LUIK 1939
BETEKENT HET
BEDERF VAN UW
WOLLEN GOED!
INTERNATIONALE
WATERTENTOONSTELLING
MEI-NOVEMBER
Nooit heeft er zulk een over
zichtelijk schouwspel bestaan
van al wat de kracht van
water, tezamen met het men-
schelijk vernuft vermag
Bezoekt de
Lux wordt nooit los verkocht. Losse zeepvlokken zijn geen Lux.
aan «Ie rootle rivier
]8LWidden in den tienden Siamee-
schen nacht staat plotseling een
Indische generaal voor mijn bed.
Terwijl ik overeind vlieg, zie ik, dat
hij het licht aangedraaid eri het mus
kietennet al weggeslagen heeft, en
mij nu een stuk papier voor mijn
neus houdt.
..Het is drie uur," lees ik. Hij zelf
kan niet lezen of schrijven of Engelsch
^preken, deze man uit Madras, maar
hij ziet er in zijn prachtige uniform
uit als een hooge Piet uit een operette
leger. Hij is de nachtportier, 's avonds
maakt men de papiertjes voor hem
klaar, waarmee hij dan op den aange
geven tijd in de kamers komt spoken.
Wekken heeft iets van vermoorden.
Vooral 's nachts om drie uur. Maai
de generaal is vriendelijk. Hij heeft
een klein ontbijt meegebracht thee
uit een thennosflesch, twee schijven
ananas hij pakt mijn pantoffels,
die ik vergeten heb, nog snel in, en
dan levert hij mij uit aan den koelie,
die met zijn wagentje bij de deur staat
te wachten. Good-bye, sir, en welbe-
dankt!
In het naburige „Trocadero" vind
ik de. piloten van de Air Prance. Drie
Parijsche jongens, die onder muzikaal
gegaap de trap afkomen. Ik hen de
eenige, die met hen naar Hanoi wil.
Een kleine, nerveuze heer, de agent
van de luchtvaartmaatschappij, ver
deelt mensehen en bagage over de
drie wagens en in den eersten vertrek ik
met de vliegeniers op den 40 km.
langen tocht door den lanwen, blau
wen nacht. Ver achterover geleund
ik zie alleen den sterrenhemel, die
zachtjes schommelt en we volgen
precies den Melkweg. En dan zijn er
uit het geluidlooze, kosmische vuur
werk ineens een paar sterren naar
beneden gevallen en die lichten nu
aan den rand van het vliegterrein,
waarop de groote vogel staat, die in
den glans der schijnwerpers van zilver
lijkt te zijn.
Maar het oogenblik nadert, waarop
de hemelsehe poëzie plotseling ver
vliegt In de nabijheid van de
bagage, die met den tweeden wagen
meegekomen is, ontdek ik den agent.
„Daar zijn mijn beide koffers," zeg ik,
„en waar is het derde stuk, mijn leeren
actentasch van drie kilo?"
Plotseling verstijft de van nature
beweeglijke man een seconde lang, en
daarop maakt hij een loodrechten
luchtsprong van schrik. Hij heeft
bliksemsnel begrepen, welk ongeluk
ons overkomen is: onderweg is auto
nummer 2 blijven steken en de bagage
HAVAS-GELDER
De I ranwbe driekleur
Zoo, En nu in de dichtstbijzijnde
Chineesche bar een kogelflesclije en
dan nog één, en het zweet van mijn
voorhoofd vegen.
Door de open deuren dringt een
j stem naar binnen, die zoo luid-is, dat
ze eigenlijk niet van deze aarde zijn
kan. Maar ik vergis mij het is Mariene
Dietrich, die hier iets door de straten
van Bangkok schalt - door middel
van een enormen luidspreker in de
bioscoop.
Daar zitten ze nu, de Siameezen,
en leven mee met een drama uit
Marokko. Daar zien dus, bedenk ik.
Aziaten een Europeesche uit Duitsch-
land; in een film, die in Amerika
gemaakt werd, speelt zij een Fran$aise
in Afrika.
En waar blijft Australië nu!
Als de film afgeloopen is, verschijnt
liet portret van een jongen: het is de
koning van Si am. Het publiek staat
op en zingt het volkslied.
Lux lost 5 maal zo vlug op als an
dere zeeppoeders en zeepvlok
ken, zelfs in koud water, zodat
er geen schadelijke, onopgeloste
zeepdeeltjes in het zachte, wollen
weefsel kunnen achterblijven.
Babywolletjes moeten met de meeste
zorg gewassen worden, want de huid
van baby zou ruw en schraal worden,
als zich onopgeloste zeepdeeltjes in zijn
kleertjes bevonden. Daarom wast iedere
verstandige en zorgzame moeder baby's
kleertjes met Lux.
Lux is bovendien uiterst voordelig. Het
gewone pak Lux kost slechts 12'/z ct. en
het reuzenpak 25 ct., elk met een waar
devolle bon voor geschenken. Dan bevat
het gewone pak nog een breipatroon
en het reuzenpak twee, met de nieuwste
modellen breiwerken.
is overgeladen in nummer 3; in het
donker heeft men de actentasch over
hot hoofd gezien! En als nummer 2
nu intusschen gerepareerd is en naar
Bangkok terugrijdt 0, Boeddha!
0. Boeddha!
Ilij springt al achter liet stuur en
schiet weg den nacht in, dat stuk
rundleer na, waar alles, maar dan ook
alles in opgeborgen is. wat men noodig
heeft: pas, papieren, passage-biljetten
- - ook voor den' China-clipper, die
maar eens in de week vliegt en maan
den van te voren volgeboekt is.
Ik zie de reusachtig lange schaduwen
van do piloten onrustig over het veld
strijken. Daar de achtduizend brieven
voor hen van meer belang zijn dan de
eenzame passagier kunnen ze maar
tien minuten wachten. Ik ren nog
eens naar den uitgang om te hooren
of er ai wat aankomt op den weg.
„Halt," zegt een post in uniform;
met de bajonet op het geweer bewaakt
hij de poort: Don Moeang is een
militair vliegveld. Ik ga dus precies
tot de streep, waar ik, zonder doodge
schoten te worden, nog juist mag
staan en luister ingespannen.
En dan komt uit de verte wat
aanbrommen, een oude Ford, welks
lawaai mij melodieuzer in de ooren
klinkt dan 't gezang van 'n nachtegaal.
Een natte, bleeke man vliegt op mij toe
„Ik heb hem!"
0, lieve, beste actentasch!. Zoo
liefderijk is zij nog nooit, toen zij nog
een ware koeienhuid was. gestreeld!
Hoogste tijd voor het vliegtuig!
Maai- nu zijn de drie piloten toch ook
blij. Zij verdwijnen in den cockpit,
deur dicht, in de cabine met acht zit
plaatsen zit ik alleen.
Ik draai de kleine lichtjes uit, nu
in het oosten liet groote opgaat. Zij
schijnt wel in een ongeloofelijk leege
wereld, deze morgenzon. Voor heel
veel menschen, voor heele volken zou
daar nog ruimte zijn.
Daar waar de wildernis ruimte laat
voor een breede vlakte, landen wij.
Vientanë in Noord-Siarnontbijt. De
Franschen omarmen hartstochtelijk
hun blanke vrienden; voor een van
hen hebben zij een mand kersen uit
Marseille meegebracht. Een oud ge
bruik: als ze de volgende week naar
huis terugvliegen, krijgen ze een mand
orchideeën mee. Vaar het „restau
rant" van deze „vlieghaven" is het
maar vijftig meter, doch die moeten
per auto afgelegd worden, omdat liet
leuk is, en vooral, als men den bruinen
chauffeur dan plotseling zijn pet over
zijn gezicht trekt, zoodat hij van angst
niet meer weet wat hij doet. De be
dienden in het blokhuis, waar de
koffie al dampt, krijgen een paar
vriendschappelijke stooten in hun
ribben. „Dan leeren ze gauwer vlie
gen," zegt onze gezagvoerder. „Zoo
moet men met die kerels omgaan, ze
deugen geen van allen."
De kleurlingen, merk ik voor de
zooveelste maal, maken de blanken
elk op hun wijze „zalig". De Hollan
ders worden verdraagzaam en zacht
moedig, de Engelschen koel en onge
naakbaar en de Franschen joviaal en
vroolijk.
Waar Siam ophoudt en Indo-China
begint, dat merkt men ook zonder
zichtbare tolboomen van de lucht uit.
Plotseling ziet men in plaats van de
wildernis zonder wegen de gladde
banden, die het verkeer dienen
een groot aantal hiervan heeft de later
vermoorde president Doumer, die
hier langen tijd gouverneur was, aan
laten leggen een snelle, moderne
locomotief schiet voort over de rails:
evenals wij in de richting van Hanoi.
Vervolg op blz. 35
