l/.lli. HUIDAANDOENINGEN
Geneesmiddelen en Geneeswijzen
fel goed middel tegen huiduitslag
GENEESMIDDEL TEGEN
nieuwe
99.-
x 6
129.-
13
legden zich met droge oogen en in vrede
te rusten.
De albatros was drie jaar oud, toen
hij eens in een bijna windstillen nacbt
door de dunne sneeuw heen een wrak
zag liggen, dat deinde en danste op de
lange baren bij den Hoorn. De masten
waren afgebroken, de verschansingen
vernield, de sloepen weggespoeld. De
vogel bleef een poosje boven het wrak
zweven; het zag geen levend wezen,
streek neer op het dek, stopte zijn kop
onder een vleugel en ging slapen.
In het grauw van den dageraad ging
er een deur van een dekhuis open,
en een matroos met een stoppelig ge
zicht en vermoeide, wanhopige oogen
tuurde het dek over. Toen hij den
albatros zag, keerde hij zich om en
schudde zijn slapende kameraden wak
ker, en zacht zei hij: ..Eten
Hongerige zeelui betraden met stille
voeten het dek. Zij hadden in drie
dagen geen eten gehad, want de provi
siekamer was ondergeloopen. Behoed
zaam naderde de eerste den. slapenden
vogeldie wakker werd met de
knelling van twee. handen om zijn nek.
Ifij gaf een schreeuw van angst.
De matroos trok zijn mes, maar een
oude zeeman riep: „Wacht even! Niet
doen!"
„Niet doen* Waarom niet?" vroeg
de eerste. „We sterven van den honger,
man!"
„We zijn nog niet dood," zei de oude.
„Als we dien albatros slachten, krijgen
we ieder een paar happen. En er komt
ongeluk, als je een zeevogel doodt,
dat weet je. Ik weet iets beters. We
blijven drijven, tot de storm weer op
steekt, en dat kan nog uren duren. Wat
hebben we aan een paar happen eten,
als we toch verdrinken? Laten we een
briefje aan zijn poot binden en hem
loslaten. Als je hem slacht, zijn we
zéker weg."
Zij bonden het dier dus een lapje aan
zijn poot en lieten hot vrij. Zij hadden
den naam van hot schip neergeschre
ven met positie en datum, en de bood
schap: „Vergaan, verhongeren, help."
De driemaal gevangen albatros vloog
boos krijschend de sneeuw in en ver
dween uit het gezicht. Zijn vleugels
sloegen door de windstille lucht, zijn
oogen zochten de zee over naar voedsel,
met moeilijken vleugelslag ging hij
landwaarts. De maan zonk weg. Duis
ternis verborg de zee. Er stak met den
dageraad een tochtje uit het westen
op. Er kwamen witte kapjes op de
golven. Hij hoefde niet meer met moede
vleugels te slaan, hij dreef op zijn
gemak.
Even later zag de albatros weer een
schip, dat voor den wind voer. De bood
schapper, die zijn eigen taak niet kende,
liet een schrillen kreet hooren. De roer
ganger keek om.
„Stuurman! Stuurman!" riep hij, en
toen de stuurman aan kwam loopen,
wees de roerganger naar den zwevenden
vogel. „Een briefje aan zijn poot,
mijnheer. Misschien is er een schip in
nood," zei hij.
De kapitein, door den stuurman ge
roepen, kwam snel. „Gooi dadelijk een
vischlijn uit," beval hij.
Zij vischten vruchteloos; de albatros
hing boven het aas, in een tweestrijd
tusschen vrees en honger.
„Hij durft niet al méér gevangen."
zei de kapitein.
Zij probeerden den heeleu morgen,
doch haalden bakzeil, en moesten ten
slotte het schip laten stoppen. Recht
stond het op de wintersche zee. Dun
viel de sneeuw. Aan stuurboord, op
korten afstand, zweefde de albatros, en
hij hapte de stukjes en brokjes weg-, die
de kok op het water wierp. Aan den
anderen kant werd 'n sloep neergelaten
Terwijl er niemand sprak, en geen
takel piepte, en geen zeil klapperde,
namen de stuurman en vier matrozen
in de sloep plaats, om het bevel van den
kapitein af te wachten. Met een plechtig
gezicht kwam hij de kaartenkamer uit
hij droeg een geweer. Er knalde een
schot en het weergalmde ver over de
zee. Met een roode vlek op het wit van
zijn zachte borst lag de. albatros slap
op het water.
„Vaar om en haal den vogel," beval
de kapitein; en toen die order 'was uit
gevoerd en de kapitein het briefje aan
den poot van den dooden vogel had
gelezen riep hij„Aanpakken allemaal
Alle zeilen bij!"
Terwijl het schip zich voor den wind
zuidwaarts repte om het wrak op te
zoeken, lag de albatros te verstijven
op het achterdek, en zijn vleugel
spitsen trilden als wilden ze vragen:
„Waarom mogen we niet vliegen?"
Er ging een uur voorbij, en nog een
uur. Toen hield bet op met sneeuwen
en vooruit lag de zee open. En daar was
het verongelukte schip, op liet nippertje
v;ln den ondergang; de koude golven
deinden gelijk met het dek; de beman
ning zat bijeengedrongen op het dek
huis.
Op het laatste moment kwam de sloep
het zinkende schip langszij. Nauwelijks
was de laatste man van boord ge
sprongen, of het ging de diepte in.
De uitgeputte matrozen klommen
aan boord van het reddende schip,
met de verwrongenheid van den doods
angst in hun gezichten. Zij keken rond,
als twijfelden zij nog, of zij wel inder
daad aan den dood waren ontsnapt, als
konden zij in zoo'n mirakel moeilijk
gelooven.
De stuurman wees naar den dooden
vogel en zei: „Dat hebben jullie aan
hem te danken. Hij was te voorzichtig
om zich nog eens te laten vangen. We
hebbon hem dood moeten schieten
anders waren jullie voor de haaien ge
weest."
,,'t Heeft hem zijn leven gekost,"
zei een der geredden ernstig; en hij
vroeg zacht, met respect in zijn oogen
„Hoe maken we dat goed f"
„Ja. hoe maken we dat goed?"
riep een ander.
Zij gingen om den vogel heen staan
en overlegden, redders en geredden.
Dien avond, toen de westerstorm
voorbijraasde, toen dichte sneeuw neer
viel en de winterlucht een wolk was
van opgezwiept schuim, verzamelden
zich de twee bemanningen op de natte
kampanje. Boven hun ontbloots en
gebogen hoofden woei de vlag halfstok.
Zoo kreeg de blanke bode van Kaap
Hoorn, gehuld in vele lagen stevig dicht
genaaid stormzeil, en goed bewaard,
een eervolle begrafenis, die hem ont
rukte aan de vraatzucht van speurende
schenner».
VERZOEK AAN DE ABONNE'S
De administratie verzoekt den per week betalenden abonné's het
abonnementsgeld regelmatig aan den bezorger te willen afdragen.
Agenten en bezorgers moeten wekelijks alles aan haar afrekenen en
het zou hun werk zeer vergemakkelijken wanneer de abonné's op dit
punt hun volle medewerking wilden verleenen.
DE ADMINISTRATIE
Wcest niet langer een prooi van de ondragelijke last en
de folterende jeuk, wanneer een eenvoudig middel uitkomst
kan brengen. Een paar druppels van de heldere vloeistof
D.D.D. op de pijnlijke plek en de jeuk bedaart onmiddellijk,
de aandrang tot krabben verdwijnt. Denkt U eens in, weer
rustig te kunnen slapen en 's morgens verkwikt aan den
arbeid te kunnen gaan. Het D.D.D.-Recept van Dr. 1). Dennis
wordt sinds vele jaren met succes aangewend tegen Eczeem,
Open Beenen, Zweren, Puistjes en andere huidaandoeningen.
Flacons a 75 rent, f 1.50en f 2.50 bij Apothekers en Drogisten.
Mat 'dat al kost de
nieuwe Voigtiande
6 slechts
Met Skopar
13,5 inCompur
Ïmaar
zoo klein als een 41/2 x 6
Een camera met het grootbeeld-formaat 6x6 cm.,
maar die U niet tot een last wordt. Ze past in
Uw tasch I Het is een Voigtlander topprestatie I
Van. alle gemakken voorzien, en een toestel van
het edelste type. Waardoor de camera uitblinkt:
alle metaaldeelen mat verchroomd, automatische
beeldteller en rem om dubbele belichting te voor
komen. Dieptescherpte aanwijzer voor elke lens
opening en afstand. Verwisselbaar, maar tegelijk
vastzittend geel-filter. Veiligheidshefboom voor
den achterwand en gelijktijdig camera-steun.
Snapshot-ontspanner aan den loopbodem.
Zonneheldere optische zoeker. Voigtlander
optiek 13,5 inCompuren Compu r-R a p i d.
Uitvoerig prospectus binnenkort bij Uw fotohandeiaar ver
krijgbaar of bij den Importeur Fa. J. P. Vos, Nieuwe Haven 94,
Rotterdam, Telefoon 15000.
Hebt U al ingezonden voor de nieuwe
VOIGTL ANDER-PRIJSVRAAG?
1000 GULDEN AAN PRIJZEN!
de vondst van 1938
i r
Met H e I i a r
1:3,5
Compur Rapid
Annonces betreffende
worden in dit blad slechts opgenomen, indien
zij vooraf voorzien zijn van het stempel „Geen
bezwaar" tegen de plaatsing, afgegeven door
de Commissie van Controle op de Aanprijzing
van Geneesmiddelen en Geneeswijzen, waar
van het Secretariaat is gevestigd: Segbroek-
laan 33, 's-Gravenhage.
