53.000 KILOMETER
OP
A1
DE WERELD ROND ALS
VLIEGTUIGPASSAGIER
In dit nummer beginnen wy de publicatie
van onze nieuwe reisreportage, geschreven
door den journalist Erwin Bergbaus, die het
eerst als betalend passagier langs normale
routen om de wereld vloog. Op deze blad
zijden vertelt bg zijn ervaringen op bet
eerste traject van zijn wereldvlucht, een
etappe, die begon op Schiphol, de bakermat
der IVederlandscbe verkeerslucbtvaart.
Afscheid van Europa
n het holst van den nacht
sta je daar op Schiphol
en terwijl je hart van
opwinding in je keel
klopt, doe je alsof er
niets aan de hand is. Kom, nu
even rustig tellenje biljeten - alles
wat er bij hoort heeft de man aan het
loket al nagekeken. „Amsterdam-
Bangkok," knikte hij, „over tien
minuten klaar om te vertrekken."
Gewogen ben je ook. En nu komen je
beide koffers op de weegschaal, die
niet zwaarder dan 20 kilo mogen zijn.
Elk pond te veel kost 'n massa j
Dagenlang ben je aan het
geweest. Overhemden voerden een
hardnekkigen strijd met 't ondergoed,
witte tropenjasjes raakten slaags met
zwarte filmcassetten, een klein scheer -
kwastje is lichter dan een groottwee
zakdoeken te veel! Mooie dassen,
waarmee je indruk op de meisjes van
Manilla wilde maken, moesten thuis
blijven, de smoking, die toeh onont
beerlijk is, werd naar een schip ver
bannen zij is nu op weg naar Amerika,
waar we dan binnenkort in San Fran
cisco
„Eenentwintig kilo!" Aan de weeg
schaal fronst men de wenkbrauwen.
Ditmaal wil de K.L.M. iets door de
vingers zien. „Maar als u nog eens om
de wereld vliegt...."
Het lijkt me een wreede en mis
plaatste grap. De geheele onderneming
is me nog niet zoo fantastisch en 011-
NOORD-
AMERIKA
OOHM H
'iFSU
INDISCHE fkm
STILtE
OCEAAN
LUTRAll
OCEAAN
Van. AMSTERDAM naar AEEXANDRIE
uitvoerbaar voorgekomen als nu, juist
als het gaat beginnen, bij dat vale,
grauwe schemerlicht van den regen-
achtigen morgen. Misschien kan een
borrel helpen. In het restaurant van
de vlieghaven is het al een en al be
drijvigheid en daar drinken ook ande
ren een borrel. De drie Engelschen
bijvoorbeeld mijn toekomstige
medereizigers die met moeite den
korten nacht in Amsterdam door
gekomen zijn, hebben er zeker wel
van de Koninklijke Luchtvaart-)Iaat-
schappij voor een vlucht van 14.500
km. naar Batavia.
Ditmaal het is vijf minuten voor
de „Edelvalk" op de start
minstens een paar achter de kiezen.
„Reizigers voor Indiëinstappen,
alstublieft." Een zakelijke stem van
den beambte bij de glazen deur. Ik
vind, dat hij het wel wat plechtiger
had kunnen aankondigen - niet als
iemand, die vertelt, dat het locaal-
treiutje van het tweede perron ver
trekt. Maar ten slotte zegt hij het im
mers driemaal in de weekeiken
Dinsdag, Donderdag en, zooals van
daag, Zaterdag vertrekt een Douglas
baan. Een groote, .natte vogel. Hijt
bromt en brult als een voorwereldlijk
monster en de vermetele Lilliputters,
die hem aan den ketting gelegd hebben,
letten nu nauwkeurig op, wat er ge
beurt 1Er gebeurt eigenlijk niets
bijzonders en toch blijft het een sen
satie, ook als men het al honderden
malen heeft meegemaakt: een hoopje
menschen rent haastig door den och
tendnevel en den stormwind van de
schroeven naar de vleugels, waar het
ten minste nog droog is; een deel
klimt het aluminiumtrapje op, de
anderen moeders, vrouwen, ver
loofden worden meteen door den
orkaan teruggewaaid. En als men dan
door het vensterglas één van de ge
zichten die nat waren van tranen
en regen tracht te herkennen, dan
zijn ze al veraf.
De vogel vliegt naar In dil;
Ja, zoo is Holland nu;'nwaterdool
hof van rechthoekige eilandjes, die
schijnen te drijven; tientallen wind
molens: hun draaiende wieken lijken
van hier gezien op de propellers
van autogiro's, die maar niet van
den grond kunnen komen. Maar nu
stijgen we door een sombere laag van
grauwe wolken en plotseling is de
aarde verdwenen en flonkert een
sneeuwwit donzen tapijt onder ons.
