EEN MUZIKAAL CENTRUM AAN DE BELGISCHE NOORDZEEKUST Jeugdige violisten studeeren er onder leiding van Carl Fleseh V.l.n.r. de vader van Ida Ildndel, mevr. Odno- Con cours Isaye 'leveu en Ida Handel. possoj, Richard Odnopossoj, de tweede prijswinnaar van het Concours Isay 1937 en oiul-leerling van Fleseh, Carl Flench. Miriam Solovieff, Oinette Neve Ida Handel, de veertienjarige Poolsehe violiste, die reeds meermalen in ons land met groot succes als soliste optrad. Het bekoorlijke badplaatsje Albert-Plage, dat met, Knocite en Le Zoute een geheel vormt, is gedurende de zomermaanden een oord van samenkomst van vele violisten van verschillende nationaliteiten. De leeftijden van deze snaarbespelers varieeren van veertien tot veertig jaren. De oorzaak van deze „violistisohe" opeenhooping is gelegen in liet feit, dat de ook in ons land welbekende violist en paedagoog Carl Fleseh de badplaats Albert-Plage heeft uitgekozen voor zijn zomerverblijf, 's Winters woont Fleseh altijd te Lon den, omringd door vele leer lingen, die hem hun artis tieke opleiding hebben toevertrouwd, 's Zomers verplaatst hij het terrein van zijn werkzaamheden naar een oord, waar de warmte beter te verdragen is dan in de broeierige straten van Engelands hoofdstad. Eenige jaren achtereen gaf hij zijn zomercursussen Carl Fleseh, heleend violist en paedagoog, die gedurende de zomermaanden in het Belgische badplaatsje Al- beri-l'lage zijn leerlingen opleidt. in Spa en nu dit jaar voor liet eerst in Albert-Plage. De oorzaak van deze ver andering is, dat de zee badplaats voor de leerlin gen meer verstrooiing biedt dan Spa, waar eigen lijk alles om liet Casino draait. En het is natuur lijk in ieder opzicht van belang, dat de aanko mende violisten buiten hun studietijd voldoende afleiding vinden om hun het zware werken moge lijk te maken. De groote. liefde van Carl Fleseh voor zeebaden is ook niet geheid vreemd aan deze flag kan men hem aaiMiet strand vinden, waar hij intens geniet van water, licht en lucht. Het is dan ook geen wonder, dat Fleseh geenszins den in druk maakt van een man van bijna vijfenzestig jaar. Gekleed in een licht sportcostuum en blakend van energie en levenslust maakt hij dagelijks zijn gang naar het strand. Bij het Lac de la Vic- toire, een kunstmatig aan - gelegd binnenmeer, vlak achter het Casino, bewoont hij een bekoorlijke villa, „Cadora" genaamd, waar het iederen morgen een gaan en komen is van jongelieden met vioolkisten en muziektasschen in de hand. Onder deze jeugdige kunstenaars treft men gezichten aan, die in ons land al bekend zijn van de groote concert-podia. Zoo bijv. Ida Handel, de 14-jarige Poolsche violiste, en de Fransche artiste Oinette Neven, die eenige jaren geleden het violis tenconcours te Warschau won en reeds een groote violistisohe reputatie be zit. De bekendheid van deze beide meisjes te onzent ontslaat ons van den plicht, haar prestaties nader te bespreken. De aan ons gerichte vereerende uitnoodiging van professor Fleseli om eens een paar dagen naar Knocke te komen had meer ten doel ons eenige van zijn nieuwste „aan winsten" te doen hooren. Op het oogenblik heeft hij lil. vier nog zeer jeugdige leerlingen, die misschien voorbestemd zijn om zich een wereldnaam te ver overen. De namen van fleze opvallende talenten zijn Miriam Solovieff, een 16-jarige Russisch-Amerikaansche; Gitlis, een ruim 15-jarige jongen uit Palestina; Segal, een 14-jarige knaap, eveneens uit Palestina, en ten slotte Yossef Hassid, 14 jaar oud en uit Polen afkomstig. Op 'n zonnigen middag nu hebben deze vier uiterst begaafde kinderen voor ons gespeeld, begeleid door de vaste aceompagnatrice van de lessen, Dela Catena, een uitstekende en geroutineerde pianiste. En het was inderdaad wonderbaarlijk, wat daar door deze vier kinderen, die tezamen nog niet zestig jaar oud zijn, werd gepresteerd. Miriam Solovieff opende de rij met het eerste deel uit het vioolconcert van Tsjaikowski en demonstreerde een temperament en een technische ontwikkeling, die voor een meisje van haar leeftijd f>'£ Ida Handel en haar vader probeeren een wonder lijke fiets te Albert - Plage, inderdaad verbazingwekkend zijn. Dan kwam Oitlis, een voor zijn leeftijd flink uit de kluiten gewassen jongmensch, die ons het eerste deel van het heerlijke vioolconcert van Mendelssohn voorspeelde met een gemak, alsof het niets was. De derde van de rij was Segal, een leuke jongen, die met een vlekkelooze licht heid het tweede en derde deel van Mendelssohn's onsterfelijke werk speelde. Als laatste trad de jonge Pool Hassid op. Reeds aan het uiterlijk van dezen jongen kan men zien, dat hij van een heel bijzondere begaafdheid moet zijn. Een fijngevormd gezicht met donkere, expressieve oogen en dikke, zwarte, krul lende haren daarboven. Al spelend is zijn gelaat in een soort droomtoestand. Technisch kan hij alles en hij doet dingen, waarvan zelfs Carl Fleseh niet weet, hoe hij het klaarspeelt. Hoewel het zeker is, dat hij bij een openhaar optreden een ongekend succes zou oogsten, wil zijn leeraar hem dit nog niet toestaan, omdat hij zijn algeheele muzikale vorming nog on voldoende acht. Ook voortijdige publicaties over den jongen Hassid tracht Fleseli te verhinderen, omdat die alleen maar nadeelig zijn voor den jeugdigen kunstenaar, die nog niet eens in het openbaar ge debuteerd heeft. Bij het verlaten van Knocke hadden we zeer sterk den indruk, dat zich onder leiding van Carl Fleseli een aantal jonge talenten aan het ontwikkelen is, waarvan de muzikale wereld binnen afzienbaren tijd versteld zal staan. WILLEM BREDERODE.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1938 | | pagina 36