IAN'S G S "V OVOM/ILTI EEN SCHIP ZEILT UIT.... ze smullen! Nu een jongen van STA-VAST! 24 ebruWt ROOC N.V. v.h. R. BUISMAN - ZWARTSLUIS Een fijne moccataart, zelf gemaakt met Buis man's G S. Wat zal de familie straks smullen! Moccataart, pudding, vla en nog tal van andere heerlijkheden kunt U het lekkerst èn voor- deeligst bereiden met Buisman's G.S. Hoe, dat leert U het recep tenboekje, dat U op aanvraag gratis wordt toegezonden door de fabriek van de échte VN - ZWARTSLUIS levenskracht Roman van Axel Rudolph Dalin haalde diep adem. „Ik geloof midden van een gezelschap matrozen, dat zij er het meeste mee gehaat visschers en havenarbeiders. Hij sprak zullen zijn, als we hen heelemaal over zijn ouden kameraad, dien hij had niet inlichten," antwoordde hij kalm. bezocht en verheugde er zich in, dat ook „Wat zeg je? Denk je, dat ik zoo ge- hier iedereen met lof over hem sprak, meen zou kunnen zijn die valsche rol Op bed dacht hij nog lang na over zijn te blijven spelen nu jij bent komen op- ouderlijk huis, zag de gelukkige en te- dagent" vreden gezichten weer voor zich van „Toch is dat de beste oplossing," zei zijn oude moeder en vader en voelde, Dahn vastberaden. „De beste voor hèn dat hij goed gehandeld had. geluk, bedoel ik. Ik heb gezien dat zij Toen verdween het laatste restje van je houden en jij van hen. Ze zijn bitterheid en dacht hij over zijn toe- nu gelukkig laten zij komst na. Hij ging weer varen. In het het blijven. De waarheid diepe donker van den nacht zag hij zou hen vreeselijk schok- een schip op de golven dansen een kenhoogstwaarschijn- slank, witgeverfd schip met bolle zei- lijk zou moeder haar len. De Cajus van Stralsund. niet eens overleven." Hij dacht plotseling aan Raune Holk. George Reach keek hem verbijsterd Zij kende hem niet meer, maar. aan. Hij wilde protesteeren, maar zoo- had zij hem niet gevraagd naar Stral- ver liet Dahn het niet komen. Ernstig sund terug te komen! Zeker, hij was begon hij te betoogen, dat het voor de een vreemde geworden voor zijn eigen gemoedsrust van die twee oudjes nood- ouders, maar er klopte toch nog een zakelijk was, dat zij in den waan bleven hart op de wereld, dat naar hem ver- voortleven, waarin zij zich nu eenmaal langd had, dat warm geworden was bij gelukkig en tevreden voelden. En hij het weerzien en om hem riep. sprak zoo overtuigend, dat George Voor hij dien avond ter ruste ging Resch begon te aarzelen. Dooh toen verzond hij een brief naar Raune Holk. dacht hij eensklaps aan Dahn en ver- Hij bevatte een vraag en van haar ant- baasde zich woord zou het afhangen, welke richting Maar. maar jij dan?" bracht hij zijn toekomst zou nemen. Doch hij moeilijk uit. wachtte dat antwoord niet af. Den vol- Verleden jaar nog een suk kelend ventjeWat Ovomaltine in eenige maanden tijds voor Uw kind kan doen is frappant! Geef Uw kinderen toch 2 x per dag een smakelijken kop Ovomaltine. Ovo maakt ze sterker, geeft ze meer weerstandsvermogen en sterkt hun zenuwen. Slechte schoolrapporten zijn heusch niet alléén de schuld van Uw kind. Help ze de moeilijke groeitijd door, de belangrijkste tijd van hun leven! Want hoe gezonder de jeugd, des te succesvoller zijn ze in het latere leven. Ovo smaakt voortreffelijk en slechts enkele centen kop. „Mijn persoonlijk gevoel legt geen genden morgen reeds verliet Detlev gewicht in de schaal." antwoordde Dahn zijn geboortestad. Vrees en on- Dahn eenvoudig. „Het gaat om mijn rust joegen hem op de vlucht vrees ouders. Ik ben overtuigd dat het ern- voor een nieuwe ontmoeting met zijn stige gevolgen zou hebben, indien zij ouders en onrust om Raune, de eenige het bedrog vernamen. En daaraan vrouw, die iets had beteekend in zijn mogen wij hen niet wagen. Van twee leven, kwaden dienen we het minste te kiezen en dat beteekent in dit geval zwijgen. ZESTIENDE HOOFDSTUK Indien zij mij hadden herkend of ook maar het minst aangedaan waren De Cajus was haar uitreis begonnen, geweest bij mijn aanblik, dan zou ik De haven en de huizen aan den kant thans zoo niet spreken. Maar er is geen hadden een feestelijk aanzien, met hun sprake van herkenning het zou hun vele vlaggen en fleurig dennengroen, misschien zelfs moeilijk vallen te ge- De halve stad was uitgestroomd om looven, dat je hun zoon niet bent, als van het schouwspel te genieten en ik mij bekend maakteRaune zag zich van alle zijden geluk- Zij spraken lang en ernstig en George gewenscht. Zij had tientallen vreemden Resch het eindelijk zijn vérzet varen, te woord gestaan en met hen gelachen Hij deed het met op elkander geklemde en geschertst. Maar haar oogen hadden tanden berustend in een gebiedende telkens weer het schip gezocht, dat zijn noodzakelijkheid. Het begon reeds te blanke zeilen had ontplooid als een schemeren en eenige minuten lang lie- reuzenvogel zijn vleugels en statig de pen zij zwijgend voort. Plotseling stond haven was uitgevaren onder hoera- Dahn stil. Op zijn gelaat lag een zachte" geroep en gejubel van honderden kelen, glimlach. George Resch begreep hem. Het schouwspel had haar herinnerd „En nu, kameraad!vroeg hij' aan de eerste reis wan de Gefion, die sc)j'or tevens haar laatste zou zijn. Had hier, Dahn reikte hem de hand. Zijn blik op deze zelfde plek, twee etmalen dwaalde de richting uit van de blauwe geleden die vreemde matroos niet ge- wateren, die Hiddensee omspoelden, staan, aan wien zij niet denken kon „Ik was vele jaren dood, m'n vriend," zonder angst en ontroering! Luid had antwoordde hjj, zijn ontroering ver- hij den naam Gefion uitgeschreeuwd y— bergend. „Een lichaam zonder geest, een naam, die schier voor iedereen zijn gescheiden van mijn verleden, van huis noodlottige beteekenis had verloren, en van mijn ouders, zooals alleen een Wie was die man geweest, wat betee- doode van alles gescheiden kan zijn. kende zijn kreet! Een waarschuwing Ik zink weer terug in de vergetelheid, misschien. wachtte de Cajus met Er zijn nog schepen en Detlev Dahn haar jeugdige bemanning eenzelfde zal weer monsteren. Beloof me slechts lot als de Gefion! Dat mocht God één ding, oude vriend: wees goed voor verhoeden!. hén en schrijf me terstond, indien ze Raune had het niet lang onder die ooit aan je zouden twijfelen. Vergeet rumoerige toeschouwers uitgehouden. me niet we zien elkander nog wel Zoodra de Cajus uit zieht was, was eens terug...." ZÜ naar hiiis teruggekeerd. Doch ook Toen de zon onderging achter de daar vond zij geen rust. Onzeker van beuken en berken van het Mariabosch, zichzelf dwaalde zij haar ruime woning gaven de twee jonge mannen elkander door, achtervolgd door onrustige ge- voor het laatst de hand. dachten. Wiè of wat was die matroos „Leef wel, broeder. Goede reis!" eigenlijk, wiens verschijning zooveel ",Houd hen in eere, kameraaden innerlijke verwarring in haar teweeg leef gelukkig." had gebracht! Een spookbeeld van haar Toen scheidden zich hun schaduwen verontruste verbeelding! Neen, geen en hun wegen. spookbeeld. Want d&ür had hij gesla pen en op dezen stoel aan tafel gezeten Detlev Dahn bracht dien avond in en koffie gedronken als een gewone een herberg door aan de haven te sterveling.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1938 | | pagina 24