PNEUMATIEK
FYNNON SALT
NOODSEINEN IN
HET TEVEN
Wij gaan
onbezorgd
den winter
tegemoet!
door John Coldon
14
l egen beter weten in zijn er nog steeds nien-
«ehen die liever allerlei huismiddeltjes probeeren
tegen hun rheumatische pijnen. Zoo doet ook
U! En waarom? Gebruik Fynnon Salt, het
zout dat tnllooze eigenschappen in zich ver-
eenigt. die er stuk voor stuk toe bijdragen U
van die smartelijke rheumatische pijnen te
verlossen.
Fynnon Salt, het eenige zout dat Lithium bevat.
Fynnon Salt, het eenige zout dat is samenge
steld uit geneeskrachtige actief werkende
zouten.
l.uat dit voldoende zijn U ervan te overtuigen,
dat Fynnon Salt het middel is, waar U reeds
zoo lang naar hebt gezocht. Doe vanaf morgen
een intensieve Fynnon-kuur.
I«*dercn ««eliteiul een lialf theelepeltje Fynnon Salt op een
trlas v* arm w ater, ingenomen «>p <l«' nuchtere maag. is meer
<lan voldoende om l die verlichting te schenken waarop
I reeds zoolang hebt gewacht.
Fynnon Salt is verkrijgbaar bü iedc-
ren drogist of apotheker a I I. 1.2s
per groote
Mevr. A. te C. schrijft:
Ik heb jarenlang in hevige mate aan
Rheumatiek geleden en heb verschillende
middelen geprobeerd, doch niets hielp
totdat ik FYNNON SALT ging ge
bruiken. Reeds na een week waren de
pijnen zeer sterk afgenomen. Ik kon mij
bijna niet meer bukken doch thans gaai
het weer zeer gemakkelijk zonder eeme
poor van pijn. Ik acht mij verplicht
U te vertellen van de groote weldaad
welke FYNNON SALT mij bewezen
heeft.
Wind en regen, vorst en
sneeuw kunnen ons niet
hinderen. Wij kunnen er
tegen. Onze kleeding is
prima in orde. Wij hebben
een fijnen winterman
tel en we dragen heer
lijke warme japonnen.
„Dat ral jullie heel wat geld kosten." ruit U zeggen.
Niets is minder waar! We zullen V vertellen, hoe we dat aanlegden.
We kochten eerst de nieuwe „Winterweelde". (Het goedkoopste modeboek
met de mooiste modellen en de grootste keus.) Daarna bestelden we van de
uitgezóchte modellen de knippatronen (Ook alweer zoo goedkoop en den
volgenden dag in huis.) We kochten een paar stukjes stof en konden meteen
met knippen beginnen. (Wat zijn die Kant-en-klaar-patroncn toch handig.)
En toen andere dames nog mantels aan 't passen waren in de stad, was onze
garderobe al tip-top in orde en hadden we een hoop geld bespaard.
Kunt U begrijpen, dat we plezier hebben en dat we onbezorgd den winter
tegemoet gaan
Doe als wij en begin met het fraaie Hollandsche
modeboek „Winterweelde 1939" te bestellen.
Het bevat o.a. 350 modellen dames-
en kinderkleeding en kost slechts 60 cent.
Knippatronen van alle modellen direct lever
baar. Prijzen 20, 35 en 50 cent.
PATROXEÏÏK.4XTOOR PAVORA Nassauplein 1 Haarlem
Bestellingen kunnen geschieden
bij Uw agent. Uw bezorger of
den boekhandel; door girostorting
op No. 293631 door toezending
van het bedrag per postwissel of in
postzegels aan onderstaand adres
MTorraa Ellington verbrak met een
korten groet de telefoonverbinding,
stond van haar schrijftafel op en
begaf zich, met een blocnotes in de liand
naar het privékantoor. Het was allang
half zes geweest en liet personeel was
reeds naar huis, maar Alex Burton had
zij nog niet zien verschijnen.
Een klopje op de deur deed Alex
Burton daarbinnen opzien van zijn
papieren. Nu pas viel liem de stilte op in
liet groote kantoor en met een blik op de
klok ontdekte hij, dat hij zich verlaat
had vanmiddag. „Ja," riep hij, terwijl
hij haastig overeind kwam. Het volgend
oogenblik zag hij zijn secretaresse bin
nentreden.
„Kapitein Max van de „Yersey
Queen" telefoneert, dat, hij zonder mar
conist zit, meneer. Mark Lynn heeft, van
middag aan den wal een aanrijding ge
had en is naar het ziekenhuis gebracht.
Het is niet ernstig, maar hij kan toch
vanavond niet uitvaren."
„Beroerd geval," bromde Alex Bur
ton. „Hebben we nog iemand beschik
baar?"
„Niemand, meneer. Maar we kunnen
het Scheepvaartkantoor opbellen."
Alex Burton trok een knorrig gezicht.
„Inderdaad, dat is de eenvoudigste op
lossing, juffrouw. Maar 'n oplossing, die
alweer extra-geld kost. Het geld groeit
ons niet op den rug in dezen tijd van
tekorten. Is er anders niets aan te
doen?"
Ongeduldig greep hij naar zijn hoed
en wendde zich naar de deur. „Waclit
eens," viel het liem plotseling in, „waar
bevindt zie-h de „Selby"
„Ter hoogte van Kaap Blanco op het
oogenblik. Morgen komt zij in Crescent
City aan."
„Mooi, en daar zou ze dokken. Laat
den marconist van de „Selby" dan op de
„Yersey Queen" overstappen, juffrouw."
„Bedoelt u, dat de „Yersey Queen"
vanavond uit moet varen zonder mar
conist?"
„Jawel; is dat soms iets bijzonders?
Dat gebeurt wel vaker met een vracht
boot, al is 't dan ook officieel verboden.
Voor de kustvaart komt dat er niet zoo
zeer op aan."
Hij greep naar den knop van de deur
om te verdwijnen, maar Norma's stem
weerhield liem. „Het mag meer voor
komen. meneer, maar bij deze rcederij is
het nooit gewoonte geweest. Meneer
Burton Senior zou er niet aan hebben ge
dacht. Er is slecht weer op komst vol
gens het kuststation eu de „Yersey
Queen" kan op liaar vroegst over drie
dagen in Crescent City aankomen."
Er verscheen een diepe rimpel in het
voorhoofd van Alex Burtpn. Hij duldde
geen tegenspraak zelfs niet van
iemand als juffrouw Ellington, die de
laatste jaren in alles zijn vaders ver
trouwde was geweest.
„Juffrouw Ellington," zei hij hoog en
stijf, „bepaalt u er zich nu maar toe mijn
orders uit te voeren. Ik beu geen kind
eu weet wat ik <loe. Ik neem de volle
verantwoordelijkheid op mij voor die
order. Telefoneer aan kapitein Max, dat
hij vanavond uitvaart zonder marconist
en in Crescent City dien van de „Selby"
overneemt. Telegrafeer in gelijken geest
aan don kapitein van de „Selby"."
Norma beet zich even op de lippen bij
die terechtwijzing. Zonder tegenspraak
verliet zij het privékantoor. Alex Burton
bleef achter. Hij had plotseling zoo'n
haast niet meer. In het naaste kantoor
hoorde hij het meisje spreken, maar wat
zij zei verstond hij niot. Het interes
seerde hem ook niet. Hij was geërgerd.
Dat meisje irriteerde hem. Zeker, zij
verrichtte, nauwgezet haar werk; zij was
altijd opgewekt en een nooit falende
vraagbaak voor liet bedrijf. Sinds zijn
vader kort geleden gestorven was, had er
nimmer iets gehaperd in de machinerie,
die het bedrijf gaande hield en zij was
dus een onschatbare hulp. Maar wat
hom irriteerde was haar tegenspraak, 't
vooropzetten van haar eigen meening,
alsof die onfeilbaar was, en het stille
verwijt, dat hij er soms in voelde, dat
hij oen verkeerde beslissing nam.
Dit was zoo'n geval. Hij en geen ander
droeg de verantwoording voor zijn be
sluiten. Ook al waren zo verkeerd. Nor-
ma Ellington was er slechts om ze uit te
voeren en niet om ze te critiseeren. Hij
wist zelf ook wel, dat het tegen de voor
schriften was zonder marconist uit te
varen. Maar men hoefde die voorschrif
ten niet altijd letterlijk te nemen, als de
omstandigheden er zich tegen verzetten.
Over drie dagen liad de „Yersey Queen"
haar marconist en het was dwaasheid
te veronderstellen, dat er juist in die drie
dagen iets gebeuren zou. Er kon iets
gebeuren, natuurlijk! Maar het schip
was volkomen zeewaardig en kon tegen
een stootje. Een dwaas, die zich uit
elke onbenulligheid zorgen schiep.
De telefoon rinkelde. Hij greep den
hoorn en toen liij even geluisterd had,
verscheen er een glimlach op zijn gelaat.
„Jij, Eily.Wat zeg je? O, best.
De partij bij de Levinsons. Ja
zeker, ik ben uitgenoodigd. Morgen
avond. Natuurlijk kom ik. Wat?
Samen. Hoe laat? Wel, laten we
zeggen negen uur. Ja, ik kom je
halen, natuurlijk. Ja, ja, het beste,
tot ziens.
Hij verbrak de verbinding en bleef
een oogenblik in gedachten voor het
toestel staan. De glimlach lag nog steeds
om zijn mond. Zijn gedachten verwijl
den bij Eily Masters. Een aardig meisje
knap, sportief en mondain. Hij aar
zelde nu al zóó lang, hij moest eindelijk
maar eens besluiten. Hij voelde zich
eenzaam, sinds zijn vader gestorven was
en kon in dat groote, holle huis niet
meer wennen. Misschien bood het bal
van morgenavond een gunstige gelegen
heid een weigering hoefde hij niet te
vreezen.
Eindelijk trad hij opnieuw naar de
deur. In het groote kantoor sloot Norma
Ellington haar schrijftafel. Haar gezicht
stond ernstig, in haar hand hield zij een
brief. „Goedenavond, juffrouw," zei hij
koel.
„Goedenavond, meneer," antwoordde
Norma.
Ilij ging de deur uit en met de lift naar
beneden. Buiten wachtte zijn auto. Hij
reed weg en een paar straten verder
herinnerde hij zich plotseling, dat iiij
vergeten had zijn bureau te sluiten. Er
zaten geen kostbaarheden in geborgen,
maar wel zijn particuliere corresponden
tie en hij kende de nieuwsgierigheid van
neuzende werkvrouwen.
lu een paar minuten tijds was hij om
gereden. H ij stopte voor het kantoor en
ging met de lift naar boven. Toen hij het
privékantoor binnentrad, viel zijn oog
op een brief zonder postzegel, die er niet
gelegen had, toen hij wegging. Iets van
juffrouw Ellington, (lacht hij terstond.
Hij scheurde het couvert open en door
liep de weinige regels. Tusselien zijn
