EEN MUZIKAAL CENTRUM
AAN DE BELGISCHE
NOORDZEEKUST
Jeugdige violisten studeeren er
onder leiding van Carl Fleseh
V.l.n.r. de vader van Ida Ildndel, mevr. Odno-
Con cours Isaye
'leveu
en Ida Handel.
possoj, Richard Odnopossoj, de tweede prijswinnaar van het Concours Isay
1937 en oiul-leerling van Fleseh, Carl Flench. Miriam Solovieff, Oinette Neve
Ida Handel, de veertienjarige Poolsehe violiste, die reeds meermalen in ons
land met groot succes als soliste optrad.
Het bekoorlijke badplaatsje Albert-Plage, dat
met, Knocite en Le Zoute een geheel vormt,
is gedurende de zomermaanden een oord van
samenkomst van vele violisten van verschillende
nationaliteiten. De leeftijden van deze snaarbespelers
varieeren van veertien tot veertig jaren. De oorzaak
van deze „violistisohe" opeenhooping is gelegen in
liet feit, dat de ook in ons
land welbekende violist
en paedagoog Carl Fleseh
de badplaats Albert-Plage
heeft uitgekozen voor zijn
zomerverblijf, 's Winters
woont Fleseh altijd te Lon
den, omringd door vele leer
lingen, die hem hun artis
tieke opleiding hebben
toevertrouwd, 's Zomers
verplaatst hij het terrein
van zijn werkzaamheden
naar een oord, waar de
warmte beter te verdragen
is dan in de broeierige
straten van Engelands
hoofdstad.
Eenige jaren achtereen
gaf hij zijn zomercursussen
Carl Fleseh, heleend violist
en paedagoog, die gedurende
de zomermaanden in het
Belgische badplaatsje Al-
beri-l'lage zijn leerlingen
opleidt.
in Spa en nu dit jaar voor
liet eerst in Albert-Plage.
De oorzaak van deze ver
andering is, dat de zee
badplaats voor de leerlin
gen meer verstrooiing
biedt dan Spa, waar eigen
lijk alles om liet Casino
draait. En het is natuur
lijk in ieder opzicht van
belang, dat de aanko
mende violisten buiten
hun studietijd voldoende
afleiding vinden om hun
het zware werken moge
lijk te maken. De groote.
liefde van Carl Fleseh
voor zeebaden is ook niet
geheid vreemd aan deze
flag kan men hem aaiMiet
strand vinden, waar hij
intens geniet van water,
licht en lucht. Het is dan
ook geen wonder, dat
Fleseh geenszins den in
druk maakt van een man
van bijna vijfenzestig
jaar. Gekleed in een licht
sportcostuum en blakend
van energie en levenslust
maakt hij dagelijks zijn
gang naar het strand.
Bij het Lac de la Vic-
toire, een kunstmatig aan -
gelegd binnenmeer, vlak
achter het Casino, bewoont hij een bekoorlijke villa,
„Cadora" genaamd, waar het iederen morgen een
gaan en komen is van jongelieden met vioolkisten
en muziektasschen in de hand. Onder deze jeugdige
kunstenaars treft men gezichten aan, die in ons
land al bekend zijn van de groote concert-podia.
Zoo bijv. Ida Handel, de 14-jarige Poolsche violiste,
en de Fransche artiste
Oinette Neven, die eenige
jaren geleden het violis
tenconcours te Warschau
won en reeds een groote
violistisohe reputatie be
zit. De bekendheid van
deze beide meisjes te
onzent ontslaat ons van
den plicht, haar prestaties
nader te bespreken.
De aan ons gerichte
vereerende uitnoodiging
van professor Fleseli om
eens een paar dagen naar
Knocke te komen had
meer ten doel ons eenige
van zijn nieuwste „aan
winsten" te doen hooren.
Op het oogenblik heeft hij
lil. vier nog zeer jeugdige
leerlingen, die misschien
voorbestemd zijn om zich
een wereldnaam te ver
overen. De namen van
fleze opvallende talenten
zijn Miriam Solovieff, een
16-jarige Russisch-Amerikaansche; Gitlis, een ruim
15-jarige jongen uit Palestina; Segal, een 14-jarige
knaap, eveneens uit Palestina, en ten slotte Yossef
Hassid, 14 jaar oud en uit Polen afkomstig.
Op 'n zonnigen middag nu hebben deze vier uiterst
begaafde kinderen voor ons gespeeld, begeleid door
de vaste aceompagnatrice van de lessen, Dela Catena,
een uitstekende en geroutineerde pianiste. En het was
inderdaad wonderbaarlijk, wat daar door deze vier
kinderen, die tezamen nog niet zestig jaar oud zijn,
werd gepresteerd. Miriam Solovieff opende de rij met
het eerste deel uit het vioolconcert van Tsjaikowski
en demonstreerde een temperament en een technische
ontwikkeling, die voor een meisje van haar leeftijd
f>'£
Ida Handel en haar vader probeeren een wonder
lijke fiets te Albert - Plage,
inderdaad verbazingwekkend zijn. Dan kwam Oitlis,
een voor zijn leeftijd flink uit de kluiten gewassen
jongmensch, die ons het eerste deel van het heerlijke
vioolconcert van Mendelssohn voorspeelde met een
gemak, alsof het niets was. De derde van de rij was
Segal, een leuke jongen, die met een vlekkelooze licht
heid het tweede en derde deel van Mendelssohn's
onsterfelijke werk speelde. Als laatste trad de jonge
Pool Hassid op. Reeds aan het uiterlijk van dezen
jongen kan men zien, dat hij van een heel bijzondere
begaafdheid moet zijn. Een fijngevormd gezicht met
donkere, expressieve oogen en dikke, zwarte, krul
lende haren daarboven. Al spelend is zijn gelaat in
een soort droomtoestand. Technisch kan hij alles en
hij doet dingen, waarvan zelfs Carl Fleseh niet weet,
hoe hij het klaarspeelt. Hoewel het zeker is, dat hij
bij een openhaar optreden een ongekend succes zou
oogsten, wil zijn leeraar hem dit nog niet toestaan,
omdat hij zijn algeheele muzikale vorming nog on
voldoende acht. Ook voortijdige publicaties over den
jongen Hassid tracht Fleseli te verhinderen, omdat
die alleen maar nadeelig zijn voor den jeugdigen
kunstenaar, die nog niet eens in het openbaar ge
debuteerd heeft.
Bij het verlaten van Knocke hadden we zeer sterk
den indruk, dat zich onder leiding van Carl Fleseli
een aantal jonge talenten aan het ontwikkelen is,
waarvan de muzikale wereld binnen afzienbaren tijd
versteld zal staan.
WILLEM BREDERODE.