SCHUDT
UW
LEVER
WAKKER
TWEE ZUSTERS....
wmiy.
W 4ART|«|tStltfil
SrLSSI^toATIONALE
T elefurtfeeivDn tuangers
rfWUft-
.lOHff ZI0NM1
fij T&OTiiaiirasnf
ti j? 55 vucctïi&w»
ifir laNBMUa'rKtl
Woonplaats
Vervolg van biz. 25
ontmoet; hij toonde zich enthousiast
over zijn landgenooten hij vond ze
vlot, gemanierd en kameraadschappe
lijk. Maar er was één ding in de Ameri-
kaansche meisjes, waarmede hij zich
niet kon vereenigen ze hadden te
weinig over voor hun maneen man zou
er niet zeker van kunnen zijn, dat een
vrouw zich geheel op het leven van haar
echtgenoot instelde en gewoon haar
huishouden waarnam, indien hij ge
dwongen zou worden in den vreemde
zijn arbeid te verrichten; dit kon je
van een Engelscli meisje wél verwach
ten. Hij wachtte even en keek naar
Kate.
„Maar. ik denk, dat u het wel
zou doen," besloot hij.
„Hoe bedoelt u?" Zij wist heel goed,
wat hij meende, maar zij wilde, dat hij
zich duidelijker over haar zou uitspreken.
„Ik denk, dat u al het mogelijke zou
doen om het uw man naar den zin te
maken zijn overhemden wasschen en
samen met hem leven, al was het in de
armste omgeving."
„Zou ieder meisje dat niet doen, als
zij werkelijk liefhad
„Kan zijn, maar de meesten, die ik
heb ontmoet, zouden een schuldig ge
voel hij hem opwekken."
Er lag niets persoonlijks in de op
merking, dacht zij, want van Crane's
vrouw zou niet verwacht worden, dat zij
overhemden waschte of in armoedige
omstandigheden leefde, maar deson
danks vormden deze woorden een
der mooiste herinneringen aan den
avond. En toch, had ze hij zichzelf ge
zegd, zou ze inderdaad in die omstan
digheden gelukkig zijn. Het was toch
schrander van hem geweest om dit in
haar zoo duidelijk aan te voelenstel je
zooiets voor van Gertrude Mason of
Lydia Lee of Helen haar zuster in
de laatste plaats.
Zij merkte bijna niet, dat anderen
vlak langs hen liepen, anderen, die soms
in ieder geval de meisjes"de neiging
vertoonden om zich in hun gesprek te
mengen. Een van hen bleef staan,
Gertrude Mason. Ze negeerde Kate en
sprak: „Het souper wordt opgediend,
Rid."
Hij boog beleefd naar Kate. „Wilt u
iets gebruiken 1 Ik kan het desnoods
halen."
Kate bedankte, ze had geen honger; en
Gertrude vervolgde„Er is heerlijke wijn
en champagne, Rid of heb jij mis
schien genoeg aan melk en water?"
,,M\jn smaak is nooit zoo fijn geweest,
als jij je hebt voorgesteld, Gertrude,"
antwoordde hjj.
„O," zei Kate, toen Gertrude zich had
verwijderd. „Zij bedoelde mij." Ze stond
zelf verbaasd over haar ontdekking.
Crane lachte. „Als dat zoo is," zei hij,
„dan heeft zij niet veel menschen-
kennis."
Zij negeerden verdere onderbrekingen
in hun conversatie, totdat mijnheer
Harridge zelf voor hen stond. „Wel," zei
hij glimlachend, „ik vroeg me al af, wat
jullie uitspookten."
Kate voelde zich onmiddellijk schuldig
en wilde zeggen, dat ze al geruimen tijd
van plan waren naar binnen te gaan,
doch dat de tuin zoo mooi was. Maar
Crane gaf haar de kans niethij nam het
voor haar op.
„Ik ben bang, mijnheer," zei hij op
minzamen toon, „dat we ons afvroegen
hoe iemand zoo dom kan zijn om op
dezen mooien avond binnen te blijven."
„Er wordt verondersteld, dat we een
balavond hebben," glimlachte Harridge.
„Komt u bij ons zitten," noodigde
Crane uit, terwijl hij plaats maakte.
Maar mijnheer Harridge ging niet
op het voorstel in en Kate werd zich
ineens bewust, dat het hoog tijd was om
naar huis te gaan. Haar moeder had den
auto gestuurd en den chauffeur, den
ouden Michel, kon ze toch niet zoo lang
laten wachten.
Rij hun binnenkomst merkten zij, dat
vele gasten reeds waren vertrokken
zelfs eenige van de familieleden schenen
reeds naar bed te zijn. Het moest dus
al laat zijn. Kate nam, onder een vloed
van verontschuldigingen, afscheid van
de gastvrouw. Crane en mijnheer Harrid
ge vergezelden haai' naar de voordeur,
waar nog slechts twee auto's stonden.
Een schitterende wagen en het oude,
gesloten vehikel van de familie Lattimer.
Het wekte een armzaligen indruk naast
den modernen, glanzenden auto van
Crane.
„Zal ik u naar huis brengen?" vroeg
Crane. „U rijdt op zoo'n prachtigen
avond natuurlijk liever niet in een
gesloten wagen."
Natuurlijk deed .ze dit liever niet; zij
gaf er verreweg de voorkeur aan met
hem mee te gaan, ofschoon zij den
afkeurenden blik in de oogen van
mijnheer Harridge heel goed opmerkte.
Zij was bang, dat de oude heer iets zou
zeggen, met het doel haar tegen te
houden en daarom stapte zij snel in den
auto van Crane. Langzaam sloot Har
ridge het portier.
„Wees voorzichtig, Ridley; ze is
ons dierbaar."
Kate wenschte, dat de oude heer niets
had gezegd. Ze zag, dat Crane de wenk
brauwen samenkneep en enkele seconden
later schoot de wagen in pijlsnelle vaart
het hek uit. Ze was angstig, maar durfde
het niet te zeggenliever dood, dacht zij,
dan hem er aan te herinneren, dat
hij al eens een ongeluk had veroor
zaakt. Totdat ze aan haar moeder dacht.
„Gaan we niet wat te snel?"
„Bang?"
„Ja, een beetje."
Onmiddellijk minderde hij vaart. Een
gevoel van spijt maakte zich van haar
meester -spijt, omdat ze haar vrees
openlijk had getoond. Wellicht vond hij
haar belachelijk.
„Neem me niet kwalijk," zei hij. Ze
meende, dat zijn stem koel klonk.
Ze gaf hem een verklaring. „Voor me
zelf ben ik niet bang, maar mijn moeder
was vreeselijk onder den indruk dooi
den dood van mijn vader ze heeft
nadien mijn zus en mij in alles vrij
gelaten, doch we moesten haar beloven,
dat we steeds aan haar zouden denken en
geen onnoodig risico zouden loopen."
„Dat deden we daarnet zeker."
„Ben u boos, mijnheer Crane?"
„Nee ik geloof, dat ik me schaam."
„O, ik dacht, dat u ontstemd was."
Hij keek haar aan. „U lijkt mij er een
uit duizenden," prees hij.
Een overweldigend gevoel van trots
en vreugde maakte zich van haar mees
ter. Zij gaf zich over aan de bekoring
van een heerlijken tocht in den prachti
gen, windstillen nacht.
Ze bereikten het huis lang voor
Michel met den ouden wagen. Crane
opende het portier voor haar.
„Wel te rusten," zei hij. „Komt u
aanstaanden Zaterdag ook bij de Ma
sons dineeren?"
Ze was niet uitgenoodigd er waren
slechts „volwassen" gasten gevraagd.
Ze achtte het beter hem deze waarheid
onomwonden te zeggen. „Nee. Ze be
schouwen mij nog als te jong. Ik ben
pas achttien geweest."
ZONDER SCHADELIJKE LAXEERMIDDELEN
en U zult *s morgens „kiplekker
uit lied springen,
lederen dag moet Uw lever minstens een
liter gal in Uw ingewanden doen stroomen.
Wanneer deze stroom van gal onvoldoende
is. verteert Uw voedsel niet, het bederft.
U voelt U opgeblazen. U raakt verstopt.
Uw lichaam is vergiftigd en U bent humeu
rig, voelt U ellendig en ziet alles somber in.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lap
middelen. U moet CARTER S LEVER
PILLETJES nemen om een liter gal vrij te
doen stroomen, en U zult weer geheel fit
zijn. Onschadelijk, plantaardig, zacht, on
overtroffen om de gal te doen stroomen.
Eischt Carter's Leverpilletjes bij apothe
kers en drogisten, f 0.75.
Neemt een gratis proef met Carter s Leverpil
letjes door inzending van onderstaanden bon.
Dépöt Carter's Products - Den Haag
Mijnheer
Zend mij gratis een flink monster Carters
Lever pilletjes.
Naam
Straat
Muziek-Ontvangers!
De Telefunken-ingenieurs hebben de
radio-apparaten vervolmaakt tot muztek-
apparaten. Laat U bij een Telefunken
Service Station b.v. den T. 875 WK.
eens demonstreeren.
U hoort dan een toestel van ongekende klank
schoonheid, ook uiterlijk bijzonder fraai ver
zorgd. Gemakkelijke en zuivere afstemming
met orthoscoop. Zeer rustige, zuivere ont
vangst op drie golflengtegroepen. Automati
sche geluidssterkteregeling; fadingcompen-
satie; netantenne; pick-up-aansluiting, aan
sluiting extra luidsprekers). - Prijs f 139--
