PEPSODENT
TANDPASTA
...BEVAT IRIUM
THOPADIA
-%
VOOR GROOTERE
REINIGENDE WERKING
D e laatste dei- PI alyoeten
14
Rosemary Lane,
filmster van
Warner Bros, in
„Vier Dochters"
Een vroolijke schitte
ring van parelwitte
tanden verheldert Uw
gelaat - zoodra U op
kijkt - zoodra U glim
lacht. Dat is de groote
verrassing van IRIUM
in Pepsodent. En wel
op een zoo volmaakt
veilige manier!
Pepsodent met Irium
is absoluut onscha
delijk voor het
teere tand
glazuur.
Tuben a
25, 50 en 80 ets.
De groote tube
is voordeeliger.
Vervolg van blz. 10
Misschien zou hij varkens gaan fok
ken. Dat was een fatsoenlijk beroep,
j dat niet te veel inspanning vergde. In
ieder geval leefde hij onberispelijk. Hij
betaalde zijn rekeningen en weerstond
verkeerde neigingen, zooals vechten,
brandstichten, stelen en het drinken van
vuurwater en hij eerbiedigde volkomen
de verordeningen, die door de vertegen
woordigers van Oom Sam gehandhaafd
moesten worden.
Als een dierbaar bezit beschouwde hij
een afbeelding van de Amerikaanscke
vloot, die hij uit een krant had geknipt.
Ug geloofde, dat hij, als het noodig
was, maar even aan Oom Sam behoefde
te schrijven, om deze reusachtige oor
logskano's met al haar kanonnen de
bergstroomen te laten opvaren tot aan
Ug's hutje, dat zij tegen zijn vijanden
zouden verdedigen. Tegenover deze af
beelding had hij een plaat gehangen van
het Washingtonmonument, waarin, zoo
als de onderwijzer verteld had. Oom
I Sam woonde.
Ug's huisje, dat niet veel meer dan
anderhalve kamer bevatte, lag op den
i hoek van het terrein, dat voor de
Indianen gereserveerd was en om ieder
te laten zien hoeveel hij van zijn vader
land hield, had hij zijn woning rood, wit
en blauw geschilderd. Zijn drang naai'
beschaving was zelfs zoo sterldat hij
besloot de beste traditie der mannelijke
Platvoeten over boord te werpen en
een beetje te gaan werken. De arbeid,
dien hij uitzocht, was buitengewoon be
langrijk. George Washington Ug werd
model.
Hij liet zich door de Voorbijtrekkende
toeristen fotografeeren en voor dit
groote voorrecht bracht hij een kwartje
in rekening. Dat was het wel waard,
want Ug was een volmaakt type van
Platvoet-Indiaansche schoonheid.
Als een gevolg van Ug's beschaving
was het heel natuurlijk, dat hij er naar
streefde, kapitalist te worden. Daarom
spaarde hij zijn kwartjes netjes op en
na lang gedacht en gebeden te hebben,
zette hij ze om in een varken. Het was
een mager dier, dat bovendien nog heel
erg schreeuwde, maar Ug zorgde er
goed voor en bewaarde het, als een
schat, onder zijn bed. Geduldig wachtte
hij, totdat het zich op een goeden dag
zou vermenigvuldigen.
Het was de hoop en het plan van
Ug, dat dit beest het begin zou zijn van
een uitgestrekte en welvarende varkens-
fokkerij. Nadat hij zijn geschiedenisboek
geraadpleegd had, doopte hij het varken
„Julius Caesar". Toen hij deze gewich
tige taak volbracht had, liet lrjj het
dier wat in zijn tuintje rondwroeten.
Hij kon het dier nu gerust eenigen tijd
alleen laten. Het zou zich wel amuseeren
en dus toog hij om zijn kwartjes te
vermeerderen naar het station, waar
hij zijn schoonheden ten toon spreidde
voor de amateurfotografen, die daar in
den trein voorbij kwamen.
Op een middag het was precies zes
minuten over vijf trof Ug een gi-oote
ramp. Toen hij thuis kwam ontdekte hij,
dat Julius Caesar niet, zooals gewoonlijk,
bij de achterdeur rondsnuffelde. De
keizer kon zich onmogelijk onder het
prikkeldraad uitgegraven hebben!
Ug doorzocht het geheele huis.
Hij keek overalonder het bed, in de
badkuip, in het gramofoonplatenkastje,
maar Julius Caesar was weg en bleef
weg.
Ug had genoeg jagersinstinct overge
houden om naar sporen te kunnen zoe
ken en hij vond ze!
Het waren sporen van schoenen met
spijkers. Zij wezen in de richting van een
boerderij, waar een zekere Patrick
Duffy woonde, juist even over de grens
van het reservaat. Daar stapte Ug naar
toe.
Mijnheer Duffy had juist zijn buik
rond gegeten en was van plan een luchtje
te gaan scheppen. Eenige broodkruimels
en de druppels van een ei kleefden nog
aan zijn kiel. Toen hij Ug ontwaarde
begonnen zijn oogen kwaadaardig te
gloeien. Hij was een groote, breede, dik
ke kerel, met een bos haar als een bran
dende toorts, kaken als een ijsberg en
indrukwekkende vuisten. Ug nam be
leefd en sierlijk zijn kaasbolletje af,
hoog als een knipmes en vroeg beschei
den of mijnheer Duffy misschien een
varken gezien had, dat naar den naam
van Julius Caesar luisterde.
„Ja," snauwde mijnheer Duffv, „in
mijn hok!"
„Dan zal ik het terugnemen," ant
woordde Ug droogjes.
„Ik zou 't je niet aanraden," was 't
antwoord.
„Maar het is van ïmjprotesteerde
Ug.
„Het whs van jou," verbeterde mijn
heer Duffy, „nu is het van mij
„Sinds wanneer, Patsy Duffy U"
Ug werd zenuwachtig, want ineens
schoten hem een paar vreemde verhalen
te binnen, die over mijnheer Duffy de
ronde deden.
„Dat diefachtige varken van jou,"
verklaarde mijnheer Duffv, „kwam hier
en at mijn bekroonde wortels op. Ik had
ze naar de landbouwtentoonstelling wil
len zenden. Ze waren voor mij ten
minste - zeker twintig gulden waard en
dan spreek ik nog niet eens van de eer
en den roem, die ik verspeeld heb. Nu
zijn ze verslonden en daarom houd ik het
varken als schadeloosstelling."
„Je zal me mijn varken teruggeven.
Patsy Duffy!" riep Ug woedend.
„Eerst mijn wortels terug," ant
woordde mijnheer Duffy koel.
..Maar Julius Caesar heeft je wortels
niet opgegeten!" pleitte Ug met over
tuiging. „Hij kan wortels niet luchten of
zien en bovendien is hij den heelen dag
opgesloten geweest. Jjj nam.
„Hoor 's, roodhuid," viel mijnheer
Duffy barsch en hooghartig uit, „ik heb
wel wat anders te doen dan met jou te
kletsen!"
Ug beefde van drift.
Hij wist, dat dit zondig was en dat het
tegen alle wetten der moraal indruischte.
Dicht bij hem, op een houtstapel, bijna
voor 't grijpen, lag een bijl. Ug's oogen
schoten heen en weer van de bijl naar
den tartend rooden haardos van zijn
vijand. Een oogenblik stond de bescha
ving in hem te wankelen. Toen zette hij
met een resoluut gebaar zijn kaasbollcf.je
opzijn zwarte lokken en sprak fier:
„Goed, Patsy Duffy, wacht maar, ik zal
het aan mijn oom vertellen!"
Ug keerde zich om en verwijderde, zich
met groote stappen.
„Voor mijn part vertel je het ook aan
je tante en aan al je neven en nichten!"
schreeuwde mijnheer Duffy hem na.
„Maar het varken blijft bij mij en als ik
je ooit hier zie rondsluipen, schop ik je
het erf af!"
Met gefronst voorhoofd keerde Ug
naar zijn hut terug. Hier was onrecht
vaardigheid geschied, schreeuwende on
rechtvaardigheid! Hij was de bescher
meling van Oom Sam en zoo liet hij zich
niet behandelen, zelfs niet door Patsy
Duffy.
„Het gaat niet om het varken, maar
om het principe," mompelde Ug, ter
wijl hij verder liep. Julius Caesar was
hem meer tot last dan tot lust, maar hij
behoorde aan hem en een ander had 't
gewaagd het dier te kapen. Ug schudde
De Tho-Radla
schoonheids-
preparaten
staan onder
voortdurende
controle van
Dr. A. Moussalli, specialist
op het gebied der huidver
zorging en vroegeren mede
werker van Prol. Frouin, aan
het Instituut Pasteur te Parijs.
Tho-Radia is niet alleen een
schoonheidsmethode, maar
bovendien een we j
tenschappelijk mid
del om de gezond
heid en de schoon
heid van de huid
langs natuurlijken weg te
bevorderen.
U moet zelf eens ondervinden
hoe heilzaam Tho-Radia voor
Uw huid is, hoe verfraaiend
het effect op Uw teint.
m de e\deO; qe*on^en
Wetenschappelijke Schoonheitfsmethode.
Crème 35 ct„ 95 ct„ i .45. Poeder in 9 tinten
40 et,. 1.25. Lippenstift 95 ct., 1.65, enz
N.V. IM- en EXPORT MIJ.
y/h WILMERINK MULLER
Amsterdam
