ft Liefdes-spel een symbolische liefdesscène tusschen jongste danseresjes. SfiCBSl De hurkende dansers en danseressen zingen met hun schelle, schrille stemmen bij het gamelan-orkest, terwijl ze door rhythmhche gebaren muziek en zang onderstrepen. Maar gewoonlijk zijn de dansen anders, dan is het een sierlijk en streelend spel van vormen en lijnen. De verschillende dans-soorten hehben bijzon dere namen en worden door bijzondere personen gedanst. Er zijn dansen, die alleen door mannen, en andere, die alleen door vrouwen, vooral jonge vrouwen, gedanst mogen worden. Tradities, die wortelen in de eeuwen. Dansen, die honderden Den der jongste solo-dansers. Men lette op het kaalgeschoren hoofd met de haar pruik van voren! jaren geleden Werden uitgevoerd, Worden nóg gedanst. Toch is ook de danskunst op Bali niet ver stard. In het kader der oude dansen ziet men ook velerlei nieuwe variaties. Een van de meest geliefde dan sen is de zoogenaamde djangèr. Het is een opmerkelijk verschijnsel, dat deze dans in de laatste tien jaren weer sterk op den voorgrond treedt. In bijna ieder dorp heeft zich een „dansverèeniging" ge vormd, van welke vereeniging mannen en jonge meisjes lid kunnen zijn. De Baliër voelt veel voor vereenigingen en dat Wel op ieder gebied. Die „dansvereeni- gingen" verheugen zich dan ook in grooten bloei. De vereenigingskas In het midden de „Dag", de leider van de dansclub, tusschen z'n „mannelijke" trawanten. De „Dag" geeft de maat aan, terwijl hij zelf, door de anderen rhythmisch begeleid, een solo-dans ten beste geeft. Om een meer „mannelijk" uiterlijk te krijgen, heeft de leider zich een snor „aangeverfd" zorgt voor de costuums die noodig zijn en er wordt naar nieuwe dansvormen gezocht, in welke de deelnemers uiting kunnen geven aan hun schoon heidsgevoel. Gemakkelijk zijn die dansen niet en er wordt heel wat studie en physieke krachtsin spanning van de medewerkenden gevraagd om zoo'n dans goed ten uitvoer te brengen. Maar als voor een der prachtige tempelpoorten de dorpsbevolking gehurkt zit om het dansterrein, dan genieten grooten en kleinen van de kunstzinnige dansen. De grooten en de kleinen, want ook de kinderen stellen er een levendig belang in. De Balische jeugd is zeer bevattelijk voor schoonheid. De jongens en meisjes zijn niet alleen ordelijk en leergierig, maar ook begeerig zelf een aandeel te nemen in het artis tieke leven op hun eiland. Ze weten wel niet wat „schoonheid" is, ze kennen zelfs een dergelijk woord niet, maar ze zijn er onbewust op ingesteld. En nu heeft zich in Zuid-Bali, waar het leven wel het meest „cultureel" is, een eigenaardig verschijnsel voorge daan. In het dorp Saroa heeft zich een dansvereeni- ging van kinderen gevormd. Deze „club" laat slechts kinderen van hoogstens zes en zeVen jaar toe, maar de „prima-ballerina's" zijn niet ouder dan drie, hoogstens vier jaar. Deze kinderen vertoonen een verrassende bekwaamheid in het navolgen van de prachtigste rhvthmen en bewegingskunst der „vol wassen" dansers en danseressen. Vaak overtreffen ze deze „volleerde" kunstenaars en kunstenaressen zelfs. Van het physiek dezer kleinen wordt, be halve van hun herinneringsvermogen en opmerkings gave, veel geeischt. Maar ze hebben er graag alle moeite voor over en ze zijn er trotsch op, onder de leiding van hun „Dag" of hoofdman de moeilijkste dansen met de ingewikkelde hand- en lichaams bewegingen even mooi uit te voeren als de vol wassenen. Ook hun danscostuums, waarvan vooral de weelderige hoofdbedekking opvalt, althans bij de meisjes, zijn als van de volwassenen. Het is begrijpelijk, dat het optreden van deze jonge kunstenaars in de dorpen van Zuid-Bali zéér wordt gewaardeerd. De Baliër is van nature al zéér op kinderen gesteld en het danstroepje van Saroa verteedert zijn hart. Wij geven op deze pagina's een aantal exclu sieve foto's van dit troepje en vragen vooral de aandacht voor de prachtige, karakteristieke uit drukkingen op de gezichten der meisjes. Ook voor den grooten ernst, waarmede zij haar rol vervullen in de interessante dans-drama's. Er zullen wel weinig landen in de wereld zijn, Waar de danskunst zóó met het volksleven is samen gegroeid.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1938 | | pagina 3