DAALDEROP
VOETEN uyarm/
OOK 'S NACHTS WERKT
DE CENTRALE VOOR U
TIEL
N.V. KONINKL. METAALWAREN FABRIEK
Vasenol-Voetpoeder
achttien inboorlingen, waaronder twaalf
vrouwen, op eigen houtje met de
„Bounty" wegzeilde. De achterblijvende
opstandige leden, die twee jaar lang
te midden der inheemsehe bevolking
op het, eiland woonden, moeten later
hun besluit om zich niet meer op de
„Bounty" in te schepen hebben ver-
wenscht. Het ligt namelijk voor de
hand, dat de autoriteiten in Londen een
onderzoek lieten instellen naar het lot
van de „Bounty". In het voorjaar van
1791 liet het door de Engelsche regee
ring gezonden schip, de „Pandora",
het anker vallen op de reede van het
eiland, met het doel de muiters gevangen
te nemen en ze naar Engeland te voeren.
I)e derde groep van de „Bounty"-
bemanning spreekt door haar roman
tisch lot het sterkst tot de verbeel
ding. Fletcher Christian voer met zijn
acht inaats en de inboorlingen rustig
op de „Bounty" weg en de achter
blijvers zagen het schip weldra aan den
horizon verdwijnen. Pas achttien jaar
later zou men eerst weer van deze men-
schen hooren
Fletcher Christian bezat een emotio
neel en romantisch karakter. Hij wilde
onder geen voorwaarde landen op een
bewoond eiland, aangezien ze dan de
kans liepen door een Engelscli schip te
worden ontdekt en medegenomen naar
Engeland waar strenge straffen de
muiters zouden Wachten. Toen hij een
eiland naderde, waar zich bij nader on
derzoek inboorlingen bleken te bevin
den, wendde hij onmiddellijk den steven
naar volle zee. In de bibliotheek van de
„Bounty" bevond zich een oud reis
verhaal, waarin allerlei schoons werd
verteld van een eiland, Pitcairn ge
naamd. Voor Christian was echter het
voornaamste, dat er, volgens het relaas,
niettegenstaande de overvloedige voe
ding, die de plantengroei bood, geen
levende ziel woonde. Helaas was de
ligging in het oude verhaal verkeerd
aangeduid, zoodat men weken en weken
onder zeil was zonder het beschreven
eldorado te vinden. En de spanning
steeg zoo, dat er ten tweeden male op
stand dreigde uit te breken, doch nu
tegen den halsstarrigen leider der mui
ters zelf. Juist toen het kritieke moment
naderde, ontdekte men land en uit den
vorm kon worden afgeleid, dat het
Pitcairn moest zijn. Nu gaf Christian
bevel tot een daad, die niet alleen ge
tuigde van moed, doch tevens bewijst
hoezeer hij een vonnis van den Engel-
schen scheepskrijgsraad vreesde. Hij
stak de „Bounty", nadat alles was ge
lost, wat het verblijf op het eiland com
fortabeler zou maken, in brand en ver
brak zoodoende iedere verbinding met
de buitenwereld. De komst van een
schip was niet te verwachten, want
het eiland lag buiten de gebruikelijke
scheepvaartroute.
Het leven der kleine menschenge-
meenschap nam een aanvang! Wie
mocht meenen, dat deze eenzamen,
stuk voor stuk op elkaar aangewezen,
een broederlijke en zusterlijke eensge
zindheid zouden demonstreeren, en men
nu, anderhalve eeuw later, zou kunnen
terugwijzen op een soort herschapen
paradijs, komt bedrogen uit. Jaloezie,
ontketende hartstochten en hebzucht
voerden weldra tot moord en dood
slag. Fletcher Christian viel reeds na
ruim een jaar als het eerste slachtoffer.
Na verloop van tien jaar waren er van
de mannen nog slechts twee blanken
over de anderen en ook de zes manne
lijke inboorlingen waren omgekomen
door moord of gedood in een strijd. Een
der^ overgebleven blanken stierf toen
eindelijk een natuurlijken dood en zoo
bleef de overlevende, zeer bejaarde
Engelschman John Adams gelijk een
aartsvader achter met vrouwen en
kinderen. En het ttloét worden gezegd,
dat deze ex-inuiter met zorg en toe
wijding voor zijn groot gezin werkte.
In 1808 was kapitein Folger met zijn
schip, de „Topaz", uit den koers ge
raakt en hij had het anker laten vallen
voor Pitcairn, zonder te vermoeden,
dat op dit eiland menschen Woonden.
Eensklaps zag hij tot zijn verbazing een
kano op zijn schip afkomen, bemand met
donkerkleurige „inlanders". Doch zijn
verbazing sloeg over tot sprakeloosheid,
toen bleek dat deze bruine, flink uit de
kluiten gewassen knapen zuiver Engelsch
konden spreken. Onmiddellijk stelde hij
'n onderzoek in en kwam tot de verbluf
fende ontdekking, dat hij had te doen
met afstammelingen van de „Bounty"-
muiters, die achttien jaar te voren
spoorloos waren verdwenen. De eenig-
overgebleven muiter, Adams, stond
hem te Woord en gaf een uitvoerig relaas
van de Wedeiwaardiglieden. Het spreekt
vanzelf, dat na dien tijd meerdere sche
pen het eiland aandeden. In 1831 was
de bevolking gegroeid tot 87 personen
en vijfentwintig jaar later telde men er
187. Het eiland is echter klein en daar
om nam de Engelsche regeering maat
regelen. Er vond een algeheele „Pit-
cairnsche" volksverhuizing plaats naar
het ruim 6000 kilometers verder gelegen
eiland Norfolk. Maar een groep van
45 Werd door heimwee aangegrepen en
keerde in 1865 naar Pitcairn terug. In
1934, dus na zeventig jaar, was deze
kleine gemeenschap vermeerderd tot
202 personen. En déze menschen nu
vormen het zoo gewaardeerde studie
materiaal voor de geleerden, die beweren
in deze afstammelingen van de „Boun-
ty"-muiters een nieuw, of in ieder geval
eigenaardig mensc.hen-type te hebben
gevonden. Dit blijkt niet alleen uit de
gelaatstrekken en den lichaamsbouw,
maar ook uit de gewoonten. De huizen,
waarin deze eilanders wonen, vertoonen
bijvoorbeeld nog immer een uitgespro
ken primitiviteit. Het is een vreemd
verschijnsel, dat de lichaamslengte der
eerste afstammelingen ongeveer 7 y2 cm.
meer bedroeg dan die hunner muitende
voorvaderen, doch dat thans dit verschil
in lengte met den gemiddelden Engelsch
man is verminderd tot slechts enkele
centimeters. De lichaamsbouw is echter
harmonisch en krachtig, terwijl het
woord ziekte op het eiland practisch
onbekend is. Epidemieën, gelijk we
in Europa nog kennen, bijvoorbeeld in
den vorm van kinderziekten of griep,
komen onder deze menschen niet voor.
Ze hebben echter één gebrek en
hiervoor is verantwoordelijk één der
muitende matrozen, die in 1789 is
meegegaan naar Pitcairn en reeds op
vierentwintig jarigen leeftijd zijn kiezen
miste. Aan dezen voorvader danken de
eilandbewoners hun slecht gebit. De
typen der eilanders loopen sterk uiteen
men ontmoet opvallend Euro-
peesche typen, terwijl men daarnaast
een gelaatsvorming en -kleur ziet, die
herinneren aan de inboorlingen der
Polynesische eilanden.
De belangstelling, die eensklaps in de
wetenschappelijke wereld voor deze
menschen is gewekt, werpt onwille
keurig de vraag op of dit geen voortee
ken is, dat er aan den gelukkigen afzon
deringstoestand der Pitcairn-eilanders
wellicht spoedig een einde dreigt te
komen. De wijze, waarop men nu recla
me voor ze maakt en wat is de ont
hulling over de ontdekking van een
„nieuw mensehen-type" anders? kon
Wel eens ten gevolge hebben, dat er over
enkele jaren van een isolement, zooals
dit honderdvijftig jaar lang mogelijk
was, geen sprake meer is. Eén natuur
lijke bescherming bezit het eiland hier
tegen zijn oppervlakte bedraagt
slechts vijf vierkante kilometers; veel
menschen kan het dus niet herbergen.
en dan tegen zeer laag
tarief.
Zij wil U laten profiteeren van
het verlaagd „nachtstroom-
tarief", dat de kosten van de
toch al zoo zuinige K.M.D.-
reservoirs tot het uiterste beperkt.
Met 'n K.M.D.-reservoir hebt U steeds heet water bij de hand.
Het werkt automatisch en gebruikt uiterst weinig stroom.
Geen lucifers, dus geen gevaar voor de kinderen,
'n K.M.D.-reservoir is het ideaal van iedere practische huis
vrouw. Veilig, hygiënisch en goedkoop!
Verkrijgbaar in grootten van 5 tot 400 L. voor 1 of meer tap-
plaatsen door het geheele huis, in prijzen vanaf Fl. 39.-.
Geschikt voor „nachtstroomtarief" vanaf 30 L.
Alle typen reservoirs goedgekeurd door de „N.V. tot Keuring
van Electro-technische Materialen" (Kema) te Arnhem.
Vraagt inlichtingen bij Uw installateur of stroomleverancier.
zoo luidt de gezondheidsregel.
Warme voeten beschermen
tegen verkoudheid; bij koele
dagen en regenachtig weer
houdt het vethoudende
de voeten warm en droog, de
huid elastisch.
