SANATOCEK
5 CENT -aji
TWEE ZUSTERS
T£{0
V
SANATOGEN
hersteld
door
het gebruik
van
\^P - WeST - - tS
„Zuiver als goud!"
39
Vervolg van biz. 34
achter elkaar binnen kwamen. Eerst
mr. Prince, doch niemand kon van zijn
onbewogen gezicht aflezen wat er zich
feitelijk had afgespeeld. Daarna Mann,
die iets uitlegde aan den officier van
justitie. Even later de gevangene tus-
schen zijn twee bewakers. Zoodra ze hem
zag voelde Kate een schok. Hij was
veranderd voor het eerst vertoonde
zijn gezicht teekenen van lijden. Zijn
gelaatstrekken kwamen scherper uit,
zijn oogen lagen dieper in hun kassen.
Wat was er gebeurd? Ze had geprobeerd
hem te redden, hem te bevrijden en hij
zag er uit alsof hij de wanhoop nabij
was. Daarvoor kon slechts één verklaring
bestaan. Hij hield van Helen en Kate
had hem bewezen, dat ze hem bedroog.
Als laatste van allen trad de rechter
binnen in zijn ambtskleeding.
Zoodra er stilte in de zaal heerschte,
stond Prince langzaam op en op een
toon, die hoorbaar was tot in de verste
hoeken, sprak hij
„Ik hoop, dat het uw edelachtbare
genoegen doet te vernemen, dat mijn
cliënt van gedachten is veranderd en
den wensch heeft geuit zich schuldig
te bekennen aan het feit, dat hem ten
laste wordt gelegd."
Na deze woorden barstte er een ru
moer los. Iedereen begon te praten.
Verschillende verslaggevers haastten
zich naar buiten om het nieuws naar
hun redactie te telefoneeren. Achter
haar hoorde Kate een man zeggen:
„Dat is natuurlijk weer een foef. Je zult
zien, dat ze een overeenkomst hebben
gesloten. Als tegenprestatie voor de
bekentenis komt hij er met een paar
maanden af. Dat is de tegenwoordige
Amerikaansche gerechtigheid."
De rechter wenkte Crane, die naar
voren kwam. Er heerschte zoo'n tu
mult, dat Kate niets kon verstaan van
het gesprek, dat tusschen den rechter
en den gevangene werd gevoerd. Wat
beteekende dat waarom had hij de
schuld op zich genomen? Een onschul
dig man, die het bewijs voor zijn on
schuld als het ware voor hetgrijpen
heeft.
De rechter werd zich plotseling be
wust van het lawaai, dat er in de zaal
heerschte en hij begon flink te hameren.
Hij dreigde de publieke tribune te laten
ontruimen, waarop iedereen de lippen
stijf op elkaar klemde. In de hierna
heerschende stilte hoorde Kate den
rechter vragen: „Bestaat er nog een
reden, die het hof aanleiding kan geven
om niet tot een uitspraak over te gaan?"
Wederom verhief Prince zich van zijn
zetel. Rustig sprak hij„Ik hoop,
edelachtbare, dat het hof er rekening
mede zal houden, dat mijn cliënt nog
zeer jong is en tot dusverre een eervolle
plaats in onze samenleving heeft be
kleed, terwijl hij bovendien den staat
de onkosten van een langer proces heeft
bespaard door vrijwillig te bekennen."
De rechter was niet van zins om zich
door den bekenden New -yorkschen
advocaat te laten overbluffen -het
bleek, dat de woorden van Prince niet
den minsten indruk op hem hadden ge
maakt. „Ik ben het in het geheel niet
met den verdediger eens," merkte hij
op, terwijl hij Prince door zijn brille-
glazen aanzag. „Ik verschil met hem
in alle opzichten van meening. Ik be
schouw zesentwintig jaar niet als een
leeftijd, waarop een man zich nog in zijn
prille jeugd bevindt Ik ben het er verder
niet mee eens, dat beklaagde tot dus
verre een eervolle plaats in onze samen
leving heeft ingenomen. Integendeel!
Poor zijn opvoeding in staat gesteld
om een voorbeeld te zijn, heeft hij zijn
leven doorgebracht in dronkenschap en
spilzucht. Tijdens de terechtzittingen
is geen enkel motief aangevoerd, dat
mij van het tegenovergestelde over
tuigt. Wat zijn bekentenis betreft, hier
door wordt zijn verdediger de moei
zame taak bespaard om eenige uren
lang een pleidooi te houden, doch naar
mijn meeniug komt ze te laat. Rid
ley Crane, door uw roekeloos optreden
hebt ge den dood veroorzaakt van een
geacht burger uit deze streek en boven
dien zijn gezin gebracht aan den rand
van armoede. In het Amerika van van
daag heeft het er veel van weg, dat
dronken automobilisten de koningen
van den weg worden en zij zich om het
leven van andere menscheu niet meer
behoeven te bekommeren. Het spreekt
vanzelf, dat zoo'n toestand niet kan
voortduren, dat daaraan zoo spoedig
mogelijk een einde moet worden ge
maakt en dat daarom een voorbeeld
dient te worden gesteld. Gij hebt de
veiligheid van onze wegen in gevaar
gebracht; wegen die notabene konden
worden aangelegd door 't belastinggeld,
dat door iederen burger, dus ook door
de slachtoffers, werd betaald. Het hot
ziet geen aanleiding om in dit geval ver
zachtende omstandigheden in aanmer
king te nemen. Vandaar, dat ik u ver
oordeel tot een straf van niet minder
dan vijf en niet meer dan tien jaar en
ik spreek daarbij de hoop uit, dat hier
door niet alleen uw karakter zal worden
hervormd, maar dat tevens een voor
beeld is gesteld aan anderen."
Door de zwaarte van de straf was
iedereen verrast zelfs Ridley. Kate
zag hem even met de oogen knipperen
en ineenkrimpen, alsof iemand hem
had geslagen. Toen slaagde hij er in
zijn zelfbeheersching terug te vinden
hij vouwde de armen over elkaar en
wachtte met opgericht hoofd het verdere
verloop af.
Over het algemeen was het publiek
buitengewoon ingenomen met dezen
climax. Ten slotte vielen alle menschen
onder de wet - misschien, dat nu die
jonge snelheidsduivels zich eerst eens
zouden bedenken, voordat ze als razen-
den langs den weg voortijlden.
Kate bleef doodstil zitten, totdat de
zaal bijna geheel leeg was. Ridley had
niet geprobeerd haar aandacht te trek
ken, had zelfs niet in haar richting ge
keken. Eigenlijk was zij liet geweest, die
deze ongunstige wending voor hem had
veroorzaakt
Toen ze eenigszins onzeker buiten in
het zonlicht kwam, merkte ze, dat
mijnheer Harridge op haar stond te j
wachter:
Wilde ze met hem meerijden? Nee,
ze had haar eigen auto bij zich.
Goed, dan zou hij met haar meegaan en
zijn chauffeur met den wagen naar huis
sturen. Ze sprak niets. Tien jaar hoe
veel dagen, hoeveel uren? Over tien
jaar zou zij achtentwintig zijn even
oud als nu Gertrude Mason's getrouwde
zuster en Ridley zou bijna veertig
zijn een oud man.
„Je moet den afloop niet al te donker
inzien, kind," troostte Harridge haar.
„Zooals het nu is gegaan, lijkt het mij
werkelijk het beste. De mogelijkheid
om een veroordeeling te ontgaan was
maar zeer gering. Nu, met een minimum
vonnis en een ruime marge om door
goed gedrag eerder te worden ontslagen,
kan hij wellicht over drie. vier jaar a!
weer vrij komen."
Vervolg op blz. 44
Nerveuze slapeloosheid,
prikkelbaarheid, voortdu
rende vermoeidheid het
zijn veelgehoorde klachten.
Maar U hebt Uw volle
energie en Uw werkkracht
dringend noodig.
Een kuur met Sanatogen geelt Uw zenuwen
hun vroegere kracht terug, stelt U weer in
staat om een berg werk te verzetten en op
Uzelf te kunnen vertrouwen. Begin er nog
heden mee en bedenk, dat U den raad volgt
van meer dan 25.000 doktoren.
7T^oeii,lSS'
l jm'ba {at bet ^dragen
Uo-U Clt duur
deïiuft °b ,j ;n de 1 7 c« ud
mordt er» 2PU tot toe-
,,,-oalb"* 'na, deufid" A j h<*U
putt'1'15' ST!' kracht^. pïl
UW* r^draa#
1 betert F
Um,et k ulOOT »«ar tdWaTm* i
Het Zenuwsterkend Voedsel
