Binnen in den tunnel k weekt de Amerikaansche paddenstoelpionierzijn champignons.
De temperatuur is ideaal in dit ondergrondse li verblijf, zij blijft het heele jaar door
tussehen 52 en 56 graden Fahrenheit, terwijl men in andere paddenstoelenkweekerijeri
ingewikkelde koel- en verwarmingssystemen moet inrichten.
De ontvangsten
van dit Ameri
kaansche bedrijf
bedragen zoowat
honderd gulden
per dag.
Ik ken iemand, die eens als jeugdig paddenstoel -
deskundige 't boscli inging om de familietafel op
te luisteren met zelf gevonden champignons, die
zoo duur waren, en, naar ruen zei, zoo lekker. Hij
keek precies in een boekje na wat de kenmerken
waren om niet bij vergissing met een groene knol
zwam terug te komen, die beschreven werd als een
buitengewoon arglistig exemplaar onder de giftige
paddenstoelen, omdat men na vierentwintig uur eerst
merkte zich vergist te hebben en dan was het te laat.
Hij verzamelde keurig een mandje vol en gooide toen
„voor alle zekerheid" de helft weg om, thuis gekomen, bestraft te worden voor het
feit, dat hij te laat voor het eten was. Bovendien werd hij nog uitgelachen om zijn
naïeveteit, dat hij zijn familie tot de paddenstoelen wilde bekeeren. Alle paddenstoelen
waren immers vergiftig of als ze het niet waren, smaakten ze niet lekker.
Dit vooroordeel tegen champignons is langen tijd
in Nederland blijven bestaan en het was behalve mis
schien in Frankrijk vrijwel algemeen het gevoelen
van den gewonen burger. Eerst den laatsten tijd
begint hierin verandering te komen. Maar in elk
geval behoeven wij in dit verband niet te twijfelen
aan de verhalen van den „paddenstoelpionier" der
Vereenigde Staten, die dertig jaar geleden de Ameri
kanen „aan de champignons" trachtte te brengen.
Hij moest vijftien kilometer loopen voor hij zijn eerste
mandje verkocht had voor twintig cent en een glas
sodawater. Maar met het tweede mandje was hij ge
lukkiger: dat bracht al een dollar op. Nu heeft hij
'n grooten paddenstoelenfarm in een verlaten spoor
wegtunnel en verkoopt voor ongeveer honderd gul
den per dag aan paddenstoelen.
De ingang van den spoorwegtunnel, waar paddenstoe
len gekweekt worden. Deze tunnel, die ongeveer 150 m.
lang is, bleek bij uitstek geschikt voor het kweeken
van champignons: koel, vochtig en donker, dat zijn
de voorwaarden voor een goed product en deze nauwe
gang door de aarde voldeed daar uitstekend aan.
Links: Het begieten van de paddenstoelen, 's Zomers
gebruikt men 'n „automatisch sproeisysteem" door de
deur te openenDe warme lucht van buiten koelt af, waardoor de
waterdamp gecondenseerd wordt en het water van den zolder ge
stadig naar beneden druipt, 's Winters maakt men gebruik van
een bron aan het einde van den tunnel.
De paddenstoelen worden op een
vrachtwagen geladen om vervoerd
te worden.
Het. plukken van de champignons. Een mandje weegt ongeveer 10 pond en eiken dag
worden 10 mandjes geoogst. De kweeker verkoopt zijn paddenstoelen aan groote
hotels en restaurants in St. Louis en krijgt 80 cent per pond in den winter en
1.20 per pond in den zomer.
