Vicks Va-tro-nol
IS gezond!
*w
n n n geneesmiddelBëUnI
U. U. Mi huidaandoeningen
^mgo^midcldte^
27
VIJFDE HOOFDSTUK
DANK JE, MIEP,
DAT HEEFT MIJN
HOOFD
OPGELUCHT.
NU KAN IK WEER
ADEMEN.
CNOG STERKER7. ALS
JE VA-TRO-NOL BIJTIJDS
GEBRUIKT, VOORKOM
JE VELE VERKOUDHEDEN.'
Niet' gekookt - géén kleurstoffen -
géén conserveermiddelen
weide Hi'liter hel dorp. weet je wel.lij
zocht bloemen t-n ik lag in het gras
met mijn handen onder het hoofd, en
turende naar den hemel, liet was er
zoo stil en vredig.
fJet meisje streelde zijn hand en Peter
staarde zijn broeder stom aan en pro
beerde niet te zien hoe zijn mondhoeken
ziek telkens vertrokken.
„En nu moeten jullie maken dat je
weer naar huis komtsloeg Ernst
plotseling een geheel anderen toon aan.
„Denk erom. dat je je nu niet langer
ophoudt onderweg! Vader zit natuurlijk
in angst en zeug.
„En ïinè ging liet verder. Ernst
vroeg Ilse met een gelaat vol vcr^
wachting.
„Wat hef Loei je;?"
„In dien droom
„O. die droom." Ernst deed. alsof
hij het zieh trachtte te herinneren.
>cli neen. anders Avas er niets. Jl.se.
Maar hij was mooi. die droom won
dermooi en A-redig. llij maakte
■plotseling een gebaar, alsof hij iets van
zieli af joeg. „Kletspraat is het. Keen.
ik geloof niet dat ik zoo'n flinke kerel
hen als Karei. Ik ben veel Aveeker dan
liij en loop altijd over allerlei dingen te
mijmeren
Nu ging liij voort als een oude. er
varen man. rustig en ernstig. Zijn blik
dwaalde van ben af en verloor zich in
de A'erte:
„liet is,ee.n tijd A*an offers en Avij zijn
het die offeren, da. ik bel mor er nu ook
toe - ik behoor er nu ook toe. Nu gaaf
het beginnen. Wij hebben A'eel te offe
ren op het altaar van bet vaderland -
misschien, wie weet. zelfs alles. Nie
mand kan zeggen. Avat hem daarginds
overkomt. Maar of men liet later werke
lijk waardeeren zal. wat Avij. soldaten,
in dezen tijd doen?.... Het offeren'
smaakt bitter, maal Avij zijn het Arer-
p licht, Avant zonder dat ontstaat er
niets groots in deze wereld. Het offer
blijft altijd het hoogste en edelste! De
grootte van een Arolk kan men er aan
afmetenr En Avie zijn vaderland lief
heeft, die offert gaarne en zonder
morren. Maar gemakkelijk is 't niet..
Het klonk als een aiui buiten geleerd
lesje en teiAvijl hij sprak, slikte hij een
paai: maal iets hinderlijks Aveg.
„Maar daar begrijpen jullie toch nog
niets van.'' vervolgde hij plotseling op
levendiger toon. „Jullie zijn nog te
jong. God Aveet. hoe graag ik met
jullie terug zou zijn gereden naar huis.
Ik zou vader ook nog AA*el eens hebben
Avillen zien. Doe je vader de groeten
van me? Ja
Hij wendde zijn blik af en hernam
„Wij hebben geen moeder meer. Peter,
maar wij hebben een goeden en trouwen
vader. Dat zul je pas weten en Aroelen.
als je net zooals ik.
Opnieuw bleef liij in zijn AAoorden
steken en thans klonk er een kort
commando over bet perron.
„Ja. ik moet weg!'" schrok bij op.
„Nu heb je nog maai' één broer thuis.
Ilse.
Ilse klemde krampachtig zijn hand
vast en Peter Avas bleek geworden.
„Zullen jullie dikwijls aan mij den
ken - allebei De stem van den
soldaat klonk beAvogen en bedrukt. „Eu
bid ook eens voor me." voegde liii eraan
toe.
Het-werd Ilse te machtig; zij begon
te snikken. „Eiken dag, Ernst
eiken dag zullen Avij \roor je bidden."
,,En altijd zullen we aan je denken."
beloofde Peter, eveneens ontroerd.
„En ik zal jullie zoo A-aak schrijven
als ik kan." zei Ernst mei een A\eeke.
bevenstem. Hij werd teedei en
streelde Use's Avangen. „Niet huilen.
Hse: je zult zien dat ik gauAv terugkom.
Ja. ik kom terug. Beslist, ik kom te
rug.... Kil nu moeten jullie terstond
naai huis rijden. Naar huis.
ach. A\at was 'liet er toch altijd ge
zellig.
Hij legde een arm om de~S7nailo schou
ders van hel meisje en kuste haar A-luch
tig op haar wangen. Peter stond erbij
als een pilaar en sloot zijn oogen bij dit
afscheid. 'Poen knoopte Ernst zijn jas
dicht, richtte zich stram op en nam
zijn geweer van den muur.
„Het heeft mij Averkelijk goed ge
daan. dal jullie me hebben opgezocht."
besloot bij eindelijk. „Jammer, dat ik
niet langer bij jullie kan blijven. En nu
moet ik instappen."
Hij ga# Peter een hand en deze drukte
"haar steA'ig. „Zorg dat Ilse goed thuis
komt", Peter! E11 tot weerziens, broer.
En doe de groeten thuis....?'"
Toen liep hij plotseling AVeg: twee
paar ontroerde oogen staarden hem na.
Een luitenant had het tafereeltje
gadegeslagen
„Een broer en een zuster?" vroeg hij
Ernst
„Ja, een broer en een kleine, lieve
zuster, luitenant. jaAvel." autAvoord-
de Ernst en daarop slikte bij nogmaals
iets door.
Aan den liemel waren plotseling don
kere wolken verschenen eu waarschu
wend ratelde de verre stem Aan den
donder door de lucht. De menschen
verstonden het vermaan en repten zich
ijlings van dé akkers en Aveiden naar de
A7eilige beschutting van hun huizen.
„Hop dan. Bubi! Vlugger! Vlug
ger
Peter en Ilse bevonden zich op den
terugweg' naar WesterAvald. Buhi had
ziek kranig gehouden het Avas of hij
ried. dat hij AAeer op Aveg was 11aAr zijn
eigen. ArertrouAvden stal. Misschien ook
liep hij zoo hard uit angst voor het drei
gende onweer, want hij Avas een oud en
ervaren dier. dat de gevaren vin den
bliksem in de bossohen en het open veld
zeer goed kende.
„Ik. geloof dat het onweer zich juist
boven deze streek zal ontlasten. Peter."
zei Ilse angstig, terwijl zij liaar de geel
zwarte Avolkenmassa blikte, die dreigend
nader dreef.
„Doet er niet toe," stelde Peter haar
gerust. „De boerderij van je tante móet
hier dichtbij liggen."
Maar zoover kwamen zij al niet meer.
Plotseling Aveerklonk er een ratelende
donderslag en met brutaal geAveld greep
de storm de kruinen der hoornen aan.
Ilse had zich op den leegen hooizak
neergezet en alle dekens over haar hoofd
getrokken. Die maatregel diende niet
alleen 0111 zich \roor den regen te be
schutten het meisje was doodsbang
A'oor die scherpe bliksemflitsen.
Onder een spoorviaduct hield Peter
het paard in. Hier kou de regen hen
tenminste niet deren. Zijn natte haren
plakten met slierten 111 zijn gezicht.
„Het zal Avel gauAv oATer zijn," trachtte
liij het meisje te bemoedigen. „En onder
het A'iaduct zitten avc droog."
Maar zijn Avoorden konden Ilse'-
angst niet wegnemen. Telkens als het
scherpe licht van den bliksem over het
land flitste en terstond daarop de donder
langs den hemel joeg. trok zij snel de
dekens OArer zich heen en begon snikkend
te bidden.
Hoewel hij het niet wilde weten
Peter bad ookT Maar (hij deed het niet
uit angst A-oor zichzelf. Hij bad voor het
doodelijk bevreesde meisje, dat op den
vloer van den wagen zat te snikken.
„Spaar liaar. lieve God!" fluisterdi
bij kinderlijk voor zich heen. „Doe haai
geen leed aan! Als haar iets zou oa-ci
komen, zou het mijn schuld zijn."
Wordi vervolgd l
Wjk^
verstopt is? Va-tro-nol is speciaal om de A
bfatuur te helpen bij het afweren van .nfect.es
In neus en keel, waar de meeste verkoudheden W
ontstaan. Gebruik het, zoodra U niest of snuift
en voorkom vele verkoudheden heelemaal.
Prtp It -.90 (Mr fUc.
Langdurige onderzoekingen hebben dit
bewezen. De speciale bereidingswijze van
de Mij. „De Betuwe" garandeert in Rijno
de volle voedingswaarde van de tomaat.
Uit een artikel in het Maandblad voor Kinder
geneeskunde zult U begrijpen, waarom H.H.
Doctoren juist „R IJ N O" voorschrijven.
Aan H.H. Doctoren u ar Jeu gaarne op
aam raag tolleJtge inlichtingen verstrekt
Eischt voor Jams en alle andere
frait-producten steeds den naam
MIJ. „DE BETUWE" Tiel.
Rif NO is bij al ie goede
winkeliers verkrijgbaar.
Veest niel langer een prooi van de ondragelijke last en
de folterende jenk, wanneer een eenvoudig middel uitkomst
kan krengen. Een paar druppels van de heldere vloeistof
D.D.D. op di- pijnlijke plek en de jeuk bedaart onmiddellijk,
de aandrang tot krabben verdwijnt. Denkt eens in, weer
rustig te kunnen slapen en 's morgens verkwikt aan den
arbeid te kunnen gaan. Het D.D.D.-Reeept van Dr. D. Dennis
wordt sinds vele jaren met succes aangewend tegen Eezeem,
Open Beeuen, Zweren, Puistjes en andere huidaandoeningen,
flacons 7.a cent,# 1.50 en #2-50 bij Apothekers en Drogisten.
