OP
SS.OOO KILOMETER
DE WEREED ROND ALS
VLIEGTUIGPASSAGIER
II.
In dit hummer vervolgt onze medewerker Erwin Berghaus zijn reportage over zijn wereldvlucht. Hierboven een jraai gezicht op Alexandriéde stad, waar de
tweede etappe van de luchtreis een aanvang nam.
noord
f AMERIKA^
kJAMfAAN'ISCO
JdJOS ANCÊltS i
»ARA>VVOCV/it>
te 6
[PlBNAM&daM .f
ZUID-
IAMERIKA7/o
I fUODfJAMflAO
STIUE
OCEAAN
INDISCHE
MUTRALIÏ
Kaar liet Morgenland
nze „tweede" heeft den
deurknop al in zijn hand,
voor de propellers stil
staan. Daar is de post voor
Egypte! In de groote hal
van gegolfd plaatijzer zien we een
man met een roode fez en een
groenen bril op, die de luchtpost
sorteert. Yier werelddeelen sturen
elkaar het een en ander niet
alleen maar dunne briefjes. Er zijn
pakken kranten bij uit Londen,
Parijs, Berlijn, Amsterdam; diplo
matieke zendingen met gewichtige
zegels.... Vooral de actualiteiten
voor de bioscoop hebben haast -ze
hebben ook geen lang leven. Radio-
onderdeelen onderweg naai' Bagdad,
medicijnen voor den Soedan. Uitslui
tend voorwerpen van waarde, waar
voor de snelle stoombooten nog te
langzaam varen. Wij hebben zelf een
stuk ijzer voor Sumatra aan boord,
dat even zwaar en vóór den afzender
even duur is als een passagier. Eer
gisteren is een transformator op een
rubberplantage in de buurt van Medan
stil blijven staan, men telefoneerde
met Holland en nu vliegt een nieuw
onderdeel, als een groote ham in jute
verpakt, al met ons naér de tropen.
De tien minuten net genoeg
voor een sigaret zijn weer om.
De vlucht over een land met duizenden
jaren beschavingsgeschiedenis gaat in
razend tempo verder. Kleine drie
hoeken teekenen zich aan den horizon
af: de pyramiden. Een blauw streepje:
het Suez-kanaal, waarin de schepen
stil schijnen te liggen, alsof ze averij
hebben, en na Gaza, de stad der Phi-
listijnen, komt Lydda, de luchthaven
van Jeruzalem.
Even later stroomt de Jordaan onder
ons in de Doode Zee. De kust is glin
sterend wit. Een klein beetje ervan
hebben we pas geleden in het vlieg-
havenrestaurant van Jeruzalem over
de spiegeleieren gestrooid; het is zout.
Dit groote, merkwaardige meer is niets
anders dan een oplossing van 25
keukenzout. Die buizen van de Salt
Work Exploration Company gaan 50
meter diep, per minuut worden onge
veer 36000 liter in de raffinaderijen
gepompt, ook meststoffen worden er
uit vervaardigd, evenals chemicaliën
voor ververijen. Arbeiderskinderen spe
len aan het strand. Ik zie in de zee
baden, waar men niet kan verdrinken,
als men er niet speciaal moeite voor
doet. Daar staat er eentje rechtop in
het water: de schouders gaan nog
niet eens onder. prachtig! Maar
er mag geen druppel in je oogen
komen, dan is' je pleizier bedorven.
Weldra is er beneden nergens meer
water te zien. Alleen maar petroleum....
Op 14 October 1927 werd zij bij
Mosoel ontdekt. Voor mensehen, die
geld hebben voor groote onderne
mingen, was dat een historische ge
beurtenis. Hollanders, Franschen,
Engelschen, Amerikanen stelden be
lang in dit nieuwe industriecentrum ten
noorden van Bagdad. Zij legden buizen
dwars door de woestijn, vier millioen
ton petroleum per jaar vloeien tegen
woordig naar de Middellandsche Zee.
Ons vliegtuig volgt de buisleiding
een van de vele „achtste wereldwon
deren". Ook een autoweg houdt zich
aan deze Pipe-line. Wij halen een
luxe-autobus in, die er als een tractor
met aanhang-slaapwagen uitziet en
die in vierentwintig uur van Damascus
naar Bagdad rijdt. Hij haalt op zijn
beurt een karavaan van kameelen
in.
De Douglas stijgt. Hier en daar staan
een paar Bedoeïnen-tenten aan een
strook gras. Weldadige herinnering
aan landen, waar de mensch ploegt,
zaait en oogst. Dan verdwijnt ook
dit laatste teeken van leven. De aarde,
die dezen naam hier niet meer ver
dient, is grijs en glad als een grafsteen.
Eigenlijk gek, dat men toch niet
kan ophouden met uitkijken. Daar
zit bijvoorbeeld een majoor uit Cal
cutta aldoor te schrijven. Hij kijkt
naar beneden, alsof hij allerlei bijzon
ders op die groote lei in de diepte
leest en het dan in zjjn notitieboekje
schrijft; kijkt dan weer omlaag
en zoo gaat dat door. een oude
wijsheid (al bekend voor Mohammed
leefde), dat in de Woestijn de groote
ideeën ontstaan.
Maar nu gebeurt er iets de hoog
temeter geeft juist de vierduizend
meter aan waardoor het meteen
uit is met de schrijverij: aan boord
van de „Edelvalk" vindt een ontplof
fing plaats! De rechterhand van den
Engelschen majoor is het slachtoffer.
De knal was nauwelijks te hooien,
maar de resultaten zijn goed te zien:
overal is de inkt rondgespat, blauwe
inktbeekjes op het nieuwe, smetteloos
witte tropencostuum
„Dat komt wel meer voor!" legt
de steward den verbaasden passagiers
uit. „Waarschijnlijk was uw vulpen
Zoo ziet een luchtreiziger de Egyptische pyrcimidenBaden in het zoutrijke water van de Doode Zee.
