Solvolif
EEN SCHIP ZEILT UIT....
/A1
OOK U
20 ct.
>1
jV'-c'i! Vil
fcv
28
V v v
\ee .„vjf
0e* Mo°f-
io°r %r «%**-. o*
.,<&V „V
maalil met gemak
Deez mooie Kazak
Misschien hebt U
er tot heden niet
toe kunnen be
sluiten zelf een
kleedingstuk te
vervaardigen
om dat U
maar weinig
verstand van
costuumnaaien
hebt. Probeert U
het eens met deze
Kazak en U zult
zich stellig ver
heugen over het re
sultaat. Een Kant
en - Klaar - patroon
biedt voordeelen.
die Uw succes
verzekeren.
Van bovenstaand model kunt U patronen
bestellen m de maten 40 - 42 - 44 - 46 en 48
a 20 cent plus 5 cent porto voor toezending.
Bestellingen kannen als volgt geschieden
door bemiddeling run Uw agent of be
zorgerdoor girostorting op no. 29563/
door toezending van het bedrag per
postwissel of in postzegels aan
Patronenkantoor Panora
A'ASS AU PLEIN l HAARLEM
Vervolg van blz. 25
Het leven was er hard, het werk zwaar langzamerhand een massa andere beel-
en het eten minderwaardig, maar hij den mee, die zich samen lieten vatten
droeg een vage herinnering bij zich, dat tot heldere, verstandige herinneringen,
hij het in zijn leven al eens heel wat Op zekeren dag deed I)an een ver-
moeilijker had gehad. rassende ontdekking. Hij lag in zijn kooi
Ook de deprimeerende eentonigheid en sloeg een man gade, die bezig was
van de lange zeereis deerde hem niet. zijn schoenen uit te trekken en deze in
Zijn makkers, deels ruwe en ongege- zijn kist te sluiten. Een kist was die
neerde klanten, anderdeels verbitterde bergplaats eigenlijk niet, het was een
en halfverhongerde zwervers, vermager- bruine, leeren koffer, dien iedereen aan
den zienderoogen gedurende het verloop boord van de Peacock, waar uitsluitend
van de reis. Dof eri halfvertwijfeld hok- Engelseh gesproken werd, een „trunk"
ten zij in hun vrije uren samen in het noemde. Dan zelf kende er ook geen
kwalijk riekende logies, gingen zich te anderen naam voor, doch terwijl hij
buiten aan spiritus en staarden met den man half gedachteloos gadesloeg,
glazige oogen voor zich heen, totdat de viel het hem eensklaps in, dat die trunk
bootsman hen met vloeken en stompen eigenlijk „koffer" moest heeten. Hoo hij
naar hun werk dreef. De heele beman- aan dat woord kwam begreep hij niet
ning van de Peacock was verslaafd aan op de Vega of elders had hij het nooit
den drank, van den kapitein af tot gehoord. Maar hij wist heel zeker, dat hij
den jongsten tremmer toe, en vaak kwa- zich niet vergiste, een trunk was de
men de messen en do broekriemen te Engelsche naam voor een koffer en dat
voorschijn en werden er gevechten go- laatste woord moest iets mot zijn ver-
leverd, die alle beschrijving tartten, loden te maken hebben, dat verborgen
De kapitein noch de stuurlui dachten lag achter een ondoorzichtig zwart
er echter aan, tusschenbeide te komen gordijn, Die eerste raadselachtige ken
en niemand nam notitie van de be- nis van het onbekende in zijn leven ver
bloede koppen en gekneusde ribben, heugde hem zoo, dat hij begon te lachen,
die zoo'n gevecht opleverde. Dan leefde zoodat zijn kameraden verbaasd naar
dit ruwe bestaan mee, dronk zijn oor- hem keken.
lam en werd ook wel eens in een vecht- Intusschen braken op de Peacock
partij gowikkeld. bange dagen aan. De walvischvaarder
De bemanning viel het niet zoozeer bereikte de zuidelijke breedten en de
op, doch de kapitein en de stuurlui thermometer daalde zienderoogen. Het
van de Peacock hadden reeds terstond uitzicht op de blauwgroene golven en de
bespeurd, dat Dan geen groentje of verre kim werd benomen door hagel-
zwerver was, zooals het meerendeel der en sneeuwbuien en dagelijks bedekte de
bemanning, doch een ervaren zeeman, vorst de windzijde van de Peacock mei
die zijn vak grondig had geleerd. Dat een zwaar ijspantscr. De matrozen
was echter geen reden om een uitzonde- werkten tot ze erbij neervielen om deze
ring voor hem te maken en hem ver- ijskorst los te hakken, doch niemand
antwoordelijker werk op te dragen morde, hoe groot de inspanning ook was
veeleer gaf het hun aanleiding hem te en hoe pijnlijk ook het zilte ijswater de
wantrouwen. Een bekwaam zeeman, vele wonden aanvrat. Want het ging om
die zich voor een walvischvaarder liet het leven van allenom het gevaar te
monsteren, was een verdacht individu, bezweren, dat de Peacock slagzij zou ma
dat 0111 de een of andere gewichtige ken en om zou slaan. Het waren dagen,
reden genoodzaakt was geweest voor waarop schier het bovenmenscheljjkc
eenigszins langeren tijd uit het oog van van de bemanning werd gevergd en d<
de politie te verdwijnen. inspanning en de ellende bij velen tot
Dan was zich hier echter niet van uitbarstingen van vertwijfeling leidden,
bewust. Hoe ongeloofelijk het ook leek. Doch gelukkig braken weer betere
hij voelde zich aan boord van de dagen aan. De Peacock naderde war-
Peacock in zekeren zin gelukkig. Hij mere streken, het ijs verdween, de ont-
had thans volop tijd eens rustig over stoken huid begon te genezen en intus-
zichzelf na te denken. Zorgen kende liij sclien vulden zich de ketels boordevol
niet en het werk ging hem gemakkelijk met traan. De zware wachtdiensten
af. Zijn geest kwam tot rust. In Bombay, werden verlicht en de bemanning kreeg
aan boord van de Yega en in het hospi- een extra-oorlam. Maar de gevolgen van
taal in Sydney werd hij onophoudelijk de doorstane ellende lieten zich nog lang
bestormd door nieuwe indrukken, die voelen. In de ziekenzaal lagen eenigc
hem verwarden en hem geen tijd lieten lijders aan dysenterie en het grootste
ze te laten bezinken en erover na te deel van de bemanning voelde zich slap
denken. Doch op de Peacock vond hij en ziek. Maar de vooruitzichten deden
niets nieuws en men viel hem niet lastig wonderen. Er kwam een haven in zicht,
met vragen. De zee, de hemel, het dek met leven en plezier. En dan nog een
en het logies dat was zijn heele wereld, paar maanden en alle leed was geleden.
Niemand drong zich bjj hem in ieder- „Nooit meer mee met een walvisch
een wist van iedereen, of meende althans jager!" bezwoeren de matrozen elkander,
te weten, dat hij iets op zijn kerfstok had En slechts weinigen hadden den moed
en vertrouwen eisclien beteekende ver- zich de werkelijkheid voor oogen te
trouwen schuldig zijn. Geen mensch halen: dat zij allon 11a korten of langen
vroeg hem naar zijn naam, herkomst of tijd van hongerlijden weer naar hel
verleden en die rust was een geestelijke laatste redmiddel zouden grijpen, dat
weldaad voor den man, die zichzelf het leven hun nog te bieden had d<
zocht. reis met een walvischvaarder.
Als hij vrij was lag hij urenlang stil Dan was er even ellendig aan toe als
in zijn kooi en liet zijn gedachten den zijn kameraden. Hij bad geen tijd meer
vrijen loop. Dan vielen hem soms wille- om zich in het verleden te verdiepen
keurige, onsamenhangende begrippen het heden slorpte al zijn gedachten op.
in de pijlers waarop de brug gebouwd Doch met de betere dagen keerde ook
moest worden, die de verbinding moest dat rusteloos peilen van zijn geheugen
vormen met het onbekende verleden van terug. En langzamerhand gelukte het
den jongsten tijd, dat na de ramp van de hem inderdaad zich de vergeten gebeur-
Vega duister was gebleven, George Kesch tenissen weer voor den geest te halen en
en zijn makkers, de Vcga en het hospi- ook de menschen die er een rol in hadden
taal speelden een voorname rol bij die gespeeld. Zijn gedachten gingen den weg
invallende gedachten en zij voerden terug en op zekeren dag stond hem, na
fSMi
opwekkend
s m a k e I k
gezond
pittig
3m
