sen
Zoo ziet men van een der Tiber-
bruggen den koepel van St. Pieter
Als tegen zevenen (le kantoren
en winkels sluiten, kruipt half
Milaan achter z'n apéritif. Op 't
terras van 'n simpel volkscafeetje
of vóór Campari, Savini en Biffi,
de befaamde pleisterplaatsen langs
de Milaneesche pantoffelparade,
maar Altijd buiten! 't Is er als
de rood en witte ballons de tafeltjes
gaan beschijnen gezéllig eten.
En goed! En wat men er schenkt
aan wijnen van 't land vordert de
pen van een dichter!
Zoek het in de hoogte van
Odéon's daktuin of in de lengte van
Giannino, waar witte kellners een
race aanbinden tegen grage magen,
zoek het in (1e intimiteit van liet
eenvoudige Boccacio of in de ge
moedelijkheid van Uncherese achter
't voormalige stadhuis, ge komt met
een typische belevenis en zonder
een geschokte begrooting naar
huis.
In het hart van Milaan rijst de Dom.
krijgshaftig steekt eeii
„sax-team" de spiraal
buis plafondwaarts
Friedrichshafen, links
van ons, viert luide Zep
pelin's eeuwfeest. Rechts
wijst wit gestuit' de dreu
ning van Schaffliausens
watervallen. Wij in de
Djalakliooren alleen maar
't rustige gezoem van de
twee Wright-Cyclone-
motoren, die ons boven
Ziirich naar de voorge
schreven 5000 meter heb
ben getrokken. Watten in
de ooren hebben afgedaan. Slechts
de donzige wolken rond de Djalak
doen even aan ze denken. Rood op
de grijze vleugels glijden 5800
meter boven zee de letters P.H.-
A.L.D. door de witte wade, die de
Alpen aan ons oog onttrekt.
liet jonge mevrouwtje vóór ons
is nog niet halverwege haar boek,
als de ruim 500 km. vanaf Frankfurt
er al weer óp zitten en van Bal-
kom pal boven Milaan behoedzame
rondjes gaat draaien, mild voor onze
trommelvliezen. Twintig minuten
later sta ik op Italiaanschen bodem
De Djalak heeft intusschen de
reis naar Rome volbracht,is netjes teruggevlogen naar
't Schiphplsche nest en staat mij den volgenden mid
dag alweer monter in Milaan op te wachten, alsof hij
niet een kleine 3000 kilometer heeft gedraaid, terwijl
ik zoo'n beetje met spaghetti zat te spelen. Daar gaan
we weer, een millioen Milaneezen achterlatend
rond hun rijken Duorno, de wonder mooie kathedraal,
die, bij het wisselend licht van den vorderenden dag,
in zijn machtig interieur telkens nieuwe aspecten
vertoont.
Gezagvoerder Brinkhuis heeft een surprise in petto.
Hij laat de Apennijnen letterlijk links liggen, zet koers
naar Genua en ontrolt dan een kleurenfilm, die
heel de cabine tot hoorbare verrukking brengt. Op
de vruchtbare Po-vlakte volgt de weelde van de
Middellandsche zee. Heuscli, het water is blauw en
de ansichtkaarten van Rapallo en La Spezia zijn niet
overdreven. Het ochtendblad, kersversch uit Amster
dam, gromt grimmig iets van wind en regen op het
tennistournooi in Noordwijk. Lachend ligt Viareggio
aan de zonnige kust, die hei-wit naar ons toebuigt.
Elba schimt uit een nevelig floers, maar overal elders
is het licht en helder. Daar kronkelt zich al de Tiber,
msterdam—Frankfurt
a/Main is linea recta
een 360 km. De zij- 5 °e Djalak zc«r dr-Jav'
sprong naar Rotterdam f is e"n ^"endige Indische vogel
beteekent voor de snelle J met de manieren **reeuw.
Douglas maar een kwar- horten van stuk, zwart-wit-griis
tiertje. Daarlaten we Waal- J kleur' De Djalak - zegt de
haven al weer achter ons. - is een Douglas D.C. 2, die
„We gaan naar Rome" owzc Wn *>**egt, de Rome Air
doemt het lied der voetbal- Dapide. De Djalak - denk ik - is
Iers bij mij op.Gezagvoerder een lust voor het oof>> "ls hii du"r
van Balkom denkt er an- zo" ""k komt aantaxiën over
ders over. In enkele mi- j Sehiphols platform en ruimte
nuten staan we weer op het f vo°r mii maakt tusschen z'n zil-
Rotterdamsche grastapijt veren vleugels.
om veiligheid voor alles
een instrument, dat op
het Alpentraject belangrijke diensten kan bewijzen,
door een gewilliger apparaat te vervangen.
DAAr zweven we dan toch boven onze rivieren,
mat-zilveren strepen onder een aarzelend Juli-
zonnetje. Geel plekt de Peel in het groene landschap.
Vanuit het tooverhol, waar achter in de slanke
cabine de steward den schepter zwaait, komt
koffiegeur aanzweven, als onder ons 't Duitsche
mijngebied met zijn hoogovens opdoemt. Van 2000
meter is de stoere Rijn een vriendelijk kronkeltje
langs Keulens poppenhuisjes.
Vaardig worden we in Frankfurt neergezet. Even
tijd voor 'n sigaret en dan klimt (le Djalak kalm
naar 2500 meter, hoog boven een pralenderi
regenboog, waar speelsch een snelle jager onder door
duikt. Hooger en hooger gaat 't in perfecte rust.
Op 3500 meter serveert de steward. zuurstof.
Ge kunt er bij blijven lezen, zoo gemakkelijk wordt 't
u gemaakt. Uit een gcmeenschappelijken cylinder
in de cockpit hebben piloot, marconist en mecano
hun eigen „vaatje" krijgt elk der twaalf inzitten
den keurig z'n twee liter per minuut. Achterin
zuigen er een paar wijsgeerig als aan een nargilehin
de voorhoede lijkt het meer op een jazz-band, zoo
