inoii
■ÊES'TCASSETTENu
buzt dut
VOL TROUWE DE
WACHTE....
Droste-manuetjes sieren den
boom met Drost e-Kerst-
kransjes, met Droste-Pastil-
les, Droste-Hulstblaadjes en
Droste-Bonbons. Droste-
mannetjes brengen den
Kerstboom grooten luister
bij, door de vermaarde
Droste-kwaliteit. Laat daar
om ook in Uw woning den
Kerstboom straks staan in
het teeken van Droste!
Spaart plaatjes voor hel
nieuwe album ,.Het Water op
ALTIJD WELKOM!
Het openen van een Kerstpakket is al
tijd een spannend moment. Zorg bij
het kopen van Uw Kerstverrassingen,
dat zij voldoening schenken! Maak Uw
keuze uit de aantrekkelijke serie Vinolia
Kerstcassetten met gedistingeerde,
smaakvolle verpakking en verrukkelijke
inhoud! De Vinolia parfumerieën en
toiletpreparaten vormen een aparte
klasse en in elke goede parfumerie
zaak of drogisterij zijn ze tot Uw
beschikking. Uw vrienden en kennis
sen zullen U voor een Vinolia
Kerstgeschenk nog dankbaar zijn.
als Kerstmis reeds lang voorbij is!
Hij zette zijn geweer tegen den wand zonder dat de anderen het hoorden,
van zijn hut, deed een stap of tien „Zeg, John," zei ze, haar ernstige
twaalf en wees. bruine oogen opslaande naar de zijne,
„Grazen ze niet samen, zeggen jullie? „zouden we de ruzie maar niet vergeten,
Kijk dan maar. Daar in den hoek van voor dien eenen avond? Die menschen
de heining. De schapen grazen gewoon in dat plaggenhutje. Er is een kind
onder de grazende koeien door!" ook...."
Hij wendde zich weer naar hen toe John Farrell schudde ongeduldig
en langzaam schudde hij zijn hoofd, om zijn hoofd. „Geen mensch wil ze zien,"
hen te beklagen. antwoordde hij. „Je begrijpt 't niet.
„Zal ik jullie eens wat vertellen?" Niemand wil iets met ze te maken heb-
zei hij. „Als jullie in ons Hollandje ben. 't Zijn geen bedaarde degelijke lui
kwamen, kon je nog een heeleboel zooals wij allemaal. Laat ze links liggen,
leeren!" dan zijn we er vóór 't voorjaar af. Zul
John Farrell en zijn mannen reden je zien."
weg, maar Pieter Assen had nog een Mary Farrell waagde nog één poging,
ernstige waarschuwing gekregen, dat „Ja maar. het kind. 't Is wreed
hij zijn heiningen dicht moest houden, tegenover een kind't is Kerstmis,
Opnieuw gaf de oude veefokker het John."
bevel: afwachten en uitkijken; maar de Al vóór zij uitgesproken was, wist zy,
spanning was nu grooter in het dal. En dat het niet hielp. John Farrell keek
velen letten minder op Pieter Assen haar met twee koude oogen aan. Hij
dan op John Farrell zij vroegen zei: „Onze jongen heeft zijn eerste
zich af, wanneer hij order zou geven, Kerstmis hier in een houten loodsje
den schapenboer uit te drijven. Tegen- moeten doorbrengen. Hij had geen an-
over Pieter Assen betoonden zij een der speelgoed dan een linnen zakje, dat
onverbloemde vijandschapwant hij was jij gemaakt had, en vier houten soldaat-
nu niet alleen een buitenlander en een jes, die ik uit een stok had gesneden."
plaggensteker, maar een schaapherder Hij liep bij haar vandaan, keek uit het
erbij. Een schaapherder in een vee- raam en kwam toen terug,
fokkersdal. „Zwarte stapelwolken in 't noorden,"
zei hij. „We krijgen een sneeuwstorm.
En zoo kwam het, dat Pieter Assen Zeg 't den mannen maar."
zijn vloer en zijn schoorsteen klaar De sneeuwstorm sloeg neer, vóór de
had en zijn balken gekapt en bijgehakt en mannen allen in hun zadel zaten, en toen
zijn dakspanen op maat gesneden, zon- zij wegreden, een goede twintig man,
der dat iemand in de Zilverkreekvallei huilde de storm hen achterop en werd
een hand uitstak, om hem te helpen zijn de lucht om hen heen plotseling wit en
huis te bouwen. dicht. John Farrell deelde orders uit.
Hij werkte alleen, al den tijd dien hij ,,'t Vee kan op de hellingen onder de
overhield van 't najaarsploegen, dag boomen schuilen," schreeuwde hij, om
op dag en week op week; en de houten zich verstaanbaar te maken boven den
wanden werden geleidelijk hooger. Hij gierenden wind uit. „Daar redden ze
kreeg zijn raamlijsten af en het glas er 't best, al sneeuwt 't dagen achter elkaar,
in. Maar hoe hooger de muren werden, We zoeken ze later wel uit en dan zetten
des te moeilijker werk was het voor we ze binnen aan 't hooi. Ze drijven na-
een man alleen, iederen balk naar zijn tuurlijk op den wind af. Dus jullie ver
plaats te hijschen, dus kwam het werk spreidt je dwars de vallei over en da,n
met den dag langzamer vooruit. En toen rijd je naar 't zuiden. Als je een troepje
de groote sneeuwstorm over de Zilver- beesten tegenkomt, drijf je 't de naaste
kreekvallei neerzweepte. den vooravond helling op."
van Kerstmis, gedragen door een storm- „Zuid," mopperde Frank Sutton,
wind, die met een snelheid van veertig „Ze drijven af naar 't zuiden. als
mijl recht van de noordpool kwam, die heining van dien vervloekten scha-
toen waren de wanden nog niet vol- pen boer er niet was, kwamen ze tusschen
tooid en rustte het dak er nog niet op. de boomen aan den kop van de vallei
's Morgens was het helder weer ge- terecht dan waren ze veilig!
weest niets deed vermoeden, dat er
een sneeuwstorm ophanden was. In de y M e werkten den heelen middag, in
morgenuren waren de Oullums en de het vale licht van een laagbewolkten
Whateley's en de Suttons naar 't groote hemel, benauwd en verblind door de
huis van John Farrell gekomen, om te dichte massa's vlokken, die uit het
helpen aan de toebereidselen voor de noorden op hen toe zweepten. Tegen
Kerstavondviering. En toen de dag vor- vieren bedaarde de wind een beetje, de
derde, kwamen er nog meer families en temperatuur daalde snel; de sneeuw-
wat cowboys. Dat Kerstfeest op groote vlokken waren klein geworden en zoo
schaal kwam ieder jaar terug, zoolang hard als maïskorrels ze prikten tegen
John Farrell dat groote huis al had, hun roode gezichten en gekloofde han-
met een voorkamer zoo groot, dat er den. Een tiental keeren hadden zij troe-
inenschen genoeg in konden. In een pen runderen aangetroffen, met gebogen
hoek van die kamer stond een groote koppen en hun staarten naar den wind,
Kerstboom en er was een levende en zij hadden ze opgedreven naar de hei-
Kerstman, die er de cadeau's afhaalde lingen, die 't dichtste bij waren. En
,,m ze aan de kinderen der valleibe- tegen vieren hadden zij alles afgewerkt,
woners te overhandigen. behalve het zuidelijkste gedeelte van de
Iedereen, die kwam, werd door Mary vallei.
Farrell aan 't werk gezet. Er moest maïs „De rest is nu wel zoowat bij de hei-
gepoft en geregen worden voor den ning," meende John Farrell. „Dus laten
Kerstboom, er moest gekookt worden, we daar maar rechtdoor heenrijden om
er was speelgoed in te pakken, en op ze op te pikken."
ieder stuk moest de naam van een der Zij reden zoo hard mogelijk naar de
kinderen, en dan moest het aan den heining, maar vonden geen vee. Ben
boom worden gehangen. Toen het tegen Cullum riep dat uit met een verbaasde
twaalven liep, nam Mary Farrell haar stem. Eu toen zij allen bijeen stonden
man even opzij, om hem te spreken, bij de heining, vonden zij sporen van
Vervolg van blz. 13
