HISTORISCHE ONTMOETINGEN
j m
Nu vandaag den dag de hoofdsteden der verschillende landen getuige
zijn van ontmoetingen tusschen monarchen, staatshoofden en ministers,
waarbij openlijk politieke bedoelingen voorzitten of bestaande vriendschaps
banden tusschen twee volken nauwer worden aangehaald, lijkt het ons
wel interessant enkele historische ontmoetingen tusschen staatshoofden uit
het verleden te memoreeren, welke in die dagen het gesprek van
den dag vormden.
Ontmoetingen tusschen keizer Napoleon I
en koningin Louise van Pruisen te Tilsit
op 6 Juli 1807.
Op 30 Juni 1807 schreef koning Frederik Wil
helm IV van Pruisen zijn echtgenoote,
koningin Louise, een brief, waarin hij haar
verzocht zich naarTilsit te begeven, waar zeer
waarschijnlijk Napoleon haar zou willen ontvangen.
Pruisen had den oorlog, dien het op 't drijven der
om haar schoonheid beroemde koningin tegen
Napoleon, haar doodsvijand, begonnen was, verloren
en de vredesvoorwaarden dreigden het land aan den
rand van den afgrond te brengen.
Koningin Louise, een vurige patriotte, spoedde
zich naar Tilsit en trof daar haar gemaal en czaar
Alexander I, met wien zij hevig sympathiseerde, in
een zeer sombere stemming aan. De onderhandelingen
dreigden volkomen te mislukken en beiden bezwoeren
de koningin, op wie hun laatste hoop rustte, het land
te redden.
Nauwelijks hadden zij enkele woorden met haar
gesproken, toen men de aankomst van Napoleon
meldde. Nooit was de schoonheid der koningin stra
lender dan in die donkere dagen van Tilsit. De
smart en de bezorgde liefde
voor haar volk verleenden
haar een bijzondere, waar-
dige gratie.
Toen zij Napoleon voor
w het eerst zag, kon zij haar
verrassingnauwelijksonder
drukken. Haar echtgenoot
"jKjep? had haar verteld, dat Na-
Sp- poleon iets misdadigs in zijn
SST voorkomen had: zij vond
M>7 ^8hem daarentegen knap,
A vooral het trotsche hoofd
met den lachenden mond
en de oogen, die duidélijk
den heerscher en denker
verrieden. Hij was voor
Keizer Wilhelm II van
Duitschland in de tenue van
Engelsch admiraal.
haar 't volmaakte, klassieke type van 'n keizer.
Onbevangen trad zij hem tegemoet en samen
trokken zij zich voor een onderhoud terug. Nadat
Napoleon haar enkele complimenten had toegefluis
terd, begon de koningin te spreken over het eigenlijke
doel van haar komst naar Tilsit. Zij vroeg, of 't waar
was, dat Napoleon zich scherp over haar had uit
gelaten, omdat zij, naar hij beweerde, te veel aan
politiek deed. Napoleon ontkende dit ten stelligste.
„Maar ik kan 't niet gelooven," riep de koningin
vervolgens uit, „dat u de overwinning zoudt willen
misbruiken ten koste van
mijn land. Ik spreek thans
als moeder tot u, als moe
der van een diep bezorgd
land en als echtgenoote van
'n troosteloozen koning."
Napoleon weerde zich en
verklaarde, dat de om
standigheden en de koppig
heid van Pruisen zelf hem
tot harde maatregelen
dwongen. Het was aller
minst zijn bedoeling Prui
sen te vernietigen.
„Maar de vredesvoor
waarden, die u ons wilt op
leggen, komen daar ten
slotte toch op neer," sprak
koningin Louise verwijtend.
„Natuurlijk, ik begrijp heel goed, dat wij offers
moeten brengen, zware offers zelfs, maar ik smeek
u om er van af te zien provincies, die sedert eeuwen
bij Pruisen hooren, af te snijden."
Met verstikte stem kwam zij op voor haar volk;
Napoleon bleef uiterlijk koel en trachtte het gesprek
naar een ander terrein te verleggen. Hij informeerde
vol belangstelling, waar zij haar costumes liet maken
en of de stof van het prachtige gewaad, dat zij droeg,
in Pruisische fabrieken geweven was.
Koningin Louise was echter in geen stemming over
dergelijke niets-zeggende zaken te spreken en bracht
t thema weer op de politiek. De keizer kwam nu
onder den indruk van haar diepen ernst en later
bekende hij, dat de koningin inderdaad het onder
houd geleid had. Het is de eerste en eenige maal
geweest, dat de groote veroveraar zich door een vrouw
liet domineeren.
t i
De ontmoeting tusschen keizer Napoleon l
en koningin Louise van Pruisen te Tilsit
op 6 Juli 1807 bracht de bekwame en om
haar schoonheid beroemde koningin niet het
resultaat, dat zij er van verwachtte. Hierboven
de keizer, links de koningin.
Toch bleef hij op alles wat de koningin
te berde bracht zeggen: „We zullen zien."
of: „Ik zal er eens over denken."
's Avonds begaf zij zich naar een diner,
dat hij haar ter eere aanbood. Napoleon
hielp haar zelf uit het rijtuig en voerde
haar aan zijn arm naar binnen. Vele groo-
ten waren uitgenoodigd. Behalve het
Pruisische koningspaar waren o.a. aanwezig czaar
Alexander I van Rusland, prins Hendrik van Pruisen,
kroonprins Lodewijk van Beieren, Murat, etc.
Napoleon maakte een grap over den tulband, dien
de koningin droeg. Dit was mode in die dagen, maar
zeer waarschijnlijk had koningin Louise zich er dien
avond mee getooid om czaar Alexander te behagen,
die toen in oorlog was met de Turken.
Vervolgens vroeg Napoleon verwonderd, hoe Prui
sen er toch toe gekomen was met zijn kleine leger
macht hem den oorlog te verklaren. Koningin Louise
gaf daarop het beroemd geworden antwoord
„De roem van Frederik den Grooten heeft ons
onze legersterkte doen overschatten."
Intusschen had Napoleon tegenover czaar Alexan
der zijn groote bewondering voor de koningin
geuit en verklaard ertoe genegen te zijn haar in plaats
van 'n kroon te ontnemen een nieuwe aan te bieden.
Czaar Nioolaas II van Rusland in de
tenue van Duitsch admiraal tijdens een
ontmoeting met Wilhelm II.
De grijze keizer Frans Jozef van Oostenrijk (op de foto rechts in Engelsche uniformont
vangt den prins van Wales, later koning George V van Engeland, die voor deze gelegenheid
in Oostenrijksehe uniform gekleed ging.
