5 CENT
PER PAKJE
KAUW REGELMATIG
bij hem op de sofa zitten en praatte
met hem, terwijl de andere gasten
dansten.
Plotseling zei hij„Maar ik wil je op
deze manier niet de gezelligheid van
het dansen ontbonden. Ken je al deze
jongelui?"
Kate keek de zaal rond en moest tot
haar teleurstelling vaststellen, dat ze,
al de heeren kende in ieder geval te
goed om aan een van hen te worden
voorgesteld, hoewel toch weer niet zóó
goed om hen als vrienden te beschou
wen. De meesten waren ouder dan zij,
meer van Helen's leeftijd - vijf- of
zesentwintig. Zij had van hen niet veel
te verwachten. Plotseling maakte zij
een hoopvol gebaar. „O, daar zit iemand,
dien ik niet ken bij het raam hij
steekt juist een sigaret aan."
Het gezicht van mijnheer Harridge
betrok eenigszins. „O, die," zei hij en
wachtte even. „Ik weet nu jidst niet
of hij de geschikte persoon is om aan
je te worden voorgesteld. Ik vraag me
af, wat je moeder er van zou zeggen."
„O, moeder," zei Kate. „Zij zal het
wel goedvinden."
„Het is een aardige kerel," ging mijn
heer Harridge voort en liij wenkte hem.
„Het zou me niet verwonderen, als hij
ons op een gegeven oogenblik voor
groote verrassingen plaatst. Het is
Ridley Crane."
Was hij dat Kate had veel over
Ridley Crane gehoord, misschien meer
dan mijnheer Harridge. Kortom, zij
wist, dat hij rijk en verkwistend was,
dat hij als de interessantste en aardig
ste jonge man werd beschouwd door
meisjes zooals haar zuster. Ieder seizoen
vervulde een ander deze rol. Het
vorig jaar was het een knappe, jonge
tooneelspeler geweest, die aller ver
wachtingen den bodem had ingeslagen
door met een rijke weduwe te trouwen.
De jaren daarvoor werd deze „ster-
plaats" meestal ingenomen door voet
bal- of tenniskampioenen. Kate wist, dat
ieder jong meisje, aan wie Ridley Crane
zijn attentie schonk, door de anderen
werd benijd en dat, als Crane op een
partij was, iedereen er heen wilde. Zij
herinnerde zich nog, dat Helen eenige
weken geleden, óndanks een lichte griep,
was opgestaan om naar een bal te gaan
bij de Masons, waar Crane ook werd
verwacht; maar hij was niet gekomen
en Helen toonde zich diep verontwaar
digd en zei, dat Gertrude Mason dit ge
rucht had verspreid, om de gasten te
lokken.
Hij had gestudeerd aan een univer
siteit en was daarna naar Europa ver
trokken, waar zijn vader een hooge
functie bekleedde in een van de Balkan-
staten; verscheidene jaren had hij het
ambt van privésecretaris bij zijn vader
waargenomen. Hij kon dus met meer
gezag over de Europeesche kwesties
oordeelen dan menig ander. Na den
dood van zijn vader was hij naar zijn
geboorteland teruggekeerd om zijn aan
zienlijk fortuin te belieeren. Hij had
zich hier nog slechts een paar maanden
gevestigd, maar in dien tijd had Kate
al iets vreeselijks over hem gehoord
hij had onder invloed van drank iemand
met zijn auto overreden. De kranten
waren er vol van geweest. De alge-
meene opvatting was, dat hij door zijn
rijkdom en invloed de hand der gerech
tigheid had kunnen afwenden. Niemand
wist precies hoehij was in ieder geval
niet alleen aan de gevangenis ontsnapt,
maar werd zelfs niet voorwaardelijk ver
oordeeld.
Zijn voorkomen beantwoordde niet
aan Kate's verwachtingen zoo op
vallend knap was hij niet eensmiddel
matig van lengte, samengetrokken wenk
brauwen, terwijl zijn oogen diep ii\ hun
nogal neerslachtig, was
haar conclusie. Hij kwam op hen toe-
loopen en terwijl ze hem gadesloeg,
vond er een klein incident plaats. Een
dansend paar liep hem bijna omver; hij
hield ze van zich, door met zijn hand
tegen den schouder van den jongen
man te duwen; liet meisje meende, dat
hij haar ton dans vroeg. Kate zag het
en wist, dat de meeste mannen zich over
deze vergissing zouden hebben ver
heugd. Maar Crane niet. Zij merkte, dat
hij beleefd uitlegde, zonder éen spier te
vertrekken, hoe hij den balvloer dwars
moest oversteken om mijnheer Har
ridge te kunnen bereiken. Kate vond
dit oprecht en ridderlijk en betreurde
het, dat Helen niet was gekomen. Wat
zou het aardig zijn geweest om te zien,
hoe Helen er met dien knappen jongen
man vandoor was gegaan, gevolgd door
de jaloersehe blikken van al de andere
jonge meisjes. Dat had Kate al zoo
dikwijls meegemaakt. Helen had daar
bijzonder slag van; zij kon iemand in
de oogen zien met een uitdrukking van
kalme bewondering. Kate had het zelf
ook een paar malen geprobeerd, maar
zonder succes; iemand had gelachen en
gezegd: „Kate doet haar best, om haar
zuster na te doen." En toen had zij
zich vreeselijk geschaamd.
Een dergelijken blunder zou ze nu
zeker niet maken. Zij wist wel, dat
een jonge man als Crane niets vóórhaar
zou voelen. Bovendien was zij eenigszins
bang voor hem. Hij was zoo kalm en
ernstig. Mijnheer Harridge nam hem bij
den arm en stelde voor: „Ridley, dit
is een goede bekende van mij, juffrouw
Lattimer."
„O, ik heb haar naam al eens hooren
noemen." Hij had een welluidende stem,
diep en beschaafd. „Is Freddie Alcott
geen vriend van u?"
„Nee, dat is een vriend van mijn
zuster."
Zij keek hem vlug aan, om te zien
of zij een uitdrukking op zijn gezicht
zag, die zooveel zei als: „Is dat nu de
schoonheid, waar ik zooveel over ge
hoord heb?" Maar eerlijk gezegd kon
zij daar niets van ontdekken. Hij vroeg
haar voor een wals. en in het bewustzijn,
uitstekend te kunnen dansen, stemde zij
zonder eenige aarzeling toe.
Hij zei haar niet, dat zij goed danste.
Dat was ook niet noodig. Het bleek
overduidelijk, aangezien er geen aarze
ling of traagheid van rhythme was,
indien de muziek overging in een andere
melodie. Hij zag haar alleen een keer
aan en glimlachte. Dat was voldoende.
Zij dansten geruimen tijd en verlieten
toen, als iets vanzelfsprekends, door de
openstaande deuren de zaal. En zij
bleven in den tuin. Er was niets roman
tisch of vleiends in het gesprek, dat zij
daar voerden. Een paar keer had ze,
zonder echter aan te dringen, gezegd:
„Zullen we eens naar binnen gaan?" En
hij had geantwoord„Dat is goed
alleen.... het is hier buiten veel pretti
ger," en zij waren gebleven. Het was
prettiger. Er hing een heerlijke bloemen
geur in den tuin en de maan stond
hoog boven de zilveren randen van de
wolken. Zij zaten op een tuinbank,
tamelijk ver van elkander, en hij rookte
tallooze sigaretten, die hij opstak uit
een mat-gouden koker. Zij praatten en
praatten op een manier, die zij om
schreef met een woord, dat zij meer
malen gebruikte: „knus", een woord,
dat voor haar een bijzondere beteekenis
had eenvoudig, gemakkelijk, op een
manier, zooals zij met mijnheer Harridge
zou hebben gesprokenalleen het onder
werp was geheel anders.
Zij spraken over het verschil, dat. er
bestond tusschen Amerikaausche meisjes
en die, welke hij in het buitenland had
Vervolg op blz. 28
■"""'kauwen
Het meeste voedsel dat wij
dagelijks tot ons nemen is
te zacht. Dit is slecht voor
het tandvleesch en voor de tanden.
Maar niet wanneer U regelmatig
Wrigley's kauwt. Wrigley's is goed
voor de tanden en het tandvleesch,
het geeft U een frissche adem en
kalmeert de zenuwen. Door de
grootere speekselafscheiding be
vordert het bovendien de spijs
vertering. Koopt nog heden een
pakje P.K.
WRIGLEY
Jongens! Dit is juist datgene,
waar je naar zoekt!
Een Meccano Uitrusting zal je steeds in span
ning houden, vanaf de eerste minuut, dat je
haar In huls hebt. Je ondergaat de eerste
sensatie, zoodra je begint te bouwen. Er zijn
geen ingewikkelde aanwijzingen, die het
je lastig maken. Je dget de handleiding, die
bij de uitrusting verpakt is, open, kiest het
model wat je lijkt en gaat aan het werk.
Dit jaar zijn de uitrustingen beter dan
ooit en nog nooit tevoren zijn er zooveel
modellen in de instructiehandleidingen aan
getoond. Vraag je leverancier om je de
nieuwe Meccano Uitrustingen te loonen
Meccano Uitrustingen vanaf f 1.40
Jongens Vraag om het
nieuwe Meccano prospectus
Vraag je handelaar om een exemplaar of
schrijft heden aan ons depót voor engros
FA. HAUSEMANN HOTTE.
Kromboomssloot 59. Amsterdam.
Gefabriceerd door
MECCANO LTD., LIVERPOOL
ENGLAND