Waarom
smmah TnM!
Agta
Karat
NATIONALE TELEGRAMMEN
"Neu
de handig-
Agfacf}®*;
film
31
Korporaal Johnson verliest een
weddenschap
floor Ketl JPittock
JBLTiemand wist zich later te herin -
neren wie korporaal Johnson
het eerst had uitgedaagd. Noch
wist iemand hoe het gesprek eensklaps
zoo'n onverwachte wending genomen
had. Er was een fuif in de militaire
vliegcantine van Spokane en als ei-
gefuifd werd, was het verboden over
de vliegerij te spreken. Maar plotseling
klonk de zware stem van korporaal
Johnson hoog boven het rumoer uit.
„Top, ik neem de weddenschap aan.
Dick en ik gaan naar boven en.
„Hallo, lui, wat is er aan de hand?"
kwam een oudere luitenant-vlieger op
het rumoerige groepje toe. „Wie hoor
ik daar zeggen dat hij naar boven wil?
Jullie halen toch geen dwaasheden uit f"
„Johnson gaat naar boven, luit,"
grinnikte sergeant Cormick. „Hij zat
te snoeven dat hij in het vliegkamp
Seattle alle eerste prijzen weghaalde
als waarnemer en richter. Maar in
Seattle oefenen ze alleen op vaste doe
len. Dat is een kunstje dat een kind
ook kan. Maar op een bewegend doel
„Ik neem het aan," viel korporaal
Johnson hem koppig in de rede. „Ik
ga met Dick naar boven en jullie sturen
een auto de vlieghei op. Als ik hem niet
binnen een uur ontdek en drie treffers
maak van de zes oefeningsbommen, ver
speel ik een rondje."
Er ging een hoeraatje op, maar lui
tenant Anderson schudde het hoofd.
„Zouden jullie het wel doen, jongens?
Jullie bent nogal opgewonden en.
„En Dick is de beste stunter van
de heele Amerikaansohe luchtvloot!"
schreeuwde korporaal Johnson en daar
op ging er zoo'n gejuich op, dat Ander
son zich hoofdschuddend bij de geschie
denis neerlegde.
„Als je er maar om denkt de grens
niet over te gaan," waarschuwde hij.
„De Canadeesche grenspolitie kijkt
scherp uit naar smokkelaars en ze aar
zelen niet lang, om je een kogel in je
body te schieten."
Het was een donkere, maanlooze
Februari-avond. Sergeant Humphrey zat
in de cockpit van den lichten bommen
werper. Korporaal Johnson zat achter
hem, met zijn oog aan den kijker van
het richtvlak, één hand aan den knop
van het zoeklicht en de andere aan den
handle voor den uitlaat van de oefe
ningsbommen sterke papieren zak
ken, gevuld met zes kilo roet. Met een
snelheid van tweehonderd kilometer
vloog de AM 17 boven de vliegheide,
begrensd door de Clarke-rivier, de Ca
nadeesche grens en de spoorlijn naar
het noorden en het westen.
Sergeant Humphrey vloog in een
breede baan licht, die van links naar
rechts en van rechts naar links scheer
de. Van een hoogte van zestig meter
viel een auto ternauwernood te onder
scheiden in het grauwe veld. Maar
Johnson had een scherp oog en de
vliegheide besloeg nauwelijks vijftig vier
kante kilometers. Systematisch zochten
de zoeklichten het terrein af. Rechts
pinkelde een dubbele guirlande van
lichtjes aan de rivieroevers, links de
dungezaaide lichtoogjes van den spoor
weg, en vooruit waarschuwde een lange
rij roode lichten voor de grens tusschen
den staat Oregon en Canada.
Humphrey had een half uur op en
neer en zigzag gevlogen, toen hij zijn
hoofd eens omwendde. „Je bent toch
niet in slaap gevallen schreeuwde hij
boven het geronk van den motor uit.
Johnson liet geen oog van den kijker
los, doch zwaaide even met zijn hand,
ten teeken dat hij nog niet flauw ge
vallen was in zijn vermoeiende houding.
Hij tuurde scherp de duisternis in: die
lui van Spokane zouden weten dat hij
zijn vak verstond. Hij was hier om de
sergeantsstrepen te verdienen en in
Seattle wachtte een meisje, met wie
hij liever vandaag dan morgen zou
trouwen.
De AM 17 was voor de tweede maal
van de grens teruggekeerd, toen John
son zich plotseling een schreeuw liet
ontsnappen. Op honderd meter af
stand vóór hem raasde een grijze auto
de hei over in een wanhopige poging
om aan het zoeklicht te ontkomen.
D4ar had hij 'm
„Duiken," gilde hij zoo hard hij kon.
Humphrey dook als een visch de
diepte in, doch trok een halve seconde
later het toestel vlak. Johnson had den
auto precies vóóruit in het oculair van
zijn kijker en trok plotseling den handle
van den uitlaat over. Het volgende
oogenblik zag hij een zwarten nevel
rond de kleine, bewegende vlek, die
zich als razend over het terrein bewoog.
In een fractie van een seconde was hij
het beeld voorbij, maar in dat ondeel
baar oogenblik zag hij nog iets anders
ook in het zoeklicht. De auto sloeg over
den kop: de chauffeur had zóó sterk
geremd, toen die roetwolk voor zijn
oogen optrok, dat de achterwielen den
grond loslieten.
Johnson verkilde van schrik. Hij
sprong op en greep Humphrey bij
den schouder. „Dalen," schreeuwde hij
schor. „De wagen is omgeslagen...."
Humphrey was even geschrokken als
hij. Hij cirkelde werktuiglijk in het
rond, koos een landingspunt in de na
bijheid van den auto, waarboven nog
altijd een zwarte wolk hing en streek
eenige oogenblikken later neer. Johnson
was de eerste, die op den grond sprong.
Hij snelde op den auto toe, doch op
hetzelfde oogenblik dat hij binnen den
lichtkring van de koplantaarn van het
toestel kwam, klonken er snel achter
elkaar vier schoten. Het vierde trof hem
in zijn zijde.
„Dat is niet eerlijk," zei Johnson
met een verwensching en daarop zonk
hij bewusteloos ineen.
Toen korporaal Johnson zijn oogen
opsloeg, lag hij in de cantine. Hij her
kende den militairen dokter aan zijn
zij en zag als door een nevel de kamera
den van dien avond. Hij had een flauw
gevoel in zijn maag en heel vaag herin
nerde hij zich iets van de weddenschap
en een auto. Hij dacht dat Humphrey
gevallen was.
„Ik. heb de weddenschap gewon
nen. stamelde hij, den kring rond
starend.
De dokter gaf hem antwoord. „Je
hebt de weddenschap verloren, korpo
raal Johnson. Maar toevallig heb je
een diamantsmokkelaar gevangen. De
douane had allang op hem geloerd, maar
ze hebben er nooit aan gedacht, dat hij
zoo brutaal zou zijn de grens te pas-
seeren over het onverlichte en onge
baande vliegveld. Hij heeft zijn been
gebroken bjj die geschiedenis van van
avond, maar je bent er zelf ook niet
zonder kleerscheuren afgekomen. Je
kunt je verlies echter met een gerust
hart dragen; je hebt tienduizend dollar
premie verdiend aan wat ze in zijn auto
vonden
geen ander
insectenmiddel
zoo doodeiijk
is ais
FIIT
Flif doodt beslist, omdat
Flit een combinatie is van
onovertroffen insectendoo-
dende middelen. Elke bus
Flit bevat een product,
waarvan de krachtige wer
king bewezen is. Eisch dus
Flit en weiger ieder twijfel
achtig namaakproduct. De
Fl it-soldaat is U w waa rborg
VERTEGENW.: KERKHOFF Co. - NASSAUKADE 373 - AMSTERDAM
Een hechte nationale band
Tusschen Indië en Nederland
Nationale telegrammen kosten slechts
20 ct. per woord (met een minimum van
20 woorden: f 4.
Nationale telegrammen worden afgele
verd in den morgen van den tweeden
dag, volgende op dien van aanbieding.
beet* c»»«oor
met
