O
Eau de Cologne
'n Müziekwonder
SINT NICOLAAS
rijdt I ang
dit jaar!
één Genie op een Eeuw
31
„O juist," zei Kate.
Ze keek den agent na, toen deze weg
reed. „Juist" had ze gezegd, maar wat
was er „juist"? Dat wist ze zelf niet.
Bij haar terugkeer in den salon stelde
ze vast, dat haar moeder Helen naar
boven had gebracht en dat Freddie
alleen was. Hij glimlachte tegen haar.
„Je moeder was geweldig boos op den
agent, maar Higgins kon er feitelijk
niets aan doen. Die kerels raken ver
hard in zulke zaken."
„Freddie, wat denk jij, dat er met
mijnheer Crane gebeuren zal?"
„Ik ben bang, dat hij ditmaal niet
aan de wet zal ontkomen. Ik zie ten
minste niet in op welke manier ze hem
vrij zouden kunnen krijgen, hoewel
Stanley Prince ongetwijfeld alles zal
doen wat in zijn vermogen ligt,"
„Wie is Stanley Prince?"
„Maar. Kate, lees je dan heelemaal
geen kranten? Prince is een van de han
digste advocaten, die we op het oogen-
blik in Amerika kennen. Hij is de man,
die Ridley de vorige maal ook vrij wist
te krijgen. Ik geloof echter niet, dat
hij ditmaal z'n cliënt uit de gevangenis
kan houden. Crane loopt de kans tot
twintig jaar te worden veroordeeld."
„In de gevangenis?"
„Natuurlijk. Wat dacht jij?"
„Over twintig jaar zal hij een oud man
zijn, Freddie."
„Het is verschrikkelijk voor Helen,
dat zij er bij betrokken is."
„Ik denk aan hem, niet aan Helen."
..Ik vind- dat jij in de eerste plaats
aan Helen moet denken."
„Hoe bedoel je dat?"
„De avond, waarop jij bij de Harrid-
ges met Oranë kennis maakte, heeft
feitelijk voor haar deze onaangename
gevolgen gehad."
Ze begreep nu zijn bedoeling, maar
voor ze gelegenheid had om te antwoor
den, keerde haar moeder in de kamer
terug.
„Zij zal wel weer spoedig van den
schok hersteld zijn. Ze is wat gaan lig
gen. Ik wil anders niet, dat ze het arme
kind gaan ondervragen. Ze zei me, dat
jij ons verder op de hoogte zou stellen,
Freddie." Mevrouw Lattimer liet zich
vermoeid op de sofa zinken en Kate ging
naast haar staan. Twee paar oogen wa
ren nieuwsgierig op Freddie gericht.
„Nou, de geschiedenis heeft zich als
volgt toegedragen, mevrouw. We heb
ben gisteravond bij de Masons gedineerd.
Na het diner speelden Helen en Ridley
een van die onvermijdelijke partijen
bridge, waaraan geen einde schijnt te
komen. Het duurde geweldig lang en
ik verwijt mezelf, dat ik niet heb ge
wacht, totdat het spel ten einde was,
maar Lydia Lee had niemand om haar
naar huis te brengen en zoodoende nam
ik die taak op me, in de veronderstelling,
dat ik terug zou zijn, vóórdat Helen
klaar was om te gaan. Er blijkt echter
een misverstand te zijn geweest, want
toen ik terugkeerde, vernam ik, dat ze
met Crane was vertrokken. Ze zei, dat
ze hem vroeg haar regelrecht naar huis
te rijden, maar hij moest reeds heel wat
hebben gedronken, want hij drong er op
aan, dat ze nog ergens zouden gaan
dansen. Hij bracht haar naar Murani
u weet wel.
„Ja ja, dat weet ik. Ik heb er bij de
meisjes herhaaldelijk op aangedrongen,
dat ze zich in dat restaurant niet ver-
toonen. Ik dacht, dat ze het ook nooit
deden."
„Helen weigerde ook nadrukkelijk,
maar hij bleef zóó aanhouden u weet
hoe zulke menschen kunnen aandringen
dat Helen, om moeilijkheden te voor
komen, er in toestemde een half uurtje
met hem mee te gaan. In plaats van
met haar verzoek rekening te houden,
begon hij als een gek te drinken, be
stelde de eene flesch champagne na de
andere. Hij wilde niet naar haar luis
teren en ten slotte werd ze zoo hang,
dat ze wegrende en alleen naar huis
liep."
„Freddie! Alleen, in het holst van den
nacht! Dat moet bijna drie kilometer
zijn!"
„Het is meer, mevrouw. Maar achter
af mag ze van geluk spreken, dat ze liet
heeft gedaan. Stel u voor, dat ze in den
wagen had gezeten, toen Torrington
werd overreden. Dan zou ze in werkelijk
heid bij de strafzaak zijn betrokken en
dat zou het ergste zijn wat we maar
kunnen verwachten. Nu geloof ik niet,
dat ze haar als getuige zullen oproepen."
„Ik begrijp niet, waarom ze met hem
is meegegaan. Dat is niets voor Helen."
Freddie keek naar Kate, alsof nu het
oogenblik was aangebroken, waarop
"zij iets diende te zeggen. En het meisje
kon den aandrang niet weerstaan om
eerlijk te zijn. „Ik zal u vertellen, waar
om ze ging. Het was voor mij omdat
ik haar had laten beloven, dat ze hem
zou bewegen eens hier te komen,
omdatomdat ik hem zoo graag weer
eens wilde ontmoeten."
Freddie toonde zich niet heelemaal
voldaan over dezen uitleg. „Ik vermoed,
dat Kate een meer dan gewone sym
pathie voor Ridley heeft getoond en
dat Helen het daarom haar plicht
achtte om vast te stellen wat voor een
mensch hij eigenlijk is."
Kate antwoordde niet. Ze dacht:
allen keeren ze zich tegen hem. Of nee,
dat is misschien niet het geval. Ze keeren
zich niet tegen hem ze voelen alleen
geen medelijden met hem, behalve ik;
niemand vraagt zich af hoe hij zich op
dit oogenblik moet voelen.
Mevrouw Lattimer had zich half om
gedraaid om haar dochter te kunnen
aankijken. Toen ze de strakke uitdruk
king op Kate's gezicht zag. greep ze
haar hand. „Kind, trek het je niet zoo
aan," troostte zij. „Het is niet jouw
schuld. Helen had direct moeten be
denken, dat het voorstel van dien jon
gen man om naar zoo'n plaats te gaan
z'n karakter al voldoende belicht. Welke
motieven haar ook bezielden, ze had
moeten weigeren. Ik zal haar dit niet
zeggen zeker niet op het oogenblik
maar tot jou kan ik het wel zeggen. Ik
stel jou niet in het minst verantwoorde
lijk."
Kate begon na deze woorden van kaar
moeder te huilen en Freddie merkte
stijfjes op: „Ik begrijp niet, hoe u Helen
nog iets kunt verwijten. Ze deed alleen
wat ze altijd doet waken voor de be
langen van Kate."
Het gesprek werd onderbroken door
de aankondiging, dat de lunch was
opgediend. Mevrouw Lattimer stuurde
Kate naar boven om te vragen of Helen
iets wilde eten. Gretig maakte Kate van
deze gelegenheid gebruik om te ontsnap
pen. Ze voelde, dat er eenige dingen
waren, die ze Helen moest vragen
punten, die moesten worden opge
helderd. Indien die hak behoorde bij een
schoen, welke haar eigendom was, moest
ze na het verlaten van de danszaal in
den auto hebben gezeten; ze kon haar
niet hebben verloren op den weg erheen,
want dau zou het haar onmogelijk zijn
geweest om te dansen. En indien ze na
het verlaten van de zaal in den auto was
geweest, dan moest haar heele verhaal
worden beschouwd als een leugen. Maar
toen ze het bleeke gezicht van haar zus
ter in de kussens zag, overviel haar een
gevoel van medelijden.
„Helen," vroeg ze heel zacht en vrien
delijk, „weet je zeker, dat je niet in
Ridley's auto hebt gezeten, nadat je
Murani verliet?"
Vervolg op blz. 34
Tenminste Uw St. Nicolaas,
wanneer Uw geschenk een Boldoot-
geschenk is. Een flacon Eau de Cologne of béter nog.
zoo'n mooi Boldóot-étui met heerlijke zeep èn (natuurlijk) Eau de Cologne
erin dat is een Sinterklaasgeschenk dat heel lang duurtWaarvoor m^n
U maanden later nóg extra dankbaar zal zijnOns St. Nicolaas-feest is écht
Hollandsch laat Uw geschenken het óók zijn! Geef iets van Boldoot
IMPÉRIALE vanaf 30 cent. VÉRITABLE vanaf 25 cent.
Zoo'n Muziek-wonder is ook de
Telefunken 8772 Super-ontvangerDui
zenden Telefunken-ontvangtoestellen
vonden hun weg over de wereld. Maar
al de glorie en roem van zijn voor
gangers zullen verbleeken, nu deze
nieuwe creatie - de Telefunken 8772
WK zijn intrede doet.
Dat is inderdaad 'n „Muziek"-wonder! Hier
past geen woord - hier moet ge zélf zien en
hoorenEen toestel, strak en nobel van lijn,
maar ook in zijn vorm en uiterlijk nog dienst
baar gemaakt aan zijn roeping: het brengen
van sublieme „muziek", in kringen waar het
hoogste verlangd en het edelste naar waarde
genoten wordt.
Vraagt vrijblijvend demonstratie van het
Telefunken Muziek-wonder, de 8772 W K bij
een Telefunken Service-Station.
NEDERLANDSCHi: SIEMENS MAATSCHAPI'11 N V. «GRAVFNHAGE
