De Italiaansche schilder Raphael Santidie in 1183 in Urbino het levenslicht aanschouwde, stierf te Rome op
zeer jeugdigen leeftijd, een schat van werken nalatend, waarvan zijn madonna-schilderijen wel de meeste beroemd
heid verwierven. Met vele andere schilders werd hij op vijfentwintigjarigen leeftijd door paus Julius II naar
Rome ontboden, om de vertrekken of „stanze" van het Vaticaan met fresco's te versieren. Hij was ondanks zijn
zwakke gezondheid een zeer veelzijdig en vruchtbaar werker, en trad ook op als architect van de St. Pieter te Rome.
Zevenendertig jaar oud stierf hij den 7en April 1520 te Rome, aan de gevolgen van een koortsaanval, opgedaan na
een overhaast bezoek aan het Vaticaan, waar de paus hem ontboden had.
Deze schilderij van Benjamin West toont ons den beroemden Engelschen vlootvoogd Horace Nelson, terwijl hij,
door een vijandelijken kogel doodelijk getroffen, op zijn schip Victory, in den zeeslag bij Trafalgar (21 October
1805met gebroken ruggegraat in de armen van zijn kapiteins rust op liet dek van het admiraalsschip. In de kajuit
beneden gebracht, blies hij na enkele uren van zware pijn den laatsten adem uit. Zijn laatste woordendie hij
eenige malen herhaalde, waren: „Nu ben ik tevreden, ik dank God dat ik mijn plicht gedaan heb.'
Links Den 20en Februari
1790 stierf, omgeven door
zijn treurende familieleden
en de ledenzijner hofhouding,
de keizer van Oostenrijk,
Jozef II. Zijn regeering werd
gekenmerkt door vele her
vormingen en maatregelen,
welke niet altijd bij zijn
onderdanen van verschillen
den rang en stand 'in goede
aarde vielen. Voor de inwen
dige ontwikkeling van het
land was de regeering van
Jozef II, die regeerde van
1765 tot 1790, uiterst belang
rijk. Mede ten gevolge van de
vele teleurstellingen, op goed
bedoelde daden ondervonden,
werd de keizer ziek, en over
leed in het vijfentwintigste
jaar zijner regeering.
Het sterfbed van den grooten Poolschen co
die te Parijs, waar hij vele jaren verbleef
van enkelen zijner intiemste vrienden,
den 17en October 1849, niet veel onder da
bij Warschau was geboren. In derowntist
speelt het tafereel van zijn verscheiden. A
van haar stervenden vriend in de heke, zit
terwijl gravin Potocka, een landgenme vat
Maria ten gehoore brengt, waarmir d
smartelijke ontreking l
We zien op deze voorstelling de leden van het Brusselsche schuttersgih
staatslieden Egmont en Hoorns, door hertog Alva te Brussel gen
Nederlanden tegen Spanje, en in die zelfde stad den 4en Juni 156
vrijheid van hun vaderland. Hun standbeelden vindt
verlangens. Hij vindt duizend en een mogelijkheden om ons vervi
te overvallen en op zijn manier te bereiken, in omstandigheden, gesel
welke wij meestal niet hebben voorzien. Zoo ging het steeds leerd
in de wereldgeschiedenis, zoo gaat het nog op heden. Zoo ver- Ta
ging het koningen en prinsen, beroemdheden en helden, want den
voor den dood zijn allen gelijk en hier is geen keuze mogelijk, eerlij
Dat we daarom de legenden en verhalen, geweven om het No
laatste uur van groote dooden uit de wereldgeschiedenis, veelal onze
met 'n korreltje zout moeten genieten, behoeft wel geen Hoor
nader betoog. We kunnen immers rustig aannemen, dat ook Stuai
gekroonde hoofden en ge
nieën juist eender sterven
als gewone stervelingen en
dat veel gevleugelde woor
den, welke men hun in den
mond legt, berusten op
verdichting en heldenver-
eering.
Toen Alexander de Groote
in Babyion stierf, nadat
hij een enorm rijk, zich
uitstrekkend van Mace
donië tot Pandscliah, had
veroverd, was hij pas drie
endertig jaar oud en de
dood verraste hem te mid
den van het volvoeren
zijner eergierige plannen.
Men verhaalt van hem dat
de visioenen van zijn tot
