RCELONA
STIGSTE HOEKJE VAN
m de kleine visschershaven
isch ui geveild. Dan blijft
•uk of de Bebaix-kade, de
vis8chers.
Een herinnering aan rustiger tijden: de befaamde Plaea
Cataluna, met de vele fraaie gebouwen, die thans veelal
puinhoopen worden.
lwdzijn, niet liun arbeidsveld?
s gedaan, anders gekend dan
i tanA visschen en als het
met «dempte stemmen en
i, die.-, jü aan loeit tegen hun
overmorgen misschien niet minder zwaar zal zijn dan
de vorige. Ze denken aan netten, die bulken van den
visch, aan honger en ontbering tevens na vergeefsche
tochten die vier a vijf dagen hebben geduurd en
nauwelijks uitkomst hebben gebracht.
Gedempt klinken hun stemmen in de vreedzame
Stilte van den avond. En het water schuurt langs de
kielen.
En als de zon wegzinkt aan den verren einder,
kleurt ze hem rood en purper en doet hem lijken op
een ontzaglijken spiegel die het beeld van een vlam
mend land weerkaatst.
Barceloneta! Een stil, vreedzaam hoekje te mid
den van het rumoer van den burgerkrijg.
svaai!
der i
o véri
a g en
inersti
door li
tploffingen verstomt,
ig De booten schom-
lorgen, als het amper
li weer de zee optrek-
water en betasten met
gele buiken van hun
van eiken dag.
iij dat alles waarmee ze
iten, hun water, hun
den op de hobbelige
it die stille ingetogen
waren dag achter den
i dag van morgen en
