*auw/kauwen
fanewy
eMpiïfc O
5 CENT
PER PAKJE
KAUW REGELMATIG
13
„Ja, kap'teiu." „Zorg er voor, dat de tweede sloep
„Whisky?" niet hetzelfde overkomt."
„Graag, kapitein." Ma weinige oogenblikkcn danste een
„lk za.l je wat laten brengen." Hij tweede boot voort in de richting van
ging heen en Ringer zag, dat hij moeilijk het wrak. l)e „Arcon" draaide zooveel
liep. Die beenen moesten hem heel wat mogelijk aan lijzijde bij.
last veroorzaken. De whisky gaf hem Ditmaal keerde de boot met schip-
weer voldoende kracht om het voorloo- breukelingen terug het aan boord
pig uit te houden. Bij het invallen van brengen veroorzaakte nog eenige span
de duisternis bereikte hem een opwin- nende ©ogenblikken. Nog een tocht naar
dend bericht van het s.s. „Samarang". het wrak en wederom slaagde de terug
„Arcon. Arcon.... telegram van keer. De derde stuurman kwam in de
Empress. Lloyds beweert Leaflane radiohut. „Allen gered. Op't nippertje,
vertrokken uit Botwood, Newfound- Kijk daar gaat ze!"
land, den eenentwintigsten, bestem- Door de patrijspoort kon Ringer zien,
ming Reykjavik en Liverpoolhoe de „Leaflane" langzaam helde en de
De eenentwintigste. Vandaag was het boeg zich meer en meer in de lucht vi
de vijfentwintigste. Ringer slaakte een hief, totdat het schip geheel door de
zucht. Het was dus juist. De „Leaflane" golven werd verzwolgen,
kon op negenenvijftig noorderbreedte „Hoe is het met de bemanning van
zitten. onze boot?
Daarna stilte. stilte. „Ze konden aan dek komen van
Gedurende den nacht viel lnj eenige het wrak, nadat de sloep te pletter
malen tegen zijn wil in slaap. Na weinige sloeg. Allen zijn den dans ontsprongen,
minuten ontwaakte hij dan zacht behalve de eerste stuurman hij had
kreunend. Heel zijn lichaam deed pijn en geen kracht
wanneer hij het hoofd slechts even Ringer wendde zich vermoeid naar
bewoog, voelde hij, dat zijn ooren waren zijn schakelbord. Zijn blik viel op een
gezwollen door den nrenlangen druk stuk papier - den brief, dien hij aan
van de koptelefoon. Ella was begonnen.
Toen de duisternis van den nacht Hij had haar willen vertellen, hor
echter begon te wijken, stormde 'de geheel anders de zeelui in werkelijkheid
tweede stuurman opgewonden de hut waren, dan zij zich in haar romantische
binnen. „We hebben hem gevonden," fantasie voorstelde. Hij had willen spre-
sehreeuwde hij. kei over de mannen aan boord, over
„Hè?" Ringer keek op. Hij begreep den eersten stuurman langzaam
het eerst niet. scheurde hij het lialf-beëindigde epistel
„We hebben hem gevonden. Hij geeft aan stukken. Hij moest een nieuwen
lichtsignalen, 't moet de „Leaflane" zijn." brief schrijven, maar voelde zich nu te
Een zware last werd van Ringer afge- vermoeid. En misschien zou hij het nu
wenteld. Eensklaps voelde hij zich min- anders zeggen of eigenlijk, daar was
der vermoeid. Hij ging naar de patrijs- hij wel zeker van.
poort en keek naar buiten. Boven zijn Toen de kapitein naar binnen keek,
hoofd hoorde hij het geschuifel op het lag de marconist met het hoofd op de
bootendek, de reddingssloepen werden armen te slapen. De gezagvoerder van
gereed gemaakt om te worden gestreken, de „Leaflane' leunde zwaar tegen den
Ergens in de verte schoot een licht- deurpost,
signaal omhoog en verlichtte een lange, „Dat is de knaap, dien we moeten
donkere schaduw. bedanken.'
„Vrijwilligers voor de boot!" klonk Manley gromde iets. Toen liij Ringel
de 'stem van den eersten stuurman. uit den stoel optilde en in de kooi legde,
Daar was geen gebrek aan. Bijna alle bewoog de marconist zich slechts even.
matrozen stapten naar voren en keken „Ik verbaas me er over, dat hij ons
met vastberaden blikken naar de heeft gehoord," sprak de' ander verder,
dreigende, onstuimige zee. De kapitein „De radiocabine was aan stukken ge-
boog zich over de verschansing van slagen. Mijn marconist had van de
de brug. gebroken onderdeelen een soort zend-
U kunt niet mee met de boot, toestel in elkaar gedraaid. Van ont-
stuurman. bent immers ziek." vangen was geen sprake. Het zijn feite-
„Dat is mijn zaak, kap'tein." lijk toch wonderlijke kerels, die mar-
„Gebruik je verstand. Je kunt je bijna conisten.
niét bewegen. Brooks, kom 'ns hier." Manley wierp hem vanonder zijn
Do tweede stuurman stond al gereed borstelige wenkbrauwen een blik toe.
om in de boot te springen. Hij bromde en wreef zich over de
„Het spijt me, kap'tein, maar het stoppelige kin.
is mijn taak," klonk weer de stem van „Heeft niemand anders ons gehoord!"
den eersten stuurman, kalm doch vroeg de kapitein van de „Leaflane
nadrukkelijk. „Nee," antwoordde Manley peinzend,
„U bent gek, mijnheer." „niemand."
De eerste antwoordde niet, doch nam „En het was toch in het holst van den
zijn plaats in en even later danste de nacht.'
.boot op de woelige golven. „Jaen de knapen op de andere
Van do brug schreeuwde de kapiteinschepen gaven hem kort en goed te ver-
„Veel geluk, stuurman!" staan, dat liij gek was.
De „Arcon" maakte een halven cir De harde lijnen om zijn vierkante
kei om zoo gunstig mogelijk te komen kaak ontspanden zich.
liggen, wanneer de reddingsboot moest „Maar ónze marconist hoorde jullie -
worden opgepikt. Een lange tijd ver- en dat was voldoende," voegde hij er
streek. Aan boord begon men zich aan toe en er klonk een zweem van trots
ongerust te maken. in zijn stem. „Ik kan op mijn marconist
„Waar is de sloep?" vertrouwen. En eh.„." besloot hij
„Zie jij 'm nog?" met weinig overtuiging. „Ik had hem
„Wat blijft ie lang uit." gevraagd, den heelen nacht te blijven
Eensklaps flikkerden lichtsignalen te- luisteren in verband met het slechte
gen den duisteren hemel. weer.
„B-o-o-t 1-a-n-g-s-z-ij t-e p-l-e-t-t-e-r Hij liep de gang in. „We hebben op
g-e-s-l-a-g-e-n." weg hierheen bijna voortdurend elf
Ringer spelde vol afgrijzen de letters, knoopen gehaald. Dat hebben we aan
Weer flikkerde het licht
„K-u-n-n-e-n h-o-t u-i-t-h-o-u-d-e-n
t-o-t d-a-g-e-r-a-a-d."
„Brooks!"
„Kap'tein!"
Wie twee honderd jaren geleden over Europa's hobbelige wegen
reisde, pakte in zijn koffer meestal een paar flacons oer-echte Eau
de Cologne van «Farina gegenüber». Met dit verfrisschende reuk
water verkwikten en verfrischten zich de reizigers, wanneer zij
stoffig, verhit, dooreengeschud en doodop waren. 1938 Twee
eeuwen deden het paard voor de auto, de reiskoets voor den D-
trein plaats maken, maar nog steeds gaat «Rood Farina Merk»
mee op reis, om op warme zomersehe dagen verkoelenden
geur te brengen. Wanneer U oer-echte Eau de Cologne koopen
wilt, welke door de eeuwen heen volgens hetzelfde geheime
recept wordt vervaardigd, let L dan vooral op het kenmerk:
OER-ECHTE EAU DECOLOCNE
onzen chef-machinist Anderson te dan
ken. Steward! Mijn complimenten aan
mijnheer Anderson en zeg hem, dat we
hem in mijn hut hij een flesch whisky
verwachten
Het meeste voedsel dat wij
dagelijks tot ons nemen is
te zacht. Dit is slecht voor
het tandvleesch en voor de tanden.
Maar niet wanneer U regelmatig
Wrigley s kauwt. Wrigley's is goed
voor de tanden en het tandvleesch,
het geeft U een frissche adem en
kalmeert de zenuwen. Door de
grootere speekselafscheiding be
vordert het bovendien de spijs
vertering. Koopt nog heden een
pakje P.K.
WRIGLEY
