
zij beiden op hun karakte
ristieke wijze. Lloyd George
schaarde zich aan den kant van
Venizelos, terwijl lord Kitche
ner zijn sympathie schonk aan
koning Constantijn, 'n soldaat
en een idealist zooals hij zelf. Toen hij in 1915
Athene bezocht, ontstond er direct een hechte
vriendschap tusschen deze beide mannen.
„Ik heb met hem gesproken als de eene soldaat
tegen den anderen," ze.i lord Kitchener. „Hij staat in
zijn volle recht. Als wnj de hulp van Griekenland
noodig hebben, dan schaart het zich aan onze zijde."
Was lord Kitchener niet op zoo'11 tragische wijze
0111 het leven gekomen, misschien had koning Con
stantijn dan geen afstand behoeven te doen van den
Grieksehen troon.
i dat prins
kon zingen
Wordt vervolgd