29
William. P. Leeds, de stiefzoon van prins Christoffel, en zijn braid.
Pauselijke legaat. Zeven ministers waren toen reeds
tegen den muur geplaatst en neergeschoten
Het werd met den dag duidelijker, dat ik mij moest
haasten Griekenland te verlaten, want ieder oogen-
blik kon ook ik mijn arrestatie verwachten. Behalve
m'n eigen bezittingen slaagde ik er in de juweelen
machtig te worden van de vrouw van Nicolaas
de moeder van prinses Marina enhaar geliefde
witte Perzische kat!
Het was maar op 't kantje af, dat ik wist te ont
snappen, dank zij een overhaaste vlucht en 'n onaan
zienlijk motorbootje kwam ik aan boord van 'n
Italiaanschen stoomer. Maar toen was ik nog niet aan
't eind van mijn avontuur, want op de brug voor pas
sagiers stond een Griokscho beambte, met strenge
orders alle passen aan een nauwkeurig onderzoek te
onderwerpen.
Het hart zonk mij werkelijk in de schoenen.
Zou op 't laatste oogenblik alles in duigen vallen
Ik besloot tot 'n eerlijke, „sportieve" kans. In volk-
vaart rende ik de brug op en in plaats van te stoppen,
toen de beambte mij dit toeriep, gaf ik hem 'n stomp
op de maag, die hem dubbel sloeg en voordat hij weer
op de been was, bevond ik me in mijn hut. op
Italiaanschen bodem!! Hier was ik veilig en even
later kwam mijn bediende binnen met de koffers,
die 'n kapitaal bevatten aan juweelen en papieren.
De Grieksche beambte was zóó overdonderd door
mijn optreden, dat m'n bediende ongemoeid kon
passeereu
Eerst weken later, toen ik .me te Parijs bevond,
waar ook mijn moeder vertoefde, kregen wij zeker
heid omtrent 't lot van André, Na dagen van einde-
looze spanning'sprak het gerecht hem vrij. Hij werd
verbannen, maar gelukkig
niet doodgeschoten zooals
zoo vele andere bekwame
Grieksche mannen in die
dagen.
deren, maar 't hielp niet
of wij 't huwelijk al af
rieden of hun verzochten
't enkele jaren uit testel
len. William was achttien,
Xenia zestien jaren oud.
1 k kwam met m'n vrouw
en haar vriendin op 23
December te New York.
De stad lag dik onder de
sneeuw en er heerschte
zulk 'n felle koude, dat ik
onwillekeurig terugdacht
aan de Russische winters.
Wij logeerden in het Am
bassadeurs-hotel en het
plaveisel voor den ingang
ervan was spiegelglad,
zoodat men mij waar
schuwde voor 't gevaar
uit te glijden. Ik liep zoo
voorzichtig mogelijk,maar
enkele meters verder
schoof ik toch uit op 'n
verraderlijk stukje, ijs en
ik verrichtte de onmoge
lijkste acrobatische toeren om op de been te blijven.
Ik zou zeker gevallen zijn als niet een reus van 'n
verkeersagent was toegeschoten, die mij in z'n
stevige armen opving en overeind zette. Ik dankte
hem vriendelijk en na 'n paar woorden met hem
te hebben gewisseld vervolgde ik mijn gladden weg.
Toen ik ongeveer een uur later terugkwam, stond
hij nog op zijn post; hij herkende mij en groette
amicaal, tiaar toen zette hij op zijn beurt den voet op
bet stukje ijs, dat mij had doen wankelen, verloor
het evenwicht, zwaaide wild met de armen en nu
schoot ik te hulp om hem staande te houden. Maar hij
was zoo groot en zwaar, dat ik hem niet baas kon en
wij rolden samen over den grond tot groot vermaak
der voorbijgangers. We krabbelden overeind, klopten
bij elkaar de sneeuw van de kleeren en bleven sinds
dien de beste vrienden. Ik zag hem haast iederen dag
en zonder 'n spier te vertrekken was hij er telkens
getuige van, dat ik in m'n geliefkoosde speak-easy
verdween, juist tegenover zijn post gelegen. Een keer
zag hij mij eruit komen met twee flesschen whisky
onder m'n arm! Hij hield me aan.
„Kijk 'ns, ik weet natuurlijk niet. wat. u daar
in die flesschen hebt zitten, maar ik hoop toch vurig
dat u vanavond er eentje op mijn gezondheid zult
drinken," mompelde liij zacht.
Hoewel 't. verkoopen of in voorraad hebben van
sterken drank in Amerika verboden was, heb ik
tijdens mijn eerste bezoek aan meer cocktail-partijtjes
deelgenomen dan ooit in Europa!
Wij waren nog maar 'n paar weken in de Nieuwe
Wereld, toen we bericht kregen van 't plotseling
overlijden van koning Constantijn te Palermo. Mijn
broer was, dank zij de gastvrijheid der Italianen,
Eerste bezoek
aan Amerika
De aankomst inAmerika
van Europa uit maakt op
mij altijd den indruk 'n
frisch, groen takje te ont
dekken midden in'n ruiker
kasbloemen. Amerika is
zoo sappig, zoo jong, zoo
levendig. Zelfs de lucht
is er versterkend als
champagne.
De eerste keer dat ik
naar Amerika ging, viel in
den winter van 1922, en
kele weken na de verban
ningvan mijn broer André
uit Griekenland. In Oc
tober van datzelfde jaar
was de zoon van m'n
vrouw, William B. Leeds
Jr., getrouwd met m'n
nicht prinses Xenia, de
dochter van mijn zuster
Marie. Beiden nog kin-
Een der duizenden ge
legenheden, waar, zooge
naamdin't geheim, sterke
drank werd verkocht. Prins
Christoffel was tijdens zijn
eerste bezoek aan Amerika
'n trouwe bezoeker ervan
althans nog een rustigen dood gestorven, zij het als
verbannen vorst. Hij werd bijgezet in de crypte vau
de Russische kerk te Florence.
De straten, waar de rouwstoet langs trok, stonden
vol troepen, die de militaire eer bewezen. Het waren
niet zijn eigen troepen, die liij zoo vaak naar schit
terende overwinningen geleid had, maar toch de
overleden koning was begraven met zulk 'n diep
gemeende gevoelens als hij in zijn vaderland van
eigen onderdanen maar had kunnen weiisclieii.
Mijn broer André en zijn vrouw waren juist op
weg naar Amerika, toen zij aan boord van liet
schip de droeve tijding vernamen. Het wierp een
schaduw op onze ontmoeting. Enkele dagen later
namen wij allen deel aan 'n pleehtigen rouwdienst,
die door de Grieksche kolonie te Montreal gehouden
werd.
Be dood van mijn eerste vrouw-
Ik deed tijdens mijn verblijf in Amerika een
uiterst droevige en pijnlijke ontdekking. Het kwam
nu, na hernieuwd onder
zoek door specialisten,
vast te staan, dat mijn
beminde vrouw lijdende
was aan de ergste kwaal
der menschheid... .kanker.
Zijzelf wist er niets
van en ik mocht noch
kon 't haar zeggen. Twee
jaren lang liep ik nog met
deze gruwelijke weten
schap rond. Het zwijgen
hierover werd mij steed:-
pijnlijker, tot zij tijdens 'n
vreeselijken stormnacht
te Londen zacht overleed.
Pijn heeft zij gelukkig
nooit gehad: haar dood
was zacht en kalm, geheel
in de sfeer van haai
mooie, goede leven....
S/of volgt.
Prins Christoffel van Griekenland, de schrijver van
onze artikelenreeks en zijn Amerikaansche eehtgenoote,
de gewezen mrs. W. P. Leeds, die te Londen overleed.
