m
4-
KopdceItjc5
COLLEGA'S ONDER
ELKAAR
Dat wordt een lekker diner!
Niet door het wassen
bederfi Uw wollen
goed,maar door
Een Gleneannan-verhaal
daar Guy Gilpatrie
10
Ha, zuivere wol! Zoo vallen Uw mooiste hand
werken, prachtige pullovers, shawls enz. aan
deze vraatzuchtige motten ten prooi! Hier helpen
geen halve maatregelen! Afdoende bescherming
waarborgt alléén Eulan! Met Eulan behandelde
stoffen lusten de motten eenvoudig niet!
Vraag daarom met klem EULAN behandelde hand-
werkwol, breiwol enz. dat wil zeggen blijvend
motechte stoffen, voorzien van dit merk:
Alléén Lux is het veilige wasmiddel
voor fijn goed, want
IJ IX l.OST 5 MAAI. ZO I LUC, 01' ALS
/LLITOLDLKS LX GFM'ONE ZEEPVLOKKhN
Ukunt de beste zeeppoeders en gewone zeepvlokken gebruiken,
U kunt alle voorschriften voor bel wassen van wollen goed
opvolgen, toch zullen Uw ,umpers en babykleertjes bard en stug worden,
doordat de zeep niet geheel is opgelost, als U begint te wassen.
In negen van de tien gevallen drijven er kleine, onopgeloste zeep-
deeltjes in het sop Ze zijn zo klein, dat U ze niet voelt, maar ze
bederven Uw goed totaal Ze hechten zich aan de wol en wordeni
met het spoelen niet verwijderd.
Met LUX geen onopgeloste zeep!
Vermijd het gevaar van onopgeloste zeep! Elk van de gekrulde
Lu* ruitjes is binnen één of twee seconden opgelost, waardoor U
nooit onopgeloste zeep .n Uw wollen goed krijgt
Lu* is zo goedkoop IHeMlinke standaardpak kost slechts 12 j ct. en
toch kunt U er b v <&B.H!1? zijden kousen mee
wassen Het reuzenpak, met meer dan de
dubbele inhoud, kost slechts 25 ct. Bovendien
bevat het standaardpak Lu* nog een breipatroon
en het reuzenpak 2 breipatronen. En op
elk pak een waardevolle bon voor geschenken!
Het Italiaansehe schiereiland ver- „Welja, wat let je?" hoonde Glencan-
toont, zooals iedereen weet, den non, met zijn gezicht naar voren. „Ben je
omtrek van 'n vergulde houten bang voor 't levensgevaarHier lieh
laars, waaraan men in vele landen der je me Scliotsche prulgezieht kijk er
wereld schoenmakerswinkels herkennen nog maar es goed na, want 't is 't laatste,
kan. Op een zonnigen, blauwen ochtend dat je nog ooit op de wereld te zien
in November pufte een vrachtboot krijgt!'
zuidwestwaarts onder de hreede welving Terwijl de twee zich in postuur zetten,
van de laars, tevreden als een tor, die bood de opgetogen Hughes zichzelf zo
op een trottoir juist aan vertrapping is ven tegen vijf op meneer Montgomery
ontkomen. Dit schip was de lnelieliffe maar zijn blik viel op de greep van een
Castle, uit Londen, maar haar aanzien Kngelschen sleutel, die uit meneer
was zoozeer veranderd, dat it haar Glencannon's lieupzak stak, en snel
nauwelijks herkend zou hebben. Sinds sprong hij over op tien tegen één voor
het vertrek uit l'ola, dat aan de punt de tegenpartij. Zoo, nu kon de slachting
van Istrië ligt, was de bemanning voort- ieder oogenblik beginnen....
durend liezig geweest, haar af te schil- Plotseling kwam er, boven het zachte
feren met hamers, haar af te schuren en geschuifel van voeten, het suizen van
met verf te bedekken, zoodat zij er nu den wind door de schoorsteeukabels en
netjes, zindelijk, en voor een welwillend het gebonk der machines, een nieuw
oog, fatsoenlijk uitzag. .Tuist was de geluid een lioofddoordaverend ge-
laatste hand aan het werk gelegd, en dreun, «lat «Ie trommelvliezen trof als
«1e bootsman leidde den eersten officier de felle polsslag ««ener beroerte. Op «ie
bet schip over met de opgewonden brug werd geschreeuwd. Een groote
fierheid van een museum-directeur, die schaduw gleed over de honderdzestien
«•en prinses rondleidt. meter lengte van de lnelieliffe Castle, en
„Nou, 't lijkt me niet kwaad," zei naast haar op de golven streek een
méneer Montgomery, met een waardee- watervliegtuig neer, bijna zoo lang als
renden blik langs den smetteloos blanken het schip zelf.
bovenbouw. „Weet je wat ik geloof. Het kwam neer met een reeks
Hughes? Als die krenterige vent op 't sprongen, die witte schuim wolken hoog
kantoor niet lieewig en haltijd onze «le lucht injoegen en kwam eindelijk
verfrekening alveerde, kon onze liouwe tot rust een kwart mijl van den
schuit er uitzien als een plezierjacht." stuurboord boeg der lnelieliffe. lit een
„l)at kon ie zeker!" zuchtte Hughes, der twintig motoren, in paren boven
„Late ine nou alleen maar hopen, «latte op <le kolossalen vleugel g«»rangs«-hikt,
me geen kwnad weer krijgen voor d<- schoten vlammen op en zwarte rook;
v«>rf «Iroog is, meneer, en vdór die maar nog lag zij niet stil, of een tiental
aschbakkatten benejen zoo au 't stoken mecaniciens was opgedaagd uit «le
gaan, dat de boel dik onder't roet raakt." vleugelluiken, schroefde den motor
„.la, roet zou de eele Iwel bederven," los, spoot met brandblusschers op het
gaf stuurman toe. „Ik zal er eens vuur en sloeg het uit met hun kapok-
met meneer Gleneannon hover praten.' ken reddingsgordels.
„Ja, maar dan zal ik eerst es met jou De hoeren Glencauiion en Mont-
praten, en nou metéén!" kwam een gontery, heimelijk zeer opgelucht door
toornige stem den hoek van het dekhuis die stoornis, wisselden een laatste salvo
om. „Kijk es, meneer de stuurman, wat van honeml gesnork; de stuurman
zeg je «laarvan?" ging snel de bnigladder op, naar kapi-
De machinist verscheen, in zijn hemds- tein Ball, terwijl meneer Gleneannon
mouwen, en hoog als een banier liet zich bij «1e opgewonden groep aan «le
hij een jasje wapperen, rijkelijk met reeling voegde.
wit bevlekt „Blikskaters!" riep hij uit. „Zoo'n
„Natte verf!" tierde hij. „Hiér natte reuzen exemplaar van <*en vinkie heb
verf en daar natte verf en overal op ik nog nooit gezien! 'n Italiaansch
't schip natte verf! Leer je nou nooit om watervliegtuig, an 't rood-wit-groen op
ruimte genoeg over te laten, «lat een 't roer te zien.
tnensch zich kan keeren, meneer Mont
gomery? Mot er dan eeuwig an de verf- De lnelieliffe Castle had inmiddels
potten gezwelgd worden om den boel te haar koers gewijzigd en stoomde in de
bevuilen! Kijk es wat je van me spliti- richting van de vliegboot, Meneer Glen-
ternieuwe jassie gemaakt heb!' cannon «lacht opeens aan zijn camera,
Meneer Montgomery bezichtigde het en wou heengaan, om die te halen, toen
kleedingstuk, en nadat hij hoorbaar zijn «le twe<> uitgeworpen en achtergelaten
vloeibare reserve had verzameld, spuw - jasjes zijn blik vingen. Dit bracht hem
«le hij over de leuning. „Nou," zei hij, tot staan. Hij raapte het nette klee-
,wat zou «latEb je geen ersens genoeg dingstuk van den stuurman op, kneep
öm van «le natte verf vandaan te blijven! het ineen tot een prop en boende «laar-
En nu je 't er toch over ebt, wat Iwtee- mee ongeveer «*011 vierkanten meter
kent «lat, met je lichaam over 't eele natte verf van «le kap van een venti-
scbip te wrijven en me verselie schilder- lator. Foen spreidde hij het op het dek
werk te la-derven uit en trapte met groote z«>rg op de
Meneer Gleneannon wierp zijn jasje op acht koperen knoopen, tot die zoo plat
dek en schmhle er boven zijn vuist, waren als evenzoovele dubbeltjes.
„Wel allemachtig!" raasde hij. „Wou je „Ziezoo," grinnikte hij. „Misschien
üie nog beleedigen ook, leelijke Londen- snapt ie daardoor een beetje de begi n -
sche mug!" selen van de etikette, en leert ie die
„Tegen wie eb je 't?" informeerde boen-en poetsmanie een beetje af, waar
meneer Montgomery, uit zijn jasje ie 't heelc schip mee op stelten zet!"
worstelend en het ne<;rsmakkend boven Waarna hij zijn eigen jasje over zijn
o]) dat van meneer Gleneannon. „Wat arm gooide en doorliep naar achteruit,
let ine, of ik sla je leelijke Scliotsche iijiia
prulgezicht uit mekaar!" Vervolg op bladzijde 74
