DE ZEE-ADVOCATE
Vervolg van biz. 5
om gelucht te worden. Ik behoef u nauwelijks te
zeggen, dat hij de noodige volmachten hiertoe ont
leent aan hetzelfde statuut, hetwelk voorschrijft, dat
de passagiers met hun beddegoed op het dek geïn
specteerd kunnen worden, wanneer de weersgesteld
heid dit toelaat en naar het persoonlijk goeddunken
van den bevelvoerenden officier."
Het vooruitzicht met beddegoed en al publiek op
het dek gelucht te worden, verbijsterde Dorrit zóó
zeer, dat ze hem slechts met groote schrikoogen kon
aankijken. Meedoogenloos ging hij voort:
„Op bevel van den kapitein moet met het luchten
terstond worden aangevangen. Mocht u zich hier
tegen willen verzetten, dan maakt de kapitein u
beleefd attent op art. 304 van de Haven en Naviga
tie Code van den staat Californië, hetwelk hem mach
tiging geeft ieder persoon, die zich op zee aan z'n
wettige bevelen onttrekt, gevangen te zetten.
„We hebben ditmaal een echten boeman getrof
fen," zei Dorrit tegen Laura, toen ze onder een red
dingsboot in het verste en donkerste hoekje van het
sloependek hun bed opsloegen. Liever dan den
smaad te-verduren onder de oogen der overige passa
giers hun beddegoed weer benedendeks te brengen,
hadden ze besloten maar in de openlucht te Mij ven
overnachten. „Ik voel zoo half en half, dat er aan
kapitein Martin's wet ergens een steekje los zit, maar
wat 't precies is, weet ik niet. Er staat vel iets over
in 't wetboek. Toch heb ik intusschen iets bedacht,
waarvan ie morgen raar zal opkijken. We gaan te
Esmirillada van boord."
„Dan hebben we onszelf te grazen," protesteerde
Laura. „Eerstens zouden we de helft van het passage
geld kwijt zijn. want terugbetalen doen ze niet.'t
Staat duidelijk op 't biljet. En tweedens missen we
morgenavond het dekbal bij maanlicht in de haven.
En waar vinden we te Esmirillada onderdak? 11
Hotel kunnen we onmogelijk betalen."
„0, geen zorgen voor den dag van morgen," zei
Dorrit luchtig. „De Spanjaarden staan bekend 0111
hun gastvrijheid en we ontmoeten vast wel een
grandee, die ons op z'n hacienda in de bergen invi
teert. We moeten er natuurlijk van overtuigd zijn,
dat hij een heer is en nog andere gasten heeft, anders
beloopen we de kans op 'n schandaal. Misschien
organiseeren ze wel een fiesta voor ons, dan kun je t
dekbal van kapitein Martin van mij cadjau krijgen.
En maak je nu maar niet druk over het passagegeld.
Ze betalen 't ons heusch wel terug. Ik heb je toch
gezegd, dat de kapitein nog niet van mij af is!
De ongewone rustplaats en harde ongemakkelijk
heid van het stalen dek waren oorzaak dat ze»uren
lang bleven woelen voor ze den slaap konden vatten.
Den volgenden morgen werden ze pas laat wakker.
Het schip had het anker uitgeworpen in een sikkel
vormige baai, vlak tegenover een klein stadje, dat nog
gedeeltelijk schuil ging in de schaduwen der hooge.
kale bergen, die het van drie kanten omringden.
Roeibootjes met proviand en passagierende va-
cantiegangers dobberden tusschen het schip en de
kust; op een smalle wandelpier, die ver in zee voor
uitstak, heerschte een kleurige bedrijvigheid van
levendige, kleine figuren, die elkaar in alle toonaar
den trachtten te overschreeuwen: een tooneeltje,
waaraan elke vreemdeling spoedig gewoon raakt, die
ten zuiden van de Rio Grande komt. rouwen in
dunne zwarte sjaals gehuld en mannen met enorme
sombreros op 't hoofd probeerden den touristen reis
dekens, zilveren snuisterijen en ansichtkaarten te
verkoopen; mannen met uniformpetten en patroon
gordels, waaraan zware revolvers bengelden, in
specteerden ijverig paspoorten en identiteitsbewijzen.
Er niet ver vandaan slenterde een slanke, donker
harige jongeman met een gitaar over z n schouder.
In z'n opzichtig zijden shirt, kleurige fafa en strakke
broek leek hij sprekend op Warner Baxter, zooals ze
hem pas in een film gezien haddenhij was het type
van een echten Castiliaanschen Spanjaard, een cabal-
lero, die het hart van ieder meisje kon doen ontbran
den' door z'n slepende muziek en zacht vloeiende
poëzie.
De verlokking van deze romantische gestalte en de
betoovering van het schilderachtige landschap
deden allen twijfel bij Laura, of ze 't schip nu wel zou
verlaten, verdwijnen. Zonder eenig protest volgde ze
Dorrit naar de brug, waar kapitein Martin zeer met
zichzelf vergenoegd op en neer liep.
„We gaan van boord," zei Dorrit
kort.
Kapitein Martin bleef op en neer
loopen.
„Ik heb er niets op tegen. Als
u vannacht voor twaalven maar
weer terug bent,"
„We gaan voorgoed,' hernam Dorrit stug. „We
willen ons geld terug hebben."
„Dan kunt u lang wachten," antwoordde kapitein
Martin met eenigen trots. Z'n overwinning van den
vorigen avond had hem veel milder gestemd. „Ik
ken de zeewetten op 'n prik, maar ik heb nog nooit
ergens gelezen, dat de passagiers hun geld terug
kunnen eiseheu, iederen keer dat ze 't in hun hoofd
halen onderweg van boord te stappen.
;,'t Schijnt dat uw kennis van de zeewetten toch
wel wat te wenschen overlaat," hernam Dorrit. ,,l
denkt, dat u een heele Piet bent, omdat, u me een keer
de loef afgestoken hebt, maar u kunt heusch niet zoo'n
buitengewone wetskenner zijn of u moest weten, dat
ons verzoek om teruggave van de reissom zeer billijk
is. Als we wachten tot we weer in San Diego zijn,
krijgen we 't in een wip met nog ieder tien dollar toe.
„Hè?" Kapitein Martin
staakte z'n geloop.
„Met nóg tien dollar toe,"
herhaalde Dorrit. „Zóó
luidt de wet. Ik las de zee-
waard igheidsverklaring van
de zeevaart-inspectie alvo
rens ik aan boord kwam en
dit document staat u toe
niet meer dan vijftig eerste
klaspassagiers te vervoe
ren, ofschoon ik er bij ons
in d; eerste klas tweeën
vijftig tel. P maakt zich
hierdoor schuldig aan wets
overtreding. Of kent u art.
.451 van liet wetboek voor
de scheepvaart niet: de zee-
vaart-inspectie zal in het
certificaat van zeewaardig
heid, dat aan een schip,
ingericht voor het transport
van passagiers, voor het
vertrek wordt uitgereikt,
precies bepalen hoeveel
passagiers dit schip met
inachtneming der veiligheid
kan vervoerenen het zal
onwettig zijn een grooter
getal passagiers aan boord
te nemen dan in de
zeewaardigheidsverklaring
van de zeevaart-inspectie
staat vermeld: voor iedere
schending dezer bepaling
wordt de kapitein of eige
naar aansprakelijk gesteld:
tevens is hij verplicht
aan ieder persoon, die hem
deswege vervolgt, het pas-
sage-geld terug te betalen,
vermeerderd met een be
drag van 10 dollar voor
iederen passagier, die boven
het vastgestelde aantal is
vervoerd. Vindt u 't zoo
prettig, dat u later in San
Diego een veer moet laten
en misschien nog in de
gevangenis terecht komt?"
In de gevangenis?" hak
kelde kapitein Martin.
„Ik zei gevangenis," zei
Dorrit vinnig. „De wet
zegt. dat de kapitein of
eigenaar van een schip, éón
hunner of beiden, die be
wust de hierboven genoem
de bepaling overtreedt, ver
oordeeld kan worden tot
een boete van honderd dol
lar, subsidiair dertig dagen
hechtenis, of tot beide.
R.S. 4405, Feb4. C63, Stat.
018. Wanneer u ons de reis
som teruggeeft en ons zon -
der veel deining laat gaan,
toont u daardoor aan, dat
u deze bepaling niet bewust
overtreden hebt. Over de BUURPRAATJE
gevangenis praten we dan niet meer. Maar als u
ons verzoek afslaat, zie ik er voor u heusch geen
weg op."
Kapitein Martin streek met een bevende hand over
z'n voorhoofd en gaf den purser noodgedwongen op
dracht het passagegeld terug te betalen. Hij bezat
echter genoeg geestkracht om hen duidelijk aan t
verstand te brengen, dat ze beter voorgoed konden
wegblijvenz'n houding voorspelde in t tegenover
gestelde geval weinig goeds.
Het, was stiller geworden op de pier toen Dorrit en
Laura er met hun bagage werden afgezet. De inland-
sche kramers waren verdwenen en de eenige beambte,
die nog was overgebleven, gaapte ongegeneerd, terwijl
hij hun passen controleerde. De caballero met de
gitaar over z'n schouder stond aan 't eind van de pier
te praten' met een zeeman, maar toen hij zag dat ze
hun bagage in een taxi laadden, brak hij het gesprek
eensklaps af en snelde naar hen toe.
„Perdón, senoritas." Hij nam met een zwierig ge
baar z'n hoed af, boog diep en glimlachte innemend.
Ze werden eenige rijen hagelwitte tanden gewaar. „Ik
hoop dat u 't mij niet kwalijk neemt, dat ik u zoo
on voorgesteld aanspreek?"
OP HET AMSTERDAMSCHE BEGIJNHOF
