LISA LOVERLEY
MARTINI
GEBRUIK PEPSODENT
De Kennemer Serie
ÖfijUyeJJuindj (^e/zond'foÜX^
IRIUM helpt millioenen
in den strijd
tegen doffe,
verkleurde
tanden!
de tandpasta met IRIUM
ook van een gids. die order had, mij naar
een Russisch dorpje ongeveer twintig
mijl óver die grens te brengen.
De gids kwam met een halt' dozijn
paren ski's, maar die waren allemaal
te kort, want ik moet ski's van negen of
tien voet hebben. Ik nam de langste, die
er waren, en omstreeks elf uur bonden
we de ski's aan een slee, en reden naar
de afgelegen hut van feen boschbewoner,
het laatste menschenverblijf aan den
Finschen kant van de grens. We wekten
den eenzame en werden op thee onthaald
en een verkenner, die toevallig een paar
minuten later binnenkwam, bracht ons
op de hoogte van de laatste bewegingen
der roode patrouilles. Onze gastheer
bezat in zijn afgelegen woning geen
kaarsen of oliewe zaten bij het flik -
kerende licht van lange, brandende
takken, die zoo gesneden waren, dat
ze hun beverige vlammen zoo lang
mogelijk vasthielden.
Omtrent middernacht deden we onze
ski's aan en begonnen we onze reis,
beginnend met een pad, dat recht het
bosch inliep. Mijn metgezel was licht
gekleed, maar ik hield mijn overjas aan,
ik zou die hard genoeg noodig hebben
later. De proviand, welke ik meedroeg,
woog me zwaar. Ik had gemeend per
slede over het ijs naar Petrograd terug
te keeren, en had dus een extra-gróoten
voorraad proviand en geschenken mee
genomen. Mijn zakken stonden bol van
de chocolade en blikjes gecondenseerde
melk, en ik had een pak damesschoenen
om mijn middel gebonden. Ik kon er niet
toe komen, ook maar iets van dat alles
prijs te geven, want ik wist, wat die
geringe gaven béteekenen zouden voor
mijn noodlijdende vrienden in de honge
rende stad.
Langs een omweg, dien we namen,
was het een mijl of twintig naar het dorp
onzer bestemming. Ik had in geen vier
jaar op ski's geloopen, en al is skiloopen
net als zwemmen, wie 't eenmaal kan
vergeet 't nooit meer, gemis aan practijk
doet toch kwaad. Trouwens, de ski's,
die ik had, waren me te korten
op te korte ski's zigzag te gaan over
ongelijken boschgrond, en dan nog in't
donker, is heusch geen pretje!
We gingen aanvankelijk in oostelijke
richting, evenwijdig aan de grenslijn.
Het lukte me vrij spoedig, mijn schreden
aan te passen bij de smalle zevenvoets-
ski's en den matigen pas van mijn gids
bij te houden, door in zijn sporen te
blijven. Menigmaal bleven wij staan
om naar verdachte geluiden te speuren,
maar onze ooren vingen niets op dan de
mooie en geheimzinnige winterstilte van
een besneeuwd noordelijk bosch. Het,
vroor ongeveer twintig graden, wind
was er niet, en de sparren en dennen, hun
weelderige witte vracht torsend, ston
den daar, of een tooverstaf ze in een
eeuwigen slaap had gedompeld. Mijn
gids was zwijgzaam als we spraken, was
het fluisterend, en we bewogen ons voort
zonder gerucht, afgezien van het zachte
gesuis van onze ski's, dat nauwelijks de
stilte verstoorde; en de sterren, die
boven de boomtoppen dansten, glim
lachten goedkeurend op ons neer.
Na een tocht van ruim een uur bleef
de Fin staan, zijn hand opheffend. Een
paar minuten stonden wij doodstil.
Toen deed hij zijn ski's af, kwam
behoedzaam naar me toe, en wees naar
een groep lage struiken een kleine hon
derd meter verder, door een smal
gangetje tusschen de hoornen zichtbaar.
„Ziet u die verste struiken!" fluisterde
hij. „Die staan aan den Russischen kant.
We gaan aanstonds de grens over
blijft u dicht bij me."
We gingen het struikgewas in en onder
die dekking trokken we langzaam voort,
tot we nog maar enkele meters van de
aangewezen plek waren. Toen zag ik, dat
er vóór ons een open strook door het
bosch liep, een laan, leek het, een meter
of acht breed. Dit was de grens. Mijn
gids wenkte me, naast hem te komen.
„Naar dié struiken moeten we,"
fluisterde hij. „Op andere plaatsen is 't
zoo dicht begroeid, dat je er niet door
heen kunt. Eerst-goed kijken. De vraag
is maar: zit er niemand achter? Kijk
zoo goed als u kunt."
Wordi vervolgd
Wij willen onze lezers nog even attent maken op het laatste boek in de Kennemer
Serie, n.l. dat van den onlangs overleden Engelschen auteur J. 0. Snaith, getiteld:
Deze auteur verwierf zich 'n beroemden naam als geestig en fijnzinnig beschrijver
van de karakters, die hjj voor zijn werken schiep en van het milieu, waarin hij hen
plaatste.
Zijn laatste werk is daar een sprekend voorbeeld van. In „Lisa Loveriev" schetst
hij den levensgang van 'n vrouw uit het volk, die dank zij de bepalingen van het
Engelsche erfrecht plotseling uit haar dof en kleurloos bestaan met zijn velerlei
zorgen en nooden wordt opgeheven tot een schitterende positie in den Engelschen
landadel.
Met groote liefde en nauwgezetheid heeft de schrijver zijn eenzame en bescheiden
heldin voor ons uitgebeeld. Hij schiep een romanfiguur die zich bewoog van het
belachelijke naar het verhevene en zóó zuiver en levensecht, dat zij ons vertrouwd
wordt als weinig andere karakters in een roman.
Het is dan ook met bijzonder genoegen dat wij dit boek, aan de vertaling
waarvan groote zorg werd besteed, een plaats inruimden in de reeks verschei
denheden, waarnaar wij blijven streven bij de uitgaven in de Kennemer Serie.
Het verdient zijn plaats zoowel om de intrige als om het doorvoeld menschelijke
in het, doen ei! laten van al zijn figuren. Het feit bovendien dat „Lisa Loverley"
het laatste werk van dezen auteur was, deed ons nog te gereeder besluiten onze
lezeressen en lezeys met hem in kennis te brengen.
Ongetwijfeld is het u bekend, dat wij de werken uit de Kennemer Serie ter
beschikking stellen van onze abonné's tegen den uitzonderlijk lagen prijs van
slechts DERTIG CENT voor een ingenaaid en IT IV GULDEIV
voor een in linnen prachtband gebonden exemplaar. Wijl wij herhaaldelijk de
ervaring opdoen, dat abonné's, die verzuimden zich tijdig van de premie-uitgaven
te voorzien, later teleurgesteld moesten worden, kunnen wij niet nalaten u den
raad te geven de boeken van de Kennemer Serie onmiddellijk na de eerste aan
kondiging te bestellen bij onze bezorgers, agenten of kantoren.
Rechtstreeksehe toezending volgt alleen na ontvangst van 40 ets. (in postzegels,
per postwissel of per giro no. 142700) voor 't ingenaaide en 1.15 voor 't luxe-boek,
aan het hoofdkantoor: Nassfiulaan 51, Haarlem.
Drinkt ook XVitte MAR TINI - Zacht en geurt- Juist iets vour de dames!
Joan Blondell and her ton. Warner Brothers
Star Appearing in „The Perfect Specimen"
PEPSODENT, de
tandpasta, waarin
deze opzienbaren
de uitvinding is
toegepast, geeft de
tanden een verras
send nieuwe glans.
„Het is alsof een donkere wolk wegtrekt en de
zon weer doorbreekt!" - zóó gevoelen zich mil
lioenen na hun eerste proefneming met Pepsodent
Tandpasta, waarin IRIUM is toegepast. De werking
van Iriuin is zoo doeltreffend, dat het de fraaie
natuurlijke glans, die velen voorgoed verloren
waanden, opnieuw te voorschijn brengt. Het
houdt de kindertandjes gezond en sterk.
Dank zij IRIUM schuimt Pepsodent heerlijk.
Verfrisschend!
De groote tube is voordeeliger!
