Vo^el§ uit één nest
NIEUW
CUTIX
LIJMT ALLES!
CLTEX POLISH
FOUNDATION
10 l 20ct
per tube
Verhoogt den levensduur
van Uw nagels en nagellak
Wanneer U droge, gemakkelijk breek
bare nagels hebt. waarop de nagel
lak slecht houdt, is Cutex Polish
Foundation voor U een uitkomst.
De speciale samenstelling komt vooral
broze nagels ten goede, terwijl het
tevens de levensduur der nagellak
aanmerkelijk \erlengt.
Een klein laagje Cutex Polish Foun
dation over de nagellak aangebracht,
geeft deze een extra bescherming.
POLISH FOl'JfDATIOS
JANTJE'S NIEUWE HOBBELPAARDJE
BRAK EEN POOT; (HET SLOEG OP
HOL.)
JANTJE WAS ZIJN EIGEN VEE-ARTS:
JANTJE KENDE FORTICOL.
BIJ DEN KANTOORBOEKHANDEL
EN HUISVL1JTZAKEN.
Draag echter zorg, dat U ze niet be
derft bij het wassen. Met gewone
zeeppoeders en gewone zeepvlok
ken kunnen Uw dekens krimpen en
verkleuren. Dit komt, doordat in het
sop van gewone wasmiddelen altijd
onopgeloste zeepdeeltjes drijven, die
de oorzaak zijn, dat de wol hard en
stug wordt en krimpt.
Volg de veilige weg. Was wollen
dekens uitsluitend in Lux.
Doordat Lux snel en volkomen op
lost, zelfs in koud water, blijven in
een Lux-sop nooit onopgeloste zeep
deeltjes achter, die Uw dekens zou
den kunnen bederven. Als U ze met
Lux wast, zullen ze jarenlang mee
gaan en mooi blijven.
Naast al haar andere goede eigen
schappen is Lux bijzonder goedkoop.
Het gewone pak kost maar 12j cent
en het reuzenpak,dat bijzonder voor
delig is, 25 cent. Elk pak bevat bo
vendien een bon voor geschenken
en een modern breipatroon en het
reuzenpak twee breipatronen.
Lux wordt nooit los verLoclit.
Losse vloLLen z^jn geen Lux.
jy ur, km V
,k k,,"**r feMfe.
moot tn, rw.
nrmt ktchtit
tomsiu. y
Vervolg van blz. 29
EENENTWINTIGSTE
HOOFDSTEK
Weinige dagen na Kerstmis ontving
de lompenmillionnair bezoek. Zijn be
zoeker was de pastoor uit een naburig
dorp, die in den omtrek groote achting
en aanzien genoot. Hij was een van de
weinige menschen, die liet voorrecht
genoten de werkkamer van den million-
nair te mogen betreden. Die werk
kamer was een klein, rechthoekig ver
trek, met een lage zoldering en slechts
één klein venster. Voor het venster
stond een ouderwetsche schrijftafel en
een der wanden werd in beslag geno
men door een groot rek met boeken.
Het was een verzameling; industrieele,
politieke en religieuze onderwerpen en
het uiterlijk van deze werken bewees,
dat zij daar niet voor opsmuk stonden,
maar dat de lompenmillionnair nog voor
veel meer dingen interesse bezat dan
alleen voor zijn geld en zijn ossen.
De zonderlinge oude man zat krom
en klein voor zijn schrijftafel en links
naast hem had de geestelijke plaats ge
nomen. George Neist leunde achter
over in zijn stoel en reikte zijn bezoeker
een map toe met kwitanties en allerlei
andere financieele bescheiden.
„En, hebt n alles gecontroleerd, me
neer Neist?"
George Neist gichelde.
„Hèhè. Jawel, alles klopt, meneer
pastoor, 't Is prachtig in orde. Zelfs
de puntjes op de i hebt u niet vergeten,
laat staan een pfenning. Och ja, als ik
iemand met zulke zaken belast, weet
.ik natuurlijk vooruit, dat hij eerlijk is."
„U heeft dit jaar een bijzonder
lioog bedrag voor de armen uitgetrok
ken, meneer Neist...."
De lompenmillionnair stond op en
stak zijn duimen in de armsgaten van
zijn vest.
„Och, waarom niet, meneer pastoor"?
Ik verdien immers geld als een nabob.
Is liet niet wonderlijk, dat ik nog nooit
verlies heb geleden met mijn geld? Als
ik per ongeluk iets in een twijfelachtige
onderneming steek, duurt het nooit
lang, of zij gaat floreeren. Ook in den
oorlog en door de inflatie heb ik bijna
niets verloren. En wat ik verloor, won
ik aan den anderen kant dubbel terug."
„Ja, u beeft een gelukkige hand van
zaken doen, meneer Neist!"
„Neen, neen, dat is het toch niet,"
schudde George Neist zijn hoofd. „Ik
zie alleen mijn bezit voortdurend
groeien, omdat ik zelf bijna geen be
hoeften heb en omdat ik in al die dolle
jaren achter mijn lieve ossen een helder
hoofd heb bewaard.
„En omdat Gods zegen op uw be
zittingen rust," zei de bezoeker ern
stig. „Omdat u uw geld alleen aanwendt
tot een goed doel."
De lompenmillionnair hief waarschu
wend zijn wijsvinger op en spitste zijn
mond.
„Ssst. sst, meneer pastoor, nie
mand hoeft het te hooren!"
Thans stond de pastoor eveneens op.
„Ik wilde dat u uw masker eindelijk
maar eens liet vallen, meneer Neist,"
sprak hij zuchtend. „Dit geheim begint
me te kwellen, want de menschen hou
den mij persoonlijk voor den grooten
weldoener en volkomen ten onrechte."
„Het masker laten vallen? Hèhè. ik
denk er niet aan. Dat masker past me
precies, meneer pastoor, en waarom
zou ik het dus afleggen?"
„Maar toch doet het mij zeer veel
leed, dat ik u altijd door de menschen
hoor bespotten
„Hèhè," gichelde de lompenmillion
nair, „en dat vind ik nu juist grappig."
„Maar de waarheid moet toch ééns
aan het licht komen?"
„Kom, kom, meneer pastoor; ver
onderstel, dat u den menschen morgen
zou vertellen dat George Neist een
weldoener is! Zij zouden u vlak in uw
gezicht uitlachen."
Zijn bezoeker schudde het hoofd. „Ik
verdeel nu al een aantal jaren achtereen
uw geld en altijd verzeker ik den men
sehen met nadruk, dat ik het in op
dracht van een ander doe. Maar zij
gelooven mij eenvoudig niet meer en
beschouwen mij als den wonderdoener.
Vaak komen er arme menschen bij mij
aankloppen, om met tranen in hun oogen
te bedanken voor een weldaad, waaraan
ik part noch deel heb."
„Dat is juist heel goed, meneer pas
toor," gichelde de. lompenmillionnair.
„En bewijst u liun dan geen weldaad?
Die liefdadigheid brengt een hoop be
slommeringen mee en u verricht alles
belangeloos."
„Jawel, maar toch is het hinderlijk
onverdienden dank te moeten oogsten.
Ik geloof werkelijk dat ik ermee op zal
moeten houden."
George Neist staarde hem verrast
aan. „Ermee ophouden? Valt het vele
werk u dan te zwaar?"
„Neen, volstrekt niet. Hoe kunt u
dat vragen? Maar het stuit me alleen,
dat ik in zoo'n valsch daglicht kom te
staan."
George Neist glimlachte alweer.
„Maar het is uw plicht, meneer pas
toor, ter wille van de armen nog veel
meer te verdragen. Anders zou u een
slecht Christen zijn en had u geen gees
telijke moeten worden!"
„O, ter wille van hen wil ik graag nog
meer verdragen. Ik bedoel alleen, dat ik
niet langer die geheimhouding in acht
zal kunnen nemen. Ik kan het maar heel
moeilijk dulden, dat een man als u, die
slechts voor anderen leeft, voor een
vrek gehouden wordt. En waarom mo
gen de menschen de waarheid eigenlijk
niet weten?"
De lompen millionnair trad heel dicht
op den geestelijke toe.
„Kunt u dat niet langer dulden, zegt
u?"
„Neen, en daarom verzoek ik u de
waarheid te mogen zeggen...."
„Neen, meneer pastoor. Nooit! Weet
u nog, dat ik de eerste maal bij u
kwam? Hoelang is dat geleden zoo-
wat vierentwintig jaar? Toen bent u
met die geheimhouding accoord gegaan
en heeft u mij plechtig beloofd, den
naam van den gever aan niemand te
zullen noemen."
„Heb ik dien soms ooit genoemd?"
„Neen. En u zult blijven zwijgen.
Zooeven zei u, dat ik een masker
droeg. In orde! Maar wandelen niet alle
menschen met een masker rond? Bijna
allemaal hebben ze het mooi opgepoetst,
opdat het anderen zal behagen, terwijl
het misschien veel vuil verbergt. Ik wil
ook zoo'n masker dragen, dat de men
schen bedriegt. Dankbetuigingen zijn
me een gruwel. De menschen, die ik goed
doe, hoeven voor mjj geen komedian
ten te worden! Neen, neen, meneer
pastoor, ik wil mijn ouden roep behou
den, want die is mij heel wat waard!"
De pastoor schudde lachend zijn
hoofd. ,,U bent een zonderling menscli,
meneer Neist!"
„Maar ik voel mij heel normaal,
meneer pastoor. En in mijn ziel is het
rustig als op een spiegelglad bergmeer.
Is dat niet de hoofdzaak?"
