WRIGLEY
WRIGL^'S,
23
men zich inspannen, om afnemers te
vinden. En de menschen moeten ook
nog wennen aan het nieuwe...."
Vaak werd er honger geleden in de
villa van Neist, maar de moed ging
niet verloren. Wel werd Karel's gelaat
van maand tot maand bleeker en smal
ler. Overdag werkte hij in de fabriek,
's avonds schreef hij zijn brieven en
's nachts hield hij zich nog urenlang
bezig met reclame-ontwerpen, die zijn
fabrikaat bekend moesten maken, en
met passen en meten, om nog verbete
ringen aan te brengen in zijn uitvin
dingen. Vaak was hij ook op reis om
grossiers en winkeliers te bezoeken en
elders vertegenwoordigers aan te stel
len.
Er verliep een vol jaar, voor zij de
eerste belangrijke opdrachten ontvin
gen. Maar toen was het ergste dan ook
geleden kort daarop kregen zij zelfs
uit Holland groote bestellingen. Het
waren vreugdedagen in de kleine fa
briek en met nieuwe energie werd het
werk voortgezet.
Up zekeren dag, kort na de vestiging
van de nieuwe onderneming, verscheen
de lompenmillionnair met zijn ossen
voor de smederij.
Verwonderd zag hij het nieuwe be
drijf aan en zijn oude oogen tuurden
lang naar den firmanaam boven den
ingang. Toen wendde hij zich plotseling
om naar zijn vrienden.
„Hier is voor ons geen plaats meer,
mijnheeren ossen," klonk zijn krakende
stem. „Kom, we gaan een andere smidse
opzoeken."
En spotlachend vertrok hij weer.
Op den straatweg tusschen Wetzlar
en Siegen reed kuchend en steunend
een ratelend vehikel - een auto, maar
een veteraan in zijn soort, die ongetwij
feld den heelen oorlog had uitgediend.
De wagen slingerde en de motor kreunde
en hijgde, alsof hij aan asthma leed.
Het was de eerste auto van Karei
Neist.
Hij keerde met dit proestend geval
van de herfstbeurs in Leipzig terug,
waar hij een aardigen stand voor zijn
fabrikaten had ingericht. De wagen
naderde een kleine hoogte, waartegen
de motor ernstige bezwaren scheen te
hebben. Want hij protesteerde piepend
en krakend en herhaaldelijk scheen het,
of hij op het punt stond den geest te
geven.
„Kom, kom, niet. zoo nukkig," ver
maande Karei Neist het ongelukkige
geval. „We zijn nu zoo thuis...."
En vroolijk begon hij te lachen. Hij
voelde zich vandaag als een overwin
naar in een zwaar gevecht. Zijn reis
naar Leipzig was ruimschoots beloond
en zijn moeiten en kosten hadden hon
derdvoudig hun rente opgebracht. Hij
had een sierlijk model-tuintje op de
jaarbeurs aangelegd en in deze natuur
lijke omgeving zijn werktuigen en ge
reedschappen gedemonstreerd. Thans
keerde hij naar huis terug met een
tasch vol bestellingen.
Drieduizend handploegen voor Bra
zilië en een even groot aantal veel-
scharige ploegen. En harken, schoppen,
krabbers, wiedmachines, troffels en
schoffels in alle vormen en grootten.
Een bestelling van een firma uit Afrika
Het duizelde hem, als hij eraan dacht.
Bestellingen van bekende firma's in
Hommeren, Friesland, Brandenburg,
Hannover en van de Roer.
Bestellingen uit Roemenië, Argen
tinië, Polen, Holland, Denemarken en
Engeland
Eindelijk was hij er bovenop. Zijn
gereedschappen vonden aftrek. Neist-
gereedschap" werd bekend en had zich
een goeden naam verworven. Niemand
van al die afnemers vermoedde, hoe
bescheiden de „fabriek" was, waarin
die sierlijke en handige werktuigen
vervaardigd waren. Maar dat kwam
er ook niet op aan hoofdzaak was,
dat zijn fabrikaten degelijk, bruikbaar'
en nuttig waren.
Zijn eerste zorg zou nu zijn zich kapi
taal te verschaffen om de fabriek uit
te breiden. En die zorg was een domper
op zijn uitbundige vreugde, want ook
liet geld was schaarsch en duur in dezen
tijd. Maar hij kon er niet langer meer
buiten voor een goedkoopere en
snellere productie had hij onmiddellijk
machines en meer personeel noodig.
Ja. in de eerste plaats machines. Zij
zouden de fabrikatiekosten belangrijk
verlagen. Op de jaarbeurs had men hem
de nieuwste machines gedemonstreerd
ingenieuze laschmachines, stempel-
platen, persen, scharen, draaibanken en
boormachines. Hij was in extase ge
raakt bezat hij nu maar het noodige
kapitaal
Herbert Neist was in Leipzig geble
ven. Ook hij had zich trotsch gevoeld
als eën overwinnaar. En na ampel
overleg waren zij overeengekomen, dat
Karei terstond naar huis terug zou
keeren, om te trachten nieuw geld bijeen
te krijgen. Geld! In Herbert Neist stelde
men geen vertrouwen meer. Maar mis
schien gelukte het zijn zoon. Misschien...
Slechts twintigduizend mark, ha
merde het door Karel's hoofd, terwijl
hij de hoogte afdaalde met zijn auto.
De oude wagen liep rammelend den
straatweg af. Het was alsof de motor
plotseling veel lichter ademde het
steunen en kermen was opgehouden
en huppelend danste hij over de onef
fenheden heen.
Toen Karei de villa van zijn vader
naderde, dacht hij eensklaps aan een
man, die schatrijk heette te zijn. De i
lompenmillionnair, zijn eigen oom! Nog L
nooit in zijn leven had hij een woord
met hem gesproken, maar niettemin
was het zijn oom. Hoe kwam het eigen
lijk, dat zijn vader alle conversatie mei
hem verbroken had? Bestond er een
veete tusschen die twee? Of was het
alleen het hemelsbreed verschil in
karakter, dat hen gescheiden hield?
Karei dacht aan de woorden van zijn
vader: „Hij gelooft dat ik hem eens
bestolen heb.
Maar zijn vader was een eerlijk man
hoe kon hij hem dus bestolen heb
ben? Wat die twee echter ook met
elkander hadden, hij was in elk geval
een volle neef van den lompenmillion
nair. Zou hij misschien bereid zijn hem
tegen een behoorlijke rente het geld te
leenen? Hij mocht dan een zonderling
zijn, familiezin en genegenheid voor de
kinderen van zijn broer kon hij even
goed bezitten als een normaal mensch.
En waaróm zou hij zijn eigen neef niet
helpen?
Het denkbeeld bij den lompen
millionnair om hulp aan te kloppen liet
Karei niet meer los. Het kostte hem
ten slotte niets, als hij hem eens een be
zoek bracht. Zei hij neen, dan zou hij
hem beleefd groeten en weer vertrek
ken oom George moest zich dan
maar weer aan zijn ossen houden. Maar
één poging wilde hij wagendat was hij
zelfs verplicht, nu de toekomst van de
jonge fabriek uitsluitend afhing van
een geldkwestie.
Terwijl zijn gedachten zich nog met
dit besluit bezighielden, ontdekte hij
op eenigen afstand een nieuwen, ele-
gaiiten auto aan den kant van den weg.
De wagen stond stil en onbeheerd, naar
het scheen
Toen hij echter naderkwam met zijn
rammelend vehikel, zag hij twee sierlijk
Vervolg op blz. 26
Millioenen kauwen WRIGLEY'S P.K.
na eiken maaltijd en blijven fit en
kwiek - zjj weten een goede gezond
heid te waardeeren.
De heerlijke smaak ran P.K. verfrischt
den adem, bevordert de spijsvertering en
helpt het tandbederf bestrijden, doordat
het de spijsresten verwijdert, die zich na
het eten tusschen de tanden vastzetten.
Verslapte gelaatsspieren worden door het
geregeld kauwen van P.K. weer veer
krachtig.
Kinderen zijn dol op P.K. Zü vinden het
prettig om flink te kauwen, zonder te
beseffen hoe goed dit is voor de mond
hygiëne en voor den groei van een sterk en
gaaf gebit.
Koopt vandaag nog enkele pakjes en houdt
er steeds een paar bü de hand. Veei
genot voor weinig geld5 cent.
De beste grondstoffen de fijnste smaak
