KRUSCHEN
LUX
\i<"i meer te koop
lederen morgen hevige hoofdpijnen
HIJ ZOU ZONDER
MIJ WEGGEVAREN
't
TOILET ZEEP
SALTS
tegen VERMOEIDE
12
Deze dame had reeds zeven jaar
dezelfde ernstige klacht, zonder iets
gevonden te hebben om hiervan af te
komen. Toen probeerde zij Kruschen
Salts en haar hoofdpijnen zijn spoor
loos verdwenen. Wij laten haar hier
zelf aan het woord
../.eren jaren leed ik aan hoofdpijnen,
die in den morgen zoo herig warendal
ik bijna niet op kon staan. Ik probeerde
alle mogelijke middelen, doelt niets
hielp afdoende. Nu henik echter al
zeren weken vrij van pijn. Reeds sinds
ik de eerste dosis Kruschen Salts nam
•varen de pijnen verdwenen. Ik geef
l' met genoegen toestemming dezen
brief te gebruiken om andere lijders
aan hoofdpijn hiervan af te helpen.
Mem. J. A."
(Origineele brief ter inzage.
Chronische hoofdpijnen, rheumatische
pijnen etc. ontstaan meestal wanneer
Nu
is zij
een ander
mensch
Uw organisme verontreinigd wordt
door opgehoopte afvalstoffen.Kruschen
Salts spoort de afvoerorganen aan
tot actievere werking, waardoor alle
afvalstoffen snel en volkomen worden
verwijderd, zoodat de oorzaak van
Uw klachten wordt weggenomen en
de pijnen dan ook weldra geheel ver
dwenen zullen zijn. De „kleine dage-
lijksche dosis" zorgt er voor, dat deze
niet meer kunnen optreden en houdt
U frisch, jong en gezond.
is uitsluitend verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten a f 0.40,
f 0.75 en f 1.60 (extra groot pak).
Fabrikanten E. Griffiths Hughes Ltd.,
Manchester, Engeland.
Toen vertelde Miep mij
mirom...vermoeide hiud...
Henk had maar een
maand verlof. ..en de eerste
u/eek bemoeide hij zich
haast niet met me!
stmsen
zei ze,
„zal je huid verfrissen s
met LUX TOILETZEEP.
en verjongen
H/at ben ik blij,
dat ik dat gedaan heb-Henk
zegt, dat mijn aantrekkelijke
teint dadelijk zijn kart had
Veroverd
Het vermoeiende, gejaagde leven van onze tijd mag Uw mooie
teint niet bederven. Het is gemakkelijk, een „vermoeide huid"
te voorkomen, door ze dagelijks te verfrissen met Lux Toilet
Zeep. Zacht en zuiver, is deze overvloedig schuimende zeep
speciaal bereid om de poriën tot nieuwe actie op te wek
ken om Uw huid jeugdig en opvallend te maken.
<V.*jv
door Else ran der Hoek
Een verstandig besluit, juffrouw
Annie," zei notaris Bergenia prij
zend, familiaar als eeu oude
vriend van den huize. „U wilt de
„Wildzang" dus toeh verkoopen. Welnu,
we zullen er vandaag nog een makelaar
voor in den arm nemen. En wat denkt
u te gaan uitvoeren, als ik vragen magf'
Annie Mesders haalde luchtig haar
schouders op. „Hat staat me nog niet
helder voor oogen, notaris. Dokters
assistente, particulier secretaresse, gou
vernante desnoods. enfin, wat zich
het eerst voordoet.
..Dus u verlaat ons dorp."
„Ben ik er niet toe gedwongen,
notaris?" repliceerde Annie met een
lichten zucht. „U hebt mij zelf verze
kerd, dat ik het huis onmogelijk aan
kan houden."
„Dat kunt u niet en u bent zoo ver
standig geweest, dat eindelijk ook in te
zien. Op dezen voet zou u hoogstens
nog een half jaar kunnen voortleven.
Enfin, we spreken elkaar nog wel
eens nader, juffrouw Annie. Als het
zoo ver is hoop ik, dat ik u met mijn
raad en relaties van dienst zal mogen
zijn."
Annie knikte hem verstrooid toe en
een oogenblik later bevond zij zich op
straat. Notaris Bergsma plaatste zich
voor het venster en oogde de ranke
meisjesfiguur na.
Daar ging zoo'n meisje de dochter
van zijn besten vriend. Een van de
velen, die in hun jeugdige onwijsheid
te hoog.en mis gegrepen hadden.
Een meisje, geschapen om een man ge
lukkig te maken en de ziel te zijn van
een gelukkig gezin. Maar dat zich helaas
had laten meevoeren door de stroo-
ming van den tijd en jaren had verdaan
aan een studie, tbaarvoor zij niet ge
schikt was. Een faillissement van haar
jeugd, zou men het volkomen terecht
kunnen noemen.
Annie Mesders reed naar de „Wild
zang" terug in de dogcar, waarmee
haar vader dertig jaar lang zijn dokters
praktijk had afgereden.
„En, juffrouw Annie?" vroeg Marie,
de oude getrouwe van de familie, toen
zij voor de villa afsprong.
„Het is gebeurd, Marie: de notaris zal
het huis zien te verkoopen," antwoordde
zij met een zucht. Het zou haar zwaar
vallen van alles te moeten scheiden,
doch de berooide staat van haar finan
ciën liet niet toe het groote huis en
het personeel nog langer aan te houden.
Om Marie's beklag te voorkomen
wipte zij vlug naar binnen. Zij zag het
huis thans met lieel andere oogen dan
gisteren. Het bewaarde een schat van
herinneringen aan haar onbekommerde
jeugd en aan een geliefde, helaas te
vroeg ontslapen moeder en het was,
of die herinneringen thans veel luider
tot haar spraken dan vroeger. Om de
stemmen van het verleden te ontvluch
ten begaf zij zich naar haar kamer en
zette zich voor haar schrijfbureau.
Langs de wanden stonden een paar
boekenkasten, grootendeels gevuld met
medische en andere wetenschappelijke
werken. Haar blik gleed er langs en om
haar mond plooide zich een pijnlijk
glimlachje. Al die geleerdheid dreigde
nutteloos te worden in haar leven. Vier
jaar lang had zij hard gestudeerd, met
het ideaal voor oogen zich ééns in dit
zelfde huis als kinderarts te vestigen.
Totdat vorig jaar al haar illusies in
rook waren opgegaan. toen zij einde
lijk tot het inzicht was gekomen, dat
zij niet geschikt was voor zoo'n zware
en ingespannen studie, die haar gezond
heid dreigde te ondermijnen. Om het
groote doel te bereiken had zij al het
andere, wat de jeugd begeerlijk maakt,
verwaarloosd en veracht, tot de vriend
schap en de liefde incluis. En het resul
taat was een aantal verknoeide jaren,
waaraan zij geen enkele dierbare herin
nering bewaarde - een faillissement
van haar jeugd, had zij den notaris
eens tegen haar vader hooren zeggen..
Zoo zat zij te peinzen, totdat de
gong voor de lunch haar verwarde
en moeelelooze gedachten voor eer
oogenblik op de vlucht joeg.
De telefoon rinkelde en Paul Brouwer
hoorde een krakerige stern zeggen: „Ik
weet een aardige villa met een mooien
grooten tuin voor u te koop, dokter.
Zij ligt in het midden van de streek,
waar it zich bij voorkeur zou willen
vestigen en de prijs is billijk."
Paul Brouwer, nog een beetje slaperig
rra een doorwaakten rracht in het zieken
huis, verborg een geeuw achter zijrr
hand.
„Is zij bewoond, of heeft zij lang leeg
gestaan?"
„Bewoond en goed onderhouden,
dokter. Zij is voor u als geknipt, want
er heeft altijd een dokter in gewoond.
Misschien hebt rt hem gekend: dokter
Mesders. Zes maanden geleden is hij
overleden en het huis wordt thans nog
bewoond door zijn dochter. Zal ik u
een introductie zenden? Dan kunt u
zelf eens gaan kijken."
„Goed," stemde Paul toe en met een
korten groet verbrak hij de verbinding.
Zijn gezicht stond peinzend. Doktor
Mesders, dat was devader van Annie
Mesders. Hij had haar goed gekend in
Utrecht en haar wel eens bij haar studie
geholpen. Jammer genoeg hield haar
kunnen geen gelijken tred met kaar
willen. Zij had alles aan de studie ge
geven waarover zij beschikte, maar dat
was nog niet toereikend geweest om
haar inspanning met een succes te
bekronen.
De herinnering aan haar gaf hem
een lichten schok. Hij had haar altijd
een aardig meisje gevonden een
beetje al te ernstig, weliswaar, voor haar
leeftijd, maar toch hartelijk, behulp
zaam en oprecht. Het had hem gespeten
dat zij afscheid moest nemen en in
haar teleurstelling had hij gedeeld, als
of hij deze zelf had ondervonden. Hij
herinnerde zich nog hun laatsten hand
druk en don blik, waarmee zij hem had
aangezien een weemoedigen blik.
die in tegenspraak was met haar dappe
ren glimlach.
Plotseling strekte hij zijn hand uit
naar de telefoon en draaide de schijf.
„Hallo, het makelaarskantoor Janssen?
Hier dokter Brouwer, meneer Janssen.
Het is niet uoodig mij een introductie te
zeuden. Juffrouw Mesders keilt mij
persoonlijk. Ik ga straks eens even
kijken."
Glimlachend legde hij den hoorn
neer en een half uur later zat hij in den
trein.
„Een meneer om het huis te zien,
juffrouw Annie," kwam Marie ademloos
van verwachting aan de zitkamer klop
pen.
Annie Mesders wierp een verschrikten
blik in den spiegel. Zij had zelf haar
kamer opgeruimd en zag er uit als 'n
tweede meisje, dat den zolder een
goede beurt heeft gegeven: met stof-
vegen in haar gezicht, verwarde haren en
groezelige handen. Waarom moest die