MET RAGNHILD, INGE EN
RIE UIT PASSAGIEREN
;:..t 'rï-
paed agogie met voeten trad en grif een
paar hyacinten kocht.
Buitengewoon in den smaak viel des
middags het uitstapje naar Giethoorn en
Staphorst, ondanks de Maartsehe sneeuw
buien, die onbarmhartig over de vaartjes
en slootjes in Hollandseli Venetië woeien.
Eenige lammetjes hadden de onverdeelde
belangstelling en er was geen bruggetje
of het tweetal moest er overheen.
En dan Staphorst. Weg waren ze van de
grappige jongetjes en meisjes in hun typi
sche boerenkleederdraoht. Zelf vroegen ze
om een plaatje te maken in gezelschap van
een paar van die kleine peuters, die stom
verbaasd het radde Deenscli aanhoorden.
Nee, bedorven door hun zwemroem wa
ren de meisjes goddank niet. Hun zwem-
moeder, Frau Pedersen, houdt de teugels
strak. Geen overdreven feestelijkheden,
geen opgeschroefde huldiging, zoo'n uit
stapje er tusschen door is aardig, maar
daar blijft het ook bij. Na Zondag zitten
ze weer in hun eigen omgeving, Ragnhild
op de gymnastiekschool van haar train-
ster, Inge als tvpistetje bij een Deensche
krant. En dankbaar herinneren ze zich 't
prettige reisje, dat hun, ondanks hun
zwemroem. zooveel vreugde bracht.
A. S.
Zoo'n dagje met een paar van die jonge zwem-
stertjes. Och, wat iverwacht je er eigenlijk
van. Een paar van die blagen, denk je bij je
zelf, natuurlijk flink over het paard getild, die alles
even vervelend vinden en nergens interesse voor
hebben.
Maar als je dan als de trein aankomt een paar
glundere snuitjes voor de ruiten ziet. als je dan
bemerkt hoe geweldig ze het vinden als ze met een
bouquet bloemen in den arm gekiekt worden, als je
die stralende en van levenslust schitterende oogen
ziet, dan begin je al een beetje bij te draaien. En zoo
langzamerhand bemerk je dan. dat je vooroordeel
heelemaal misplaatst is. Het zijn nog onbedorven
kinderen, de achttienjarige Ragnhild Hveger en
de vijftienjarige Inge Soerensen, de beide Deensche
zwemstertjes. die Vrijdag voor het laatst op bun
tournee in Zwolle startten.
Een beetje verlegen zitten ze in de groote fauteuils
van het hotel, zoo dicht mogelijk bij hun begeleidster,
Frau Pedersen. met wie ze in hun genoeglijke
(aaltje honderduit babbelen.
Kwajongens zijn het van de ergste soort, maar
daarnaast spreekt ook nog heel duidelijk het meisje.
Hoe verrukt waren ze niet, toen de ober aankondigde
dat de „friseur" er was. De friseur. dat was een
verrassing. Enthousiast bekijken ze de tangen,
borstels en andere ingrediënten van den figaro en
ze vechten er haast om, wie maar het eerst geholpen
zal worden
Des avonds in de bioscoop kwam echter de kwa
jongen weer om den hoek gluren. Propjes gooien naar
de menschen beneden werd een geliefkoosd vermaak,
totdat echter Frau Pedersen het merkte en toen was
één blik voldoende om liet spelletje te staken.
Den volgenden morgen de Zwolsche Vrijdagmarkt
op. Geen kraampje wordt overgeslagen, geen stand
werker heeft ooit grooter belangstelling gehad dan
van het Deensche tweetal, waarbij zich inmiddels
ook nog Rietje van Veen en Trude Malcorps ge
voegd hadden. Ragnhild was idolaat van bloembollen.
„Zwiebel" zou ze, het kostte wat het wilde, mee
naar huis nemen. Inge zwoer bij gele hyacinten en
natuurlijk was er wel iemand, die de wetten der
Te Giethoorn maakte het
gezelschap een punterloeh!
De zwemsters op de Zwolsche markt, waar vooral de klompen
haar groote belangstelling hadden. Links: Frau Pedersen.
Ragnhild Hveger liet zich met een lammetje jotogra-
jeeren. Onder: Te Staphorst sloten de zwemsters
vriendschap met de jeugd. V.l.n.r. Ragnhild Hveger.
Rie van Veen en Inge Soerensen.
Ragnhild Hveger en Inge Soerensen. de beide Deensche zwemsters, die zich een wereldnaam verwierven,
brachten een bezoek aan ons land. waar zij met groote hartelijkheid werden ontvangen. Op onze foto ziet
men de ontvangst te Zwollevooraan loopen de beide Deensche zwemsters, gevolgd door haar begeleidster Frau
Pedersen en de Hollandsche zwemster Rie van Veen.
