Jï UGGET
VIM reinigt zacht nooit
Hoe blijft
Uw gootsteen
toch zo
Door zacht
reinigen met VIM.
Nooit hard schuren!
53.000 KILOMETER OP
METALED ITSJEWJGflESA
«-
OP ELKE BUS EEN GESCHENKENBON - OP DE REUZENBUS TWEE v-V""'"
35
Vervolg van biz. 32
Honderd, meter voor het doel trapt
onze chauffeur met zijn blooten voet
zoo hevig op het pedaal, dat we zonder
een beweging te hoeven maken al uit
stappen voor ons is de bliksem in het
Minto Mansions-hotel geslagen. Maai
er schijnt niets ernstigs gebeurd te zijn.
De haastig naar buiten gevluchte
bedienden nemen, weldra gerust
gesteld, meteen onze koffers mee naar
binnen.
Even later, als ik in mijn riéten
stoel zit uit te rusten, sluipt een in
boorling om mij heen. Hij is hier zeker
niet aangesteld om de gasten te bedie
nen, hij hoort zelfs heelemaal niet bij
het hotel, waar hij vermoedelijk niet
eens zoo mag rondsluipen.
„Pagode!" fluistert hij, als ik hem
aankijk. „Als master zien wil, dan nu
juist de goede tijd voor master!"
Voor zulke inblazingen ben ik altijd
gevoelig. Het regent ook niet meer en
het gaat schemeren.
Tien minuten later houdt de auto
stil voor de Shwe Dagon-pagode, het
Mekka der Boeddhisten.
De Birmaan wijst op mijn voeten:
„Master alles uittrekken!" Ook de
sokkeu, ja. Haar het eigenlijke heilig
dom voert een door milliarden pel
grimsvoeten uitgesleten trap, waar je
al moe van wordt als je er naar kijkt.
Op bloote voeten begin ik de trap op
te klimmen. Door den moesson en door
de overblijfselen van het marktverkeer
rechts en links zijn zij zoo glad, alsof ze
met groene zeep besmeerd zijn - en
de ongeloovige lijdt daar natuurlijk het
meest onder.
„Langzaam!" raadt mijn bruine
gids mij aan. En dan vraagt hij om een
paar ropijen, waarvoor hij bloemen
koopt. Waarom? Hij legt zijn vinger
op zpn mond.
Ik ben 'n late pelgrim. Het meisje,
dat hem de bloemen verkocht, moest
haar stalletje weer open maken. En de
bedelaars, die al aanstalten maakten
om hun biezen te pakken, nemen nog
gauw even 'n meelijwekkende houding
aan, als wij dichterbij komen. De men-
schen, die hier bedelen, zien den gehee-
len dag niets dan goud. Want wat daar
aan dien indrukwekkenden onderbouw
van de Shwe Dagon schittert zijn goud
platen van drie millimeter dik. De drie
duizend pelgrims, die dagelijks naar
boven klimmen, brengen steeds nieuwe
ropijen voor nieuwe goudplaten
mee, die om zoo te zeggen de „goud-
dekking" van hun geloof vormen.
Op dit terras, aan den voet van de
honderdvijfentwintig meter hooge
pagode, bevinden zij zich in de nabij
heid van BoeddhaToen hij nog
in de bosschen bij Benares leefde, zoo
vertelt de legende, hebben twee koop
lieden uit Birma hem bezocht. Hij
schonk hun acht haren van zijn hoofd.
Het kostbare reliquieënkistje, waarin
zij de gave opborgen en naar Rangoon
brachten, werd het „fundament" van
dit heiligdom. En dat laatste hield
maar niet op met groeien: zesentwin
tig eeuwen hebben er nu al aan ge
bouwd en de zesentwintigste heeft vijf
ringen van gloeilampen om den toren
gelegd, die nu gaan branden.
Ook uit-èén van de duizend kleine
gebouwtjes, die om het voetstuk ver
spreid liggen, komt een hel schijnsel
De Birmaan raakt voorzichtig mijn
arm aan: „Daar!" Hij brengt mij vol
eerbied, alsof ik het doel van al mijn
omzwervingen nu reeds bereikt heb,
naar den ingang van een grot, waar
het licht uit straalt. Daarop geeft hij
mij de bloemen, die hjj zooeven ge
kocht heeft, in mjjn hand: „Ga nu
maar!"
Ik loop door een nauwe gang. Ik
moet plotseling, verblind door het
licht, stil blijven staan. In 'n nis, die
door onzichtbare schijnwerpers ver
licht wordt, zit Boeddha.
Eerst zie ik alleen maar het gewaad
van oranje zijde. Dan de oogen, die mij
strak aankijken, maar mij niet schijnen
op te merken. Zijn mond beweegt niet,
maar ik versta hem toch.
„Toe kaun hai," hoor ik verbaasd.
„Wie ben jij?"
„Ik?Ja," zeg ik, „zooiets als
luchtreiziger. Ik maak gebruik van de
snelste verkeersmiddelen van onzen
tijd: drieduizend paardekracht, twee
honderdtachtig kilometer per uur.
Eergisteren schoot mijn machine over
de woestijn van Mohammed en den
Olijfberg van het Christendom; van
morgen ben ik over den Boeddha Gaya
gevlogen, waar u, Gautama, de open
baring gewerd. Morgen Bangkok.
Overmorgen kortom: iets gewel
digs!"
„Hm!" meende Boeddha. Verder
niets. Hij kijkt door mij heen, alsof ik
van glas ben.
Verlegen trek ik mij terug. Bijna
had ik vergeten de bloemen achter te
laten.
Nu is het plein buiten bijna leeg.
De grenzen vervloeien in de duisternis,
het ziet er uit, alsof de weinigen, die
nog op de steenen tegels liggen te
bidden, alleen zijn op het gladde opper
vlak van deze aarde. Een oude man en
zijn zoon hebben zich ter aarde
geworpen, rijstboeren wellicht, die de
onbekende machten danken voor het
feit, dat de moesson vandaag gekomen
is. Ook een meisje ligt daar geknield.
Zij heeft harde trekken en zachte, ver
moeide oogen.
Wij gaan de trappen af, die naar de
andere wereld terugleiden. De bloemen
verkoopster heeft nu definitief haar
winkeltje geslotenzij steekt een sigaar
in haar geschminkten mond hetgeén
de dames in Rangoon kunnen doen
zonder opzien te baren en met haai
amandelvormige oogen kijkt ze heele
maal niet, alsof het bestaan op aarde
op zichzelf al een zonde is, waar men
boete voor moet doen. Aan de grens
van het tempelcomplex gaat de geur
van uitgedoofde reukkaarsen over in
een walm van gebraad; deze is afkom
stig van de kleine openluchtkeukentjes,
waarvoor sierlijke kleine mannetjes en
vrouwtjes iets knappends staan te eten
Mijn Birmaan roept een auto aan. Al=
ik met mijn bloote voeten op de tree
plank sta, giet h\j er een emmer water
over heen, wrijft ze ijverig droog en
verheugt zich over mijn zilverlingen
met den beeldenaar van den keizer van
Indië.
Een Sikh regelt het verkeer. Een
man met een grooten, bruinen baard,
deze bobby, maar hij doet het net zoo
handig als zijn collega van Piccadilly
Men houdt links, zooals in Engeland
en in de Europeesche wijk, waar wij
nu terugkeeren, is elk huis naar een
voorbeeld in het Britsche vaderland
gebouwd: de villa's bij de plantsoenen
die aan Hyde Park doen denken, de
officieele gebouwen, de banken ja
zelfs de bars en cabarets.
Volgende weekt Dej
reis naar Bangkok i
.,Je ziet er vermoeid uit kindje."
,,'t Is waar, zelfs winkelen maakt me
tegenwoordig moe."
„Weet je wat jou mankeert? - Je
dageli|ksche dosis NUGGET!"
„Zou je denken? Nou als die dagelijk-
sche dosis NUGGET jou zoo jong en
frisch houdt, dan ga ik nu direct wat
NUGGET meenemen!"
SCHOENCRÊME VAN SUPERIEURE KWALITEIT
10 en 20 ct.
Zwart, Donker-, Middel- en Lichtbruin, Rood, Wit en Blauw.
Zorg, dat U trots kan zijn op Uw keuken! Gebruik alleen Z
Vim, geen scherpe schuurmiddelen, die krassen veroorzaken,
waar het vuil in blijft zitten. De dubbele werking van Vim
is heel iets anders. Vim maakt het vuil los en zorgt,
dat het gemakkelijk kan worden weggespoeld. De gewone t -v,-'., -
bus kost 15 ct. en de reuzenbus met dubbele inhoud 27} ct.-
