a m ONTSLUIERT DE WERELD VAN DEN DROOM li Drie kleine Franqaises wagen een kans REPORTAGE VAN PAUL BRINGUIER Deze week besiudeeri Paul Bringuier hei verleden van Hollywood. Hij herdenkt de grooie pioniers en verhaali de geschiedenis van een man, eens door honderd duizenden bewonderd en gevierd: Rudolf Valeniino. Danielle Darrieux, Annabella en Mireille Balin ondernamen gezamen lijk het schoone avontuur, Hollywood te veroveren. Maar nauwelijks aange komen, deed het heimwee naar Frankrijk hun oogen reeds schitteren van tranen... Ik staar hen aan: drie kleine Frangaises. Zij zijn pas in California aangekomen, met slechts enkele dagen tussclxenruimte. Gezamenlijk beginnen zij het avontuur Hollywood te veroveren. Darrieux is geëngageerd door de Universal; Annabella door de Fox en Balin door de Metro Goldwyn-filmmaat- scliappij. Zij beginnen van onderop, ofschoon zij in Frankrijk reeds befaamd zijn. Maar Europeesche roem telt hier niet mee in Amerika meet men met Amerikaansche maten. Als zij talent meebrengen, des te beter. Spoe dig genoeg zal blijken wat zij Waard zijn De drie Frangaises weten dat allemaal. Zij. Weten ook, dat de strijd hard zal zijn en dat hij nog lang niet gewonnen is. Zij lachen en praten nu allen door een om hun ontroering en hun angst te verbergen. „Ik heb een groot huis gehuurd, heel hoog op een heuvel, in de „jungle" van Beverley Hills," vertelt Annabella. „Ik en mijn man zijn bezig ons te installeeren in „Bel Air","zegt Danielle. „Ik lig nu reeds overhoop met den kok, dien ik gehuurd heb. Ik wil hem de Fransche keuken leeren en hij wil me dwingen mij aan de Amerikaansche keuken te Wennen." „Ja, een huis heb ik ook al," laat Mireille zich hoo- ren. „Maar ik moet bet nog voor den eersten keer betreden. Ik voel nu reeds, dat ik hier niet gelukkig zal Worden." Inderdaad lijkt Mireille Balin mij er het ongelukkig ste aan toe. Zij is zichtbaar verward en nerveus. Als Wij gezamenlijk de Clover Club verlaten, beloof ik Annabella en Darrieux hun den volgenden morgen een bezoek te zullen brengen en vergezel ik Balin naar huis. De filmmaatschappij heeft een kleine villa voor haar gehuurd in de vlakte van Beverley Hills. Na een verwoeden strijd met sleutels, die valseh bleken te zijn en met sloten, die zich niet lieten openen, traden wij binnen in de klassieke Califor- nische woning een burgerlijk huis zonder eenige fantasie, met som bere groene behangsels en ge bloemde canape's. Overal staan koffers en geopende valiezen en liggen stapels japonnen verspreid. Mireille gaat naar de deur en roept haar bedienden. „Louis, Madeleine, zijn jullie daar t" Hun stemmen antwoorden. Ge rustgesteld neemt zij plaats op een divan, zonder haar hoed of haar handschoenen af te leggen. „Waarom ben ik toch hier ge komen?" klaagt zij mij haar nood. „Ik verveel me nu reeds. Toch heb ik gedaan wat ik kon, om mijn Parijsche omgeving te behouden. Ik heb mijn eigen chauffeur meege nomen, mijn kamenier, mijn eigen wagen en mijn honden. Zelfs heb ik op het punt gestaan mijn piano mee te nemen. Maar het is hier allemaal niets gedaan. Ik voel me eenzaam en zal nooit in dit land wennen. Ik weet zeker, dat ik ziek Word. Bovendien ben ik ver ver wijderd van den man dien ik lief heb. Neen, ik zal mij nooit gelukkig voelen in Hollywood. Ik lach om het contract en om het geld ik heb grooten zin terstond Weer te vertrekken." Ik probeer maar niet haar op te beuren. Hoe zou ik dat ook kun nen? Het is beter dat zij uit zichzelf kalmeert en weer tot rust komt. En dus vertrek ik. Bij de deur kijk ik nog eens naar haar om. Zij is een uitverkorene in het oog van de wereld, die zoo oppervlakkig oordeelt, en toch is zij in waarheid slechts een klein, ongelukkig meisje, alleen in een vreemd, vijandig huis. Zij ligt gekromd op den divan en snikt. Dicht bij haar, op tafel, klinkt de teedere stem van Tino Rossi van een gramo- foonplaat. Ook Hollywood heeft een historie Met is warm in de zon en de politieagent op den Hollywood Boulevard staart mij aan met achterdochtige blikken. Ik ben hem vreemd en ik heb geen haast en hij moet mij dus aanzien voor iemand, die hier niet met de beste bedoelingen rondslentert. Deze politieagent bewaakt Hollywood reeds dertig jaar lang. Het eerste jaar be waakte hij slechts woest terrein. Ilij droeg een vilton hoed en twee vervaarlijke Coltrevolvers in zijn koppel. Nu draagt liij nog slechts één browning, een platte pet en een oud, versleten hart vol inschikkelijkheid. Vutobus- conducteurs en trambestuurders groeten hem vertrouwelijk. Dat doen ook Louis B. Mayer,i de czaar van de film, en de gouverneur van den staat in zijn witten autoook miss Crawford en mr. Gable. Ilij is de ware burgemeester van Holly wood, de chef der familie, de patri arch van den stam. En hij is alleen op de wereld. Zoodra men hem zal dwingen rust te gaan nemen, zal hij zich terugtrekken in zijn huisje in Los Angeles en liij zal binnen een maand sterven. Een auto houdt stil langs het trottoir. Wallace Beery stapt uit, zonder das en met een lossen boord en gaat een winkel binnen. De jongeman, die daar uit den bloemenwinkel komt met een bos rozen in zijn armen en naar een afspraakje vliegt, heet Tyrone Power. De een of andere ezel blok- r EEN keert twintig au to's op den Hol lywood Boule vard. In den eenen is Jo Schonk ge zeten de d irecteur van de Fox, in een anderen Ken nedy, de minister van marine, en in een derde slaapt Kay Francis. De romanschrijfster Vicky Baum steekt den boulevard over en ontwijkt vlug een rooden wagen met brandweerlui, die voorbij raast. Ik vervolg mijn wandeling. Achter mij ligt Los Angeles, voor mij de Pacific. Aan mijn rechterhand de bergen, waar men de eerste cowboy-films draaide, aan mijn linkerhand de vlakte, die driemaal per jaar de Sahara voorstelt. Joan Blondell gaat me voorbij, blijft voor een etalage staan en kijkt naar de prijzen van de uitgestalde dassen. Zij loopt door, blijft weer staan en bevochtigt met een vingertop haar kous, waarvan juist een steek is losgeraakt. Met een grimas beantwoordt zij een kwinkslag van een straatjongen en loopt weer door, mot haar neus in den wind. Tot nu toe heb ik getracht u den indruk weer te geven, dien ik zelf de eerste dagen van mijn verblijf in Hollywood onderging een verwarden indruk, samengesteld van kleuren en schaduwen, van ont roeringen en opstandig heid, van bewondering en medelijden. Vandaag begin ik dat alles te verzame len, om er u een juist beeld van te geven. Ik had mij wel voorgenomen u uitslui tend mensclielijke geschie denis te presenteeren, maar het blijkt toch noodig u ook iets van den voornaamsten held uit dezen aardhoek te vertellendat is Hollywood zelf. Want Hollywood heoft zijn historie en een zeer interessante historie. In het midden van de vorige eeuw was in dozen uithoek van Zuid-Californië een Indianendorp gelegen. Het heette Cahuenza. Dicht in de nabijheid lag Cherokee, een ander Indianendorp. Omstreeks 't jaar 1880 was hier een zekere mevrouw Wilcox gevestigd, die een kleine ranch beheerde. Zij had een Fransclien schilder als buurmanPaul de Long pré. Samen besloten zij een naam aan hun kjein en naamloos grondgebied te geven en waarom is niet bekend na gezamenlijk overleg kozen zij er Holly wood voor, dat ongeveer beteekent „het mooie bosch". Mevrouw Wilcox vertrok aan het einde dier eeuw. Paul de Longpró leefde nog in 1911, toen men do eerste film uitbracht, die van begin tot eind in Hollywood was opgenomen. Men noodigde hem uit bij deze plechtigheid, doch bij stierf denzelfden nacht, toen men hem de uitnoodiging overbracht. Danielle Darrieux, de Fransehe filmster, die naar Hollywood trok en debuteerde in „De Parij sche o nd eugd" een filmdie men el ders in dit nummer besproken ziet. Links Annabella of, zooals zij eigenlijk heet, Zette Charpentier.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1938 | | pagina 28