WIN DIT
tfchittekende
PARELCOLLIER
PBNA
BON
f-Wj
FAMILIE-COMBINATIES 2 tubes)45 75ert1.25
Wat doet Gij met
Uw vrijen tijd?
13
zelf plukken kon. zette ze in een groote
vaas voor het venster en één er van
droogde ze in hun trouwboekje. Ze
voelde zich gelukkiger dan ze ooit in de
jaren van hun huwelijk was geweest.
liet gazon kwam niet erg mooi op:
het zat vol kale plekken. Maar dat deer
de hun niet: het tapijt in hun woon
kamer had ook kale plekken. Van de
exotische bloemen, die Thomson had
gezaaid, verscheen er niet één, maar de
niargarieten groeiden tot enorme boe
ketten, en de Oost-Indische kers bedolf
in enkele maanden het heele hek met
bloemen en groen. Die bloemen en dat
groen had haar man uit den grond
getooverd. Ze begreep niet dat de buren
er nijdig om werden toen hun tuinen ook
vol kwamen met Oost-Indische kers. Ze
negeerde hun blikken en opmerkingen
met zelfvoldoening. Wat zouden ze
zeggen als straks de peren kwamen?
Volgens het prospectus werden de
vrachten meer dan vijftien centimeter
lang.
De pereboom was Thomson's troetel
kind. Hij deed er verbandjes om, in
Bordeauxsche pap gedrenkt, tegen on
gedierte. Hij maakte er een heel balda
kijn omheen van vischnet, op staken
bamboe, ten einde de vogels te weren,
als de vruchten zich zouden zetten. Ieder
middel, dat hij in een tijdschrift las,
probeerde hij erop. En toen in het voor
jaar werkelijk een paar bloesempjes uit
liepen, werd de emotie hem bijna te
machtig. Met zijn vrouw stond hij er
zwijgend en ontroerd naar te kijken.
Maar iemand die veertig jaar rustig
achter een toonbank heeft gestaan, kan
zijn leven niet zoo plotseling ombuigen
als een stuk ijzerdraad. Thomson had
veel te veel van zijn krachten gevergd.
In weer en wind was hij buiten gebleven.
En den dag na het verschijnen van de
eerste perebloesems werd hij ziek. Het
leek op een gewone verkoudheid
maar 't werd steeds erger. De dokter,
die tweemaal per week in het dorp zit
ting hield, kwam iederen dag met zijn
auto over. Hij zette een ernstig gezicht,
maar zei niet veel.
Thomson leed nog meer door zijn
tuin, dien hij nu niet verzorgen kon, dan
door zijn ziekte. Z'n vrouw verving hem
zoo veel zij kon en bracht hem nauw
keurig verslag. Zooveel gieters had ze de
margarieten gegeven, zooveel de Oost-
Indische kers. En de pereboom? O, de
pereboom stond prachtig. Ze spoot hem
geregeld met dat blauwe goedje, en
knipte de dorre blaadjes zorgvuldig weg.
Of er dan dorre blaadjes aan waren?
O ja, maar niet veel. Gisteren twee.
Vandaag maar ééntje.
Het gezicht van den dokter werd
steeds somberder. En ten slotte nam hij
mevrouw Thomson in de benedenkamer
apart, om haar op heel erge dingen voor
te bereiden. De arme vrouw zei niets.
Ze bleef doodsbleek zitten op haar stoel.
Aan die mogelijkheid had ze geen secon
de gedacht. Ze kon 't zich niet eens
voorstellen
„Kun je nog geen vruchtjes zien aan
den peer?" vroeg Thomson toen ze bij
hem terugkwam. „Me dunktze
moeten zich toch al hebben gezet."
„0 ja, knikte ze strak, „kleine peer
tjes. Héél kleine peertjes. Ik heb ze net
gezien." Ze loog. Er waren géén kleine
peertjes. Maar ze wist nu dat hij zélf
toch niet meer.
Thomson straalde. „Ze worden meer
dan vijftien centimeter, als de boom
goed wordt verzorgd. Nu, daaraan
hapert het niet. Je zult eens zien, over
een dag of wat.
Den dag daarop lag Thomson stil
voor zich heen te turen. Het was de
eerste keer dat hij niet naar den tuin en
den pereboom vroeg. Zijn vrouw begon
er zelf over. Hij luisterde glimlachend
maar antwoordde niet.
Ze voelde zich koud worden, als in een
wintersche kamer, waar het vuur lang
zaam dooft. Een kille eenzaamheid
kwam om haar heen. Ze lie]) doelloos
door het huis en trachtte zich vergeefs
in te denken wat er nu ging gebeuren.
Ze kon zich niet goed voorstellen dat
ze hem zou moeten missen. Ze kon zich
haar bestaan niet verbeelden zonder
Thomson, met zijn bedrijvigheid, zijn
lange vertoogen, zijn fantasieën. Zou de
dokter zich niet vergissen? De wonderen
zijn de wereld nog niet uit. Misschien,
als hij plotseling voor een groot ding
werd geplaatst, zou zijn kracht terug
komen?
Daar hoorde je toch wel eens meer
van
Thomson lag nu den heelen dag met
gesloten oogen te hijgen. Hij hoorde
haar haast niet meer. Ze draafde rade
loos trap op, trap af. Ze at niet, ze dronk
niet, ze sliep niet.
En toen, op een morgen, kwam ze zijn
kamer binnenstormen.
„Lieverd," riep ze gejaagd, „de peren!
Je moet ze zien! Zóó groot zijn ze! De
buren staan stil om er naar te kijken."
Thomson sloeg zijn oogen op en
probeerde iets te zeggen.
„Depperen?" stamelde hij
met moeite.
„Kolossaal. Je moet ze zien. Het zal
je goed doen. Ik zal je bed naar het
raam duwen. Ze zijn ongeloofelijken
in die paar dagen. Ik heb nog nooit zulke
peren gezien."
En met alle kracht van haar kleine,
nietige figuurtje sjorde ze aan het zware
bed. Het verschoof nauwelijks een centi
meter. Ze zette haar kleine, smalle
schouders er tegen. Haar ingevallen
wangen werden rood van inspanning.
De aders aan haar slapen zwollen op.
„De p....peren...." mijmerde Thomson
met iets van een bleeken glimlach.
De kleine vrouw duwde, trok. Het
zweet stond op haar voorhoofd. De
zieke man schudde en schokte. Maar
eindelijk had ze hem voor het venster.
Ze schoof een tweede kussen onder zijn
hoofd en poogde met inspanning van
haar uiterste krachten zijn zware lichaam
wat op te tillen.
„Zie je ze, lieveling? Zie je ze?"
Hij rekte zijn kin. Ze duwde, duwde.
Toen, met een zwakke handbeweging. 1
gaf hij haar te kennen dat hij ze zag.
Enorm groot: blozend en bronsgroen
als reusachtige parelen. Hij straalde.
Hij lachte. Zijn oogen glinsterden. Lang
zaam liet ze hem terugzakken in de
kussens. Hij was uitgeput. Het eenige,
wat hij nog kon, was haar aanzien en
dankbaar met zijn oogleden knipperen.
Het was niet kiesch van den fruit
handelaar om juist op den dag van de
begrafenis de rekening te sturen van die
twaalf suikerperen. De vruchten ben
gelden nog aan hun draadjes. Maar tja,
zaken zijn zaken.
De^?J,!|AA1A', Gf,'llus*retrd weekblad. Verschijn, Donderdags. Tezamen me, een der periodieken
f |,W tRo,,erdaln- sGravenbage in Beeld, Ons Land, Ons Zuiden «r Ons Zeeland-
Koloniën Tzm8"' ?.12y* per, wtjk' Franco P" P°st f».?5 per kwartaal bij vooruitbetaling,
aboniiem T ,Mr v°o™»tbeiahng. Voor postabonnementen en ad. eswgzigingen van post-
HAApTénMnv8 'V uitsluitend te wenden tot het bureau te Haarlem. - Bureau s
Telefoon li Ttl ,nt' I38éé" Giro nr- - AMSTERDAM, N.Z. Voorburgwal 262.
'umTl raTvFlul^GT 97946, HOTTI':l,IMM- Stationsweg 24. Telefoon In,ere. ">0540. Giro nr.
Telefoon Ei\HAG£, Stationsweg 95. Tel. latere 111666. Giro nr. 43141. UTRECHT. Biltstraa, 142.
Giro nr "9-50 u a ASTR1PHT HF*™GENBOSCH, Stationsweg 27 Telefoon In,ere. 42S6.
huissim», a ÏF Stationsstraat 20. Tel. luiere. 585t. Giro nr. 124690. VLISSINGE.N, Bad-
lei. 81. De voorwaarden van onze gratis ongevallenverzekering' zijn op aanvraag verkrijgbaar.
DAGELIJKS CUE HOOFD
PRIJS Een prachtig parel
snoer, in luxe-étui, ter waarde
van f. 150, of desgewenscht
f. 100 in contanten.
ELKE DAG ALS 2° PRIJS
Een Burgers E.N.R. Heeren-
of Damesrijwiel, model S.K.,
met gepat. vaste dynamo-
haak en complete electrische
verlichting. Waarde f. 60.
ELKE DAG, ALS 3*
TOT 7C PRIJS: Een au
toped, nieuwste model,
zeer soliede uitvoering,
fraai gelakt, met ballon
banden, spatborden en
bel, waarde f. 12.
ELKE DAG
20EXTRA-PRIJZEN:
Een fraaie assortiment
doos met 6 Cashmere-
Bouquet artikelen voor
toilet en make-up.
Waarde f. 2.70.
Ieder die 2 postzegels van 5 cent bij-
sluit ontvangt het mooie in kleu
ren gedrukte Uitknipboek van de
Canadeesche Vijfting.
*of 100 gulden
in contanten.
DOE MEE AAN DE GROOTE
COLGATE-WEDSTRIJD
Niets is gemakkelijker. Het is
een wedstrijd voor iedereen!
Wij vragen U alleen maar Uw
meening te zeggen over Colgate's
Tandpasta in ten hoogste 30
woorden. Mooi proza is van geen
belanggeef in Uw eigen woorden
Uw ervaring met Colgate.
Colgate's Tandpasta geeft een fijn,
aromatisch schuim, dat tot in de
kleinste hoekjes tusschen de tan
den doordringt. Het verwijdert alle
kleine voedselrestjes, die meestal
de oorzaak zijn van onwelriekende
adem en tandbederf. Bovendien
polijst Colgate de tanden zonder
het glazuur aan te tasten. Colgate
geeft U tanden als parels. Vraag
Uw winkelier bij Uw aankoop van
Colgate's Tandpasta een inschrijf
formulier en stuur Uw inzending
aan Colgate, Postbus 635, Amster
dam-C.
STUUR RIJ U*T)
INZENDING
TWEE VAN DEZE
v ZIJKANTEN.
Maak er een goudmijn van!
Werk U omhoog naar een
goede positie in de
techniek. Laat PBNA
U helpen om door
degelijke vakkennis anderen
voorbij te streven. Zend
den bon in, of schrijf een
briefkaart. Stel het niet
uitl Uw toekomst
postzegel waard I
J. Rothuij
Wnd
Aan PBNA - Arnhem P
kunt verkrijgen
N»an?
Adres
Leeltijd
EER TEC H X I E K THUIS
