IAN'S G S
"V
OVOM/ILTI
EEN SCHIP ZEILT UIT....
ze smullen!
Nu een jongen
van STA-VAST!
24
ebruWt
ROOC
N.V. v.h. R. BUISMAN - ZWARTSLUIS
Een fijne moccataart, zelf
gemaakt met Buis man's G S.
Wat zal de familie straks smullen!
Moccataart, pudding, vla en nog
tal van andere heerlijkheden
kunt U het lekkerst èn voor-
deeligst bereiden met Buisman's
G.S. Hoe, dat leert U het recep
tenboekje, dat U op aanvraag
gratis wordt toegezonden door
de fabriek van de échte
VN - ZWARTSLUIS
levenskracht
Roman van Axel Rudolph
Dalin haalde diep adem. „Ik geloof midden van een gezelschap matrozen,
dat zij er het meeste mee gehaat visschers en havenarbeiders. Hij sprak
zullen zijn, als we hen heelemaal over zijn ouden kameraad, dien hij had
niet inlichten," antwoordde hij kalm. bezocht en verheugde er zich in, dat ook
„Wat zeg je? Denk je, dat ik zoo ge- hier iedereen met lof over hem sprak,
meen zou kunnen zijn die valsche rol Op bed dacht hij nog lang na over zijn
te blijven spelen nu jij bent komen op- ouderlijk huis, zag de gelukkige en te-
dagent" vreden gezichten weer voor zich van
„Toch is dat de beste oplossing," zei zijn oude moeder en vader en voelde,
Dahn vastberaden. „De beste voor hèn dat hij goed gehandeld had.
geluk, bedoel ik. Ik heb gezien dat zij Toen verdween het laatste restje
van je houden en jij van hen. Ze zijn bitterheid en dacht hij over zijn toe-
nu gelukkig laten zij komst na. Hij ging weer varen. In het
het blijven. De waarheid diepe donker van den nacht zag hij
zou hen vreeselijk schok- een schip op de golven dansen een
kenhoogstwaarschijn- slank, witgeverfd schip met bolle zei-
lijk zou moeder haar len. De Cajus van Stralsund.
niet eens overleven." Hij dacht plotseling aan Raune Holk.
George Reach keek hem verbijsterd Zij kende hem niet meer, maar.
aan. Hij wilde protesteeren, maar zoo- had zij hem niet gevraagd naar Stral-
ver liet Dahn het niet komen. Ernstig sund terug te komen! Zeker, hij was
begon hij te betoogen, dat het voor de een vreemde geworden voor zijn eigen
gemoedsrust van die twee oudjes nood- ouders, maar er klopte toch nog een
zakelijk was, dat zij in den waan bleven hart op de wereld, dat naar hem ver-
voortleven, waarin zij zich nu eenmaal langd had, dat warm geworden was bij
gelukkig en tevreden voelden. En hij het weerzien en om hem riep.
sprak zoo overtuigend, dat George Voor hij dien avond ter ruste ging
Resch begon te aarzelen. Dooh toen verzond hij een brief naar Raune Holk.
dacht hij eensklaps aan Dahn en ver- Hij bevatte een vraag en van haar ant-
baasde zich woord zou het afhangen, welke richting
Maar. maar jij dan?" bracht hij zijn toekomst zou nemen. Doch hij
moeilijk uit.
wachtte dat antwoord niet af. Den vol-
Verleden jaar nog een suk
kelend ventjeWat Ovomaltine
in eenige maanden tijds voor
Uw kind kan doen is frappant!
Geef Uw kinderen toch 2 x per dag
een smakelijken kop Ovomaltine.
Ovo maakt ze sterker, geeft ze meer
weerstandsvermogen en sterkt hun
zenuwen. Slechte schoolrapporten zijn
heusch niet alléén de schuld van Uw
kind. Help ze de moeilijke groeitijd
door, de belangrijkste tijd van hun
leven! Want hoe gezonder de jeugd,
des te succesvoller zijn ze
in het latere leven. Ovo
smaakt voortreffelijk en
slechts enkele centen
kop.
„Mijn persoonlijk gevoel legt geen genden morgen reeds verliet Detlev
gewicht in de schaal." antwoordde Dahn zijn geboortestad. Vrees en on-
Dahn eenvoudig. „Het gaat om mijn rust joegen hem op de vlucht vrees
ouders. Ik ben overtuigd dat het ern- voor een nieuwe ontmoeting met zijn
stige gevolgen zou hebben, indien zij ouders en onrust om Raune, de eenige
het bedrog vernamen. En daaraan vrouw, die iets had beteekend in zijn
mogen wij hen niet wagen. Van twee leven,
kwaden dienen we het minste te kiezen
en dat beteekent in dit geval zwijgen. ZESTIENDE HOOFDSTUK
Indien zij mij hadden herkend of
ook maar het minst aangedaan waren De Cajus was haar uitreis begonnen,
geweest bij mijn aanblik, dan zou ik De haven en de huizen aan den kant
thans zoo niet spreken. Maar er is geen hadden een feestelijk aanzien, met hun
sprake van herkenning het zou hun vele vlaggen en fleurig dennengroen,
misschien zelfs moeilijk vallen te ge- De halve stad was uitgestroomd om
looven, dat je hun zoon niet bent, als van het schouwspel te genieten en
ik mij bekend maakteRaune zag zich van alle zijden geluk-
Zij spraken lang en ernstig en George gewenscht. Zij had tientallen vreemden
Resch het eindelijk zijn vérzet varen, te woord gestaan en met hen gelachen
Hij deed het met op elkander geklemde en geschertst. Maar haar oogen hadden
tanden berustend in een gebiedende telkens weer het schip gezocht, dat zijn
noodzakelijkheid. Het begon reeds te blanke zeilen had ontplooid als een
schemeren en eenige minuten lang lie- reuzenvogel zijn vleugels en statig de
pen zij zwijgend voort. Plotseling stond haven was uitgevaren onder hoera-
Dahn stil. Op zijn gelaat lag een zachte" geroep en gejubel van honderden kelen,
glimlach. George Resch begreep hem. Het schouwspel had haar herinnerd
„En nu, kameraad!vroeg hij' aan de eerste reis wan de Gefion, die
sc)j'or tevens haar laatste zou zijn. Had hier,
Dahn reikte hem de hand. Zijn blik op deze zelfde plek, twee etmalen
dwaalde de richting uit van de blauwe geleden die vreemde matroos niet ge-
wateren, die Hiddensee omspoelden, staan, aan wien zij niet denken kon
„Ik was vele jaren dood, m'n vriend," zonder angst en ontroering! Luid had
antwoordde hjj, zijn ontroering ver- hij den naam Gefion uitgeschreeuwd y—
bergend. „Een lichaam zonder geest, een naam, die schier voor iedereen zijn
gescheiden van mijn verleden, van huis noodlottige beteekenis had verloren,
en van mijn ouders, zooals alleen een Wie was die man geweest, wat betee-
doode van alles gescheiden kan zijn. kende zijn kreet! Een waarschuwing
Ik zink weer terug in de vergetelheid, misschien. wachtte de Cajus met
Er zijn nog schepen en Detlev Dahn haar jeugdige bemanning eenzelfde
zal weer monsteren. Beloof me slechts lot als de Gefion! Dat mocht God
één ding, oude vriend: wees goed voor verhoeden!.
hén en schrijf me terstond, indien ze Raune had het niet lang onder die
ooit aan je zouden twijfelen. Vergeet rumoerige toeschouwers uitgehouden.
me niet we zien elkander nog wel Zoodra de Cajus uit zieht was, was
eens terug...." ZÜ naar hiiis teruggekeerd. Doch ook
Toen de zon onderging achter de daar vond zij geen rust. Onzeker van
beuken en berken van het Mariabosch, zichzelf dwaalde zij haar ruime woning
gaven de twee jonge mannen elkander door, achtervolgd door onrustige ge-
voor het laatst de hand. dachten. Wiè of wat was die matroos
„Leef wel, broeder. Goede reis!" eigenlijk, wiens verschijning zooveel
",Houd hen in eere, kameraaden innerlijke verwarring in haar teweeg
leef gelukkig." had gebracht! Een spookbeeld van haar
Toen scheidden zich hun schaduwen verontruste verbeelding! Neen, geen
en hun wegen. spookbeeld. Want d&ür had hij gesla
pen en op dezen stoel aan tafel gezeten
Detlev Dahn bracht dien avond in en koffie gedronken als een gewone
een herberg door aan de haven te sterveling.