DROSTE
EVERSHARP
TWEE ZUSTERS.... Zij was niet bang
St. Nicolaas
en.... Droste!
ALTIJD WELKOM!
Het
handigste potlood
dat er bestaat!
Klik!
34
Zoolang Droste bestaat, heeft
Sint Nicolaas een groot
deel van zijn tractaties bij
Droste besteld. Sinterklaas
wil graag iets goeds geven,
dus kiest hij Droste. Kloeke,
zware letters, die iedereen
graag lust Drostel Voor
zoo'n fijne doos bonbons,
voor de Pastilles, de Dou
bletten voor al het lek
kers, dat op het verlang
lijstje staat - Droste I
Spaart plaatjef voor
bet nieuwe album
,,Het Water op!"
BONBONS PASTILLES CACAO
Zeg Kitty, blijf toch niet voor elke
étalage Staan, ik heb al zulke
koude voeten
Met het Eversharp Repeteer-
potlood kunt U een half jaar
achter elkaar schrijven. voorU
het behoeft te vullen. U drukt
1 maar op den dop en er komt
een punt te voorschijn. En als
de stift is opgebruikt, komt er
automatisch een nieuwe voor
in de plaats. Er bestaat zeker
j geen handiger vulpotlood
en geen mooier! Vraagt Uw
boekhandelaar het Eversharp
REPETEERPOTLOOD
Pnjitn: f2 75. f3.25. f4.—. f5.—.
f8.en hoogtr
Andere Eversharp vulpotlooden in prijitn
van ft.50 af
Eversharp vulpenhoudersf5.—, f9.—.
f 10.50. f12.en hooger
OVERAL VERKRIJGBAAR
Gebruik alleen VIERKANTE EVERSHARP
STIETEN. Zij schrijven varleren gemak
kelijker en passen in ALLE vulpotlooden
vulpenhouders - vulpotlooden
Importeurs: Blikman Sartorius, Amsterdam
Vervolg ver.bh. 31 VO°' k0"
Helen sloeg niet eens haar oogen op. heeft doorstaan, doch deze glansrijk wist
„Nee, daar had ik te veel gezond ver- te overwinnen,
stand voor." En na een korte stilte ver- Kate ging naar haar kamer. Haar
zij: „Waarom vraag je dat?" geest, zooals gemeenlijk bij jonge men-
Omdat de agent me vertelde, dat ze schen, werd overheerseht. door de mee-
in den wagen een hak van een dames- ningen van de ouderen, tegen wie ze
schoen hebben gevonden en ik dacht, opzag. Toch zocht ze de eenzaamheid
dat indien die van jou was. om over alles nog eens na te denken.
Nu opende Helen haar oogen en Ze geloofde haar zuster ze zou open-
richtte ze vertwijfeld op haar zuster, lijk hebben verklaard, dat ze haar
Kate wist niet wat ze hiervan moest zuster geloofde en toch voelde zij zich
denken ontzetting of verwijt. niet voldaan. Ze keek uit het raam.
„Aan wie vertelde hij dat?" Onder haar lagen Freddie en Helen
„Aan mij. Ik bracht hem naar de languit in een stoel te praten. Kate
voordeur." aarzelde even en liep toen naar de kamer
Helen zonk weer terug in de kussens, van haar zuster. Het eerste wat ze zag
„Wie weet wat ze nog meer in Ridley waren de witte handschoenen, die ge-
Crane's auto vinden haarpennen wasschen en wel op de vensterbank
en weet ik wat allemaal." lagen te drogen. Ze vertoonden geen
„Verloor jij geen hak van een schoen?" enkele vlek meer er viel geen spoor
„Nee; hoe kom je daarbij?" meer van een stuurwiel te bekennen.
„Ik meen me toch te herinneren, dat Kate rook er aan - de lucht van benzine
je gisteravond...." was nog duidelijk merkbaar. Dit was
Bij deze woorden vloog Helen over- een positief bewijs nog nooit in haar
eind. „Wat heeft dat te beteekenen?" leven had Helen een kleedingstuk schoon
vroeg zij op feilen toon. „Een kruisver- gemaakt zulke dingen liet ze altijd
hoor?" Ze sprong uit bed en ging naar aan het meisje over. Er moest dus wel
de kast, waaruit ze een paar avond- een dringend motief bestaan, dat ze
schoentjes haalde. „Hier zijn ze je zich nu aan deze voor haar ongewone
ziet dat de hakken er nog aanzit- taak had gewijd.
ten." Kate ging naar de kast. De witte
Kate keek er naar, terwijl Helen ze jurk. bedorven door moddervlekken en
onder haar neus hield. „Maar die heb je vocht, hing nog precies, zooals zij er haar
gisteravond niet gedragen. Dit zijn de in had gehangen. Morgen zou het klee-
oude...." dingstuk waarschijnlijk door den stoo-
„Oud,'-' viel Helen haar spottend in mer worden gehaald. Kate keek naar de
de rede. „Probeer jij eens drie kilometer avondschoentjes ze zag een heele
te loopen over een vochtigen weg met rij staan, zwarte, roode en groene, maar
een paar lichte avoudschoentjes aan en slechts één paar zilverkleurige het
laat me dan eens zien of ze nog nieuw oude paar: ze was er van overtuigd,
zijn." Toen Kate door haar zwijgen de dat het oude paar er stond en niet de
waarheid van dit argument toegaf, ver- andere, welke zij zelf op dien gedenk-
volgde Helen op haar gebruikelijken waardigen avond had mogen dragen en
hautainen toon, die Kate altijd een ge- die ze in het schemerige ochtendlicht
voel van vernedering en schaamte gaf: aan Helen's voeten had meenen te zien
„Ik moet zeggen, dat liefde een eigen- een ervan zonder hak.
aardig verschijnsel is. Jij blijkt er niet Ze keerde naar haar kamer terug,
voor terug te deinzen om mij op te offe- ging op de vensterbank zitten en keek
ren met het doel dien on waardigen in den tuin. Er kwamen bezoekers -
jongen man te redden." Gertrude Mason en Osgood Baynes en
„Nee, Helen, ik denk er niet aan om nog andere kennissen van Helen. Kate
jou op te offeren. Het is alleen mijn be- kon ze hooien praten. Was het niet ver-
doeling om de waarheid aan het licht schrikkelijk te moeten bedenken,
te brengen. Was jij werkelijk niet in den dat die arme Rid in de gevangenis zat?
auto op het oogenblik, dat het ongeluk .Ta, hij zal wel in de kelders van het
Kom, we mogen voor de feest
dagen toch wel even de etalages
bekijken. Dat beetje kou is niet
gevaarlijk
Dacht je van niet De halve stad
heeft griep. Eerst koude voeten...
en dan ik heb al kriebel in
m'n keel
gebeurde?"
„Kate, ik heb hem in het café ver
laten."
„Op je woord van eer?"
Op mijn woord van eer."
gerechtshof zitten. weet je dat niet
het steenen gebouw, waar je voorbij
gaat op weg naar het meer het moet
er gloeiend heet zijn op zoo'n dag als
vandaag.. in ieder geval uiet koel..
De zusters wisselden een blik. Nu Gelukkig, dat hij niet heeft geprobeerd
viel er natuurlijk verder niets meer te om weg te komenGelukkig? Hij
zeggen. Er volgde een stilte, totdat kon eenvoudig niet. Hij bleek niet eens
Helen op denzelfden sportenden toon te weten wat hij had gedaan,
voortging: „Je kijkt, alsof je mij nog Kate vond al de opmerkingen van
steeds niet gelooft." deze menschel), die hem hadden ge-
„Natuurlijk geloof ik je, alleenvleid. verraderlijk. Zelfs Gertrude Mason
Helen viel haar in de rede, alsof de sloot zich bij hen aan. Kate hoorde haal
verdere opmerkingen van Kate haar zeggen: „Ik moet zeggen. Helen, dat
weinig interesseerden. „Is Freddie nog ik het verre van verstandig van je vond
beneden?" om je door hem naar huis te laten rijden.
„Hij is juist van plan weg te gaan." terwijl hij nu, eerlijk gezegd, al heel
„Zeg hem, dat hij wacht. Ik kom be- wat had gedronken."
neden." „Dan had je mij als vriendin moeten
„Hij heeft een afspraak voor een waarschuwen, Gertie. Ik had hem nooit
lunch." te voren ontmoet en wist niet, dat hij
„Zeg hem, dat hij die afbelt." reeds boven zijn theewater was."
Kate gehoorzaamde en Freddie zei Gertrude protesteerde. „Zeg. sinds
onmiddellijk af en bleef bij de Lattimers wanneer ben jij zoo onschuldig....?"
lunchen. Het duurde nog geruimen tijd. Freddie interrumpeerde energiek:
voordat Helen beneden kwam en toen „Feitelijk is het mijn schuld. Het spreekt
ze eenmaal aan tafel verscheen, at ze vanzelf, dat Helen de eerste de beste ge-
zoo goed als niets. legenheid aangreep 0111 naar huis te
Zoodra de maaltijd was afgeloopen, komen, zoodra ze bemerkte, dat ik er
troonde ze Freddie mee den tuin in. niet meer was."
Mevrouw Lattimer installeerde zich in „We hebben liaar anders gezegd, dat
den salon met een boek. Ze zag er uit als je direct terug zou komen."
iemand, die pas een zware beproeving „Het loopt Rid nn eenmaal niet mee.
*VV©I1B
Nu, ik niet hoorNeem dan ook
een Wybert - tabletje, dat helpt
reusachtig tegen besmetting en
kouvatten.
Alleen in origineele blauwe
doozen a 25, 35 en 60 cent.
