Vinolia® Creams
Uw kostbaar Kunstgebit
m
r
m
heeft STERADENT noodig
voor het dagelijksch
onderhoud!
j
De waarde van een
goed verzorgd gelaat
23
„Er is niets aan te doen. we zullen
het op moeten geven," zuchtte Peter
ten slotte. „Het dier is koppig als een
ezel en hard als een pleistersteen! Als
wij water in de huurt kunnen vinden,
zullen wij hier vannacht maar hlijven."
Hij steeg af en nam het paard aan
den halster. Zoo leidde hij het naar een
hoomlooze plaats, waarlangs een vroolijk
kabbelend beekje dartelde. Het was een
eenzaam plekje, geheimzinnig en stil.
„Net als in een sprookje," vond Ilse.
De zon neigde naar den ondergang en
het avondrood deed de toppen der
dennen gloeien, alsof zij in brand ston
den. Gezellig kolkte het beekje en vef-
vulde de avondstilte met sprookjes
achtige stemmen.
Peter spande Bubi uit en liet hem
drinken. Toen bond hij hem den haver
zak voor en de uitgediende vierbeenige
veteraan verlustigde zich zoo in zijn
overvloed, dat hij vroolijk begon te
hinniken.
„Hij heeft er plezier in," lachte Ilse.
„Nu, ik heb ook honger zullen wij
ook maar beginnen?"
Zij namen plaats op den bok en
pakten hun proviand uit. Peter had
slechts droog brood, maar het smaakte
hem heerlijk, want de rit had hem
hongerig gemaakt. Droog brood was
trouwens in het jaar 1918 voor alle kin
deren een tractatie, want er was zelden
een uur, dat zij geen honger hadden.
Ilse's moeder had brood met boter
ingepakt, al was het nauwelijks te
bespeuren, dat het grauwe brood be
smeerd was. Eerlijk wilde zij haar weelde
met Peter deelen, maar deze weigerde
beslist iets van haar aan te nemen.
,,'t Is erg aardig van je, Ilse," zei
hij, ijverig kauwend, „maar droog brood
smaakt mij even goed."
„Als wij bij tante zijn, zullen wij het
er eens van nemen," beloofde Ilse zich
zelf en haar vriendje. „Ham en eigen
gemaakte worst ik ben er werkelijk
den smaak van vergeten.
De vurige gloed van het avondrood
speelde nog altijd tussehen de spitse
toppen der denneboomen. „We houden
mooi weer, Ilse," verzekerde Peter met
kennis van zaken.
„Gelukkig maar," antwoordde het
meisje. „Het is allesbehalve prettig, als
het regent, en je hebt geen dak boven
je hoofd.
„Vind je dat zoo erg?" Peter maakte
een onverschillig gebaar. „Onze Karei
heeft bij Ieperen wel veertien dagen
lang in de modder en in den regen
gestaan. Denk daar eens aan: veertien
dagen achtereen. En dan werden ze
ook nog door de Engelsche kanonnen
beschoten."
„Ja. maar Karei zei Ilse bewon
derend.
Allengs had de schemering tussehen
de dennen zich verdicht tot een ondoor
grondelijk duister, dat ook hen ten
slotte omving. Zij gaven het paard
nog wat hooi en bonden het vast aan
een boomstam. Peter maakte in den
landa uer een slaapplaats voor het meisje
gereed, terwijl hij zelf op den grond zou
gaan liggen. In zijn romantische ver
beelding zag hij zich als een schildwacht,
die erop bedacht moest zijn bij een on-
verwachten aanval onmiddellijk ver
dedigend op te kunnen treden.
Hse had zich tot nu toe 'goed ge
houden, maar langzamerhand bekroop
haar een lichte vrees. Het was zoo
beangstigend stil en zoo onbehaaglijk
duister tussehen de dennen. Alleen het
beekje zong zijn klaterenden zang, die
nu en dan doorsneden werd door een
huiveringwekkend „Huliuuuu"
van een op buit belusten uil.
„Peter," fluisterde zij angstig, terwijl
zij zich in den wagen in een paarde-
deken hulde, „als er nu eens iemand
komt?"
„Ben je bang!" vroeg Peter uit de
diepte.
„Ja, een beetje wel," 'bekende het
meisje huiverend. „Jij niet?"
Peter lachte. „Onze Karei zou mij
een pak slaag geven, als ik hier ban a
was. Hoe zou ik dan in een loopgraat
kunnen wennen? Neen, bang ben ik
gelukkig niet. Ga maar rustig slapen.
Ilse. Ais er werkelijk iemand komt.
bah. dan speel ik het best met hein
klaar. Ik ben toch geen papkiudje
meer
In weerwil van die bemoedigende en
geruststellende woorden duurde het nog
lang voor Hse in slaap kon komen. Die
harde wagenvloer was nu eenmaal geen
bed en het boseh geen kamer. Behalve
haar angst kwelde haar ook haar ge
weten. Zij dacht aan haar moeder en
aan Peter's vader, die niet het minste
vermoeden hadden van dit avontuur.
Pas een uur later viel Ilse eindelijk in
slaap. Peter had zich op een boomstronk
neergezet en luisterde naar de nachte
lijke geluiden en de diepe ademhaling
van het meisje. De maansikkel verhief
zich boven den diepzwarten rand van
het bosch en vulde de kleine open plek
met een zacht, zilverig schijnsel.
Terwijl hij daar peinzend neerzat,
dacht hij aan zijn vader. Ongetwijfeld
zou deze zich zorgen maken over zijn
afwezigheid. Hij voelde berouw in zich
opkomen, maar krachtig onderdrukte
hij dit gevoel. Vader moest weten, dat
hij geen jongen was, zooals de meeste
anderen van zijn leeftijd, maar reeds
een man. En zooveel vertrouwen moest
hij m hem hebben, dat hij hem zoiul\i
vrees kon zien vertrekken. Wat betee-
kende zoo'n vacantie-uitstapje eigen
lijk? Het was'n onschuldig avontuurtje
en hij ondernam het met een goed doel
alleen om Ernst vaarwel te zeggen, voor
hij naar de loopgraven in Frankrijk
vertrok.
Met die overwegingen stelde Peter
zijn geweten gerust. Boven hem, aan
het wijde uitspansel, flonkerden de
sterren. Nu en dan klonk er een licht
gekraak in het onderhout, of de lichte
stap van een hert. Maar angst bleef I
hem vreemd. Hij had het woud met
zijn nachtelijke geheimzinnigheid even
lief als op den dag, wanneer het door
zeefd werd van gouden zonnesprankels.
De bosschen waren zijn natuurlijk
element en hij hield van alles wat er
in leefde van de boomen, de planten,
de bloemen en de dieren. Soms had hij
het gevoel dat hij er eigenlijk heelemaal
in thuis hoorde evenals de herten,
de hazen en de vogels. En het geheim
zinnig zwijgen van het bosch wekte in
zijn jongensziel een diepen eerbied op
voor den Schepper, Die dit alles zoo
wonderbaar gewrocht had.
De nacht verstreek. Ergens in de
diepte van liet dal sloeg een torenklok
twaalf uur. Ilse sliep thans diep en vast
in den wagen. Het beekje kabbelde
Toen dwaalde Peter's blik naar den
wagen. Hij dacht aan Ilse en voelde een
warme genegenheid in zijn hart ont
waken voor dit tengere meisje, dat hem
zoolang als hij heugde een trouw vrien
dinnetje was geweest. Een moeder had
hij nooit gekend alleen een zuster.
En die zuster heette Hse. Zijn hart was
in deze uren vervuld van dankbaarheid
en geluk. Niet alleen dezen nacht, maai'
nog honderd en meer nachten zou hij
bjj Ilse hebben willen waken.
De reis vorderde toch langzamer dan
zij hadden gedacht, want Bubi was vaak
nukkig en onhandelbaar. Dan moest
Peter afstappen en hem geduldig aan
den teugel verder leiden. Toen zij het
schoone Sayndal bereikten ging het
gelukkig wat vlugger, maar eindelijk
I
Vervolg op blz. 26
Er is een spreuk, die zegt: "Op het
uiterlijk kan men niet afgaan." Hoe
waar dit ook moge zijn, de wereld
oordeelt anders! Met medogenloze
wreedheid noemt men U onver
schillig en slordig, als Uw uiterlijk
er onverzorgd uitziet. Geen enkele
vrouw zal dit aangenaam vinden.
Daarom moet U er steeds voor
zorgen, dat Uw teint fris en aan
trekkelijk blijft. Dit kan U bereiken,
als U geregeld Vinolia Vanishing
Cream gebruikt, de crème met haar
speciale bestanddelen en extra fijne
emulgering.
vc 61-0141
Er is geen beter
middel om Uw kunstgebit rein
en zuiver te houden dan Steradent.
ater alleen is onvoldoende. Doe 'n weinig
Steradent in het gebitbakje inet lauw water,
roer het flink om en leg gedurende den nacht
daarin Uw kunstgebit. Na afspoelen 's morgens
is het dan volkomen gereinigd en ziet het er weer
uit als nieuw.
Aanbevolen door ineer dan 10.000 tandartsen
over de geheele wereld.
In bussen Tan SO en 90 cent bij apothekers en drogisten.
I'roefbusjc gratis #p aanvraag aan
A'.Y. Handeliuij. Reckitts,
Pharnt. aftl.,
lie Kilt.
iMtlt
GEBITBAKJE, 't Sierlijke
matglazen Steradent-
gebitbakje met plaats
voor onder- en boven-
§ebit, is verkrijgbaar a
0 et. bij apothekers en
drogisten of wordt U
na storting van 50 ct.
op postrek. 118638 van
H.V. Handelmij Reekitts,
Pharm. Afd., De Bilt,
franco toegezonden.
