Altijd is zij charmant
EEN WORP NAAR
HET GELER
7
ZWARTKOP
tloor Jorge Hanson,
f
12
en geestig, steeds weer is een bab
beluurtje met haar een genoegen.
Alleen al tegenover haar te kunnen
zitten en haar wondermooie, zijde-
achtig-glanzende blonde haar te zien,
is een ware vreugde. Zij verzorgt
het haar ook regelmatig met Zwart
kop Shampodor "Blond'de Sham-
poon voor blondines.
Shampodor-"Blond is zeep- en
alkalivrij, dus geen kalkzeepneerslag
of alkalische opzv
blijft blond, gezond
golf valt beter en houdt
Naast Shampodor-'Blond' is er
verder ook "Shampodor voor iedere
haarsoort, per pakje 20 ct. Beide
^soorten ook "vloeibaar" in flacons
van 35, 85 en 125 ct.
Wilt gij op een kantoor
vooruitkomen? Volg dan
een van onze uitgebreide
schriftelijke opleidingen
voor
Praktijk Diploma Boekhouden
Administrateur (voor heren),
Privé-Secretaresse (voor dames),
Lessen voor hen, die de
lagere school bezochten
en voor gevorderden;
voor dames en heren,
voor oud en jong. Laag
maandelijks lesgeld.
Studieboeken gratis.
Leiding van bevoegde
leerkrachten. Vraag zon
der verplichting inlichtin
gen bij A.S.S.O.,directeur
J.van der Bij, hoofdonder
wijzer, Nieuwe Plein 31,
bij het station, Arnhem.
Gebruik onderstaande
bon of schrijf een brief.
Q A U Ik verzoek
D U 11 inlichtingen
Naam
Straat en nummer
Woonplaats
Leeftijd
De overslaande stem van Borjen niet meer en dat jongmenseh had met-
1 ngeborg vulde het kantoor met een een duidelijk ant woord op zijn brief,
woedende klanken. „Een onge
hoorde brutaliteit is het! Een heleedi- Het was avond. Op de groote werf
ging l)e zoon van een visseher met de van de reederij Borjen Ingeborg was de
dochter van den grootsten reeder van arbeid gestaakt. In het donker pin-
'iothenburg. Waar baalt die slungel keiden eenzame lichten aan de kade,
den treurigen moed vandaan! En jij, die een geribd schijnsel in het zacht
schaam je je niet, om je met zoo voortkabbelend water te voorschijn
iemand in te laten tooverden. Borjen Ingeborg zat in zijn
Er hing een nevel van tranen voor eentje op zijn kantoor. Zijn rustelooze
de blau we oo^en van Anke Inuvlmr<». geest hield zich als steeds bezig met
„Kr is toch niets op Egir Christiansen plannen. Borjen Ingeborg had altijd
aan te merken, vader?" wierp zij zwak aan plannen gebouwd en hij zou er
tegen. aan blijven houwen tot zijn dood.
„Aan te merken, dat moest er nog Het was een verdriet in liet leven
bijkomen, maar ik moet geen armoed- van Borjen Ingeborg, dat bij geen zoon
zaaier als schoonzoon. Dit zijn de laatste had, die hem kon opvolgen. Zijn vrouw
woorden, die ik aan deze geschiedenis had hem slechts een dochter geschon-1
vuil maak. Ga uit m'n oogen, meisje, ken eu in weerwil van alles, wat hij
En zet die dwaasheid uit je hoofd, baar had te danken, had hem dit altijd
Voorgoed, hoor je?" ernstig gegriefd. Zelfs nu nog, driejaar
Anke sloop bevend heen en Borjen na haar dood, maakte hij er haar een i
Ingeborg leunde achterover in zijn stil verwijt van, ofschoon zijn huwelijk
stoel. Langzamerhand zakte zijn drift, overigens zeer gelukkig was geweest.
maar zijn ergernis en verontwaardiging In de stilte van het kantoor drong
hieven, tip de schrijftafel lag een ver- plotseling het geluid door van aarze-
seheurde en iueengefrommelde brief, lende, bedachtzame stappen. Er klonk
„Egir Christiansen," stond er onder. De een zacht klopje op de deur.
magere vingers van den reeder strekten „Binnen," riep Borjen Ingeborg, ge-
zieh er naar uit en streken't papier glad. ërgerd omdat hij gestoord w erd.
„Hij zou wel willen," mompelde hij De deur draaide langzaam open. De
sarcastisch. „Arm als een kerkrat. Geen deuropening vulde zich met dehreede,
sprake van. stoere gestalte van een man van vijftig-1
IIij wierp den brief in de prullemand jarigen leeftijd, gekleed in een korten
ii keek naar buiten, (lp de groote werf jekker en hooge laarzen,
aan de haven rumoerde een bedrijvig „Wie hen je? Wat kom je doen?'
leven. De „Anke", het vlaggesehip van vroeg hij kort.
de vloot, werd voor de afvaart gereed „Ik zou u graag even willen spre-
geinaakt. Borjen Ingeborg had thans ken, meneer Ingeborg," antwoordde de
echter geen oog voor die bedrijvigheid, man bescheiden. „Ik ben aan uw huis
Zijn verre blik rustte op een lichtende geweest, maar uw personeel verwees j
wolkenbank in het verschiet, waar- me hierheen."
achter voor een oogenblik de zon was „Goed, wat hel) je? Maak het kort
schuil gegaan. Zijn gedachten waren hij alsjeblief.
Anke. Hij moest die dwaasheid den Borjen Ingeborg bood den man geen
pas afsnijden. Terstond. Vóór zij zich stoel aan. Hij nam zelfs de moeite niet,
nog vaster aan dat jongmenseh hechtte, naar zijn naam te vragen.
Hij strekte zijn hand uit Baarden bel- „Ik kwam u eens spreken over mijn
knop en drukte. „Roep Nielsen hier,"
beval hij het jongmenseh, dat in de
deuropening verscheen.
Een oogenblik later trad de chef van
de afdeeling „Aanmonstering" binnen.
„1' hebt ine laten roepen, meneer
meneer Inge-
zoon," hernam de late bezoeker.
„Uw7 zoon?"
„Egir Christiansen,
borg."
Borjen Ingeborg kwam half overeind.
Toen ging hij weer zitten. Het was
.Nielsen," knikte Borjen Ingeborg nergens voor noodig, zich hoos te
maken. „Wat wou je?" snauwde hij.
De man aan de deur haalde moeilijk
adem. „Het gaat den jongen niet goed,
meneer Ingeborg. Nadat u hem out
slagen hebt, loopt hij al een paar maan
den te piekeren. Vaart heeft hij nog
ge-
verstrooid. „Wanneer komt de „Stral
sund" van de w erf
„Over drie weken, meneer."
„Is er al voor gemonsterd?"
„Nee, volgende week pas."
„Mooi. Stuur Egir Christiansen dar
terstond een brief, dat de maatschappij niet kunnen krijgen en hij is niet
van zijn diensten afziet. Dat geldt wend rond te slenteren."
voorgoed, Nielsen. Egir Christiansen „Het zal wel wat anders zijn, waar
wordt op geen van onze schepen meer hij over piekert," sneerde Borjen Inge-
gemonsterd." - borg. „Is dat alles wat je te vertellen
„Op geen van onze schepen," echode hebt?"
de korte, gedrongen man voor de „Ik kwam een goed woordje voor
schrijftafel met een hoofdknikje. „En hem doen, meneer."
de reden, meneer?" „Overbodig," weerde Borjen Ingeborg
„Hm," bromde Borjen Ingeborg met met een driftig handgebaar af. „Ah
een blik in de verte. „Wel, maak er soluut overbodig. Hij was de jongste
overcompleet van. Als het kind maar derde stuurman van de maatschappij en
een naam heeft." er was er één overcompleet. Ik ben
„Goed, meneer," antwoordde Nielsen, geen directeur van een philantropisclie
Hij vroeg niet verder. Hij was geen instelling, maar een zakenman. Eén
man om het naadje van de kous te moest eruit en...."
willen weten en Borjen Ingeborg was „En daarom hebt u een ander in
niet gewoon meer te zeggen, dan hij zijn plaats genomen," viel zijn bezoeker
kw ijt wilde zijn. hem in de rede. „Een vreemde, meneer
De deur ging dicht en Borjen Inge- Ingeborg. Daarom wou ik u eens even
borg keek peinzend voor zich uit. Zoo spreken."
was het het beste. Alle banden ver- „Daar valt niet over te spreken
breken, dan zagen ze elkander hier viel Borjen Ingeborg heftig uit. „Ik ben
