Toen wij Griekenland verlieten,
namen wij zooveel mogelijk
inee.
Vrede
Wij gingen terug om de stof
felijke resten van onze dierbaren
in ontvangst te nemen. De
kisten waren in een speciaal
spoorwegrijtuig geplaatst, dat
door de Itali anen prachtig ver
sierd was. M'n zuster Marie,
haar echtgenoot prins Paul en
mijn nicht prinses Irene had
den de treinreis meegemaakt
en waren diep onder den indruk
van het medeleven door de
Italianen. Op ieder station stond
'n harmoniegezelschap met de
officieele autoriteitenin Rome
was een eerewacht en werden
de deuren van 't rijtuig aan
twee kanten opengeschoven om
de leden der Grieksche en Rus
sische kolonie aldaar de laat
ste eer te laten bewijzen.
Koning George II ran Grie
kenland. Hij is een neef
van prins Chris tof fel, die
in dit nummer van ..Pano
rama" zijn reeks herinne
ringen besluit.
Van Rome ging de trein
naar Brindisi, waar 'n
escorte van Italiaansche
troepen de drie kisten aan
boord bracht van den
Griekschen oorlogsbodem
Averoff, 't zelfde schip
waarmede koning Constan-
tijn zestien jaren geleden
zijn glorieuzen terugkeer
naar Athene gemaakt had.
Zijn oude standaard was
geheschen en de kanonnen
der forten brachten een
eeresaluut aan den soldaat
koning, die kwam rusten
in den bodem van zijn
vaderland.
Den tocht door Athene
zal ik nooit vergeten.
De kisten waren op af
fuiten geplaatst, getrokken
door matrozen. Het volk-
in de straten kon de tra
nen niet bedwingen; zes
Koning George II betreedt
voor 't eerst, na 'n balling
schap van twaalf jaren, het
koninklijk paleis te Athene.
Griekenland, waar het in den familiekelder werd
bijgezet.
Een maand te voren staken mijn tweede vrouw,
prinses Franijoise van Frankrijk, waarmede ik in
1929 ben gehuwd, en ik naar mijn geliefde vader
land over, want ik brandde van verlangen het voor
het eerst zonder zorgen en troebelen te zien. Ik
had mijn vrouw reeds zoo dikwijls in gloeiende
bewoordingen verhaald over de bergen, de prach
tige zonsondergangen, de levendige kleuren in het
landschap, maar ik had vergeten er bij te zeggen,
dat het klimaat er nooit iets half doet en dat het
daar als 't er regent gewoonweg stroomt!
Dat was 't geval toen wij aankwamen, maar de
hartelijkheid, waarmede wij ontvangen werden,
deed den regen vergeten. De klokken luidden geest
driftig, sirenes loeiden, vlaggen klapperden op den
wind.
De koning en mijn broer waren aanwezig om ons
te ontvangen en mijn vrouw welkom te heeten in
Griekenland. Wij reden naar 't paleis door straten,
die zwart, zagen van het volk en plotseling hield de
regen op, de wolken gleden open en 'n verblindende
zonnestraal hulde de Acropolis in gulden gloed.
De dagen, die hierop volgden, vlogen omwij
bezochten zoovele vrienden van vroeger, zoovele
plaatsen mij dierbaar uit m'n jeugd! Veel was er
veranderd. Vooral Athene; de stad was grooter ge
worden, moderner ook, zij het misschien minder
schilderachtig. Er was 'n nieuwe society opgeko
men, rijker en meer vooruitstrevend dan de oude en
op internationale leest geschoeid. Er werden meer
partijen gegeven; haast iederen avond was ergens
'n officieel diner.
Wij maakten eiken dag autotochtjes en overal
wTerd mijn vrouw vriendelijk verwelkomd als ,,de
nieuwe'prinses", 's Avonds lag onze auto vol ge
schenken: vruchten, bonbons, bloemen, potten
honing en giften van iederen vorm en aard.
De laatste tocht van koning Constantijn was
meer 'n feest dan 'n begrafenis. Tallooze veteranen
stonden langs den weg,' hun oogen omfloerst door
de herinnering aan do glorieuze dagen van weleer,
toen ze zij aan zij met hem streden in de Balkan
oorlogen.
De gansclie stad treurde om de twee koninginnen
moeder en eehtgenoote, wier eenige gedachte tijdens
hun leven was het welzijn en het geluk der duizen
den, die hen thans zagen voorbijgaan.
Maar de dageraad volgt op den nacht en er is een
einde aan alle leed.
Koning George II, die' de drie met vlaggen be
dekte kisten volgde, was voor de heele natie 't sym
bool van 'n nieuw tijdperk vol voorspoed, vrede en
geluk.
Een nieuwe held.
Koning van Griekenland.
De Grieksehe kruiser Averoff", aan boord
waarvan de drie kisten met 't stoffelijk over
schot van koning Constantijn, koningin Sophie
en koningin-moeder Olga naar Griekenland
werden overgebracht.
dagen lang stonden de drie kisten opgebaard
in de kathedraal, gedrapeerd met vlaggen,
dag en naelit door een eerbiedige menigte
omstuwd. Den zevenden dag vond de be
grafenis plaats met alle praal en luister,
die 't land kon geven. Tachtig bisschoppen
assisteerden bij den plechtigen rouwdienst
en hun met juweelen bezaaide gewaden
brachten kleur en leven tegen den somberen
achtergrond der kathedraal. M'n broer André
en Ni col aas, m'n neef prins Paul en ik
vormden de eerewacht op de vier hoeken
der kisten
Na den dienst werden zij door de opge
propte straten naar hun laatste rustplaats gereden
ons familiegraf in ons dierbaar vaderland.
't Was 'n dag zooals alleen Griekenland dien kent:
bitter koud, de noordenwind recht van den met
sneeuw bedekten Piraeus blazend. Toch was de
lucht zoo transparant blauw als alleen de hemel
boven Attiea kan zijn. De zon schitterde op zwaar
den en epauletten en gaf 'n levendige kleur aan de
vlaggen, die uit ieder raam hingen.
Scherp afgeteekend tegen de doorschijnende lucht
leken de bergen dichterbij dan ooit, alsof ze wilden
getuige zijn van den laatsten tocht van lien, die
deze bergen zoo oneindig liefhadden. Zij schenen
naderbij te komen, prachtig bestraald doör de zon,
met een belofte van eeuwige vrede en rust.
Deze belofte is vervuld.
