VOGELS UIT
ÉÉN NEST
Ze verdwenen snel!
[ochtendmoeheid ?1
DAN OVOMALTINE
s Avonds voor het naar
bed gaan een stevigen
kop Ovo en U ontwaakt
's morgens frisch als een
hoentje. Ovo maakt sterk
maar niet dik!
levenskracht
EEN FAMILIE ROMAN
DOOR
RUDOLF UTSCH
Als er Vrijdags schoongemaakt
wordt, maken hond en baas, dat
ze gauw de deur uitkomen.
Maar dat is nog niets, vergeleken
bij de groote schoonmaak. Dat is
watAlles moet van zijn plaats.
De kamer is netjes, maar
,,Vreeselijk, wat trekt liet, doe die
ramen toch eindelijk dicht. Je cat
een zware kou en ik ook
„WelneeWe gebruiken toch Wy-
hertjes!" Wybert-tabletten be
hoeden U tegen verkoudheid en
heeschheid.
Alleen in orïgineele blauwe
doozen a 25, 85 en 60 cent.
het berust dikwijls slechts op kleinig
heden. Zoo is het beslissend voor
stemming en zelfvertrouwendat
men er gezond, jeugdig en frisdi
uitziet. Verbeter derhalve Uw ge
laatskleur door Khasana Rouge en
Lippenstift. Ze zijn tegen weer en
water bestand en kissproof. Voor
een discrete teintSuperb, voor een
levendige kleur: corail of carmin,
voor een zongebruind uiterlijk
Khasana Soleil.
Fl. 1.25, -.90, -.75, - 35
Fl. 1.-, -.75, -.35
Generaalvertegenwoordiging J. WINKEL JZN.,
Den Haag, Merwedestraat 47 - Telefoon 772595
VIJF EN TWINTIGSTE
HOOFDSTEK
oodra de dokter hem ver
gunde het bed te verlaten,
werd Peter Neist gearres
teerd en in voorarrest gezet.
Rustig en kalm nam hij
afscheid. Voor hij het huis verliet had hij
nog een lang onderhoud gehad met Ilse.
De rechtszaak eischte niet veel voor
bereiding meer", nadat Peter zijn schrif
telijke bekentenis van tien jaar geleden
mondeling bevestigd had en spoedig
werd de dag vastgesteld, waarop hij
terecht zou moeten staan.
Op dien dag verseheen zelfs Ernst
Neist als toehoorder in de rechtszaal.
Hij zag er gezond en krachtig uit, al
ging hij een weinig mank. ten gevolge
van de verwondingen, die hij in den
oorlog opgeloopen had. Op de publieke
tribune had zich een dichte menigte
samengepakt allemaal bewoners van
de streek, die hun nieuwsgierigheid niet
hadden weten te bedwingen en persoon
lijk de verhooren wilden volgen.
Onder de getuigen viel vooral de
robuuste gestalte van Hieronymus
Kugel op. Als laatste verscheen er nog
een klein, schraal mannetje in de rechts
zaal. Iedereen staarde hem aan, zelfs
de rechter en de gezworenen wierpen
hem een verbaasden blik toe. Maar de
eenzame man gedroeg' zich zoo zeker
en rustig, dat het leek of hij zich ver
beeldde alleen in de zaal aanwezig te
"zijn. Kalm legde hij zijn hoogen hoed
op zijn knieën en zijn verstandige en
levendige oogen richtten zich belang
stellend naar de beklaagdenbank.
„De lompenmillionnair!" fluisterde
men elkander op de publieke tribune
toe.
„Hij draagt nu een zwarte broek!"
ging het gefluister voort.
„En een donker vest!"
„Hij heeft ook een nieuwe jas aange
schaft en een zwarten hoed. Hij wordt
modern."
„Alleen in zijn uiterlijk voorkomen.
Innerlijk verandert zoo'n schraper
nooit.
Het verhoor had intusschen reeds een
aanvang genomen. Peter was bleek,
maar hij stond rustig voor zijn rech
ters en beantwoordde de vragen -met
een heldere stem. Zijn baard droeg hij
thans niet meer.
Het eerste verboor verliep vlot. Toen
werden de getuigen voorgeroepen. Ook
de twee houthakkers, die op dien nood-
lottigen dag de schoten in het bosch
hadden hooren vallen, waren versche
nen. Zij werden allereerst ondervraagd.
„Weet u zeker, dat u op den morgen
van de -misdaad slechts twee schoten
heeft hooren vallen
„Ja!" klonk het beslist.
„Is het soms niet mogelijk, dat er
een of meer schoten aan uw aandacht
ontsnapt zijn!"
„Neen! Wij konden de schoten zeer
duidelijk hooren. Ze vielen kort achter
elkander. Aanvankelijk dachten wij dat
er gejaagd werd, maar toen wij den
volgenden dag vernamen...."
„Het is in orde," onderbrak hen de
rechter. „Gaat u maar zitten."
De volgende getuige was Karei Neist.
De lompenmillionnair rekte zijn hals
toen zijn lange, magere neef verscheen.
„Indien u niet wenscht hoeft u niet te
getuigen in deze zaak tegen uw broer,"
maakte de rechter hem vooraf opmerk
zaam. „Wilt u van dat verschoonings-
recht misschien gebruik maken, meneer
Neist?"
„Neen, edelachtbare," antwoordde
Karei vast.
Daarop werd hij beëedigd en ving de
ondervraging aan.
„U heeft het wapen, waarmee dat
noodlottige schot gelost werd, mee naar
huis gebracht, nietwaar?"
„Jawel! Het was de karabijn, waar
mee ik als gewoon soldaat naar het front
vertrok. Toen ik later tot officier be
vorderd werd behield ik het geweer en
na afloop van den oorlog werd mij ver
gund het als een aandenken mee naar
huis te nemen."
„Juist. U zou er verstandig aan heb
ben gedaan, als u het geweer had weg
gesloten, meneer Neist."
„Dat was bij ons thuis geen gewoonte,
edelachtbare. Mijn vader heeft zijn leven
lang gejaagd en ik bezat eveneens een
jachtakte. Heel ons leven zijn wij met
geweren en buksen vertrouwd geweest."
„U was kort voor de daad van uw
broer nog thuis?"
„Jawel!"
„Heeft de beklaagde zich tegenover
u nooit uitgelaten, dat hij plannen had
zich op Philip Krauert- te wreken?"
„Neen! Hij vertelde mij alleen in
zeer opgewonden toestand, dat Philip
Krauert mijn gesneuvelden broer en
mijn broer Ernst, die toen zwaargewond
in een Fransch lazaret lag, en ook mij
„gekken" en „ezels" had genoemd, om
dat wij aan den oorlog hadden deel
genomen. Ik wil hierbij nog opmerken,
dat er tusschen de familie Krauert en
ons een zeer gespannen verhouding
bestond. Vele jaren geleden was de heer
Krauert directeur van een fabriek van
mijn vader, en hij heeft zich herhaalde
lijk aan strafbare feiten schuldig ge
maakt, waardoor mijn vader bijna was
geruïneerd. De beleediging van Philip
Krauert bracht ook mij een oogenblik
buiten mezelf te meer omdat hij
zich van onwaardige middelen had be
diend, om zich aan zijn plichten in den
oorlog te onttrekken."
„U spreekt daar van strafbare feiten.
Maar staan die inderdaad ook vast?"
„Ja, edelachtbare. De heer Krauert
heeft ze op zijn ziekbed bekend en dok
ter Rauschner was getuige bij die be
kentenis. Onze verhouding tot de familie
Krauert is na den dood van den heer
Krauert geheel veranderd, maar het lot
van mijn broer noopt mij de geheele
waarheid te zeggen, ook al zou ik
daartoe niet gebonden zijn door mijn
