LUX
M^1
Jeugdig,
Uïteoflijti
ft
PASTILLES
im
H
«l
fJoDIN
Roode Rusland
ALTIJD WELKOM!
TOILET ZEEP
KINDERVERZORGSTER
KINDERJUFFROUW
BON
26
De beschermende
laag van Agfa-Films
vormt een pantser
tegen beschadiging
in de camera of bij
de ontwikkeling
Het avontuur lij lee en romantische leven van
een Britsehen spion in het
Vervolg van bladzijde 23
Spaart plaatjes voor het
nieuwe album ,,HetWater op!"
stond hij me toe, het Britsehe gezant-
schap te Helsingfors op te bellen. Toen
lit geschied was, zorgde de gezant, dat
ik vrij werd gelaten. De commandant
was woedend en deed nog, of hij me niet
geloofde, maar op hoog bevel moest hij
me mijn papieren teruggeven en me een
geleide verstrekken. Ik had in den trein
nog moeilijkheden, omdat ik geen be
hoorlijk identiteitsbewijs bezat en het
j geleide beweerde, dat ik een Rus was.
Maar eindelijk werd ik toch aan het ge-
j zautschap. afgeleverd met veel excuses.
Toen ik gebaad en geslapen had, en naar
den barbier was geweest, ging ik met den
gezant dineeren. We hebben later nog
vaak gelachen om die strubbelingen.
De lezer zal, hoop ik, genoeg belang
stellen in mijn verhaal, om benieuwd te
zijn naar de redenen van mijn vertrek
naar Finland. Misschien zelfs heeft hij
al vermoed, dat Zorinsky de voornaam
ste reden was.
De heele waarheid omtrent Zorinsky
ben ik pas een maand later te weten
gekomen, zooals ik in een volgend hoofd
stuk zal verhalen. Maar zoodra ik hoorde
dat Melnikof drie weken te voren terecht
was gesteld, leek het mij zeker, dat
Zorinsky er alles van geweten had, zoo
hij er al niet zelf aansprakelijk voor was.
R11 ik voelde, dat ook voor mij het net
gespreid en de strik gezet, was een
valstrik zoo listig, zoo verholen, dat ik
niet hopen mocht, er aan te ontkomen.
Misschien werd mijn val verschoven'
en mijn leven gered, doordat Zorinsky
eerst zooveel mogelijk geld van me wilde
trekken. Maar ik weet zeker, dat ik nooit
iets had kunnen navertellen, als ik nog
een week langer in Rusland was ge
bleven.
Mijn vlucht, hoopte ik. zou de bereke
ningen van meneer Zorinsky in de war
sturen, llij zou wel verwachten, dat ik
langen tijd wegbleef, zóó ik al ooit terug
kwam. Ik was echter wel degelijk van
plan, terug te gaan, en ik ging terug,
voor er een maand om was en wat ik
toen ontdekte, bevestigde mijn ergste
vermoedens en vreezen.
Ook wou ik even op adem komen en
den toestand overzien. Ik was in zekeren
zin verlamd door den dood van Melnikof,
want ik had gerekend op zijn steun bij
mijn werk. Maar op adem komen kón
ik niet, zoolang ik binnen' Rusland dat
samenzweerdersbestaan leidde. Dus
moest, ik er uit.
En ik wou berichten afleveren; im
mers, een van mijn koeriers was ^ver
dwenen, toen hij poogde de grens over
te komen. Ik had er in Januari twee ge
stuurd. De eerste deed zijn boodschap
en kwam bij me terug. De tweede is nooit
aangekomen. Ik vond later een derden,
een zekeren Retor Petrowitsj, en die werd
mijn beste hulp: hij is w<d een keer of
twaalf de grens over geweest. Maar over
hem spreek ik later.
Majoor S. kwam uit Stockholm 0111
me te ontmoeten. Ik smaakte de
voldoening van hem andermaal te
vernemen, dat „Londen" zeer tevreden
was over mijn werk. „Londen" begreep
volkomen, zei hij, hoe moeilijk het was,
met mij in verbinding te raken, als ik in
Rusland was, en omgekeerd maar
er zouden „zeer speciale maatregelen"
genomen worden, om die moeilijkheden
te ondervangen. Welke die „zeer speciale
maatregelen" waren, zou ik eerst veel
later vernemen.
Intusschen verklaarden zich de Fin
sche departementen van buitenlandsche
zaken en oorlog tot medewerking
bereid; ze gaven mij een vergunning 0111
over de grens te komen en te gaan waar
en wanneer ik wilde.
Ik verlangde er naar om naar Rus
land terug te koeren. Majoor S. vroeg me.
hoe lang ik dezen keer weg dacht te
blijven. „Londen" zou 't heel natuurlijk
vinden, als ik niet meer ging, na al de
gevaren, die ik had moeten doorstaan!
Maar ik glimlachte daarom.... wal
ik aanvaard had als een plicht, was me
een hartstocht geworden.
Zou ik ook terug zijn gegaan, als ik
had voorzien, wat mij te wachten stond
in de volgende zeven maanden? Ik
geloof nog steeds van wel, maar 't is
een zegen, dat de toekomst altijd een
geheim voor ons blijft!
Terioki had nog steeds zijn Duitsch-
gezinden commandant. Die doorn in
mijn oog werd eerst eenige weken later
verwijderd. Maar nu kwam hij te hooren,
dat ik over de Golf terug wou naar
Rusland en dat ik een speciale vergun
ning haddaarom gaf hij bevel, dat er
geschoten moest worden op iederen
persoon of iedere slee, die over het
ijs wou vertrekken. Hij wou uit alle
macht verhinderen, dat ik terugkeerde.
Maar ik ging hem op een doodeenvoudige
manier uit den weg.
Bijna aan het andere einde van de
Russisch-Finsche grens, dicht bij het
Ladoga-meer, ligt een dorpje, dat
Rautta heet, een paar mijlen van de
grens verwijderd. Het was vroeger
een punt van samenkomst geweest voor
smokkelaars en vluchtelingen, maar
door zijn afgelegenheid en door de be
zwaren van de reis door de bosschen was
't 's winters van den Russisclien kant
zeer ontoegankelijk. Men kon te Terioki
slecht vermoeden, dat ik op die verwij
derde plek mijn tocht zou beginnen. Ik
beweerde tot, groot genoegen van
den commandant dat ik naar Hel-
singfors zou terugkeeren, om te zorgen,
dat hij door de regeering gedwongen
werd tot gehoorzaamheidmaar ik
begaf me langs een omweg naar liet
dorpje Rautta, waar niemand me kende.
Daar hoopte ik een boer te vinden, (lie
me den weg zou wijzen naar de grens.
Ik had geluk. Tegen het einde van de
vervelende reis stapte er een jonge
Finsche luitenant in den trein. Hij moest
ook naar Rautta. Hij zag, dat ik een
Engelsche krant las, en sprak mij in
gebroken Engelsch aan. Er volgde een
heel gesprek. Ik kon hem een dienst
bewijzen, door hem een briefje te geven
voor een kennis in Ilelsingfors, en toen
hij ook nog mijn Engelsche kranten en
boeken kreeg (die ik anders toch weg had
moeten gooien) was hij zielsblij. Ik vroeg,
wat hij in Rautta ging doen. Hij ging
daar zijn taak als commandant van
het garnizoen aanvaarden, antwoordde
hij. Toen ik dat gehoord had, liet ik hem
meteen mijn vergunning van de Finsche
regeering zien en verzocht ik liem, mij
„alle hulp te verleenen, teneinde de
Russische grens over te komen," zooals
het document zei.
Hij was zeer verbaasd, maar begreep,
dat zoo'n vergunning wel 0111 zeer ge
wichtige redenen gegeven moest zijn, en
hij beloofde mij zooveel mogelijk te
helpen. Inderdaad deed hij zijn best.
Binnen enkele uren na aankomst te
Rautta was ik niet alleen zeker van een
vrijgeleide bij nacht tot, de-grens, maar
Zorg, dat een „vermoeide huid" de charme
van Uw uiterlijk niet bederft. Bescherm
Uw gelaatshuid tegen de nadelige invloeden
van onze moderne levenswijze. Gebruik
de heerlijke, zachte Lux Toifet Zeep, die
speciaal wordt bereid voor de verzorging
van het gelaat en de doelmatigste huip is
om het euvel van „vermoeide huid" te
voorkomen. Door haar bijzondere eigen
schappen telt Lux Tollet Zeep duizenden
geregelde verbruiksters m alle oorden van
ons land. Zii zouden het voor geen geld meei
willen missen. En al is Lux Toilet Zeep op
en top een luxe zeep, toch is zij goedkoop ge
noeg voor dagelijks gebruik, ook voor U.
Tegen vermoeide huid
12/2CT.PER TABLET
LTZ i47_02ti>«
oudt U van kinderen?
Studeer dan voor een
prettig en dankbaar be
roep. Volg onze leerzame,
schriftelijke cursus
Voor hen, die de lagere
school bezochten en
voor gevorderden. Laag
maandelijks lesgeld.
Studieboeken gratis. Na
afloop hulp bij sollicitatie.
Vraag zonder verplichting
inlichtingen bij A.S.S.O.,
dir. J. van der Bij, hoofd
onderwijzer, Nieuwe
Plein 31, b/h station,
Arnhem. Gebruik onder
staande bon of schrijf
een brief.
Ik verzoek, zonder enige verplichting,
inlichtingen omtrent de cursus voor
Naam
Straat en nummer
Woonplaats
Leeftijd
