Van het westelijk deel is alleen de slangentoren
blijven staan. Soldaten zijn er niet meer te vinden
maar wel (dat zegt de naam reeds) taUooze slangen.
Op den achtergrond een reusachtige stoet van inboor
lingen, die van Ovambo-land naar Zuidwest-Afrika
trekken. Voor eiken wagen zijn ongeveer vijftig ezels
als trekdieren gespannen.
Een gedenksteen ter herinnering aan de belegering
van fort Namutoni door 500 Ovanibo's. De vesting
werd verdedigd door zes Duitsche soldaten, die er in
slaagden haar te behouden.
Vroeger het bolwerk tegen de woeste Ovanibo's, heden de vreedzame woning van een Zuid- Afrikaanschen sergeant
der politie, zijn vrouw en één agent.
Een paar honderd nieter van het gebouw ver
wijderd ligt de groote Etochazout-woestijn, waar
ontelbare wilde dieren voedsel zoeken. Deze zoutpan
is echter een natuurreservaat en het is dus verboden
jachtterrein. Dientengevolge zijn deze heesten zoo
vertrouwd, dat iu de onmiddellijke nabijheid van
het fort gnoes en zebra's, ja zelfs springbok ken en
antilopen grazen. Van den wachttoren kan men ze
als kleine zwarte puntjes in kudden langzaam over
de boomlooze vlakte zien trekken. Een vreedzame
vesting in een paradijs voor dieren
Twee leiders van een
groot transport geven hun
patronen af aan den agent van politie. Elke inboor
ling is verplicht zijn wapens af te staan bij het
betreden van Zuidwest-Afrika.
