r^-h00rde
RHEUMATIEK
FYNNON SALT
Gyieem metsacces best/eden
EN DE
ZjOU&K
VAN FYNNON SALT
DAGGETT A
RAMSDELL
daa *eun9
23
„Ik vind het niet prettig, dat Stephen
je heeft geroepen. Waarom dan toch?"
„Mijnheer Crane blijkt een paar
energieke verdedigers te hebben in
dit geval Kate en mijnheer Harridge."
„Kate gedraagt zich als een dwaas in
deze zaak."
Helen gaf geen antwoord. Zoodra de
auto voorstond, stapte ze in. Ja, ze
was bang vreeselijk bang. Kate had
haar verraden haar eigen zuster. Of
die andere mogelijkheid, dat Crane zich
ineens had herinnerd iemand kan
ten slotte plotseling iets te binnen
schieten dat zij. Helen, achter het
stuur had gezeten. Veronderstel, dat
hij mijnheer Harridge in vertrouwen
had genomen! Als ze haar nu eens
vroegen om zich niet meer te verbergen,
doch voor het front te treden en te
bekennen? Nee, dat zou ze nooit doen!
Haar woord stond tegenover het zijne
en dan zou het hare toch eerder geac
cepteerd worden dan dat van een man,
die een vrij 'wild leven achter den rug
had en een keer bijna wegens een
auto-ongeval was veroordeeld. Maar
misschien was het tóch Kate doch
Kate had geen bewijs. Helen was er
altijd in geslaagd om Kate als een
eenigszins geëxalteerd kind te laten
doorgaan, en ze twijfelde er niet aan
of ze zou ook ditmaal dezen indruk
kunnen vestigen. Mijnheer Harridge had
weliswaar steeds meer belangstelling
getoond voor haar jongere zuster, maar
nu moest dat uit zijn hij moest en
hij zou aan haar kant staan.
Ze werd onmiddellijk in de biblio
theek gelaten. Ze trachtte zich zoo goed
mogelijk te beheerschen en bij haar
binnentreden verried ze niets van den
angst, die haar onderweg had bezield.
„Mijnheer Harridge, ik voel me altijd
erg gevleid, wanneer u naar mij vraagt.
Meestal geeft u de voorkeur aan Kate
en van tijd tot tijd ben ik heusch
wel eens jaloersch geweest op mijn
zusje."
Ja, er moest iets verschrikkelijks zijn
gebeurd beiden keken heel ernstig en
Kate had gehuild. Mijnheer Harridge
zei vriendelijk té vriendelijk: „Ga
zitten, Helen. Ik heb je gevraagd om te
komen, omdat we over een ernstige zaak
moeten spreken."
Ze liet zich in een erapaud vallen met
een hoogst verbaasde uitdrukking op
haar gezicht. Ze bewaarde deze houding,
toen mijnheer Harridge vervolgde: „Het
is mijn bedoeling niet om critiek uit te
oefenen, want ik weet niet om welke
reden je iets verbergt het is mij name
lijk bekend, dat je niet de geheele waar
heid hebt verteld over je belevenissen
met Ridley Crane op den avond, dat je
met hem uit bent geweest."
„Maar, mijnheer Harridge, hoe be
doelt u dat?"
„Ik wil je niet in een val laten loopen
en daarom zal ik beginnen met je mede
te deelen, dat ons het volgende bekend
is: De hak, die in den wagen van Crane
werd gevonden, is afkomstig van een van
jouw schoenen je moet haar hebben
verloren na het vertrek bij Murani dat
klopt dus niet met je verklaring, dat je
hebt geloopen."
Wisten ze het werkelijk, of probeerden
ze haar te bewegen een bekentenis af te
„Een hak van mijn schoen," mompel
de zij, alsof ze hier voor het eerst van
hoorde.
„Ik heb je avondschoenen opgegraven
op de plek, waar jij ze had begraven."
Ze was verloren! Kate had alles ver
nietigd. Ze moesten ook weten, dat zij
den ouden man had doodgereden, ge
logen had en Ridley nu voor alles liet
opdraaien. Ze zouden haar voor de
rechtbank dagen; ze zouden haar de
gevangenis insturen haar, Helen
Lattimer de schoone Helen Lattimer.
Ja, ze was verloren.
Ze zat doodstil alle kleur was uit
haar gezicht geweken. Het was Kate.
die begon te sprekenKate, met een
door tranen gesmoorde stem. „Ik vind
het zoo verschrikkelijk, Helen. Ik pro
beerde je te bewegen mij alles te vei
tellen, maar je wilde niet, je dreef slecht
den spot met me. En tegen moeder kon
ik niets zeggen, want ze zou niet naar mij
hebben geluisterd. Daarom ben ik naai
mijnheer Harridge gegaan. Hij zal j.
helpen, Helenhij zal alles doen wat et
gedaan kan worden alleen, je moet
Ridley niet laten boeten voor iets wat jij
op je geweten hebt."
„Heb ik dat dan gedaan?"
„Is dat soms niet zoo, Helen?"
Ze wendde zich tot mijnheer Harridge,
„Dus jullie tweeën denken zóóiets van
mij 0, Kate!"
„Kind, wat moeten we dan anders
denken? Jij moet in den auto hebben
gezeten, hoewel je hebt verklaard, dat je
naar huis liep."
Ze knikte. „Ja, ik was in den wagen,
maar ik begrijp niet wat dat beteekent,
mijnheer Harridge. Als ik dit had toe
gegeven, zou ik voor de rechtbank een
verklaring hebben moeten afleggen
als de eenige ooggetuige. Dus u meent,
dat ik zooiets moet doen? Arme Ridley!"
De oude heer antwoordde niet direct.
H ij voelde zich onmetelijk verlicht en een
beetje beschaamd. Hij had Kate ge
zegd, dat er een verklaring moest zijn
en welke verklaring lag meer voor de
hand dan deze? Hij begreep niet, waar
om hij daar zelf niet aan had gedacht.
„Je bedoelt dus, dat je wél in zijn
gezelschap was. maar dat hij achter het
stuur zat?"
„Natuurlijk zat hij achter het stuur,
mijnheer Harridge. Ik was van plan
naar huis te loopen, maar hij kwam me
achterop, zigzaggewijs, van deu eenen
kant van den weg naar den anderen. Ik
liet hem stoppen en stapte in. Onmid
dellijk bracht hij den auto weer in be
weging. Ik bezwoer hem niet te rijden,
maar hij scheen niet eens te hooren wat
ik zei. Hij bleef maar rijden. Ik zag den
ouden Torrington voor ons op zijn fiets.
Ér was ruimte genoeg. Ik dacht er een
voudig niet aan en toen plotseling
zaten we boven op hem." Ze verborg het
gezicht in de handen na een oogen-
blik ging ze kalmer voort: „Ik sprong
uit den auto ik rende weg. Ik weet
niet of het lafheid was, of dat ik reeds
op dat oogenblik inzag: maak dat je
wegkomt, niemand heeft je gezien, dus
niemand zal van je eisehen, dat je tegen
Ridley getuigt."
Harridge kwam op haar toe en legde
zijn hand op haar schouder: „Arm
kind." Ze leunde met het hoofd tegen
hem aan.
„Ik ben zoo blij, dat u het weet,"
fluisterde zij. „Ik ben zoo blij, dat juist
u het weet."
Kate schreeuwde bijna: „Mijnheer
Harridge, het is niet waar!"
Ze staarden haar aan haar uitbar
sting kwam totaal onverwacht.
„Maar, Kate.
„Het is niet waar! Merkt u dat dan
niet? Ze bekent, dat ze in den auto zat
en Ridley weet, dat hij niet stuurde
zij zat op dat oogenblik achter 't stuur."
Helen en mijnheer Harridge keken
elkaar aan, verwonderd, pijnlijk getrof
fen door deze opmerking. Harridge
klopte Helen zachtjes op den schouder
en herinnerde er haar aan, dat haar zus
ter nog heel jong was en zich te veel door
haar aandoeningen liet meesleepen. Hij
geloofde Helen's verhaal volkomen
het was logisch, het klonk natuurlijk, het
maakte van haar een menschelijk wezen.
Vervolg op blz. 26
Hel kwaad in /.ijn oorzaak Ih>Irijden door een hygiënische
liehamleling. Dit is de manier om te worden verlost \an
de folterende jeuk en de dikwijls ondragelijke last bij
Eczeem en andere huidaandoeningen. Het D.D.D.-Recept
\an l)r. D. Den nis wordt met sueees aangewend tegen het
voortwoekerende kwaad. D.D.D. is een heldere vloeistof,
die diep in de |x»riën dringt en onder de huid de ziekte
kiemen doodt. Reeds de eerste drup|>e|s ge\en onmiddel
lijk verliehting en o\erwinnen den aandrang tot krahlien.
Flacon- 75 <-i. f |.5o en f 2.ÓO hij Apoth. en Drog.
Alléén Fynnon Salt is opgebouwd
uit 7geneeskrachtige zouten. Al
léén Fynnon Salt bevat Lithium.
Daarom kunt L van Fynnon-Salt
resultaten verwachten.
Kiest daarom Fynnon Salt ter
bestrijding van Rlieu matiek. Spit.
Ischias etc. Laat Fynnon Salt l
afdoende verlossen van die kwel
lende pijnen.
De Heer F. G. R. te P. schrijft ons het volgende
Gedurende de laatste 2 jaar had ik heftige rheuma-
tische pijnen in arm en schouderzoodat ik in Sept.
1937 m'n ontslag moest nemen. Een mijner vrienden
zei: „Wat jij noodig hebtis Fynnon Salt". Hoewel ik
in het geheel niet optimistisch was, besloot ik het toch
te gaan probeer en. Na de eerste flesch voelde ik mij reeds
stukken beter, had geen pijnen meer en liep weer zoo
recht als een kaars. Na vier maanden was geen spoor
meer van pijn merkbaar. Ik hoop dat U mijn onder
vinding zult publiceeren, zoodat rheumatieklijders,
die misschien ook ten einde
raad zijn, weten wat zij
moeten doen om van hun
lederen ochtend een half
theelepeltje Fynnon Salt op
de nuchtere naag ingenomen
in een glas warm water zal
L ervan overtuigen, dat er
werkelijk niets beters be
staal dan Fynnon Salt.
Verkrijgbaar bij iederen apo
theker of drogist a Fl. 1.25
per gr:>oten flacon.
Geen enkel hulpmiddel kan geheel en al kleine
rimpels en andere oneffenheden van het gelaat
wegnemen. Toch bereikt men door gebruik van
Daggett Ramsdell natuurlijke schoonheid,
omdat Daggett's Cream de huid inderdaad voedt.
Het recept is zeer eenvoudig 's Morgens een
weinig Vanishing Cream (niet vet). Des avonds
Daggett's Qjldcream. Na elke crème-behandeling
betten met Vivatone, opwekkend gezichtswater.
Daggett's Vanishing Cream geeft zonder opschik
jeugd en firischheid aan Uw teint. Vivatone
stimuleert de bloedsomloop. Daggett's Coldcream
voedt de huid. Tubes 0.40, 0.70. Potten
0.55, 0.55, 0.85, 1.75. Vivatone o.fo, 1.50, 2.50.
Dagcreme
Vanishingniet vet)
Coldcream, Vivatone.
Imp. N.Y. CREMCO, Hoogstraat 30, Den Hjag
r
T.Cwenh°°-°,e" hne,op"e
Oralle s 6e k, direct 10 °P ujfce, vo
i
ScriCeB-
1 Hürwri*
