a
m
ONTSLUIERT DE
WERELD VAN DEN DROOM
li
Drie kleine Franqaises
wagen een kans
REPORTAGE
VAN PAUL
BRINGUIER
Deze week besiudeeri Paul Bringuier hei verleden van
Hollywood. Hij herdenkt de grooie pioniers en verhaali
de geschiedenis van een man, eens door honderd
duizenden bewonderd en gevierd: Rudolf Valeniino.
Danielle Darrieux, Annabella en
Mireille Balin ondernamen gezamen
lijk het schoone avontuur, Hollywood
te veroveren. Maar nauwelijks aange
komen, deed het heimwee naar
Frankrijk hun oogen reeds schitteren
van tranen...
Ik staar hen aan: drie kleine Frangaises. Zij zijn
pas in California aangekomen, met slechts enkele
dagen tussclxenruimte. Gezamenlijk beginnen zij
het avontuur Hollywood te veroveren. Darrieux is
geëngageerd door de Universal; Annabella door de
Fox en Balin door de Metro Goldwyn-filmmaat-
scliappij.
Zij beginnen van onderop, ofschoon zij in Frankrijk
reeds befaamd zijn. Maar Europeesche roem telt hier
niet mee in Amerika meet men met Amerikaansche
maten. Als zij talent meebrengen, des te beter. Spoe
dig genoeg zal blijken wat zij Waard zijn
De drie Frangaises weten dat allemaal. Zij. Weten
ook, dat de strijd hard zal zijn en dat hij nog lang
niet gewonnen is. Zij lachen en praten nu allen door
een om hun ontroering en hun angst te verbergen.
„Ik heb een groot huis gehuurd, heel hoog op een
heuvel, in de „jungle" van Beverley Hills," vertelt
Annabella.
„Ik en mijn man zijn bezig ons te installeeren in
„Bel Air","zegt Danielle. „Ik lig nu reeds overhoop
met den kok, dien ik gehuurd heb. Ik wil hem de
Fransche keuken leeren en hij wil me dwingen mij
aan de Amerikaansche keuken te Wennen."
„Ja, een huis heb ik ook al," laat Mireille zich hoo-
ren. „Maar ik moet bet nog voor den eersten keer
betreden. Ik voel nu reeds, dat ik hier niet gelukkig
zal Worden."
Inderdaad lijkt Mireille Balin mij er het ongelukkig
ste aan toe. Zij is zichtbaar verward en nerveus. Als
Wij gezamenlijk de Clover Club verlaten, beloof ik
Annabella en Darrieux hun den volgenden morgen
een bezoek te zullen brengen en vergezel ik Balin naar
huis. De filmmaatschappij heeft een kleine villa voor
haar gehuurd in de vlakte van Beverley Hills. Na een
verwoeden strijd met sleutels, die valseh bleken te
zijn en met sloten, die zich niet lieten openen, traden
wij binnen in de klassieke Califor-
nische woning een burgerlijk huis
zonder eenige fantasie, met som
bere groene behangsels en ge
bloemde canape's. Overal staan
koffers en geopende valiezen en
liggen stapels japonnen verspreid.
Mireille gaat naar de deur en
roept haar bedienden.
„Louis, Madeleine, zijn jullie
daar t"
Hun stemmen antwoorden. Ge
rustgesteld neemt zij plaats op
een divan, zonder haar hoed of
haar handschoenen af te leggen.
„Waarom ben ik toch hier ge
komen?" klaagt zij mij haar nood.
„Ik verveel me nu reeds. Toch heb
ik gedaan wat ik kon, om mijn
Parijsche omgeving te behouden.
Ik heb mijn eigen chauffeur meege
nomen, mijn kamenier, mijn eigen
wagen en mijn honden. Zelfs heb
ik op het punt gestaan mijn piano
mee te nemen. Maar het is hier
allemaal niets gedaan. Ik voel me
eenzaam en zal nooit in dit land
wennen. Ik weet zeker, dat ik ziek
Word. Bovendien ben ik ver ver
wijderd van den man dien ik lief
heb. Neen, ik zal mij nooit gelukkig
voelen in Hollywood. Ik lach om
het contract en om het geld ik
heb grooten zin terstond Weer te
vertrekken."
Ik probeer maar niet haar op te
beuren. Hoe zou ik dat ook kun
nen? Het is beter dat zij uit
zichzelf kalmeert en weer tot rust
komt. En dus vertrek ik. Bij de deur
kijk ik nog eens naar haar om. Zij
is een uitverkorene in het oog van de wereld, die zoo
oppervlakkig oordeelt, en toch is zij in waarheid
slechts een klein, ongelukkig meisje, alleen in
een vreemd, vijandig huis. Zij ligt gekromd op den
divan en snikt. Dicht bij haar, op tafel, klinkt de
teedere stem van Tino Rossi van een gramo-
foonplaat.
Ook Hollywood heeft een historie
Met is warm in de zon en de politieagent op
den Hollywood Boulevard staart mij aan met
achterdochtige blikken. Ik ben hem vreemd en ik
heb geen haast en hij moet mij dus aanzien voor
iemand, die hier niet met de beste bedoelingen
rondslentert.
Deze politieagent bewaakt Hollywood reeds dertig
jaar lang. Het eerste jaar be
waakte hij slechts woest terrein.
Ilij droeg een vilton hoed en
twee vervaarlijke Coltrevolvers in
zijn koppel. Nu draagt liij nog
slechts één browning, een platte
pet en een oud, versleten hart
vol inschikkelijkheid. Vutobus-
conducteurs en trambestuurders
groeten hem vertrouwelijk. Dat
doen ook Louis B. Mayer,i de czaar
van de film, en de gouverneur van
den staat in zijn witten autoook
miss Crawford en mr. Gable. Ilij is
de ware burgemeester van Holly
wood, de chef der familie, de patri
arch van den stam. En hij is alleen
op de wereld. Zoodra men hem zal
dwingen rust te gaan nemen, zal hij
zich terugtrekken in zijn huisje in
Los Angeles en liij zal binnen een maand sterven.
Een auto houdt stil langs het trottoir. Wallace
Beery stapt uit, zonder das en met een lossen boord
en gaat een winkel binnen. De jongeman, die daar uit
den bloemenwinkel komt met een bos rozen in zijn
armen en naar een afspraakje vliegt, heet Tyrone
Power. De een of
andere ezel blok- r EEN
keert twintig au
to's op den Hol
lywood Boule
vard. In den eenen
is Jo Schonk ge
zeten de d irecteur
van de Fox, in
een anderen Ken
nedy, de minister van marine, en in een derde slaapt
Kay Francis. De romanschrijfster Vicky Baum steekt
den boulevard over en ontwijkt vlug een rooden
wagen met brandweerlui, die voorbij raast.
Ik vervolg mijn wandeling. Achter mij ligt Los
Angeles, voor mij de Pacific. Aan mijn rechterhand
de bergen, waar men de eerste cowboy-films draaide,
aan mijn linkerhand de vlakte, die driemaal per
jaar de Sahara voorstelt. Joan Blondell gaat me
voorbij, blijft voor een etalage staan en kijkt naar
de prijzen van de uitgestalde dassen. Zij loopt door,
blijft weer staan en bevochtigt met een vingertop
haar kous, waarvan juist een steek is losgeraakt.
Met een grimas beantwoordt zij een kwinkslag van
een straatjongen en loopt weer door, mot haar neus
in den wind.
Tot nu toe heb ik getracht u den indruk weer te
geven, dien ik zelf de eerste dagen van mijn verblijf
in Hollywood onderging een verwarden indruk,
samengesteld van kleuren
en schaduwen, van ont
roeringen en opstandig
heid, van bewondering en
medelijden. Vandaag begin
ik dat alles te verzame
len, om er u een juist beeld
van te geven. Ik had mij
wel voorgenomen u uitslui
tend mensclielijke geschie
denis te presenteeren, maar
het blijkt toch noodig u ook
iets van den voornaamsten
held uit dezen aardhoek te
vertellendat is Hollywood
zelf. Want Hollywood heoft
zijn historie en een zeer
interessante historie.
In het midden van de
vorige eeuw was in dozen
uithoek van Zuid-Californië
een Indianendorp gelegen.
Het heette Cahuenza. Dicht
in de nabijheid lag Cherokee,
een ander Indianendorp.
Omstreeks 't jaar 1880 was
hier een zekere mevrouw
Wilcox gevestigd, die een
kleine ranch beheerde. Zij
had een Fransclien schilder
als buurmanPaul de Long
pré. Samen besloten zij een
naam aan hun kjein en
naamloos grondgebied te
geven en waarom is niet
bekend na gezamenlijk overleg kozen zij er Holly
wood voor, dat ongeveer beteekent „het mooie
bosch". Mevrouw Wilcox vertrok aan het einde dier
eeuw. Paul de Longpró leefde nog in 1911, toen men
do eerste film uitbracht, die van begin tot eind in
Hollywood was opgenomen. Men noodigde hem uit
bij deze plechtigheid, doch bij stierf denzelfden
nacht, toen men hem de uitnoodiging overbracht.
Danielle Darrieux, de
Fransehe filmster, die
naar Hollywood trok
en debuteerde in „De
Parij sche o nd eugd"
een filmdie men el
ders in dit nummer
besproken ziet. Links
Annabella of, zooals
zij eigenlijk heet, Zette
Charpentier.