Ulaarom^
tl
Van it dit de zeep voot li-
de nieuwe spomtep
die U fit houdt
DE PEZZEE
DOET U AAN SPORT? KliKT U ER NAAR?
OF HEBT U HET TE DRUK?
NIEUWE
32
U minderwaardige
insectenmiddelen
moet weigeren en
vragen naar
Flit doodt beslist, omdat
Flit een combinatie is van on
overtroffen insectendoodende
middelen. Elke bus Flit bevat ee~n
product, waarvan de krachtige
werking bewezen is. Eisch dus
Flit en weiger ieder twijfelachtig
namaakproduct. De Flit-soldaat
is Uw waarborg.
VERTEGENW.KERKHOFF Co. - NASSAUKADE 373 - AMSTERDAM
Actieve mensen van elke leeftijd, sportlui, toeschou
wers, zakenlui, dit is een nieuwe toiletzeep, waar
U heel spoedig niet meer buiten zult kunnen. Het
is een gezondheidszeep met zeer bijzondere eigen
schappen. Juist wat U nodig heeft En het schuim
is iets geweldigsAls U warm en vermoeid is, roept
het Rexona-bad U U stapt erin wat een op
wekkende geur een zee van schuim een
ongekend genot! Het Rexona-schuim dringt tot diep
in Uw poriën door en wast alle stof en
vuil van de hele dag weg. Uw huid is nu
weer geheel bacterievrij en kan weer op
normale wijze zijn functie verrichten. Elk
gevoel van vermoeidheid is na ditRexona-
bad als bij toverslag verdwenen. U voelt
zich als verjongd, U straalt van gezond
heid, U bent weer een ander mens.
Maar U behoeft dit zo maar niet te ge
loven. Probeer Rexona zelf, vandaag nog!
door Henry Clifford
REXONA
In" a"e bac,e"en
'n ve'dwenen
"Ch
De brutale bezit de halve wereld,
was mr. John Crawford's lijf
spreuk en bij handelde naar dat
levensmotto, toen hij op oen laten
Octoberavond van het vorige jaar uit
éen kamer van hotel „Ambassadors",
Woburii Place, Londen, voor elfduizend
pond aan banknoten stal, kalm het hotel
verliet, telefonisch een extra-vliegtuig
voor Parijs bestelde en zich in een taxi
naar het vliegveld Croydon liet brengen.
Jimmy Raleigh had dien avond
stationswacht. Het laatste vliegtuig van
het vasteland was al een kwartier bin
nen en na zijn rapport te hebben inge
vuld, maakte hij zich gereed om zich
aan zijn gewone liefhebberij te wijden
het oplossen van puzzles. Zooeven was
Glen Harrison zijn kantoortje binnen
gewaaid, die zich met een knorrig gezicht
in een hoek neerzette.
„Altijd pech," zei hij klagend. „Ik ben
nog nooit in de reserve geweest, of er
was 's nachts wat te doen. Jk begrijp het
geluk niet van sommige luitjes, die altijd
maar rustig kunnen slapen, als ze in de
reserve zitten. Den laatsten keer laat
'lis kijken, dat is zeven weken geleden -
moest ik invallen voor Dick Ferguston,
die een aanrijding had gehad. Den voor-
laatsten keer.
Met een verongelijkte stem somde hij
alle ongelukken op, die hem troffen, als
hij in den reservedienst zat. „En nu weer
een extravlucht naar Parijs," besloot bij
de lange reeks. „Kon die malloot niet
een paar uur wachten op het eerste lijn-
toestel?"
„Het schijnt van niet," zei Jimmy
Raleigh schouderophalend, terwijl liij
een vel papier voor zich neerlegde, met
de nieuwste uitgave van „Hersengym
nastiek". „Zeg, Glen," ging hij voort. „Ik
heb die cijferpuzzle van gisteren toch
nog opgelost. Niemand kon ermee over
weg."
„Loop rond met je eeuwige puzzles,"
bromde Glen. „Ik wou dat ik in m'n bed
lag. En ik wou ook.
Hij zweeg haastig, de deur draaide
open. In de deuropening vertoonde zich
een agent. Achter hem stond een keurig
gekleede heer van ongeveer dertigjarigen
leeftijd, met een grijzen ulster over zijn
smoking en een plaid over zijn arm.
Hij kwam Glen bekend voor, maar hij
wist hem toch niet thuis te brengen.
„Koerier des konings," zei de agent
met een lage stem van eerbied. „Mylord
heeft haast."
Jimmy en Glen sprongen tegelijk op.
„Als mylord zoo goed wil zijn even
zijn pas te toonen, zal ik een passage
biljet schrijven," mompelde Jimmy met
een buiging.
De agent trad eerbiedig opzij, om
doorgang te verleenen aan mr. John
Crawford. De passagier knoopte zijn
ulster los en greep in zijn binnenzak naar
zijn portefeuille, waaruit hij een diplo
matiek paspoort te voorschijn haalde.
Terloops zag Glen Harrison, dat op den
revers van zijn smoking een gouden
hazenwindhond gestoken zat het
insigne van 't aristocratische keurkorps,
welks leden als koerier in persoonlijken
dienst stonden van den koning.
„Lord Gray, graaf van Bath en Then-
mes," noteerde Jimmy Raleigh uit het
paspoort.
De pseudo-koerier keek rustig toe,
terwijl de beambte het passagebiljet
uitschreef. Zijn blik bleef rusten op
liet jongste nummer van „Hersengym
nastiek". Er lag een glimlach om zijn
mond, toen hij het passagebiljet in
ontvangst nam.
„Aardige puzzles staan er in dat
blaadje, vindt u niet?" vroeg hij min
zaam.
„En ik los ze haast allemaal op, my
lord," antwoordde Jimmy enthousiast.
„Gisteren had ik nog een cijferpuzzle,
waarvan niemand de oplossing kon
vinden. Ik heb er zelf ook drie dagen op
gezeten en vanmiddag had ik den sleutel
plotseling te pakken. Weet u, mylord,"
ging hij vertrouwelijk voort, „dat is
soms heel eigenaardig bij mij. Als ik een
prijspuzzle onderhanden heb, valt me de
oplossing vaak pas op de laatste minuut
in. Vanmiddag 0111 vier uur moest de
oplossing van die cijferpuzzle gepost
worden en om vijf minuten voor vieren
had ik haar plotseling. Ik had er drie
dagen op zitten zweeten."
Lord Gray glimlachte. „Aardig tijd
verdrijf," knikte hij. „We zouden elkaar
de hand kunnen reiken. Ik ben namelijk
ook zoo gelukkig ze bijna allemaal op te
lossen. Apropos, kan ik vertrekken?"
wendde hij zich plotseling tot Glen.
„De kist draait al, mylord," ant
woordde Glen met een buiging. „Hebt u
misschien nog bagage?"
„Neen, die staat in Parijs. Wel, dan
zullen we gaan. Goedenavond.
Glen ging zijn passagier voor naar het
vliegtuig. De motoren draaiden reeds
en de instrumenten waren in orde. Een
mecano opende de deur van de cabine.
„Nog iets van uw verlangen, mylord?"
vroeg Glen beleefd.
„Nietsik ka.11 zeker blijven luisteren
informeerde mr. John Crawford vrien
delijk, met een gebaar naar de koptele
foons, die boven de zitplaatsen hingen.
„Zeker, mylord, maar er zal niet veel
vroolijks te beluisteren zijn," grinnikte
Glen zachtjes.
„Doet er niet toe, het is tijdverdrijf,"
antwoordde zijn passagier onverschillig.
De deur van de cabine ging dicht en
Glen kroop op zijn plaats. Twee minuten
later zat hij in de lucht en liet Jimmy
met zijn puzzles op den beganen grond
achter.
De lucht was zwaar bewolkt, doch het
zicht was tamelijk goed. Mr. John Craw
ford, pseudo-lord en pseudo-koerier,
leunde behaaglijk achterover in zijn
zetel. Hij had zijn oogen gesloten en
verheugde zich in zijn succes. De brutale
had de halve wereld, geen spreuk kon
meer waar zijn dan deze. Niemand
twijfelde aan zijn identiteit, maar noch
tans was voorzichtigheid geboden. Hij
had in de haast, die hij had moeten be
trachten, voldoende sporen achterge
laten, om de politie een tip in handen
te geven. Als de eigenaar van de elfdui
zend pond thuis kwam en het bedrag
miste, zou hij terstond Scotland Yard
waarschuwen. En de Yard zou natuurlijk
niet nalaten Croydon op te bellen. Het
was een kleine speculatie: schatrijke
provincialen, die in de city aan den boe
mel waren geweest, hadden niet de ge
woonte bij hun thuiskomst in hun hotel
naar hun geld om te kijken. Maar men
kon nooit weten en daarom had hij de
koptelefoon om zijn hoofd bevestigd.
Men kon altijd beter voorbereid zijn op
het gevaar.
Rustig en vast ronkte de kist door de
lucht. In de cockpit zat Glen op het
instrumentenbord te staren. Hij had den
duivel in. Waar, voor den d. .der!
had hij dien meneer toch meer gezien?
Nu ja, hij zat al zes jaar op deze lijn en
een koerier van den koning vloog hij wel
vaker. Maar hij had zoo'n idee, dat hij
hem ergens in een heel andere kwaliteit
Slot op bladz. 35
