föv-'Vi
- '18^
m-
J
2E m
z r
-****-
De Qaviotaem zeilschip, onderhoudt een maandelijk-
schen dienst tussehm Valparaiso en Juan Fernandez.
Een praehistórische muur op Juan Fer
nandez, die nog na eeuwen is blijven staan.
van de Ohileensche kust en de heeren op de brug
waren het weer lang niet met elkaar eens. Zij voe
ren juist langs een eiland en Alexander riep in woede
uit: „Ik heb genoeg van jullie. Zet me maar af op
dat eiland, dan heb ik geen last meer van je." Tot
zijn grooten schrik hield IttLtripier hem aan z'n woord
en hij werd met zijn bagage op het strand neergezet.
Voor de boot goed en wel
vertrokken was, had hij ver-
moedelijk spijt van zijn
woorden, maar het was te
laat, hij moest nu maar zien
hoe hij zijn leven zoo goed
mogelijk kon rekken, want
de kans, dat een schip
Een eenzame bewoner van
het Fobinson-eiland, die niet
uitkijkt naar schepen.
De JRobinsongrot op Juan
Fernandez of Mas a Tierra,
waar volgens het verhaal
Selkirk
woond heeft.
binnen afzienbaren tijd langs het eiland zou komen en hem
op zou pikken, was zoo gering, dat hij daar geen rekening
mee mocht houden. Gelukkig was het eiland buitenge
woon rijk in plantengroei en zoo was hij in staat een
tijdlang van vruchten te leven, die in massa aan de
hoornen groeiden. Bovendien waren er wilde geiten en
Alexander werd zoo'n goed jager, dat hij deze
vlugge dieren ten slotte met de hand
wist te vangen. En het avontuur liep
nog goed af ook, want na vier jaar en
vier maanden werd Selkirk door een
Engelsch schip, de Duke, ontdekt en
naar zijn vaderland teruggebracht, waar
hij later luitenant op de vloot werd.
Of Alexander nu werkelijk stuurman
was of slechts gewoon matroos en of
hij „vrijwillig" aan land ging of
voor straf daarheen werd getrans
porteerd is niet zeker, maar het
van Alexander Set
maanden lang
om te zien of er een schip in Ast
zicht kwam (foto rechts).
7;
V' >V
