LAATSTE EREN EN DOOD
VAN GROOTE MANNEN
21
Deze gravure stelt den dood voor van den Oriekschen held uit de grijze oudheid Alci-
biades. De Spartaansche overheerschers richtten tot den satraarp Pharnabasus het
verzoek om Aleibiades uit den weg te ruimen. Doch men durfde geen recMstreekschen
aanval wagen op den moedigen Athener om het moordplan te kunnen volvoeren stak
men zijn woning, in Thraciè, in brand. Zonder eenig letsel van de vlammen te krijgen,
baande de held zich met zijn wapenen een weg door de schaar der lafhartige moorde
naars. Doch de opzet gelukte toch, want de moordenaars doodden hem uit de
verte met pijlen (404 v. Ghr.). Een meisje, dat Timandra heette, zorgde voor zijn
begrafenis.
Archimedes, de beroemdste wis- en natuurkundige der oudheid, viel te Syracuse in
212 v. Ghr. als slachtoffer van een bende plunderende soldaten. Hij was zoozeer in
zijn wetensehappelijken arbeid verdiept, dat hij het lot van zijn door de Romeinen
veroverde vaderstad totaal vergeten scheen te zijn. Hij had verschillende cirkels en
driehoeken in het zand getrokken, waarmee de vloer van zijn woonvertrek bedekt
was. Toen Romeinsche soldaten de kamer binnenstormden, sloeg de in gepeins ver
zonken man der wetenschap er juist voldoende acht op, om hun toe te roepen
„Trap niet op mijn cirkels!" Het waren zijn laatste woorden daarop maakte
een zwaardhouw een einde aan zijn leven. Hij was 75 jaar oud.
Socrates, de Grieksche
wijsgeer, die ervan be
schuldigd werd, dat hij
door zijn leerstellingen
de jeugd bedierf en an
dere goden dan die van
den staat verkondigde,
werd om zijn spottende
houding gedurende het
proces ter dood veroor
deeld. Gedurende zijn
gevangenschap voor de
tenuitvoerlegging van
het vonnis den dood
door den gifbeker
sprak hij in den kerker
met zijn leerlingen over
wijsgeerige onderwer
pen, in het bijzonder
over den dood. Met de
grootste kalmte dronk
hij den gijbeker en over
leed in 399 .v. Chr. in
den ouderdom van om
streeks 70 jaar.
Wanneer de wereld, daartoe als 't ware opgewekt door de stervende natuur, in
de maand November haar dooden gedenkt, komt onwillekeurig in ieder onzer
wel eens de gedachte op aan de doodsstonde van zooveel belangrijke figuren op
het eeuwenoude schouwtooneel der wereld. Men zal er zich des te gemakkelijker
een voorstelling van kunnen maken, wanneer men de tafereelen beschouwt, door
kunstenaars met penseel of teekenstift hiervan in den loop der tijden gewrocht,
'n Aantal van de belangrijkste zochten we voor onze lezers op deze bladzijden bijeen.
Er is wel niemand, die zich niet eens
heeft afgevraagd, hoe eenmaal zijn
laatste levensuur zal zijn. Toch treft
men ook hier, waar het geldt het voor alle
meuschen gemeenzame levenslot, verschil
van smaak en gevoelen. De eene mensch
zou graag met vol bewustzijn zijn afscheid
van het leven zien geschieden en als het
ware persoonlijk de eindstreep willen zetten
onder zijn levensrekening; een ander zag
zich liever door een plotselingen dood ver
rast; weer een derde zon zoo oud mogelijk
willen worden, terwijl een ander liefst gevrij -
waard zou willen blijven van de kwalen van
den ouden dag. Maar de dood richt zich
nu eenmaal niet naar onze wenschen en
Op den leeftijd van slechts 33 jaar stierf, den
13eti Juni van het jaar 323 v. Ghr., een der
grootste veroveraars en veldheeren uit de
wereldgeschiedenis. Wij zien hem hier op zijn
sterfbed, omringd door legeraanvoerders en
staatslieden: hij heette Alexander de Groote,
koning van Macedonië, en was de dank
bare leerling van den Oriekschen wijsgeer
Aristoteles. Hij besteeg den troon, toen hij
eerst twintig jaar oud was, en veroverde in
een reeks schitterend geslaagde veldtochten
geheel Klein-Azië en het Perzische rijk.
Een hevige koorts sleepte hem na elf dagen
ten grave.
